Τουχοβίστα
Συντεταγμένες: 41°30′00″N 24°03′00″E / 41.50000°N 24.05000°E
Η Τουχοβίστα (Βουλγαρική- Туховища, παραλλαγές της ονομασίας Τουβίστα ή Δουχοβίστα) είναι χωριό στη νοτιοδυτική Βουλγαρία, στο Δήμο Σατόφτσας, Μπλαγκόεβγκραντ.
| Τουχοβίστα | |
|---|---|
 | |
  Τουχοβίστα | |
| Χώρα | Βουλγαρία |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Σατόβτσα[1] |
| Έκταση | 17.151 km² |
| Υψόμετρο | 836 μέτρα |
| Πληθυσμός | 785 (15 Μαρτίου 2024)[2] |
| Ταχ. κωδ. | 2939 |
| Τηλ. κωδ. | 07548 |
| Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεωγραφία
Επεξεργασία
Η Τουχοβίστα βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του όρους Ροδόπη και αποτελεί τμήμα της ιστορικής και γεωγραφικής περιοχής Τσετς. Βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ελλάδα. Το υψόμετρο του χωριού είναι 700-999 μέτρα και η έκταση της γης είναι 17,151 τετραγωνικά χιλιόμετρα.[3] Το έδαφος είναι κυρίως ορεινό και ημιορεινό. Το υπέδαφος είναι πλούσιο κυρίως από πετρώματα γρανίτη και ψαμμίτη.
Το χωριό βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ αρκετών μικρών λόφων. Η Τουχοβίστα έχει δύο από τις υψηλότερες κορυφές στην περιοχή: την Τσουκάτα (τοπικό όνομα Μιτνιτσάτα) προς τα βορειοανατολικά σε υψόμετρο 1010 μέτρων και, επίσης, την κορυφή Δικίλιτας, πιο γνωστή ως Πόβιτ Κάμεν μεταξύ των κατοίκων της περιοχής, με ύψος 1.100 μ.
Ιστορία
Επεξεργασία
Η περιοχή ήταν κατά την αρχαιότητα η περιοχή που ζούσαν οι Δίοι, πανάρχαιο ελληνο-πελασγικό φύλο που αργότερα ταξινομήθηκε ως θρακικό. Το χωριό διαθέτει εξωτερική μεσαιωνική νεκρόπολη.[4]
Το χωριό εμφανίζεται ως "تحويشته" σε οθωμανικά έγγραφα.[5]
Στο βιβλίο «Εθνογραφία των βιλαέτια Αδριανούπολη, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης», το οποίο δημοσιεύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878, αναφέρεται το χωριό Τουχοβίστα με 36 οικογένειες και 90 άνδρες κατοίκους.[6] Σύμφωνα με τον Στέφεν Βέρκοβιτς, στα τέλη του 19ου αιώνα, η Τουχοβίστα έχει μουσουλμανικό ανδρικό πληθυσμό 120 ανθρώπων που ζουν σε 36 οικίες.[7] Σύμφωνα με τις στατιστικές του Βασίλ Κάντσοβ έως το 1900, η Τουχοβίστα είναι ένα χωριό με 500 μουσουλμάνους κατοίκους. Ζουν 500 Βούλγαροι-μουσουλμάνοι[8] σε 70 οικίες.[9]. Κατά τη διάρκεια του 1912, το χωριό υπήρξε θύμα του Βαλκανικού Πολέμου. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από τον πόλεμο. Από την άλλη πλευρά, οι μουσουλμάνοι αναγκάζονται να στραφούν στο χριστιανισμό. Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Τόντορ Ζίβκοβ. Μουσουλμανικά ονόματα αλλάζουν σε χριστιανικά ονόματα. Το 1989, με την πτώση του κομμουνισμού, οι Μουσουλμάνοι αποκατέστησαν τα ονόματά τους.[10] Ο πληθυσμός του χωριού Τουχοβίστα σύμφωνα με την απογραφή του 2003 είχε 859 κατοίκους.
Θρησκεία
ΕπεξεργασίαΗ Τουχοβίστα έχει πάνω από 830 κατοίκους μουσουλμάνους. Το χωριό έχει δύο τεμένη - ένα στο κάτω άκρο, που χτίστηκε το 1989, και ένα άλλο παλαιότερο, που βρίσκεται στην κορυφή του χωριού.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο (Βουλγαρία): «Националният регистър на населените места». (Βουλγαρικά) NRPP. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2024.
- ↑ www
.grao .bg /tna /t41nm-15-03-2024 _2 .txt. - ↑ http://bg.guide-bulgaria.com/SW/Blagoevgrad/Satovcha/Tuhovishta
- ↑ Гоце Делчев - Археологически обекти и места[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Ανδρέεβ, Στεφαν (2002). Речник на селищни имена и названия на административно-териториални единици в българските земи през XV-XIX век. Σόφια: Главно управление на архивите при Министерския съвет на Република България. σελ. 139. ISBN 954-9800-29-6.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г (II έκδοση). Σόφια: Σλαβομακεδονικό Επιστημονικό Ινστιτούτο. 1995 [1878]. σελίδες 130–131.
- ↑ Ραιτσέβσκι, Στόιαν (2004) [1998]. Българите мохамедани (II έκδοση). Σόφια: Национален музей на българската книга и полиграфия. σελ. 111. ISBN 954-9308-51-0.
- ↑ Κάντσοβ, Βασίλ (1996) [1900]. «Неврокопска Каза». Εθνογραφία και στατιστικές (II έκδοση). Σόφια: Καθηγήτρια Μ. Δρινοβ. σελ. 195.
- ↑ Κάντσοβ, Βασίλ (1970) [1894-1896]. «Неврокопската каза». Пътуване по долините на Струма, Места и Брегалница. Битолско, Преспа и Охридско. Σόφια: Наука и изкуство. σελ. 274.
- ↑ Γρούεβ, Μιχαήλ. Възродителният процес. Мюсюлманските общности и комунистическият режим. Σόφια: Ινστιτούτο για τη Μελέτη του πρόσφατου παρελθόντος. σελ. 30. ISBN 978-954-280-291-4.