Άσκυρα Ξάνθης
Συντεταγμένες: 41°11′39.48″N 25°00′41.04″E / 41.1943000°N 25.0114000°E
Τα Άσκυρα είναι ακατοίκητος ορεινός οικισμός της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης.[1][2]
| Άσκυρα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Ανατολική Μακεδονία και Θράκη |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ξάνθης |
| Δήμος | Ξάνθης |
| Δημοτική Ενότητα | Ξάνθης |
| Δημοτική Κοινότητα | Κιμμερίων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θράκη |
| Νομός | Ξάνθης |
| Υψόμετρο | 678 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 0 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 67 100 |
| Τηλ. κωδικός | +25410 |
Γεωγραφία - Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤα Άσκυρα βρίσκονται προς τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης σε υψόμετρο 678 μέτρα[3], σε απόσταση 24 χλμ. ΒΑ. από την Ξάνθη. Το χωριό πολιτισμικά ανήκει στα Πομακοχώρια[4], τα σπίτια του έχουν τα γνωρίσματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής τους[5] και είναι γνωστά για την μουσική τους παράδοση. Θεωρείται από τους πρόσφατα εγκαταλειμμένους ορεινούς οικισμούς της Ξάνθης[2] που οι Πομάκοι κάτοικοί του σταδιακά μετακινήθηκαν και οι οποίοι επανέρχονται τους θερινούς μήνες.[6] Το 1973 καταγράφηκε ότι υπήρχαν περίπου 25 σπίτια και 25 οικογένειες χωρικών, το 1951 απογράφηκαν 555 κάτοικοι (συμπεριλαμβάνοντας και τους γύρω μικρότερους οικισμούς) ενώ το 1971 ήταν 164 κάτοικοι και το 1991 μόνο 22.[7] Την περίοδο της τουρκοκρατίας αναφέρεται ως Kαρα- Oυλάν και ανήκε από το 1878 έως το 1912 στο βιλαέτι Aδριανούπολης, στο σαντζάκι Γκιουμουλτζίνας (Kομοτηνής) και στον καζά Ξάνθης.[8] Με την ονομασία Άσκηρα αναφέρεται επίσημα μετά την απελευθέρωση της Θράκης το 1924 στο ΦΕΚ 194Α - 14/08/1924 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Κιμμερίων. Το 1940 το όνομά του διορθώθηκε σε Άσκυρα.[9] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη δημοτική κοινότητα Κιμμερίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ξάνθης του Δήμου Ξάνθης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 δεν έχει μόνιμους κατοίκους.[10]
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 54 |
| 2001 | 7 |
| 2011 | 0 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 124 |
| 1971 | 164 |
| 1981 | 128 |
| 1991 | 52 |
| 2001 | 7 |
| 2011 | 0 |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Αφιέρωμα της ΕΡΤ 2 στη μουσική των Πομάκων από τον ιστότοπο https://xanthinet.gr/
- Οι τεκέδες της ορεινής περιοχής της Ξάνθης από τον ιστότοπο https://syllogospachnis.gr/ Αρχειοθετήθηκε 2021-04-15 στο Wayback Machine.
- “Τραγούδια και σκοποί των Πομάκων της Θράκης" από τον ιστότοπο https://agonas.gr/
- Η πεζοπορική διαδρομή "Ξάνθη - Αλικοχώρι -Άσκυρα-Ρύμη(Ρέμα της Ρύμης)" από τον ιστότοπο https://el.wikiloc.com/
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 111, τομ. 17.
- ↑ 2,0 2,1 «Εγκαταλλειμένοι Ορεινοί Οικισμοί». www.pexanthis.eu. Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «Άσκυρα ΞΑΝΘΗΣ, Δήμος ΞΑΝΘΗΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «Άσκυρα». Ζαγάλισα - Η Φωνή των Πομάκων της Θράκης. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «Άσκυρα». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Οδηγός Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης». www.xanthi.ilsp.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «Πληροφορίες για τον τόπο ΞΑΝΘΗ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ - GTP». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός - Ιστορία». www.xanthi.ilsp.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10500 (σελ. 26 του pdf)
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 3:750
- ↑ ΠΛΜ 11:427
- ↑ https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
Πηγές
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)