Χειρογαλεΐδες
Οι Χειρογαλεΐδες είναι οικογένεια στρεψίρρινων πρωτευόντων η οποία περιλαμβάνει τους διάφορους λεμούριους ποντικούς και λεμούριους νάνους. Όπως όλοι οι λεμούριοι, οι χειρογαλεΐδες ζουν αποκλειστικά στο νησί της Μαδαγασκάρης.
Χειρογαλεΐδες[1] | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Γένη | ||||||||||||||
Συνώνυμα[2] | ||||||||||||||
|
Χαρακτηριστικά
ΕπεξεργασίαΟι χειρογαλεΐδες είναι μικρότεροι από τους άλλους λεμούριους, και είναι τα μικρότερα πρωτεύοντα του κόσμου. Έχουν μαλακή και μακριά γούνα χρωματισμένη γκρί-καφέ έως και κοκκινωπή στο πάνω μέρος και εν γένει πιο ανοιχτόχρωμη στην κοιλιά. Τυπικά έχουν μικρά αυτιά, μεγάλα μάτια κοντά μεταξύ τους καθώς και μακριά πίσω πόδια. Όπως όλοι οι στρεψίρρινοι έχουν λεπτά νύχια στο δεύτερο δάκτυλο των πίσω ποδιών. Φτάνουν σε μέγεθος 13 με 28 cm, έχοντα πολύ μακριά ουρά, η οποία κάποιες φορές φτάνει σε μήκος ενάμιση φορά το μήκος του σώματος. Ζυγίζουν λιγότερο από 500 g ενώ κάποια είδη ζυγίζουν μόλις 60 g..[3]
Οι λεμούριοι ποντικοί και οι λεμούριοι νάνοι είναι νυκτόβιοι και δενδρόβιοι. Είναι ικανοί αναρριχτές και μπορούν επίσης να πηδήξουν μακρυά, χρησιμοποιώντας την μακριά ουρά τους για ισορροπία. Όταν βρίσκονται στο έδαφος (γεγονός σπάνιο) μετακινούνται πηδώντας στα πίσω πόδια τους. Περνούν την μέρα τους συνήθως σε κουφάλες δέντρων ή σε φωλιές που φτιάχνουν οι ίδιοι. Είναι τυπικά μοναχικά ζώα αν και μερικές φορές ζούν μαζί σε ζεύγη.
Τα μάτια τους έχουν μία στρώση η οποία αντανακλά το φως (tapetum lucidum) και η οποία βελτιώνει την νυχτερινή όραση. Κάποια είδη όπως ο ελάσσων λεμούριος νάνος, αποθηκεύουν λίπος στα πίσω πόδια και στην βάση της ουράς, και πέφτουν σε νάρκη. Εν αντιθέσει με τους λεμουρίδες, έχουν μακρείς άνω κοπτήρες, παρότι δεν διαθέτουν τα κτενωτά δόντια, τυπικά όλων των στρεψίρρινων. Έχουν οδοντικό τύπο:
Οι χειρογαλεΐδες είναι παμφάγα, τρώγοντας φρούτα, φύλλα και λουλούδια (και μερικές φορές νέκταρ) καθώς και έντομα, αράχνες και μικρά σπονδυλωτά.[3]
Τα θηλυκά συνήθως έχουν τρία ζεύγη θηλών. Μετά από εγκυμοσύνη περίπου 60 ημερών, γεννούν δύο με τέσσερα (συνήθως δύο ή τρία) μικρά. Τα μικρά απογαλακτίζονται πέντε με έξι εβδομάδες μετά και ενηλικιώνονται προς το τέλος του πρώτου χρόνου της ζωής τους ή κάποιες φορές του δεύτερου, αναλόγως με το είδος. Υπό ανθρώπινη φροντίδα μπορούν να ζήσουν μέχρι 15 χρόνια, αν και το προσδόκιμο ζωής τους σε άγρια κατάσταση είναι πιθανώς σημαντικά μικρότερο.
Ταξινόμηση
ΕπεξεργασίαΤα πέντε γένη των χειρογαλεΐδων περιλαμβάνουν 32 είδη.[4][5][6][7]
- Infraorder Lemuriformes
- Οικογένεια Χειρογαλεΐδες (Cheirogaleidae)
- Γένος Χειρογαλέος (Cheirogaleus): λεμούριοι νάνοι
- ομάδα C. medius
- Cheirogaleus medius, λεμούριος νάνος με παχιά ουρά
- Cheirogaleus adipicaudatus, λεμούριος νάνος με παχιά ουρά του νότου
- ομάδα C. major
- Cheirogaleus major, μείζων λεμούριος νάνος
- Cheirogaleus crossleyi, λεμούριος νάνος με φουντωτά αυτιά
- Cheirogaleus minusculus, ελάσσων σιδηρογκρί λεμούριος νάνος
- Cheirogaleus ravus, μείζων σιδηρογκρί λεμούριος νάνος
- Cheirogaleus sibreei, λεμούριος νάνος του Σίμπρι
- ομάδα C. medius
- Γένος Μικροκήβος (Microcebus): λεμούριοι ποντικοί
- Microcebus murinus, γκρι λεμούριος ποντικός
- Microcebus griseorufus, κοκκινογκρί λεμούριος ποντικός
- Microcebus ravelobensis, χρυσοκαφέ λεμούριος ποντικός
- Microcebus tavaratra, λεμούριος ποντικός τραβατάρα
- Microcebus sambiranensis, λεμούριος ποντικός του Σαμπιράνο
- Microcebus simmonsi, λεμούριος ποντικός του Σίμονς
- Microcebus myoxinus, πυγμαίος λεμούριος ποντικός
- Microcebus rufus, λεμούριος ποντικός του μπράουν
- Microcebus berthae, Λεμούριος ποντικός της Μαντάμ Μπερτ
- Microcebus lehilahytsara, λεμούριος ποντικός του Γκούντμαν
- Microcebus jollyae, λεμούριος ποντικός του Τζόλι
- Microcebus macarthurii, λεμούριος ποντικός του Μακάρθουρ
- Microcebus mittermeieri, λεμούριος ποντικός του Μιτερμάιερ
- Microcebus mamiratra, λεμούριος ποντικός της Κλερ
- Microcebus bongolavensis, λεμούριος ποντικός του Μπονγκολάβα
- Microcebus danfossi, λεμούριος ποντικός του Ντάνφος
- Microcebus arnholdi, λεμούριος ποντικός του Άρνολντ[7]
- Microcebus margotmarshae, λεμούριος ποντικός της Μάργκοτ Μαρς[7]
- Γένος Μίρζα, (Mirza): λεμούριοι ποντικοί γίγαντες
- Mirza coquereli, λεμούριος ποντικός γίγας του Κοκερέλ ή λεμούριος νάνος του Κοκερέλ
- Mirza zaza, λεμούριος ποντικός γίγας του βορρά
- Γένος Αλλοκήβος (Allocebus)
- Allocebus trichotis, λεμούριος νάνος με τριχωτά αυτιά
- Γένος Φάνερ (Phaner): περονοφόροι λεμούριοι
- Phaner furcifer, περονοφόρος λεμούριος του Μασοάλα
- Phaner pallescens, περονοφόρος λεμούριος του Πέιλ
- Phaner parienti, περονοφόρος λεμούριος του Παριέντε
- Phaner electromontis, περονοφόρος λεμούριος του Όρους ντ' Άμπρ
- Γένος Χειρογαλέος (Cheirogaleus): λεμούριοι νάνοι
- Οικογένεια Χειρογαλεΐδες (Cheirogaleidae)
Σημειώσεις
Επεξεργασία- a Σύμφωνα με τους κανόνες ονοματολογίας του Διεθνούς Κώδικα Ζωολογικής Ονοματολογίας (International Code of Zoological Nomenclature, ICZN) το ιστορικώς σωστό όνομα για αυτή την οικογένεια θα έπρεπε να είναι Microcebina, διατηρήθηκε όμως το όνομα Cheirogaleidae για σταθερότητα.[2]
- b Το 2008 αναγνωρίστηκαν 7 νέα είδη Μικροκήβου, όμως το Microcebus lokobensis (λεμούριος ποντικός του Λοκόμπ) δεν συμπεριελήφθη στις προσθήκες. Έτσι η κατάστασή του ως είδους είναι ακόμα αμφιλεγόμενη.[4]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελίδες 111–114. ISBN 0-801-88221-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010.
- ↑ 2,0 2,1 Malcolm C. McKenna· Susan K. Bell (1997). Classification of Mammals: Above the Species Level. Columbia University Press. σελ. 334. ISBN 9780231528535.
- ↑ 3,0 3,1 Martin, Robert D. (1984). Macdonald, D., επιμ. The Encyclopedia of Mammals. New York: Facts on File. σελίδες 126–127. ISBN 0-87196-871-1.
- ↑ 4,0 4,1 Mittermeier, R.; Ganzhorn, J.; Konstant, W. και άλλοι. (Δεκέμβριος 2008). «Lemur Diversity in Madagascar». International Journal of Primatology 29 (6): 1607–1656. doi: .
- ↑ Edward E. Louis; Melissa S. Coles; Rambinintsoa Andriantompohavana και άλλοι. (2006). «Revision of the Mouse Lemurs (Microcebus) of Eastern Madagascar». International Journal of Primatology 27 (2): 347–389. doi: .
- ↑ Ute Radespiel; Gillian Olivieri; David W Rasolofoson και άλλοι. (Νοέμβριος 2008). «Exceptional diversity of mouse lemurs (Microcebus spp.) in the Makira region with the description of one new species». American Journal of Primatology Forthcoming (11): 1033-46. doi: . PMID 18626970.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Edward E. Louis, Jr.; Shannon E. Engberg; Susie M. McGuire; Marilyn J. McCormick; Richard Randriamampionona; Jean Freddy Ranaivoarisoa; Carolyn A. Bailey; Russell A. Mittermeier και άλλοι. (2008). «Revision of the Mouse Lemurs, Microcebus(Primates, Lemuriformes), of Northern and Northwestern Madagascar with Descriptions of Two New Species at Montagne d’Ambre National Park and Antafondro Classified Forest». Primate Conservation (23): 19–38. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-05. https://web.archive.org/web/20090205163701/http://primate-sg.org/PDF/PC23.new.microcebus.V3.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-05-23.