Luigi Settembrini (υποβρύχιο)
Το Luigi Settembrini ήταν το πρώτο από τα δύο υποβρύχια της κλάσης Settembrini που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Διαδραμάτισε ήσσονος σημασίας ρόλο στα τεκταινόμενα του Ισπανικού Εμφυλίου, στο πλαίσιο της υποστήριξης που παρείχε η Ιταλία στην πλευρά των Εθνικιστών.
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Settembrini. |
| Ναυπηγείο | Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας |
| Έναρξη ναυπήγησης | 28 Σεπτεμβρίου 1931 |
| Κατάληξη | Βυθίστηκε στις 15 Νοεμβρίου 1947 |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 953 t (938 LT) (στην επιφάνεια) 1153 t (1135 LT) (σε κατάδυση) |
| Μήκος | 69,11 m |
| Πλάτος | 6,61 m |
| Βύθισμα | 4,45 m |
| Πρόωση | Οι ντιζελοκινητήρες απέδιδαν έως και 3000 bhp. Οι ηλεκτροκινητήρες απέδιδαν έως και 1400 hp. |
| Ταχύτητα | 17,5 kn (στην επιφάνεια) 7,7 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 6200 ναυτικά μίλια (στην επιφάνεια) 100 ναυτικά μίλια (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 80 m |
| Πλήρωμα | 56 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 8 τορπιλοσωλήνες των 533 mm (4 στην πλώρη και 4 στην πρύμνη) 1 πυροβόλο των 102 mm 2–4 πολυβόλα των 13,2 mm |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Περιγραφή
ΕπεξεργασίαΤα υποβρύχια της κλάσης Settembrini ήταν μεγαλύτερων διαστάσεων βελτιωμένες εκδοχές των σκαφών της κλάσης Mameli. Είχαν εκτόπισμα 953 t (938 LT) στην επιφάνεια και 1153 t (1135 LT) σε κατάδυση. Το μήκος τους ήταν 69,11 m, το πλάτος τους 6,61 m και το βύθισμά τους 4,45 m.[1] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m[2] και το πλήρωμά τους αποτελούνταν από πενήντα αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο ντηζελοκινητήρες των 1500 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 700 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης στην επιφάνεια μπορούσε να φθάσει τους 17,5 kn και σε κατάδυση τους 7,7 kn[2] Αντίστοιχα η ακτίνα δράσης τους στην επιφάνεια ήταν 6200 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 7,3 kn και σε κατάδυση 100 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn.[2]
Μετέφεραν δώδεκα τορπίλες συνολικά και διέθεταν οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm, τέσσερις στην πλώρη και ισάριθμους στην πρύμνη. Προκειμένου να μπορούν να πλήξουν στόχους όταν έπλεαν στην επιφάνεια διέθεταν επίσης ένα πυροβόλο των 102 mm. Αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο ή τέσσερα πολυβόλα των 13,2 mm.[1][2]
Επιχειρησιακή ιστορία
Επεξεργασία| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Luigi Settembrini ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali Tosi di Taranto στον Τάραντα.[1] Καθελκύστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1930 και ολοκληρώθηκε μέσα στο έτος.[1] Την 1η Σεπτεμβρίου 1937, εν μέσω του Ισπανικού Εμφυλίου, πραγματοποίησε μία περιπολία στην Ανατολική Μεσόγειο κατά την διάρκεια της οποίας επιτέθηκε σε σοβιετικό φορτηγό πλοίο στα ανοικτά της Σκύρου. Το Settembrini προσπάθησε ανεπιτυχώς να τορπιλίσει το σοβιετικό πλοίο και στη συνέχεια αναδύθηκε και έριξε μία προειδοποιητική βολή με το πυροβόλο του εξαναγκάζοντας τους Σοβιετικούς να εγκαταλείψουν το πλοίο τους. Στη συνέχεια το Settembrini εξαπέλυσε δύο ακόμα τορπίλες και το βύθισε.[3]
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
Επεξεργασία- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Frank, Willard C. Jr. (1989). «Question 12/88». Warship International XXVI (1): 95–97. ISSN 0043-0374.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.