Τζίνα Σιμονόφσκι
Ο Κίριλ (Τζίνα) Σιμονόφσκι (19 Οκτωβρίου 1915-12 Ιουνίου 1984) ήταν Βορειομακεδόνας διεθνής (με την Εθνική Ομάδα της πρώην Γιουγκοσλαβίας) ποδοσφαιριστής και προπονητής. Αγωνίσθηκε στους συλλόγους FK Jug (στο ξεκίνημά του), Gragjanski Skopje (1938-1940), Macedonia Skopje (1941-1942 στο πρωτάθλημα της βουλγαρικής πολιτείας, όπως είχε μετονομαστεί η περιοχή λόγω κατάληψης από το βουλγαρικό στρατό, ενώ το ίδιο διάστημα έπαιξε 2 φορές στην Εθνική Ομάδα της Βουλγαρίας με το εκβουλγαρισμένο όνοματεπώνυμο Kiril Simeonov ), Βαρντάρ Σκοπίων (1943-1944) και Παρτιζάν Βελιγραδίου (1945-1950,[1] κερδίζοντας 2 πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας και 1 κύπελλο). Ήταν ο πρώτος Σλαβομακεδόνας ποδοσφαιριστής που κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (10 συμμετοχές-1 γκολ).[2]
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 19 Οκτωβρίου 1915 | ||
Τόπος γέννησης | Σκόπια | ||
Ημερ. θανάτου | 12 Ιουνίου 1984 (68 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Βελιγράδι | ||
Θέση | Αριστερός μπακ | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1938-1941 | Γκρατζιάνσκι Σκοπίων | 59 | (1) |
1942-1945 | Μακεντόνιγια Σκοπίων | ||
1945-1950 | Παρτιζάν Βελιγραδίου | 53 | (18) |
1950-1953 | ΦΚ Βάρνταρ | 75 | (21) |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1942 | Βουλγαρία | 2 | (0) |
1946-1949 | Γιουγκοσλαβία | 10 | (1) |
Προπονητική καριέρα | |||
Περίοδος | Ομάδα | ||
1953-1955 | ΦΚ Βάρνταρ | ||
1955 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
1956-1957 | Παρτιζάν Βελιγραδίου | ||
1960-1962 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
1963 | Παρτιζάν Βελιγραδίου | ||
1969-1970 | Παρτιζάν Βελιγραδίου | ||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Μετά τη λήξη της αγωνιστικής σταδιοδρομίας του, έγινε προπονητής και εργάσθηκε στην Παρτιζάν, στη Βαρντάρ, στον Απόλλων Αθηνών, Άρη Θεσσαλονίκης, στον Ολυμπιακό και σε πολλά άλλα σωματεία της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ειδικότερα, το καλοκαίρι του 1956 διετέλεσε για πρώτη φορά προπονητής της Παρτιζάν (και υπήρξε ο πρώτος πρώην ποδοσφαιριστής - προπονητής της Παρτιζάν), αλλά λόγω κακών αποτελεσμάτων αντικαταστάθηκε τον Ιανουάριο του 1957. Η δεύτερη θητεία του στην Παρτιζάν ξεκίνησε το 1966, μετά τον τελικό στις Βρυξέλλες και την αποχώρηση του Abdulah Gegić, όταν ο Σιμονόφσκι θα οδηγήσει την ομάδα στους τρεις τελευταίους αγώνες του πρωταθλήματος, καθώς και στο πρώτο τρίτο της επόμενης σεζόν (έφυγε μετά την 9η αγωνιστική).[3] Η τελευταία του θητεία ήταν κατά τη σεζόν 1969/70. όταν αντικατέστησε τον Στέβαν Βίλοτιτς τον Νοέμβριο, σημειώνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα, χάρη στα οποία η Παρτιζάν κατέλαβε τη 2η θέση του πρωταθλήματος. [4]