Όλγα Κάμενεβα
Η Όλγα Νταβίντοβνα Κάμενεβα (ρωσικά: Ольга Давыдовна Каменева, ουκρανικά: Ольга Давидiвна Каменева· 1883 – 11 Σεπτεμβρίου 1941), το γένος Μπρονστέιν (Бронштейн) ήταν Ρωσίδα μπολσεβίκα επαναστάτρια και Σοβιετική πολιτικός. Ήταν αδελφή του Λέοντος Τρότσκι και η πρώτη σύζυγος του Λεβ Κάμενεφ.
| Όλγα Κάμενεβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1883 |
| Θάνατος | 11 Σεπτεμβρίου 1941[1] Αριόλ |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος από μη φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ρωσικό Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα των Εργαζομένων |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λεφ Κάμενεφ |
| Τέκνα | Aleksandr Kamenev |
| Γονείς | David Bronstein και Anna Bronstein |
| Αδέλφια | Λέων Τρότσκι |
| Συγγενείς | Semen Semkovski (πρωτοξάδερφος) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Παιδική ηλικία και επαναστατική πορεία (1883 – 1917)
ΕπεξεργασίαΗ Όλγα Καμένεβα γεννήθηκε στη Γιανόφκα, Κυβερνείο Κέρσον, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα Επαρχία Κιρόβοχραντ, Ουκρανία), ένα μικρό χωριό 15 μίλια από το πλησιέστερο ταχυδρομικό γραφείο. Ήταν μια από τις δύο κόρες του εύπορου αλλά αγράμματου αγρότη, Νταβίντ Λεοντίεβιτς Μπρονστέιν (1847 – 1922), ενός Εβραίου άποικου, και της Άννα Λβόβνα (το γένος Ζιβοτόβσκαγια, 1850 – 1910). Αν και η οικογένεια ήταν Εβραϊκής καταγωγής, δεν ήταν θρησκευόμενοι και οι γλώσσες που μιλούνταν σπίτι ήταν Ρωσικά και Ουκρανικά και όχι Γίντις.[3]
Η Όλγα Μπρονστέιν εντάχθηκε στο Ρωσικό Σοσιαλ-Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα το 1921 και σύντομα παντρεύτηκε τον Λεβ Κάμενεφ, έναν σύντροφο Μαρξιστή επαναστάτη. Το 1908, μετά την απελευθέρωση του Κάμενεφ από τη φυλακή, οι Κάμενεφ έφυγαν από τη Ρωσία για τη Γενεύη και στη συνέχεια το Παρίσι, όπου ο Λεβ Κάμενεφ έγινε ένας από τους δύο βοηθούς του Βλαντιμίρ Λένιν. Το ζευγάρι βοήθησε τον Λένιν να εκδόσει το κεντρικό Μπολσεβίκικο περιοδικό Προλετάριος. Τον Ιανουάριο του 1914 οι Κάμενεφ μετακόμισαν στην Αγία Πετρούπολη, ώστε ο Λεβ να μπορεί να έχει άμεσο έλεγχο της νόμιμης εφημερίδας των Μπολσεβίκων Πράβδα και της φράξιάς τους στη Δούμα.
Θέατρο και ο Τομέας Γυναικών του ΚΚΣΕ
ΕπεξεργασίαΣτις αρχές του 1918, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, η Κάμενεβα μπήκε επικεφαλής του Θεατρικού Τμήματος του Λαϊκού Επιτροπάτου Εκπαίδευσης. Δουλεύοντας μαζί με τον θεατρικό σκηνοθέτη και θεωρητικό Βσεβολόντ Μέγιερχολντ, προσπάθησε να ριζοσπαστικοποιήσει τα Ρωσικά θέατρα, εθνικοποιώντας τα ουσιαστικά υπό Μπολσεβίκικο έλεγχο. Ωστόσο, ο Μέγιερχολντ προσβλήθηκε από φυματίωση τον Μάιο του 1919 και έπρεπε να φύγει νότια. Κατά την απουσία του, ο επικεφαλής του Επιτροπάτου, Ανατόλι Λουνατσάρσκι, εξασφάλισε την άδεια του Λένιν να αναθεωρήσει την κυβερνητική πολιτική υπέρ των πιο παραδοσιακών θεάτρων και απέλυσε την Κάμενεβα τον Ιούνιο.[4] Από την ώρα που οργανώθηκε ο Τομέας Γυναικών του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος τον Οκτώβριο του 1919, η Κάμενεβα ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του.[5] Το 1920 υποστήριξε την άποψη του Λαϊκού Επιτρόπου Δημόσιας Υγείας, Νικολάι Σεμάσκο, ότι η αντισύλληψη ήταν “αναμφισβήτητα βλαβερή” και δεν θα έπρεπε να συνιστάται.[6]
Στη Διεύθυνση των Σοβιετικών επαφών με τη Δύση (1921 – 1928)
ΕπεξεργασίαΤο 1921 – 1923 η Κάμενεβα ήταν ηγετικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής για την Καταπολέμηση των μετα-Επιπτώσεων της Πείνας[7] και επέβλεψε μια προπαγανδιστική καμπάνια κατά της Αμερικανικής Διεύθυνσης Βοήθειας υπό τον Χέρμπερτ Χούβερ στον Σοβιετικό Τύπο. Το 1923 – 1925 ήταν επικεφαλής της βραχύβιας Επιτροπής Εξωτερικής Βοήθειας, μια Σοβιετική κυβερνητική επιτροπή που ρύθμιζε τις τότε διαλυόμενες, από αυτές που απέμεναν, Δυτικές φιλανθρωπικές οργανώσεις στη Σοβιετική Ένωση.[8] Το 1926 – 1928 η Κάμενεβα υπηρέτησε ως πρόεδρος Σοβιετικής Εταιρίας για τις Πολιτιστικές Σχέσεις με τις Ξένες Χώρες (“Βοκς”, Vsesoiuznoe Obshchestvo Kul'turnoi Sviazi s Zagranitsei).[9] Με αυτή την ιδιότητα απηύθυνε χαιρετισμό σε πολλούς εξέχοντες Δυτικούς επισκέπτες στη Σοβιετική Ένωση, π.χ. τον Λε Κορμπυζιέ[10] και τον Θήοντορ Ντράισερ,[11] και εκπροσώπησε τη Σοβιετική Ένωση στις εορταστικές εκδηλώσεις στη Βιέννη για τον εορτασμό των εκατό χρόνων του θανάτου του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν τον Μάρτιο – Απρίλιο του 1927.[12] Όλη τη δεκαετία του 1920 διηύθυνε ένα πρωτοπόρο λογοτεχνικό σαλόνι στη Μόσχα.[13]
Στις αρχές του 1920 η ζωή της οικογένειας της Κάμενεβα άρχισε να διαλύεται αρχίζοντας με τον φημολογούμενο δεσμό του Λεβ Κάμενεφ με τη Βρετανίδα γλύπτρια Κλερ Σέρινταν το 1920.[14] Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο Λεβ Κάμενεφ την εγκατέλειψε για την Τατιάνα Γκλεμπόβα,[15] με την οποία είχε έναν γιο, τον Βλαντιμίρ Γκλεμπόφ (1929 – 1994).[16]
Πτώση από την εξουσία και εκτέλεση (1928 – 1941)
ΕπεξεργασίαΗ Κάμενεβα έχασε γρήγορα την επιρροή της μετά την πτώση του Κάμενεφ και του Τρότσκι από την εξουσία το 1927. Στις 27 Ιουλίου 1935 η Ειδική Επιτροπή της NKVD (Σοβιετική μυστική αστυνομία) την απέκλεισε από Μόσχα και Λένινγκραντ για πέντε χρόνια σε σχέση με την Υπόθεση Κρεμλίνο.[17] Μετά τη δίκη παρωδία του Κάμενεφ και την εκτέλεσή του στις 25 Αυγούστου 1936, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο νεότερος γιος της, Γιούρι Λβόβιτς Κάμενεφ, εκτελέστηκε στις 30 Ιανουαρίου 1938 σε ηλικία 17 ετών. Ο μεγαλύτερος γιος της, αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας Αλεξάντερ Λβόβιτς Κάμενεφ, εκτελέστηκε στις 15 Ιουλίου 1939 σε ηλικία 33 ετών.
Το 1941, ήταν στη Φυλακή Αριόλ. Η Όλγα Κάμενεβα εκτελέστηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1941 στο δάσος Μεντβέντεφ έξω από το Ορέλ μαζί με τον Κριστιάν Ρακόφσκι, τη Μαρία Σπιριντόνοβα και 160 άλλους επιφανείς πολιτικούς κρατούμενους στη σφαγή του δάσους Μεντβέντεφ. Αυτή η εκτέλεση ήταν μια από τις πολλές σφαγές της NKVD κρατουμένων που έγιναν το 1941.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ pantheon
.world /profile /person /Olga _Kameneva. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 143477617. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ Trotsky, Leon; My Life, Charles Schribner’s Sons, New York (1930) Chapter 1
- ↑ Leach, Robert and Borovsky, Victor;A History of Russian Theatre, Cambridge University Press, (1999), pg. 303, ISBN 0-521-43220-0
- ↑ Wood, Elizabeth A.; The Baba and the Comrade: Gender and Politics in Revolutionary Russia, Indiana University Press, (1997), pg. 80-81,ISBN 0-253-21430-0
- ↑ Wood, Elizabeth A.; op. cit, p. 110
- ↑ Debs, Eugene V.; Gentle Rebel: Letters of Eugene V. Debs, edited by J. Robert Constantine, University of Illinois, (1995), pg. 223-224, ISBN 0-252-06324-4
- ↑ Trott, Margaret A.; Passing through the Eye of the Needle: American Philanthropy and Soviet Medical Research in the 1920s in Rockefeller Philanthropy and Modern Biomedicine: International Initiatives from World War to the Cold War, Bloomington, IN, Indiana University Press, (2002), pg. 148, ISBN 0-253-34151-5
- ↑ Harper, Samuel N.; The Russia I Believe In: The Memoirs of Samuel N. Harper 1902 to 1941, Chicago, University of Chicago Press, (1945), p. 143.
- ↑ Cohen, Jean-Luis; Le Corbusier and the Mystique of the USSR, Princeton, Princeton University Press, (1992), pp. 41-43, 54, 117, quoted in Alice T. Friedman, Glamour a MoMo: Women's Roles in the Modern Movement in Back from Utopia: The Challenge of the Modern Movement, Uitgeverij 010 Publishers, (2002), pg. 321, ISBN 90-6450-483-0
- ↑ Theodore Dreiser: Interviews, eds. Frederic E. Rusch and Donald Pizer, University of Illinois, 2004, pp. 172-173. ISBN 0-252-02943-7
- ↑ Nelson, Amy Music for the Revolution: Musicians and Power in Early Soviet Russia, Pennsylvania State University Press, (2004), pg. 193. ISBN 0-271-02369-4 Also see Kameneva's article "Beethoven als Erzieher in Sowjetrussland" in Neue Freie Press, March 29, 1927.
- ↑ Fitzpatrick, Sheila; Education and Social Mobility in the Soviet Union 1921-1934, Cambridge University Press, (1979), pg. 83. ISBN 0-521-89423-9
- ↑ Kehoe, Elisabeth; The Titled Americans: Three American Sisters and the English Aristocratic World Into Which They Married, Atlantic Monthly Press, (2004) pg.325. ISBN 0-87113-924-3
- ↑ Conquest, Robert; The Great Terror: A Reassessment, New York, Oxford University Press, (1990), pg. 76. ISBN 0-19-505580-2 and ISBN 0-19-507132-8 (pbk)
- ↑ Parrish, Michael; The Lesser Terror: Soviet State Security, 1939-1953, Westport, CT, Praeger Publishers, (1996), pg. 69. ISBN 0-275-95113-8
- ↑ Conquest, Robert, op. cit., pg. 78.