Βικιπαίδεια

Συνηθισμένοι άνθρωποι

Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. Μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα.
Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.

Το Συνηθισμένοι άνθρωποι (αγγλ. Ordinary People) είναι δράμα παραγωγής 1980 που σηματοδότησε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Ρέντφορντ και που του χάρισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Τζούντιθ Γκεστ η ταινία έχει ως πρωταγωνιστές τους Ντόναλντ Σάδερλαντ, Μαίρη Τάιλερ Μουρ, Τίμοθι Χάτον και Τζουντ Χιρς.

Συνηθισμένοι άνθρωποι
Ordinary People
ΣκηνοθεσίαΡόμπερτ Ρέντφορντ[1][2][3]
ΠαραγωγήΡόναλντ Λ. Σβάρι
ΣενάριοΆλβιν Σάρτζεντ
Νάνσι Ντάουντ
Τζούντιθ Γκεστ (Μυθιστόρημα)
Βασισμένο σεOrdinary People
ΠρωταγωνιστέςΜαίρη Τάιλερ Μουρ
Ντόναλντ Σάδερλαντ
Τίμοθι Χάτον
Τζουντ Χιρς
Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν
ΜουσικήΜάρβιν Χάμλις
ΦωτογραφίαΤζον Μπέιλεϊ
ΜοντάζJeff Kanew
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 19/9/1980
Κυκλοφορία1980
Διάρκεια124 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία βραβεύτηκε με τέσσερα βραβεία όσκαρ και εκτός από το όσκαρ στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β' Ανδρικού Ρόλου.

Πλοκή

Επεξεργασία

Η Μπεθ (Μαίρη Τάιλερ Μουρ), ο Κάλβιν (Ντόναλντ Σάδερλαντ) και ο γιος τους Κόνραντ (Τίμοθι Χάτον) βιώνουν τα επακόλουθα του θανάτου του μεγαλύτερου γιου της οικογένειας. Ο Κόνραντ που ήταν παρών στο ατύχημα του αδελφού του, είναι συντετριμμένος από τις ενοχές και έχει τάσεις αυτοκτονίας. Η Μπεθ είχε αδυναμία στον πρωτότοκο της γιο και είναι ψυχρή και απόμακρη με τον Κόνραντ, ενώ ο Κάλβιν βρίσκεται ανάμεσά τους και προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες και να κρατήσει την οικογένεια ενωμένη. Ο δρ Μπέργκερ (Τζουντ Χιρς), ψυχίατρος του Κόνραντ, ένας άνδρας γεμάτος στοργή και κατανόηση είναι το μοναδικό άτομο στο οποίο μπορεί να στραφεί ο μικρός για συμπαράσταση και απ' ό,τι φαίνεται και η σανίδα σωτηρίας για την οικογένεια.

Πληροφορίες Παραγωγής

Επεξεργασία

Ο Ρέντφορντ επιθυμούσε για πολλά χρόνια να αναλάβει το σκηνοθετικό τιμόνι κάποιας ταινίας και όταν διάβασε το μυθιστόρημα της Γκεστ, ενθουσιάστηκε και αγόρασε τα δικαιώματα του μυθιστορήματος για να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Έπειτα άρχισε να αναζητά χρηματοδότες και στράφηκε στους υπεύθυνους της εταιρίας Paramount. Η Paramount συμφώνησε να χρηματοδοτήσει το εγχείρημα του Ρέντφορντ διαθέτοντας πολύ χαμηλό προϋπολογισμό. Στη συνέχεια ο Ρέντφορντ επικοινώνησε με τον σεναριογράφο Άλβιν Σάρτζεντ, ο οποίος είχε κερδίσει Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν Τζούλια (Julia, 1977) και είχε προταθεί επίσης για Όσκαρ το 1974 για την κινηματογραφική μεταφορά της ταινίας του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς Χάρτινο φεγγάρι (Paper Moon). Ο Σάρτζεντ έμεινε πιστός στο μυθιστόρημα και παρείχε σε εκείνο μια κάπως πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση χαρακτήρων.

Διανομή Ρόλων

Επεξεργασία

Όσον αφορά τη διανομή των ρόλων, ο Ρέντφορντ είχε στο μυαλό του τη Λι Ρέμικ για το ρόλο της Μπεθ, ενώ για το ρόλο ενδιαφέρθηκε επίσης η φίλη του Ρέντφορντ, Νάταλι Γουντ, την οποία όμως ο ηθοποιός απέρριψε ως μη κατάλληλη για το ρόλο. Τελικά ο Ρέντφορντ πρότεινε το ρόλο στη Μαίρη Τάιλερ Μουρ, γνωστή από την παρουσίαση του Mary Tyler Moore Show, μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη επιλογή που αποδείχθηκε επιτυχημένη, καθώς η Μουρ σκιαγράφησε με πολύ επιτυχημένο τρόπο τα άδυτα της ψυχής μιας μάνας που προσπαθεί να κρύψει τον πόνο για τον χαμό του γιου της φορώντας ένα πέπλο ψυχρότητας. Το ρόλο του Κάλβιν ανέλαβε ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ενώ για το ρόλο είχαν ενδιαφερθεί και οι Μπρους Ντερν και Κεν Χάουαρντ. Ο Ρέντφορντ έκανε άλλη μια πολύ επιτυχημένη επιλογή με την πρόσληψη, του δεκαοκτάχρονου τότε, Τίμοθι Χάτον για το ρόλο του Κάλβιν, ένα ρόλο για τον οποίο είχε περάσει από οντισιόν και ο Μάικλ Τζ. Φοξ. Ο Χάτον υποδύθηκε με εξαιρετικό τρόπο τον προβληματικό έφηβο δίνοντας μια από τις καλύτερες ερμηνείες που είχαν δοθεί σε τέτοιο ρόλο από τα χρόνια του Τζέιμς Ντιν. Ο Τζιν Χάκμαν είχε αρχικά αναλάβει το ρόλο του δρα Μπέργκερ, αλλά άλλες του επαγγελματικές υποχρεώσεις τον ανάγκασαν να παραιτηθεί, τη θέση του πήρε ο Τζουντ Χιρς, γνωστός για τη συμμετοχή του στη σειρά του 1978 Taxi.

Γυρίσματα

Επεξεργασία

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο Λέικ Φόρεστ του Ιλινόις, ενώ η σκηνή του θανάτου του μεγάλου αδερφού του Κόνραντ έγιναν σε στούντιο της Paramount. Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα απεβίωσε ο πατέρας του Τίμοθι Χάτον, ο οποίος δήλωσε ότι δεν βασίστηκε στο δικό του πένθος προκειμένου να ερμηνεύσει το πένθος του Κόνραντ.

Κριτικές και Βραβεία

Επεξεργασία

Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές, ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ την αποκάλεσε μια από τις καλύτερες της χρονιάς[4]. Ο κύκλος των ψυχιάτρων σχολίασε θετικά την ερμηνεία του Τζουντ Χιρς για τον τρόπο με τον οποίο απεικόνισε τον γιατρό Μπέργκερ (μια από τις λίγες φορές που οι ψυχίατροι παρουσιάζονται θετικά σε ταινία)[5]. Η ταινία είχε μεγάλη και ανέλπιστη επιτυχία κάνοντας εισπράξεις 54 εκατομμυρίων δολαρίων στην Αμερική. Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου την πρότεινε για 6 βραβεία Όσκαρ. Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ όμως έμεινε εκτός υποψηφιοτήτων κάτι που μέχρι σήμερα θεωρείται μια από τις μεγάλες παραλείψεις στην ιστορία του θεσμού[6]. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ταινίας κατατροπώνοντας σημαντικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου όπως το Οργισμένο είδωλο (Raging Bull) του Μάρτιν Σκορσέζε, το Ο άνθρωπος ελέφαντας (The Elephant Man) του Ντέιβιντ Λιν και το Τες, γλυκιά μου ξαδέρφη (Tess) του Ρόμαν Πολάνσκι. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ απέσπασε το Όσκαρ σκηνοθεσίας κερδίζοντας τον Σκορσέζε, ο Τίμοθι Χάτον που εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βραβεύτηκε με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου και ο Άλβιν Σάρτζεντ τιμήθηκε με ακόμα ένα όσκαρ για τη διασκευή του σεναρίου. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μάρτιν Σκορσέζε έχασε το Όσκαρ από ηθοποιό στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο αυτό επρόκειτο να επαναληφθεί το 1990 με τον Κέβιν Κόστνερ και το Χορεύοντας με τους λύκους (Dances With Wolves, 1990)

Βράβευση:

  • Καλύτερης Ταινίας – Ρόναλντ Λ. Σβάρι
  • Σκηνοθεσίας – Ρόμπερτ Ρέντφορντ
  • Β’ Ανδρικού Ρόλου – Τίμοθι Χάτον
  • Διασκευασμένου Σεναρίου – Άλβιν Σάρτζεντ

Υποψηφιότητα:

  • Α’ Γυναικείου Ρόλου – Μαίρη Τάιλερ Μουρ
  • Β’ Ανδρικού Ρόλου – Τζουντ Χιρς

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0081283/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  2. ↑ www.adorocinema.com/filmes/filme-14604/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  3. ↑ decine21.com/peliculas/gente-corriente-3677. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  4. ↑ Ordinary People review Αρχειοθετήθηκε 2012-12-26 στο Wayback Machine. from Roger Ebert
  5. ↑ Martin, Linda B.; January 25, 1981; The Psychiatrist in Today's Movies: He's Everywhere and He's in Deep Trouble; The New York Times; retrieved September 13, 2006
  6. ↑ Entertainment Weekly. «25 Biggest Oscar Snubs Ever: Donald Sutherland, Ordinary People». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Συνηθισμένοι_άνθρωποι&oldid=10870398"