Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος

Ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος (Транссибирская магистраль ή Транссиб στα ρωσικά), είναι σιδηροδρομικός άξονας που συνδέει τη Μόσχα και την ευρωπαϊκή Ρωσία με τις ρωσικές επαρχίες της Άπω Ανατολής, τη Μογγολία, την Κίνα και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας.

Ο Υπερσιβηρικός Σιδηρόδρομος (κόκκινη γραμμή) και ο Σιδηρόδρομος Βαϊκάλης-Αμούρ (πράσινη γραμμή).

Η κύρια διαδρομή, ο υπερσιβηρικός, φτάνει από τη Μόσχα στο Βλαδιβοστόκ μέσω της νότιας Σιβηρίας και κατασκευάστηκε μεταξύ του 1891 και του 1916. Με 9.288 χιλιόμετρα, σε 8 χρονικές ζώνες, το ταξίδι διαρκεί συνήθως 7 ημέρες. Σήμερα, άλλες τέσσερις διαδρομές ξεκινούν από τον Υπερσιβηρικό.

Ιστορικό

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Ρωσία ήταν ήδη μια παγκόσμια υπερδύναμη, αλλά η κίνηση και το εμπόριο ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στις δυτικές επαρχίες της και σε μεγάλες πόλεις όπως η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη. Το ανατολικό – ασιατικό – σιβηρικό τμήμα της χώρας ήταν αποκομμένο. Το 1891, η κυβέρνηση της Ρωσίας αποφάσισε την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε τη Μόσχα με το λιμάνι Βλαδιβοστόκ, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στην ανατολική ακτή της Ρωσίας, στη Σιβηρία, στη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ΄ αποφάσισε να ενώσει τη Ρωσία από το σημείο που βρίσκονται τα Ουράλια, με τις ακτές του Ειρηνικού.

Η αλλαγή στον τρόπο μεταφοράς των πρώτων υλών του σιβηρικού υπεδάφους, η διακίνηση προϊόντων από και προς την αχανή κινέζικη αγορά και η γρήγορη μεταφορά στρατιωτικού υλικού και προσωπικού, για την προάσπιση της ρωσικής Άπω Ανατολής από τους Ιάπωνες, ήταν οι λόγοι που επέβαλαν τη σιδηροδρομική σύνδεση Ανατολής – Δύσης. Η κατασκευή του Υπερσιβηρικού ολοκληρώθηκε 25 χρόνια αργότερα (1916), ενώ από το 1908, δίπλα στην αρχική μονή γραμμή, κατασκευαζόταν και δεύτερη. Με την ολοκλήρωση του Υπερσιβηρικού μια νέα εποχή ανάπτυξης ξεκίνησε για τη Σιβηρία, βασισμένη κυρίως στις τεράστιες δυνατότητες εκμετάλλευσης του φυσικού της πλούτου. Παράλληλα, απλοί σταθμοί του Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου εξελίχθηκαν σταδιακά σε αστικά βιομηχανικά κέντρα.