Τιμπώ Γκοντέν
Ο Τιμπώ Γκοντέν (διεθνώς: Thibaud Gaudin), γνωστός και ως Γκοντέν ο Μοναχός (διεθνώς: Gaudin Monk) λόγω της μεγάλης του ευσεβείας προς τις χριστιανικές αρχές, ήταν ο 22ος Μεγάλος Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού από τον Αύγουστο του 1291 μέχρι τον θάνατό του στις 16 Απριλίου του 1292.[2]
| Τιμπώ Γκοντέν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Thibaud Gaudin (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1229[1] Μπλουά |
| Θάνατος | 16 Απριλίου 1292 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Ναού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Πολιορκία της Άκρας (1291) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1291–1292) |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφικά στοιχεία
Επεξεργασία Η ιστορία του Τιμπώ Γκοντέν στο Τάγμα είναι μάλλον μυστηριώδης. Γεννήθηκε γύρω στο 1229 σε μια οικογένεια ευγενών στη γαλλική περιοχή της Σαρτρ ή της Μπλουά, μπήκε στο Τάγμα των Ναϊτών πολύ πριν το 1260, επειδή κατά την ημερομηνία αυτή ήταν αιχμάλωτος στη διάρκεια μιας επίθεσης στην Τιβεριάδα.[2]
Σταυροφόρος
ΕπεξεργασίαΤο 1279, ο Τιμπώ Γκοντέν εκπλήρωσε καθήκοντα διοικητή των εδαφών της Ιερουσαλήμ,[3] το τέταρτο πιο σημαντικό καθήκον στην ιεραρχία των Ναϊτών. Το 1291, στάθηκε ο ίδιος στο πλευρό του Γκιγιόμ ντε Μποζέ για να υπερασπιστεί τα Άκρα, όταν πολιορκήθηκαν από τον τρομερό στρατό των Μαμελούκων υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Αλ-Ασράφ Χαλίλ. Στις 18 Μαΐου, μετά το θάνατο του Γκιγιόμ ντε Μποζέ, ο Τιμπώ Γκοντέν παρέμεινε στα Άκρα. Οι υπόλοιποι Ιππότες του Τάγματος, άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρήκαν καταφύγιο στον Ναό, το μεγάλο οχυρό των Ναϊτών. Ο στρατάρχης του Τάγματος ιππότης Πιερ ντε Σεβρί, ο θησαυροφύλακας του τάγματος ιππότης Τιμπώ Γκοντέν, μεζί με τους ιππότες τους, ήταν οι τελευταίοι που υπερασπίστηκαν τα Άκρα.
Μετά από μια χωρίς επιτυχία προσπάθεια να αντισταθούν, που κράτησε μια ολόκληρη εβδομάδα, ο Αλ-Ασράφ Χαλίλ προσέφερε την ευκαιρία στον στρατάρχη του Τάγματος να αναχωρήσουν οι Ναΐτες για την Κύπρο με όλα τα υπάρχοντά τους. Ο Πιερ ντε Σεβρί συμφώνησε και έτσι ένας Εμίρης με 100 Μαμελούκους εισήλθε στο φρούριο. Οι Μαμελούκοι άρχισαν να παρενοχλούν κάποιες γυναίκες και αγόρια, οι ιππότες έξαλλοι με αυτή τους την πράξη τους έσφαξαν και οχυρώθηκαν ξανά. Εκείνο το βράδυ ο στρατάρχης διέταξε τον Τιμπώ Γκοντέν να πλεύσει με βάρκα στη Σιδώνα, μεταφέροντας μαζί του τον θησαυρό του τάγματος και ορισμένους μη μάχιμους ιππότες για συνοδεία. Τα Άκρα έπεσαν την επόμενη ημέρα.
Μεγάλος Μάγιστρος
ΕπεξεργασίαΟ Τιμπώ Γκοντέν έφτασε με τους λίγους ιππότες του στη Σιδώνα και εκεί εκλέχθηκε Μεγάλος Μάγιστος του Τάγματος. Οι Ναΐτες ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν, αλλά επειδή δεν είχαν τον στρατό που απαιτούνταν για να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τη μεγάλη πόλη, την εκκένωσαν και μετακόμισαν στο θαλάσσιο κάστρο της Σιδώνας. Ο Τιμπώ Γκοντέν πήγε στην Κύπρο με την ελπίδα να συλλέξει ενισχύσεις. Αυτό θεωρήθηκε από πολλούς ως πράξη δειλίας. Οι Ναΐτες πολέμησαν γενναία, αλλά μόλις οι μηχανικοί άρχισαν να χτίζουν αναχώματα, απέπλευσαν για την Τορτόζα. Στις 14 Ιουλίου του 1291 ένας Εμίρης εισήλθε στο κάστρο και διέταξε την καταστροφή του. Οι ενισχύσεις δεν ήρθαν ποτέ. Η Βηρυτός πάρθηκε στις 21 Ιουλίου, το κάστρο των Ιμπελέν και τα τείχη του καταστράφηκαν εντελώς. Ο Σουλτάνος κατέκτησε την Χάιφα στις 30 Ιουλίου και τα μοναστήρια της Καρμήλου καταστράφηκαν. Στις αρχές του Αυγούστου, οι Φράγκοι είχαν στην κατοχή τους μόνο δύο οχυρωμένες πόλεις, οι οποίες κατέχονταν από τους Ναΐτες. Ωστόσο, οι φρουρές τους ήταν πολύ αδύναμες για να αντιμετωπίσουν μια πιθανή πολιορκία, οπότε η Τορτόζα εκκενώθηκε στις 3 Αυγούστου και η Αθλίτ στις 14 Αυγούστου. Οι φρουρές τους έφυγαν για το θαλάσσιο φρούριο της νήσου Ρουάντ, δύο μιλία στα ανοικτά των ακτών της Τορτόζα, το οποίο θα παραμείνει στα χέρια τους μέχρι το 1303, όταν το μέλλον του Τάγματος ήταν πλέον σε κίνδυνο.
Τον Οκτώβριο του 1291, ένα στρατηγικό τμήμα του Τάγματος συναντήθηκε στην Κύπρο. Η συνάντηση αυτή επιβεβαίωσε την εκλογή του Τιμπώ Γκοντέν στη θέση του Μεγάλου Μαγίστρου και ονόμασε τους νέους αξιωματούχους των σημαντικών θέσεων σύμφωνα με την ιεραρχία του Τάγματος. Με την ευκαιρία αυτή, ο Ζακ ντε Μολέ ανέλαβε στρατάρχης, ως διάδοχος του Πιερ ντε Σεβρί που πέθανε στην Άκρα. Ο Τιμπώ Γκοντέν προσπάθησε να αναδιοργανώσει όλους τους Ναΐτες μετά την ερήμωση που επήλθε από τις πρόσφατες μάχες. Επιπλέον, ήταν απαραίτητο για αυτόν να υπερασπιστεί το βασίλειο της Αρμενίας που ήταν περικυκλωμένο από Τούρκους Σελτζούκηδες, καθώς και το νησί της Κύπρου που καταλήφθηκε από πλήθος προσφύγων. Προφανώς το έργο αποδείχτηκε αποθαρρυντικό για τον Τιμπώ Γκοντέν, που πέθανε το 1292, αφήνοντας το τεράστιο έργο της ανοικοδόμησης στον διάδοχό του και μέχρι τότε στρατάρχη Ζακ ντε Μολέ.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00559518. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Cobbold, David. «The Masters of the Templar Order: Thibaud Gaudin». Templiers Org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Το χρονικό Ναΐτης της Τύρου, κεφ. 454, αναφέρει: "le comandour dou Temple, frere Tibaut Gaudin"
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Nicholson, Helen (2001). The Knights Templar: A New History. Stroud: Sutton. ISBN 0-7509-2517-5.
- Marillier, Bernard (2000). Armorial des Maîtres de l'Ordre du Temple. Collection "Sinople". Pardès. ISBN 978-2-8671-4222-2.
- Grousset, René (1991). Histoire Des Croisades Et Du Royaume Franc De Jérusalem (3 τόμοι). Paris: Librairie Académique Perrin. ISBN 978-2-2620-0934-2.
- Roy, J. J. E. (1999) [1848]. Histoire des Templiers. Pardès. ISBN 978-2-8671-4188-1.
- Templier de Tyr (1887). G. Raynaud, επιμ. «Les gestes des Chiprois». Geneva: Openlibrary.org.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |