EDVAC
Ο EDVAC ( Electronic Discrete Variable Automatic Computer ) ήταν ένας από τους πρώτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές . Κατασκευάστηκε από το Moore School of Electrical Engineering, στην Πενσυλβάνια.[1][2]Μαζί με το ORDVAC, ήταν διάδοχος του ENIAC . Σε αντίθεση με τον ENIAC, ήταν δυαδικός και όχι δεκαδικός και σχεδιάστηκε για να είναι ένας υπολογιστής αποθηκευμένου προγράμματος .
Οι εφευρέτες του ENIAC, Τζον Μόκλι και Τζ. Πρέσπερ Έκερτ, πρότειναν την κατασκευή του EDVAC τον Αύγουστο του 1944. Μια σύμβαση για την κατασκευή του νέου υπολογιστή υπογράφηκε τον Απρίλιο του 1946 με αρχικό προϋπολογισμό 100.000 $. Το EDVAC παραδόθηκε στο Εργαστήριο Βαλλιστικής Έρευνας το 1949. Το Εργαστήριο Βαλλιστικής Έρευνας έγινε μέρος του Ερευνητικού Εργαστηρίου Στρατού των ΗΠΑ το 1952.
Λειτουργικά, ο EDVAC ήταν ένας δυαδικός σειριακός υπολογιστής με αυτόματη πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό, προγραμματισμένη διαίρεση και αυτόματο έλεγχο με υπερηχητική σειριακή μνήμη [3] με χωρητικότητα 1.024 λέξεων 44 bit. Ο μέσος χρόνος πρόσθεσης του EDVAC ήταν 864 μικροδευτερόλεπτα και ο μέσος χρόνος πολλαπλασιασμού του ήταν 2.900 μικροδευτερόλεπτα.
Τεχνική περιγραφή
ΕπεξεργασίαΟ EDVAC ήταν ένας δυαδικός σειριακός υπολογιστής με αυτόματη πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό, προγραμματισμένη διαίρεση και αυτόματο έλεγχο με σειριακή μνήμη,[4] χωρητικότητας 1.024 λέξεων 44-bit, δίνοντας έτσι μια μνήμη, με σύγχρονους όρους, 5,6 kilobyte.[5]
Φυσικά, ο υπολογιστής περιελάμβανε τα ακόλουθα στοιχεία:
- ένα μαγνητόφωνο ανάγνωσης-εγγραφής (Ο Wilkes 1956:36 [6] το περιγράφει ως καλωδιακό καταγραφικό .)
- μονάδα ελέγχου με παλμογράφο
- μια μονάδα διεκπεραιωτή για να λαμβάνει οδηγίες από το χειριστήριο και τη μνήμη και να τις κατευθύνει σε άλλες μονάδες
- μια υπολογιστική μονάδα για την εκτέλεση αριθμητικών πράξεων σε ένα ζεύγος αριθμών και την αποστολή του αποτελέσματος στη μνήμη μετά από έλεγχο μιας διπλής μονάδας
- ένα χρονόμετρο
- μια μονάδα διπλής μνήμης που αποτελείται από δύο σετ 64 γραμμών ακουστικής καθυστέρησης υδραργύρου χωρητικότητας οκτώ λέξεων σε κάθε γραμμή
- τρεις προσωρινές αποθήκες καθυστερημένης γραμμής η καθεμία με μια λέξη.[6]
Ο μέσος χρόνος πρόσθεσης του EDVAC ήταν 864 μικροδευτερόλεπτα (περίπου 1.160 πράξεις ανά δευτερόλεπτο) και ο μέσος χρόνος πολλαπλασιασμού ήταν 2.900 μικροδευτερόλεπτα (περίπου 340 λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο). Ο χρόνος για μια λειτουργία εξαρτιόταν από τον χρόνο πρόσβασης στη μνήμη, ο οποίος ποίκιλλε ανάλογα με τη διεύθυνση της μνήμης και το τρέχον σημείο στον κύκλο ανακύκλωσης της σειριακής μνήμης.
Ο υπολογιστής είχε 5.937 λυχνίες και 12.000 διόδους και κατανάλωνε ισχύ 56 kW . Κάλυπτε 490 ft² (45,5 m2 ) επιφάνειας δαπέδου και ζύγιζε 17,300 pounds (8,7 short tons; 7,8 t) .[7] Το πλήρες συμπλήρωμα του λειτουργικού προσωπικού ήταν τριάντα άτομα ανά οκτάωρη βάρδια .
Ο EDVAC θα μπορούσε επίσης να κάνει αριθμητική κινητής υποδιαστολής.
Εγκατάσταση και λειτουργία
ΕπεξεργασίαΟ EDVAC παραδόθηκε στο Εργαστήριο Βαλλιστικής Έρευνας το 1949. Μετά την ανακάλυψη και επίλυση ορισμένων προβλημάτων, ο υπολογιστής άρχισε να λειτουργεί το 1951, αν και μόνο σε περιορισμένη βάση.[8][9]
Το 1952 (Απρίλιος/Μάιος), λειτουργούσε πάνω από 7 ώρες την ημέρα (την περίοδο από 15 Απριλίου έως 31 Μαΐου, χρησιμοποιήθηκε για 341 ώρες). [10]
Μέχρι το 1957, ο EDVAC λειτουργούσε πάνω από 20 ώρες την ημέρα με χρόνο λειτουργίας χωρίς σφάλματα κατά μέσο όρο 8 ώρες. Ο EDVAC έλαβε έναν αριθμό αναβαθμίσεων, συμπεριλαμβανομένης της I/O διάτρητης κάρτας το 1954, επιπλέον μνήμη σε μορφή πιο αργού μαγνητικού τυμπάνου το 1955 και μια αριθμητική μονάδα κινητής υποδιαστολής το 1958.
Ο EDVAC λειτούργησε μέχρι το 1962,[11] όταν αντικαταστάθηκε από το BRLESC .
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «The History of Computing at BRL». chimera.roma1.infn.it. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Encyclopedia of computer science. Edwin D. Reilly, Anthony Ralston, David Hemmendinger (4th έκδοση). Chichester, Eng.: Wiley. 2003. ISBN 978-1-84972-160-8.
- ↑ Wilkes, M. V. (1956). Automatic Digital Computers. New York: John Wiley & Sons. σελίδες 305 pages. QA76.W5 1956.
- ↑ Wilkes, M. V. (1956). Automatic Digital Computers. New York: John Wiley & Sons. σελίδες 305 pages. QA76.W5 1956.
- ↑ BRL report 1961
- ↑ 6,0 6,1 Wilkes, M. V. (1956). Automatic Digital Computers. New York: John Wiley & Sons. σελίδες 305 pages. QA76.W5 1956.
- ↑ Weik, Martin H. (Δεκεμβρίου 1955). «EDVAC». ed-thelen.org. A Survey of Domestic Electronic Digital Computing Systems.
- ↑ Williams, Michael R. (1993). «The origins, uses, and fate of the edvac». IEEE Ann. Hist. Comput. 15 (1): 30, 32–33, 36–37. doi:.
- ↑ «The EDVAC» (στα αγγλικά). Digital Computer Newsletter 3 (1): 2. April 1951. http://www.dtic.mil/docs/citations/AD0694600.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «6. Aberdeen Proving Ground Computers: The EDVAC» (στα αγγλικά). Digital Computer Newsletter 4 (3): 4. July 1952. http://www.dtic.mil/docs/citations/AD0694605.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Williams, Michael R. (1993). «The origins, uses, and fate of the edvac». IEEE Ann. Hist. Comput. 15 (1): 30, 32–33, 36–37. doi:.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Moore School of Electrical Engineering (1949). A Functional Description of the EDVAC: A Report of Development Work under Contract W36-034-ORD-7593 with the Ordnance Department, Department of the Army. Its Research Division Report50-9). Philadelphia: University of Pennsylvania. A complete technical description of EDVAC's original structure and operation in 1949; includes an errata dated 1950. Fully viewable online.
- Oral history interview with J. Presper Eckert, Charles Babbage Institute, University of Minnesota.
- Oral history interview with Carl Chambers, Charles Babbage Institute, University of Minnesota.
- Oral history interview with Irven A. Travis, Charles Babbage Institute, University of Minnesota.
- Oral history interview with S. Reid Warren, Charles Babbage Institute, University of Minnesota.
- Oral history interview with Frances E. Holberton, Charles Babbage Institute, University of Minnesota.