Βικιπαίδεια

Τζο Προφάτσι

Ο Τζο Προφάτσι (Ιταλικά: Giuseppe "Joe" Profaci), ( 2 Οκτωβρίου 1897 - 6 Ιουνίου 1962) ήταν Ιταλοαμερικανός γκάνγκστερ της Κόζα Νόστρα στην Νέα Υόρκη, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής της εγκληματικής οικογένειας του Κολόμπο. Ιδρύθηκε το 1928, και ήταν η τελευταία από τις πέντε οικογένειες που ιδρύθηκαν κατά την διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης. Ο Προφάτσι παρέμεινε το αφεντικό της οικογένειας για πάνω από τρεις δεκαετίες.

Τζο Προφάτσι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Οκτωβρίου 1897[1][2]
Βιλλαμπάτε
Θάνατος6 Ιουνίου 1962 (64 ετών)
Νέα Υόρκη
Αιτία θανάτουκαρκίνος του ήπατος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςκοιμητήριο του Αγίου Ιωάννου στο Κουίνς
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ιταλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαινοτόμος επιχειρηματίας
έμπορος ναρκωτικών[3]
δεδομένα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ο Τζο Προφάτσι γεννήθηκε στο Βιλαμπάτε, στην επαρχία του Παλέρμο της Σικελίας, στις 2 Οκτωβρίου 1897. Το 1920, ο Προφάτσι πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή στο Παλέρμο για κατηγορίες κλοπής.[4][5]

Οικογενειακοί δεσμοί

Επεξεργασία

Οι γιος του Προφάτσι, Φρανκ έγινε μέλος της μαφίας, ενώ ο άλλος του γιος, Τζον Προφάτσι ακολούθησε νόμιμες αναζητήσεις.[6] Δύο από τις κόρες του Προφάτσι είναι παντρεμένες με τους γιους από την μαφία του Ντιτρόιτ Ουίλιαμ Τότσο και Τζόζεφ Ζερίλι.[7] Ο αδερφός του Προφάτσι ήταν ο Σαλβατόρε Προφάτσι, ο οποίος υπηρέτησε ως συναδέλφος του για χρόνια, είναι γνωστό ότι ασχολήθηκε πολύ με την πορνογραφική βιομηχανία. Ένας από τους γαμπρούς του Προφάτσι ήταν ο Τζόζεφ Μαγκλιόκο, ο οποίος τελικά θα γίνει αρχηγός της μαφιόζικης οικογένειας Προφάτσι. Η ανιψιά του Προφάτσι, η Ρόζαλι Προφάτσι, παντρεύτηκε τον Σαλβατόρε Μπονάνο, γιο της εγκληματικής οικογένειας Μπονάνο, Τζόζεφ Μπονάνο.[7]

Η Ρόζαλι Προφάτσι προσέφερε την ακόλουθη περιγραφή του θείου της:

Ήταν ένας φανταχτερός άντρας που καπνίζει μεγάλα πούρα, που οδηγούσε μεγάλες μαύρες Cadillacs και έκανε πράγματα, όπως να αγοράσει εισιτήρια για μια παράσταση του Broadway για εμάς τους συγγενείς. Αλλά δεν αγόρασε δύο ή τρεις ή και τέσσερις θέσεις, αγόρασε μια ολόκληρη σειρά.[8]

Βγαίνοντας από τη φυλακή το 1921, ο Προφάτσι μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, φτάνοντας στη Νέα Υόρκη στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Προφάτσι εγκαταστάθηκε αρχικά στο Σικάγο, όπου άνοιξε ένα παντοπωλείο και ένα φούρνο. Ωστόσο, η επιχειρήσεις δεν ήταν επιτυχής, και το 1925, ο Προφάτσι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου άρχισε να δραστηριοποιείται στην επιχείρηση εισαγωγής ελαιολάδου.[4] Στις 27 Σεπτεμβρίου 1927, ο Προφάτσι έγινε πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών.[5] Κάποια στιγμή μετά τη μετακόμισή του στο Μπρούκλιν, ο Προφάτσι ασχολήθηκε με τοπικές συμμορίες.

Άνοδος στο οργανωμένο έγκλημα

Επεξεργασία

Στις 5 Δεκεμβρίου 1928, ο Προφάτσι παρευρέθηκε σε μια συνάντηση μαφιόζων στο Κλίβελαντ του Οχάιο, όπου και θα ανακηρυζόνταν αφεντικό του οργανωμένου εγκλήματος στο Μπρούκλιν. Τον Οκτώβριο του 1928, δολοφονήθηκε το αφεντικό του Μπρούκλιν, Σαλβατόρε Ντ' Ακουίλα. Ένα σημαντικό μέρος της συνάντησης του Κλίβελαντ, στην οποία παρακολούθησαν μαφιόζοι από την Τάμπα, τη Φλόριντα, το Σικάγο και το Μπρούκλιν, ήταν ο διορισμός του Προφάτσι ως αντικαταστάτη του Ακουίλα, προκειμένου να διατηρηθεί ηρεμία μεταξύ των συμμοριών του Μπρούκλιν.[4] Ο Μαγκλιόκο ονομάστηκε ως δεύτερος υπαρχηγός του Προφάτσι.

Δεδομένης της έλλειψης εμπειρίας του Προφάτσι στο οργανωμένο έγκλημα, δεν είναι σαφές γιατί οι συμμορίες της Νέας Υόρκης του έδωσαν δύναμη στο Μπρούκλιν. Κάποιοι εικάζουν ότι ο Προφάτσι έλαβε αυτή τη θέση λόγω του καθεστώτος της οικογένειάς του στη Σικελία, όπου μπορεί να ανήκαν στη μαφία του Villabate. Ο Προφάτσι μπορεί επίσης να έχει επωφεληθεί από επαφές που έγιναν μέσω της επιχείρησης ελαιολάδου.[4] Η αστυνομία του Κλίβελαντ επιτέθηκε τελικά στη συνάντηση και εκδίωξε τους μαφιόζους από το Κλίβελαντ, αλλά η οικογένεια του Προφάτσι ολοκληρώθηκε.

Μέχρι το 1930, ο Προφάτσι έλεγχε τις λοταρίες, την πορνεία, την τοκογλυφία και τη διακίνηση ναρκωτικών στο Μπρούκλιν. Το 1930, ξέσπασε ο Πόλεμος του Καστελαμαρέζε στη Νέα Υόρκη. Ορισμένες πηγές λένε ότι ο Προφάτσι παρέμεινε ουδέτερος, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Προφάτσι ήταν σταθερά ευθυγραμμισμένος με τον αφεντικό του Καστελαμαρέζε Σαλβατόρε Μαραντζάνο.[5] Όταν ο πόλεμος τελείωσε τελικά το 1931, ο κορυφαίος μαφιόζος Τσαρλς "Λάκι" Λουτσιάνο αναδιοργάνωσε τις συμμορίες της Νέας Υόρκης σε πέντε οικογένειες του οργανωμένου εγκλήματος. Σε αυτό το σημείο, ο Προφάτσι αναγνωρίστηκε ως το αφεντικό της οικογένειας εγκλήματος Προφάτσι, με τον Μαγκλιόκο ως υπαρχηγό και τον Σαλβατόρε Προφάτσι ως Κονσιλιέρι.

Όταν ο Λουτσιάνο δημιούργησε το Εθνικό Συνδικάτο Εγκλήματος, γνωστό και ως Η Επιτροπή, έδωσε στον Προφάτσι μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο. Ο πλησιέστερος σύμμαχος του Προφάτσι ήταν ο Τζο Μπονάνο, ο οποίος θα συνεργαζόταν με τον Προφάτσι για τα επόμενα 30 χρόνια. Ο Προφάτσι ήταν επίσης σύμμαχος με τον Στεφάνο Μαγκαντίνο, το αφεντικό της οικογένειας εγκλήματος Μπάφαλο.

Επιχειρήσεις και Θρησκεία

Επεξεργασία

Ο Προφάτσι απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του μέσω παραδοσιακών παράνομων επιχειρήσεων, όπως προστασία και εκβιασμοί. Ωστόσο, για να προστατευθεί από την ομοσπονδιακή φορολογική αρχή, ο Προφάτσι συνέχισε να διατηρεί την αρχική του επιχείρηση ελαιολάδου, γνωστή ως Mamma Mia Importing Company, οδηγώντας στο ψευδώνυμό του ως "Βασιλιάς ελαιολάδου".[9] Καθώς η ζήτηση για ελαιόλαδο αυξήθηκε στα ύψη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η επιχείρησή του άνθισε. Ο Προφάτσι κατείχε 20 άλλες επιχειρήσεις που απασχολούσαν εκατοντάδες εργαζομένους στη Νέα Υόρκη.[7]

Ο Προφάτσι κατείχε ένα μεγάλο σπίτι στο Bensonhurst του Μπρούκλιν, ένα σπίτι στο Μαϊάμι της Φλόριντα και ένα κτήμα 328 στρεμμάτων κοντά στο Hightstown του Νιού Τζέρσεϋ, το οποίο προηγουμένως ανήκε στον Πρόεδρο Θιόντορ Ρούζβελτ. Το κτήμα του Προφάτσι είχε το δικό του αεροπλάνο και ένα παρεκκλήσι με βωμό, ενός ομοίωματος από την Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.[8]

Ο Προφάτσι ήταν ένας ευσεβής Καθολικός που έκανε γενναιόδωρες δωρεές σε καθολικές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Μέλος των Ιπποτών του Κολόμβου, ο Προφάτσι καλούσε ιερείς στο κτήμα του για να γιορτάσουν τη Θεία Λειτουργία. Τον Μάιο του 1952, ένας κλέφτης έκλεψε πολύτιμα κοσμήματα από το Regina Pacis Votive στο Μπρούκλιν. Ο Προφάτσι έστειλε τους άντρες του για να ανακτήσουν τις κορώνες και φέρεται να σκότωσαν τον κλέφτη. Ωστόσο, η κατηγορία ότι ο κλέφτης στραγγαλίστηκε με ένα κομπολόι είναι αβάσιμη.[8][10]

Το 1949, το Βατικανό έλαβε μια αναφορά από μια ομάδα Καθολικών της Νέας Υόρκης για να δώσει παράσημο στον Προφάτσι. Ωστόσο, όταν ο εισαγγελέας του Μπρούκλιν παραπονέθηκε για την κίνηση, το Βατικανό αρνήθηκε την αναφορά.[11]

Νομικά προβλήματα

Επεξεργασία

Το 1953, η Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων των ΗΠΑ μήνυσε τον Προφάτσι για πάνω από 1,5 εκατομμύρια δολάρια σε μη καταβληθέντες φόρους εισοδήματος.[7] Οι φόροι δεν είχαν ακόμη καταβληθεί όταν ο Προφάτσι πέθανε εννέα χρόνια αργότερα.[9]

Το 1954, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ κινήθηκε για να ανακαλέσει την ιθαγένεια του Προφάτσι. Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι όταν ο Προφάτσι εισήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1921, είπε ψέματα σε αξιωματούχους μετανάστευσης ότι δεν είχε κανένα αρχείο σύλληψης στην Ιταλία. Το 1960, ένα Εφετείο των ΗΠΑ αντέστρεψε την απόφαση απέλασης του Προφάτσι, τερματίζοντας τη νομική διαδικασία.[12]

Το 1956, το FBI κατέγραψε μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Προφάτσι και του Αντόνιο Κοτόνε, ενός μαφιόζου της Σικελίας, σχετικά με την εξαγωγή πορτοκαλιών από τη Σικελία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1959, οι τελωνειακοί πράκτορες των ΗΠΑ αναχαίτισαν ένα από αυτά τα κιβώτια πορτοκαλιών στη Νέα Υόρκη. Το κιβώτιο περιείχε 90 συσκευασίες πορτοκαλιών που περιείχαν συνολικά 110 λίβρες (50 kg) καθαρής ηρωίνης. Οι λαθρέμποροι στη Σικελία είχαν γεμίσει το εσωτερικό των πορτοκαλιών με ηρωίνη έως ότου ζύγιζαν όσο και τα πραγματικά πορτοκάλια, και στη συνέχεια τα έβαζαν στο κιβώτιο.[13] Ο Προφάτσι δεν διώχθηκε ποτέ για αυτό το έγκλημα.

Το 1957, ο Προφάτσι παρακολούθησε την Σύσκεψη των Απαλάχιων, στο αγρόκτημα του Τζόζεφ Μπάρμπαρα στα Απαλάχια της Νέας Υόρκης, όπου παρευρεθηκαν μαφιοζοι από όλες τις Πολιτείες. Ενώ το συνέδριο ήταν σε εξέλιξη, η αστυνομία της Νέας Υόρκης περικύκλωσε το αγρόκτημα και στη συνέχεια έκανε έφοδο. Ο Προφάτσι ήταν ένας από τους περισσότερους από 60 μαφιόζους που συνελήφθησαν εκείνη την ημέρα. Στις 13 Ιανουαρίου 1960, ο Προφάτσι και 21 άλλοι καταδικάστηκαν για συνωμοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών. Ωστόσο, στις 28 Νοεμβρίου 1960, το Εφετείο των Ηνωμένων Πολιτειών ανέτρεψε τις αποφάσεις.[14]

Πρώτος πόλεμος του Κολόμπο

Επεξεργασία

Σε αντίθεση με τη γενναιοδωρία του Προφάτσι στους συγγενείς του και στην εκκλησία, πολλοί από τους μαφιόζους στην οικογένεια Προφάτσι τον θεωρούσαν άθλιο και κακό με τα χρήματα. Ένας λόγος για την οργή τους ήταν ότι ο Προφάτσι απαιτούσε από κάθε μέλος της οικογένειάς του να του πληρώνει 25 δολάρια το μήνα, ένα παλιό έθιμο των συμμοριών της Σικελίας. Τα χρήματα, τα οποία ανέρχονταν σε περίπου 50.000 δολάρια το μήνα, προορίζονταν για τη στήριξη των οικογενειών των μαφιόζων στη φυλακή. Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα έμειναν στον Προφάτσι. Επιπλέον, ο Προφάτσι δεν ανέχονταν καμία διαφωνία από τις πολιτικές του. Οι άνθρωποι που εξέφρασαν δυσαρέσκεια δολοφονήθηκαν.[5]

Στις 27 Φεβρουαρίου 1961, οι συμμορία Γκάλο, με επικεφαλής τον Τζο Γκάλο απήγαγε τέσσερις από τους κορυφαίους άντρες του Προφάτσι: τον υπαρχηγό Μαγκλιόκο, Φρανκ Προφάτσι, τον λοχαγό Σαλβατόρε Μουσάτσια και τον στρατιώτη Τζον Σκιμόνε.[15] Ο ίδιος ο Προφάτσι απέφυγε τη σύλληψη και κρύφτηκε στο καταφύγιο στη Φλόριντα.[15] Ενώ κρατούσαν τους ομήρους, ο Λάρι και ο Άλμπερτ Γκάλο έστειλε τον Τζο Γκάλο στην Καλιφόρνια. Ο Γκάλο ζήτησε ένα πιο ευνοϊκό οικονομικό σύστημα για την απελευθέρωση των ομήρων. Ο Γκάλο ήθελε να σκοτώσει έναν ομήρο και να απαιτήσει 100.000 δολάρια πριν από τις διαπραγματεύσεις, αλλά ο αδερφός του Λάρι τον απέτρεψε. Μετά από μερικές εβδομάδες διαπραγματεύσεων, ο Προφάτσι έκανε μια συμφωνία με τους Γκάλο.[16] Ο πρωθυπουργός του Προφάτσι Τσαρλς ΛοΣίσερο διαπραγματεύτηκε με τον Γκάλο και όλοι οι όμηροι απελευθερώθηκαν ειρηνικά.[17] Ωστόσο, ο Προφάτσι δεν είχε καμία πρόθεση να τιμήσει αυτήν την ειρηνευτική συμφωνία. Στις 20 Αυγούστου 1961, ο Τζο Προφάτσι διέταξε τη δολοφονία των μελών του Γκάλο, Τζοζεφ Τζιόλι και Λάρι Γκάλο. Οι ένοπλοι φέρεται να δολοφόνησαν τον Τζιόλι αφού τον προσκάλεσαν να πάει για ψάρεμα.[15] Ο Λάρι Γκάλο επέζησε από μια προσπάθεια στραγγαλισμού στο κλαμπ Σαχάρα του East Flatbush από τον Καρμίνε Πέρσικο και του Σαλβατόρε Ντ' Αμπρόζιο μετά από παρέμβαση ένος αστυνομικού.[15] [18] Οι αδερφοί Γκάλο είχαν προηγουμένως ευθυγραμμιστεί με τον Πέρσικο εναντίον του Προφάτσι και των στελεχών του.[15][18] Ο Γκάλο άρχισε τότε να αποκαλεί τον Πέρσικο "το φίδι" αφού τους πρόδωσε.[18] Ο πόλεμος συνεχίστηκε με αποτέλεσμα εννέα δολοφονίες και τρεις εξαφανίσεις.[18]

Τελευταία χρόνια

Επεξεργασία

Μέχρι το 1962, η υγεία του Προφάτσι άρχισε να έχει προβλήματα. Στις αρχές του 1962, ο Κάρλο Γκαμπίνο και το αφεντικό της εγκλήματικής οικογενειας Λουτσέζε, Τόμι Λουτσέζε προσπάθησαν να πείσουν τον Προφάτσι να παραιτηθεί για να τερματίσει τον πόλεμο των συμμοριών. Ωστόσο, ο Προφάτσι υποψιάστηκε έντονα ότι τα δύο αφεντικά υποστήριζαν κρυφά τους αδελφούς Γκάλο, οι οποίοι ήθελαν να αναλάβουν τον έλεγχο της οικογένειάς του. Ο Προφάτσι αρνήθηκε σθεναρά να παραιτηθεί. Επιπλέον, προειδοποίησε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να τον απομακρύνει θα πυροδοτούσε έναν ευρύτερο πόλεμο συμμοριών. Ο Γκαμπίνο και ο Λουτσέζε δεν συνέχισαν τις προσπάθειές τους.[19]

Θάνατος

Επεξεργασία

Στις 6 Ιουνίου 1962, ο Προφάτσι πέθανε στο νοσοκομείο South Side στο Bay Shore της Νέας Υόρκης λόγω καρκίνου του ήπατος,[9] Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Αγίου Ιωάννη στο τμήμα Middle Village του Κουίνς, σε ένα από τα μεγαλύτερα μαυσωλεία του νεκροταφείου.[20]

Μετά το θάνατο του Προφάτσι, ο Μαγκλιόκο τον διαδέχθηκε ως επικεφαλής της οικογένειας.[19] Στα τέλη του 1963, η Επιτροπή της Μαφίας ανάγκασε τον Μαγκλιόκο να παραιτηθεί από την θέση του και τον εγκατέστησε ο Τζόζεφ Κολόμπο ως το νέο αφεντικό της οικογένειας.[21] Σε αυτό το σημείο, η Οικογένεια Εγκλήματος Προφάτσι έγινε η Οικογένεια Εγκλήματος Κολόμπο.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Capeci, Jerry (2001). The Complete Idiot's Guide to the Mafia . Indianapolis: Alpha Books. ISBN 0-02-864225-2. 

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Joseph-Profaci. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 2619. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Critchley, David (2008). The origin of organized crime in America : the New York City Mafia, 1891-1931. London: Routledge. ISBN 0-415-99030-0. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Harrell, G.T. (2008). For members only : the story of the mob's secret judge : a true story. Bloomington, IN: AuthorHouse. ISBN 1-4389-1388-5. 
  6. ↑ Goldstein, Joseph (December 12, 2010). «Godmother of real estate». New York Post. http://www.nypost.com/p/news/local/staten_island/godmother_of_real_estate_rgmkj9KRuPi4gILwSpiTrI. Ανακτήθηκε στις 24 October 2011. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Abadinsky, Howard (2010). Organized crime  (9th έκδοση). Belmont, Calif.: Wadsworth/Cengage Learning. σελ. 101. ISBN 0-495-59966-2. profaci taxes. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Rosenblum, Mort (1998). Olives : the life and lore of a noble fruit (1st paperback έκδοση). New York: North Point Press. ISBN 0-86547-526-1. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Προφάτσι Dies of Cancer; Led Feuding Brooklyn Mob». New York Times. June 8, 1962. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1962/06/08/80394520.pdf. Ανακτήθηκε στις 26 November 2011. 
  10. ↑ Dunleavy, Steven (July 12, 2004). «MAFIA BANNED MURDER - HALTED HITS UNDER HEAT». New York Post. http://www.nypost.com/p/news/mafia_banned_murder_halted_hits_YquE1PAGtmxaw10gcJbwuJ. Ανακτήθηκε στις 24 October 2011. 
  11. ↑ Sifakis, Carl (2005). The Mafia encyclopedia (3. έκδοση). New York: Facts on File. σελ. 365. ISBN 0-8160-5694-3. 
  12. ↑ «United States of America, Plaintiff-Appellee, v. Joe Προφάτσι,». VLEX. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2011. 
  13. ↑ «Covert Money, Power & Policy: Assassination». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2002. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ Ranzal, Edward (November 29, 1960). «Civil Rights Cited: Judges Find Evidence Not Sufficient to Prove Crime». New York Times. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1960/11/29/99826640.pdf. Ανακτήθηκε στις 26 November 2011. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Cage, Nicholas (July 17, 1972) "Part II The Mafia at War" New York pp.27-36
  16. ↑ Sifakis, Carl (2005). The Mafia encyclopedia (3. έκδοση). New York: Facts on File. ISBN 0-8160-5694-3. 
  17. ↑ Capeci (2001), p.303
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Raab (2006), pp.321-324
  19. ↑ 19,0 19,1 Bruno, Anthony. «The Colombo Family: The Olive Oil King». TruTV Crime Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2011. 
  20. ↑ Guart, Al (July 7, 2001). «RESTING PLACES OF THE DONS». New York Post. http://www.nypost.com/p/news/resting_places_of_the_dons_GrF59Uy2I2Do80fMlGFfWJ. Ανακτήθηκε στις 24 October 2011. 
  21. ↑ Bruno, Anthony. «TruTV Crime Library». The Colombo Family: Trouble and More Trouble. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2011. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Τζο_Προφάτσι&oldid=10218170"