Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (Ιαπωνία)
Το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας (Ιαπωνικά: 自由民主党, προφέρεται: Τζιγιού Μινσούτο, ή πιο σύντομα: 自民党 που προφέρεται Τζιμίντο) είναι ένα δεξιό συντηρητικό πολιτικό κόμμα.[7][8] Ιδρύθηκε το 1955 με συγχώνευση δύο κομμάτων: το Ιαπωνικό Δημοκρατικό Κόμμα και του Φιλελεύθερο Κόμμα. Είναι το κυβερνών κόμμα και αρχηγός του κόμματος είναι ο Πρωθυπουργός Σιγκέρου Ισίμπα.
 | |
| Συντομογραφία | LDP |
| Πρόεδρος | Σιγκέρου Ισίμπα |
| Ίδρυση | 15 Νοεμβρίου 1955 |
| Συγχώνευση των | Ιαπωνικό Δημοκρατικό Κόμμα Φιλελεύθερο Κόμμα |
| Έδρα | 1–11–23 Ναγκάτατσο, Τσιγιόντα Τόκιο |
| Εφημερίδα | Ελεύθερη Δημοκρατία[1] |
| Μέλη (2019) |  1.086.298[2] |
| Ιδεολογία | Συντηρητισμός Ιαπωνικός εθνικισμός[3] Δεξιός λαϊκισμός[4] |
| Πολιτικό φάσμα | Δεξιά |
| Χρώματα | Πράσινο Κόκκινο[5] |
| Ύμνος | «われら» [6] (Εμείς) |
| Σύμβολο εκλογών | |
_Emblem.svg) | |
| Ιστότοπος | |
| www | |
| Πολιτικό σύστημα στην Ιαπωνία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1955 με συγχώνευση δύο κομμάτων: το Ιαπωνικό Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα.[9] Μετά τις γενικές εκλογές του 1958 έγινε το κυβερνών κόμμα, και διατήρησε τη θέση του ως κυβέρνηση πλειοψηφίας μέχρι το 1993. Στις 22 Μαΐου 1992, ο Μοριχίρο Χοσοκάουα διασπάστηκε από το ΦΔΚ και σχημάτισε το Νέο Κόμμα Ιαπωνίας, το οποίο στις εκλογές του 1993 ηγήθηκε σε μία συμμαχία οκτώ κομμάτων που πλειοψήφησε, σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας και ανάγκασε το ΦΔΚ να περάσει στην αντιπολίτευση.[10] Έντεκα μήνες μετά η συμμαχία του Μοριχίρο διαλύθηκε, και το ΦΔΚ επανήλθε στην κυβέρνηση, σχηματίζοντας κυβέρνηση συνεργασίας με άλλα μικρότερα κόμματα.[11] Το 1996-2009 το ΦΔΚ ήταν το μεγαλύτερο κόμμα της κυβερνώσας συμμαχίας. Το 2003 το Νέο Συντηρητικό Κόμμα, ένα δεξιό συντηρητικό κόμμα που ιδρύθηκε το 2000, συγχωνεύθηκε με το ΦΔΚ.
Στις εκλογές του 2009 το ΦΔΚ έχασε από το Δημοκρατικό Κόμμα του Γιούκιο Χατογιάμα και πέρασε στην αντιπολίτευση. Μετά τις εκλογές του 2012 το ΦΔΚ επανήλθε στην κυβέρνηση και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με το κεντροδεξιό συντηρητικό Κόμμα Κομέιτο.[12] Την περίοδο 2012–2020 ο Σίνζο Άμπε ήταν Πρωθυπουργός και αρχηγός του ΦΔΚ. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2020 ο Γιοσιχίντε Σούγκα διαδέχθηκε τον Άμπε στην ηγεσία του κόμματος και ως Πρωθυπουργός.[13]
Δείτε επίσης
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Liberal Democratic Party of Japan στο Wikimedia Commons
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 機関紙誌のご案内. Liberal Democratic Party.
- ↑ 自民党員7年ぶり減少 108万人、19年末時点. The Nihon Keizai Shinbun. 2 Μαρτίου 2020.
- ↑ «The Resurgence of Japanese Nationalism (the Globalist)». 22 Ιουλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Why Steve Bannon Admires Japan». The Diplomat. 22 Ιουνίου 2018.
In Japan, populist and extreme right-wing nationalism has found a home within the political establishment.
- ↑ Established in Japan or the color of political parties
- ↑ 党歌・シンボル. jimin.jp. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Newlands, Peter. «Conservatives win by a landslide in Japanese general election» (στα αγγλικά). ISSN 0140-0460. https://www.thetimes.co.uk/article/conservatives-win-by-a-landslide-in-japanese-general-election-nrkf77ltql6. Ανακτήθηκε στις 2020-09-17.
- ↑ Carroll, William E. (2014). «Far Right Parties and Movements in Europe, Japan, and the Tea Party in the U.S.: A Comparative Analysis» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Before th Conservative Alliance | Liberal Democratic Party of Japan». www.jimin.jp. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Writer, Merrill Goozner, Tribune Staff. «A PARTY REBEL WILL ASSUME REINS IN JAPAN». chicagotribune.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Chapter Sixteen Period of President Kono's Leadership | Liberal Democratic Party of Japan». www.jimin.jp. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (16 Δεκεμβρίου 2012). «Japan conservatives win landslide election victory». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Sieg, Linda (2020-08-30). «In race to replace Japan's Abe, loyalist Suga emerges as strong contender» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/article/us-japan-politics-abe-suga-idUSKBN25P0C7. Ανακτήθηκε στις 2020-09-17.