Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου
Η Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (Αθήνα, 29 Νοεμβρίου 1917 - 14 Οκτωβρίου 2012), το γένος Σταύρου Παπαδάκη, ήταν Ελληνίδα βυζαντινολόγος, ομότιμος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
| Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Νοεμβρίου 1917[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 14 Οκτωβρίου 2012 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[2] |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο της Βιέννης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός καθηγήτρια πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΉταν το πρώτο παιδί από τα επτά που απέκτησαν ο Σταύρος και η Μαρία Παπαδάκη. Το 1934 ξεκίνησε τη φοίτησή της στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και το καλοκαίρι του 1940 με υποτροφία του ιδρύματος Humbolt συνεχίζει σπουδές στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και του Μονάχου. Το 1948 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.[3] Θέμα της διατριβής της ήταν Η Σύγκλητος εις το Βυζαντινόν κράτος, Επετηρίς του Αρχείου της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου (2 τόμοι, 1949).[4] Τα έτη 1947-1950 δίδαξε στο Γυμνάσιο της Γαλλικής Σχολής Άγιος Ιωσήφ. Στη Φιλοσοφική Σχολή έγινε υφηγήτρια το 1960, με θέμα της επί υφηγεσία διατριβής της: Εκλογή,αναγόρευσις και στέψις του Βυζαντινού αυτοκράτορος. Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών 22,2 1956) και από το 1966 εντεταλμένη υφηγήτρια και το 1972 καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.[5] Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε καθηγητική έδρα στη Σχολή αυτήν. Κατά τη διάρκεια της καθηγητικής της θητείας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τους θεσμούς της «Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Ελληνικού Έθνους», όπως συχνά χαρακτήριζε το Βυζάντιο - επηρεασμένη από τον Κωνσταντίνο Άμαντο, προκάτοχό της στη συγκεκριμένη έδρα. Το 1985, μετά τη συνταξιοδότησή της απονεμήθηκε ο τίτλος της ομότιμης καθηγήτριας της ίδια σχολής. Ήταν σύζυγος του καθηγητή της Νομικής Αναστασίου Χριστοφιλόπουλου.[6] Απεβίωσε στις 14 Οκτωβρίου 2012.[4]
Εργογραφία
ΕπεξεργασίαΤο πλούσιο συγγραφικό της έργο αφορά κυρίως τη μελέτη του βυζαντινού πολιτεύματος, τα κυριότερα έργα της είναι τα εξής:
- Η Σύγκλητος εις το Βυζαντινό κράτος
- Οι εκτός της Κωνσταντινουπόλεως Βυζαντινοί δήμοι
- Εισαγωγή στις ιστορικές σπουδές
- Βυζαντινή Ιστορία (4 τόμοι μέχρι τώρα),εκδ. Βάνιας,
- Η αντιβασιλεία εις το Βυζάντιον
- Πολιτειακά όργανα και κράτος δικαίου στην Βυζαντινή αυτοκρατορία
- Τα βυζαντινά δικαστήρια κατά τους 10ο-11ο αιώνες
- Το πολίτευμα και οι θεσμοί της βυζαντινής αυτοκρατορίας 324-1204. Κράτος, διοίκηση, οικονομία, κοινωνία, Αθήνα, 2004
- Εκλογή, αναγόρευσις και στέψις του Βυζαντινού Αυτοκράτορος,εκδ. Ακαδημία Αθηνών, 2003
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. catalogue
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12109343w. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019. - ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 134158679. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2020.
- ↑ Who's Who 1992. Αθήνα: Mέτρον. 1992. σελ. 597. ISBN 960-7201-01-9.
- ↑ 4,0 4,1 Κωνσταντίνα Μέντζου-Μεϊμάρη, «Νεκρολογίαι: Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (1917-2012)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.54 (2010-2013), σελ.361
- ↑ Koukounas,, Demos C. (2002). Τhe European Who's Who, 2002-2003. Chelmsford, Essex, England & Athens, Greece: The European Who's Who Publishing. σελ. 359. ISBN 960-72-0171-X.
- ↑ Κωνσταντίνα Μέντζου-Μεϊμάρη, «Νεκρολογίαι: Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (1917-2012)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.54 (2010-2013), σελ.362
Πηγές
Επεξεργασία- Κωνσταντίνα Μέντζου-Μεϊμάρη, «Νεκρολογίαι: Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (1917-2012)», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.54 (2010-2013), σελ.361-363
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |