Φρανσουά ντυ Σουέ
Ο Φρανσουά ντυ Σουέ (γαλλικά: François du Souhait) (μεταξύ 1570 και 1580 - 1617) ήταν Γάλλος συγγραφέας (μεταφραστής, πεζογράφος, ποιητής, σατιρικός, ηθικός φιλόσοφος) στα τέλη του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα με καταγωγή από το δουκάτο της Λωρραίνης.[1]
| Φρανσουά ντυ Σουέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16ος αιώνας |
| Θάνατος | 17ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λωρραίνη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος ποιητής μυθιστοριογράφος Iliad's translator |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Φρανσουά ντυ Σουέ γεννήθηκε σε ευγενή οικογένεια στην περιοχή της Καμπανίας. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του. Μεταξύ 1600 και 1605 εργάστηκε ως γραμματέας του Καρόλου Γ΄ δούκα της Λωρραίνης και αργότερα του Ερρίκου Β', δούκα της Λωρραίνης (από το 1608), και αρκετά από τα έργα του είναι αφιερωμένα σε υψηλόβαθμα μέλη της αυλής της Λωρραίνης, όπως στην πριγκίπισσα Αικατερίνη της Λωρραίνης, στον Φρανσουά ντε Μπασομπιέρ κλπ. Ο Ντυ Σουέ έζησε για πολλά χρόνια στη Γαλλία, αλλά φαίνεται ότι εξορίστηκε το 1614 λόγω της συμμετοχής του σε μια σκανδαλώδη σατιρική ποιητική συλλογή. Θεωρείται ότι όταν βρισκόταν στη Γαλλία σύχναζε στον λογοτεχνικό κύκλο γύρω από τη Μαργαρίτα της Γαλλίας.[1]
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΟ Ντυ Σουέ ήταν ο συγγραφέας επτά μυθιστορημάτων, μιας συλλογής διηγημάτων (για τα οποία είναι σήμερα πιο γνωστός [2]), μιας συλλογής ποιημάτων, ενός βουκολικού έργου, μιας τραγωδίας σε 5 πράξεις, μιας μετάφρασης της Ιλιάδας [3] και αρκετών έργων ηθικής και διδακτικής φιλοσοφίας. Από τα επτά μυθιστορήματά του, μόνο τα δύο πρώτα του φαίνεται να είχαν κάποια εμπορική επιτυχία (τέσσερις εκδόσεις το καθένα, στο Παρίσι και στη Λυών). Ως μυθιστοριογράφος, τα πρώτα έργα του κατατάσσονται στην ίδια παράδοση του «αισθηματικού μυθιστορήματος» με τους συγγραφείς Αντουάν ντε Νερβέζ και Νικολά ντεζ Εσκυτώ, αν και ο Ντυ Σουέ διαφέρει από αυτούς τους συγγραφείς τόσο στο περιεχόμενό του (παρουσιάζει ένα πολύ λιγότερο εξιδανικευμένο πορτρέτο του έρωτα και περιλαμβάνει περιστασιακά σατιρικά και ρεαλιστικά στοιχεία) και στο μερικές φορές αμήχανο ύφος του. Όπως και αυτοί οι άλλοι συγγραφείς, στα μεταγενέστερα έργα του ο Ντυ Σουέ απομακρύνθηκε από το αισθηματικό μυθιστόρημα προς το περιπετειώδες μυθιστόρημα με βουκολικά στοιχεία. Η χρήση του προφορικού λόγου και η σατιρική του πλευρά είναι πιο εμφανή στη συλλογή διηγημάτων του Histoires comiques ou entretiens facetieux (Κωμικές ιστορίες ή περίεργες συνομιλίες) (Παρίσι, 1612). [4]
Τα επτά μυθιστορήματα του Ντυ Σουέ είναι:[5]
- Les amours de Poliphile et de Mellonimphe (Λυών, 1599), (Παρίσι, 1600), (Λυών, 1605), (Λυών, 1610)
- Les amours de Palemon, suitte de Poliphile (Λυών, 1599), (Παρίσι, 1600), (Λυών, 1602), (Λυών, 1605)
- Les amours de Glorian et d'Ismene (Παρίσι, 1600)
- Les Proprietez d'amour et les propretez des amans, contenant une histoire des amours de Filine et de Polymante (Παρίσι, 1601)
- Les Chastes Destinees de Cloris ou le Roman des histoires de ce temps (Παρίσι, 1609)[6]
- Le Romant d’Anacrine, où sont representes plusieurs Combats, Histoires veritables & Amoureuses (Παρίσι, 1613)
- Le Romant de Gloriande, ou suitte du roman d’Anacrine, où sont continuees les Histoires du premier volume: Avec plusieurs autres nouvelles et force belles avantures (Παρίσι, 1613), (Παρίσι, 1630).
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 . «larousse.fr/encyclopedie/litterature/seigneur_Francois_du_Souhait/».
- ↑ . «philo/lettres.fr/old/litterature_francaise/roman_17s/Le roman au XVIIème siècle/Le roman comique au 17ème siècle».
- ↑ . «books.google.gr/L' Iliade d'Homère prince des poètes grecs, auec la suite d'icelle».
- ↑ . «2.unil.ch/François Du Souhait, Histoires comiques, ou entretiens facétieux».
- ↑ . «worldcat.org/Most widely held works by François Du Souhait».
- ↑ . «books.google.gr/Les Chastes Destinees De Cloris Ov Roman des Histoires de ce temps».