Χάρης Παμπούκης
Ο Χάρης Παμπούκης (Αθήνα, 29 Ιουνίου 1958) είναι Έλληνας καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο Διεθνών Συναλλαγών, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, και πρώην Υπουργός Επικρατείας (και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης) στη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (2009-2011). Είναι συγγραφέας αρκετών άρθρων στα ελληνικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά ενώ έχει δημοσιεύσει εκτενώς νομικές μονογραφίες και πολιτικά δοκίμια.
| Χάρης Παμπούκης | |
|---|---|
 | |
| Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας | |
| Περίοδος 27 Ιουνίου 2011 – 26 Αυγούστου 2011 | |
| Μαζί με | Σωκράτης Ξυνίδης |
| Πρωθυπουργός | Γεώργιος Α. Παπανδρέου |
| Υπουργός Επικρατείας | |
| Περίοδος 7 Οκτωβρίου 2009 – 17 Ιουνίου 2011 | |
| Πρωθυπουργός | Γεώργιος Α. Παπανδρέου |
| Διάδοχος | Ηλίας Μόσιαλος |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1958, Αθήνα |
| Πολιτικό κόμμα | Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Παντεόν-Σορμπόν (1979–1990) |
| Επάγγελμα | Καθηγητής Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΝομική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΣπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Πανθεόν - Σορβόννη του Παρισιού και ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου το 1990 (Docteur d'Etat en droit). Η διατριβή του είχε τίτλο « L 'acte public étranger en droit international privé ».[1]
Από το 1990 έως το 1996 υπήρξε αρχισυντάκτης στο επιστημονικό περιοδικό Revue Hellenique de Droit International.[1]
Είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω από το 1996 και έχει διατελέσει επιστημονικός επιβλέπων της επιτροπής του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών αναφορικά με τον εκσυγχρονισμό του νομικού επαγγέλματος. Επιπλέον, έχει παρασταθεί ως δικηγόρος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Στρασβούργο) και στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Λουξεμβούργο), ενώ έχει διατελέσει διαιτητής σε πολλές θεσμικές και ad hoc διαιτησίες.[1][2]
Ως νομικός, ασχολείται κυρίως με το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο Διεθνών Συναλλαγών, τη Διεθνή Διαιτησία και τους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών. Είναι επίσης, τακτικό μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου (κακοδικείες και μισθοδικείο). Έχει ιδρύσει δική του δικηγορική εταιρία.[2]
Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΤο 1991 εξελέγη ομόφωνα Λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από τον Οκτώβριο του 2009, με ομόφωνη εκλογή, είναι καθηγητής Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου Διεθνών Συναλλαγών στη Νομική Σχολή Αθηνών. Το 2003 δίδαξε μάθημα στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, με θέμα «Ενότητα ή ετερότητα ως προς τη διεθνή δικαιική ρύθμιση-διεθνές ομοιόμορφο δίκαιο» που δημοσιεύτηκε στη Συλλογή μαθημάτων της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου το 2008. Το 2017 δίδαξε το Ειδικό Μάθημα στην Ακαδημία Διαιτησίας Διεθνούς Δικαίου (Arbitration Academy of International Law), υπό τον τίτλο: "Η ακυρωθείσα διαιτητική απόφαση" (‘The annulled arbitral award’).[3] Το 2024 δίδαξε παρέδωσε το γενικό μάθημα στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης με τον τίτλο "Οι μεταμορφώσεις του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου" (‘Les métamorphoses en droit international privé’).[4] Επίσης το 2024 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris I – Panthéon Sorbonne. Από το 2014 μέχρι σήμερα έχει αναλάβει την επιστημονική επίβλεψη και καθοδήγηση της oμάδας προπτυχιακών φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.[1]
Πολιτική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΈχει διατελέσει ειδικός σύμβουλος του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών (1996 - 1997) και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας Διοίκησης και Οργάνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών (1999-2000), υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.[2] Κατά την περίοδο αυτή (1999) συμμετείχε στην προετοιμασία του Ελσίνκι και στη σύνοδο της Κοπεγχάγης, στην οποία αποφασίστηκε η άνευ όρων είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[5]
Τον Οκτώβριο του 2009 ορκίσθηκε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.[6] Στο διάστημα αυτό θεωρείται ο εμπνευστής του γεωπολιτικού σχεδιασμού ανοιγμάτων στα BRICS (Ρωσία, Κίνα) προς τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ 2010).[εκκρεμεί παραπομπή]
Ως υπουργός, είχε δημόσια ταχθεί από την αρχή υπέρ της πολιτικής ενότητας και της πολιτειακής συνεννόησης, είχε προτείνει σε συνέντευξη του στο Έθνος τη δημιουργία ενός αναπτυξιακού πακέτου Μάρσαλ, ενώ είχε προσδιορίσει ως μεγάλο κομβικό πρόβλημα τη πολυνομία και κακονομία, προτείνοντας μια επιχείρηση νομικής χωροταξίας για την αποκατάσταση της ευνομίας.[7]
Εμπνεύστηκε και ψήφισε το νόμο για το fast track που περιόριζε τη γραφειοκρατία και διευκόλυνε τις μεγάλες επενδύσεις.[8] Στο πεδίο της προσέλκυσης επενδύσεων, υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με το Κατάρ[9], ύψους 5 δις ευρώ, προετοίμασε την εκμετάλλευση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού[10] δημιουργώντας όλο τον σχεδιασμό και την εταιρία Ελληνικό ΑΕ και συνέβαλε στη μορφοποίηση της αποζημίωσης από τη Siemens για την ηθική βλάβη του ελληνικού δημοσίου.
Υπήρξε επίσης ο εμπνευστής και ο συντονιστής κατά τη σύνταξη των νόμων για την διαφάνεια και την αλλαγή του πτωχευτικού κώδικα (του τότε άρθρου 99).[εκκρεμεί παραπομπή]
Τον Ιούνιο του 2011 ανέλαβε Αναπληρωτής Υπουργός Ναυτιλίας,[6] προτείνοντας την επανασύσταση του υπουργείο.[11] Παραιτήθηκε για το λόγο αυτό και για ευρύτερες διαφωνίες στις 25 Αυγούστου 2011.[12]
Είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Ιθαγένειας και διατέλεσε μέλος του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου.[εκκρεμεί παραπομπή]
Διετέλεσε επίσης εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διεθνή Συνδιάσκεψη της Χάγης και στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο του Διεθνούς Εμπορίου (UNCITRAL).
Άλλες δραστηριότητες
ΕπεξεργασίαΈχει συγγράψει βιβλία με απόψεις για την πολιτεία και την πολιτική. Μεταξύ άλλων[13]:
- Περί Ελπίδας - Για ένα εθνικό σχέδιο υπέρβασης της κρίσης, Εκδ. Λιβάνη 2016
- Για την Ανώτατη παιδεία του Μέλλοντος, Εκδ. Λιβάνη, 2007
- Λόγος Κοινός, Εκδ. Λιβάνη, 2008
- Τρία Ζητούμενα, Εκδ. Λιβάνη, 2006
Τέλος, έχει τιμηθεί με το Βραβείο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής (Legion d’ honneur) από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.[13]
Ακαδημαϊκή Βιβλιογραφία
ΕπεξεργασίαΕπιλεκτικά αναφέρεται βιβλιογραφία και αρθρογραφία, μεταξύ άλλων:
- Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, Εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2020
- Αναγνώριση και Εκτελεστότητα Αλλοδαπών Διαιτητικών Αποφάσεων, σύμφωνα με τη Σύμβαση Νέας Υόρκης (1958), Εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2019
- EU Succession Regulation No 650/2012, A Commentary (Editor), Nomiki Vivliothiki Publications / Nomos / Beck, 2017 (στα αγγλικά)
- Droit international privé holistique : droit uniforme et droit international privé, RCADI Tome 330, 9-474, 2008 (στα γαλλικά)
- L’acte public étranger en droit international privé, pref. P. Lagarde, Paris, LGDJ, p. 360+xxii, 1993 (στα γαλλικά)
- Le contrat de transfert de techniques en droit international privé, Athènes, PUG, 1990, 91p., 1990 (στα γαλλικά)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «ΕΚΠΑ: Νομική Σχολή - Παμπούκης Χαράλαμπος». www.law.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Χαράλαμπος Παμπούκης - Βιογραφικό». www.enet.gr. 6 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «2017 Program». Arbitration Academy. Ανακτήθηκε στις 5.12.2024. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=(βοήθεια) - ↑ «SUMMER COURSES 2024» (PDF). hagueacademy.nl. Ανακτήθηκε στις 5.12.2024. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|access-date=(βοήθεια) - ↑ «Ελληνοτουρκικά: Στα άδυτα των διερευνητικών». ΤΟ ΒΗΜΑ. 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 6,0 6,1 «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ (2009)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ Παμπούκης, Χαράλαμπος. Περί ελπίδας, Για ένα εθνικό σχέδιο υπέρβασης της κρίσης. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη. σελ. 1-336. ISBN 9789601430256.
- ↑ Γιωτάκη, Φώφη (3 Οκτωβρίου 2010). «Μετά το Fast Track-1 το Fast Track-2 θα τρέξει στρατηγικές επενδύσεις». ethnos.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Στο στόχαστρο του Κατάρ και οι τράπεζες». ethnos.gr. 26 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ ««Fast track» αξιοποίηση του Ελληνικού». ethnos.gr. 18 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Επανασύσταση του υπ. Ναυτιλίας». ethnos.gr. 24 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Παραιτήθηκε ο Χάρης Παμπούκης». www.naftemporiki.gr. 25 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ 13,0 13,1 www.biblionet.gr : Παμπούκης, Χαράλαμπος Π. https://www.biblionet.gr/προσωπο?personid=45109 : Παμπούκης, Χαράλαμπος Π. Check
|url=value (βοήθεια). Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016. Missing or empty|title=(βοήθεια)