Φιλοποίμην Φίνος
Ο Φιλοποίμην Φίνος (Κάτω Τιθορέα, 1 Σεπτεμβρίου 1908 – Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1977) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες παραγωγούς κινηματογράφου κατά τις δεκαετίες του '40, '50, '60 και '70. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται 175 ταινίες, πολλές από τις οποίες έμειναν κλασικές.
| Φιλοποίμην Φίνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Σεπτεμβρίου 1908 Κάτω Τιθορέα |
| Θάνατος | 26 Ιανουαρίου 1977 (68 ετών) Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου ηθοποιός μοντέρ παραγωγός ταινιών επιχειρηματίας |
| Περίοδος ακμής | 1939 - 1977 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Τζέλλα Βανάκου (ν. 1939) |
| Γονείς | Ιωάννης Φίνος (πατέρας) Πετρούλα Φίνου (μητέρα) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε το 1908 στην Τιθορέα Λοκρίδος. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όταν ο ίδιος ήταν ακόμα σε νηπιακή ηλικία. Ο πατέρας του, αν και γιατρός, είχε γίνει ένας από τους πιο γνωστούς κινηματογραφικούς επιχειρηματίες.[1] Είχε κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα και την επαρχία, με πιο γνωστή το Αλκαζάρ, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο θερινό σινεμά της Αθήνας. Ένα μέρος που αποτελεί σημείο αναφοράς στην πορεία του Φιλοποίμενα, αφού εκεί δέχθηκε τα πρώτα ερεθίσματα της έβδομης τέχνης,[2]
Μπήκε εσωτερικός μαθητής στην Ιόνιο Σχολή, αλλά αποφοίτησε από το δημόσιο σχολείο «Αθηναϊκό Λύκειο Μεγαρέως» στο Παγκράτι. Παράλληλα, του άρεσε πολύ η λογοτεχνία και από τα μαθητικά του χρόνια ακόμα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Ακολούθησε θεωρητικές σπουδές, σπουδάζοντας νομικά στην Αθήνα και ολοκληρώνοντας με ένα μεταπτυχιακό πολιτικών επιστημών στη Γερμανία.[2]
Από παιδί ακόμα αισθανόταν δέος μπροστά στα μηχανήματα του Αλκαζάρ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργαζόταν εκεί ως μηχανικός προβολής. Αν και οι σπουδές του αποτελούσαν μεγάλο εφόδιο για λαμπρή καριέρα, ωστόσο δεν στάθηκαν ικανές να του σιγάσουν αυτό το πάθος και τη λαχτάρα του να κατακτήσει και να εξελίξει την εμβρυακή τότε έβδομη τέχνη στην Ελλάδα. Η ακαταμάχητη επιθυμία του να κάνει κτήμα του οτιδήποτε σχετιζόταν με το τεχνικό μέρος του κινηματογράφου, τον οδήγησε στην επίμονη μελέτη φυσικής, οπτικής και μηχανικής, ώστε να διευρύνει τις γνώσεις του και να τις εφαρμόζει διαλύοντας και ξανασυνθέτοντας κάθε μηχάνημα που έπεφτε στα χέρια του. Κάπως έτσι του βγήκε και το προσωνύμιο «Ο Κατσαβιδάκιας», αφού πάντοτε κουβαλούσε το αγαπημένο του κατσαβίδι για να επιδιορθώσει κάποια μηχανή.[2]
Το 1930, πριν ακόμα ολοκληρώσει τις σπουδές του, κατάφερε να δημιουργήσει και να εγκαταστήσει μηχάνημα ήχου στο Αλκαζάρ. Η επόμενη πρόκληση του Φίνου ήταν να κατασκευάσει ηχοληπτικό μηχάνημα, που θα έδινε τη δυνατότητα να δημιουργηθούν πρωτογενώς ομιλούσες ταινίες χωρίς ντουμπλαρισμένο ήχο. Αυτή η τεχνική φάνταζε αδύνατη ως και ουτοπική εκείνη την εποχή, αφού τα μέσα που διέθετε η Ελλάδα ήταν από πενιχρά έως ανύπαρκτα. Με όπλο την πίστη του και κινητήριες δυνάμεις το πάθος και τις γνώσεις του, ο Φίνος κατόρθωσε με την αρωγή του φίλου του ηλεκτρονικού Ιωάννη Σαλίβερου να κατασκευάσει το 1935 σύγχρονο ηχοληπτικό μηχάνημα. Οι δυο τους, μαζί με τον Νόβακ και τον Παρασκευά, ξεκίνησαν το γύρισμα της ταινίας «Νερωμένο Κρασί», η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.[2]
Το 1938, ίδρυσε τα «Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο» στο Καλαμάκι, παρέα με τους Σκούρα, Προβελέγγιο, Χλοΐδη, και τους αδελφούς Δριμαρόπουλους. Τον Απρίλιο του 1940 βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία Το Τραγούδι Του Χωρισμού (που γυρίστηκε το 1939). Το σενάριο ήταν του Δημήτρη Μπόγρη, ενώ ο Φίνος, εκτός από υπεύθυνος για τα τεχνικά ζητήματα, ήταν και σκηνοθέτης της ταινίας, για πρώτη και τελευταία φορά. Αν και σήμερα η συγκεκριμένη ταινία έχει ιστορική αξία, τα αποτελέσματα τότε δεν ήταν τα προσδοκώμενα.[2]
Στη διάρκεια του πολέμου γύρισε σημαντικά ντοκουμέντα από το Μέτωπο της Αλβανίας και στην συνέχεια στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα. Όλο όμως το υλικό και το αρχείο του κατασχέθηκε από τους Γερμανούς και ένα ελάχιστο μόνο μέρος του κατάφερε να διασωθεί. Το 1943, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών Φίνος Φιλμ, της οποίας η πρώτη ταινία, Η φωνή της καρδιάς, έκανε πρεμιέρα στις 29 Μαρτίου 1943 στον κινηματογράφο Rex της οδού Πανεπιστημίου. Ο Φίνος έφερε πρώτος τα μαγνητόφωνα Nagra στην Ελλάδα και γύρισε την πρώτη έγχρωμη ταινία με στερεοφωνικό ήχο, το Κορίτσια για φίλημα (1964). Με δική του πατέντα τα έκανε πιο λειτουργικά και για τον λόγο αυτό η εταιρεία Nagra, ως σήμερα, αναφέρει το όνομά του ανάμεσα σε αυτούς που προσέφεραν για τη βελτίωσή τους.
Από το 1943 μέχρι το 1977, ο Φιλοποίμην Φίνος μέσω της Φίνος Φιλμ απέδωσε συνολικά 186 παραγωγές. Ήταν για πολλά χρόνια μέλος της επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ διατέλεσε πρόεδρος των Ελλήνων παραγωγών.
Ήταν παντρεμένος με την πρώην τραγουδίστρια ελαφρού τραγουδιού Τζέλλα Βανάκου (1915-2010).[3]
Ο Φίνος πέθανε τον Ιανουάριο του 1977 λόγω καρκίνου που τον βασάνιζε για 7 χρόνια. Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΑνάμεσα στις διακρίσεις του Φίνου συμπεριλαμβάνονται και οι παρακάτω:
- Η μέθοδος διπλοτυπίας-ντουμπλάζ που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην ταινία Η Αγνή του λιμανιού το 1952.
- Η χρήση του γερανού Ντόλυ για κινούμενη κάμερα, τον οποίο έφερε στην Ελλάδα το 1954.
- Η βράβευσή του από την ελβετική εταιρεία κινηματογραφικού υλικού Gevaert το 1961, για την τεχνική προσφορά του.
- Το είδος μιούζικαλ, το οποίο στήριξε πρώτος ο Φίνος στο ελληνικό σινεμά με την ταινία Μερικοί το προτιμούν κρύο (1963).
- Οι φακοί Zoom, που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην ταινία Χωρίς ταυτότητα (1963).
- Η τεχνική Σινεμασκόπ, που χρησιμοποιήθηκε από τον Φίνο για πρώτη φορά στην έγχρωμη ταινία Κάτι να καίει (1964).
- Η βράβευσή του από το Υπουργείο Βιομηχανίας το 1970, για την τριαντάχρονη προσφορά του στον Ελληνικό Κινηματογράφο.
- Τα υπερσύγχρονα - για την εποχή εκείνη - στούντιο στα Σπάτα, με τα πελώρια πλατό, εγκαινιάστηκαν το 1970 και θεωρούνταν από τα καλύτερα σε όλη την Ευρώπη.[4]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Οι Γερμανοί κρέμασαν τον πατέρα του | Nikos ON LINE». web.archive.org. 1 Φεβρουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Ο «Πατριάρχης» του Ελληνικού Κινηματογράφου». http://www.finosfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|website=(βοήθεια) - ↑ «Ο «Πατριάρχης» του Ελληνικού Κινηματογράφου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Διακρίσεις του Φιλοποίμενα Φίνου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Φιλοποίμην Φίνος Αρχειοθετήθηκε 2007-05-29 στο Wayback Machine., βιογραφικό στον ιστότοπο SanSimera.gr
- Filopimin Finos, πληροφορίες στον ιστότοπο της Internet Movie Database (Αγγλικά)
Κηδεία του κινηματογραφικού παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο)
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Επεξεργασία- Παρασκήνιο, Η Φίνος Φιλμ και ο Φιλοποίμην Φίνος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
- Παρασκήνιο, Φιλοποίμην Φίνος μαρτυρίες - ντοκουμέντα (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον κινηματογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |