Στογιάν Ντάνεφ
Ο Στόγιαν Πετρώφ Ντάνεφ (βουλγαρικά: Стоян Петров Данев, 28 Ιανουαρίου 1858 – 30 Ιουλίου 1949) ήταν Βούλγαρος πολιτικός και το όνομά του συνδέθηκε κυρίως με τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
| Στογιάν Ντάνεφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 28 Ιανουαρίου 1858[1] Σούμεν[1] |
| Θάνατος | 30 Ιουλίου 1949[1] Σόφια[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός νομικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Σόφιας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Προοδευτικό Φιλελεύθερο Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Rada Daneva |
| Τέκνα | Vladimir Danev Todor Danev Ivaylo Danev |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (1901–1902) Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (1902–1903) Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (Μάρτιος 1903 – Μαΐου 1903) Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (Ιουνίου 1913 – Ιουλίου 1913) Minister of Finance (1918–1919) Minister of Finance (Μαΐου 1919 – Οκτώβριος 1919) Minister of Finance (1919–1920) μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1855 και είχε σπουδάσει νομικά στη Χαϊδελβέργη και στο Παρίσι και όταν επέστρεψε ασχολήθηκε αρχικά με το επάγγελμα του δικηγόρου και στη συνέχεια με την πολιτική της Χώρας του και τη δημοσιογραφία. Το 1895, μετά τη δολοφονία του Σταμπούλωφ εκλέχθηκε πρώτος αντιπρόεδρος της βουλγαρικής Βουλής (εθνοσυνέλευσης) και το 1901 ανέλαβε υπουργός των Εξωτερικών και Παιδείας. Στη συνέχεια μέχρι το 1903 χρημάτισε πρόεδρος της Κυβέρνησης. Στη διάρκεια αυτή, υπήρξε από τους φανατικότερους οπαδούς της Ρωσοβουλγαρικής προσέγγισης βασισμένος στο θρήσκευμα και στη γλώσσα, υπέρ της οποίας και εργάσθηκε έντονα. Το 1911 διετέλεσε, για σύντομο όμως διάστημα, εκ νέου πρόεδρος της Κυβέρνησης, σε αντικατάσταση του δημοκρατικού Μαλίνωφ, όπου σε λίγες ημέρες παρέδοσε στον εθνικόφρονα, πλην όμως μετριοπαθή πολιτικό Ιβάν Γκέσωφ, ενώ συγχρόνως εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής. Τον Ιούνιο του 1913 διαδέχθηκε και πάλι στη θέση αυτή τον Γκέσωφ, ο οποίος με υπόδειξη της Ρωσίας είχε κηρυχθεί υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης των μετά της Ελλάδας και Σερβίας διαφορών της Βουλγαρίας με συνέπεια ν΄ αναγκασθεί στο τέλος λόγω αντιδράσεων, και διαφωνίας του με τον Βασιλέα, σε παραίτηση.
Αντί αυτών όμως ο Ντάνεφ[α], μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των πρώην συμμάχων της Χώρας του, (Β' Βαλκανικός Πόλεμος), που κατέληξε όμως στην ήττα της Βουλγαρίας με συνέπεια η κυβέρνησή του να παραιτηθεί. Την εποχή εκείνη στην Αθήνα δημοφιλέστατο υπήρξε σχετικό σατυρικό τραγούδι στην επιθεώρηση "Παναθήναια" με τους ακόλουθους στίχους του ρεφραίν:
Φεύγει ο στρατός του Ντάνεφ
άνευ - άνευ - άνευ
και τραβάει για τη Σόφια
ψόφια - ψόφια - ψόφια
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ταχθεί ενάντια της συμμετοχής της Χώρας του στον πόλεμο. Παρά το ότι υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος της ήττας εντούτοις αργότερα το 1918 ανέλαβε υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τεοντόρωφ και το επόμενο έτος των Στρατιωτικών. Επί εποχής δε Στομπολίσκι ανέλαβε και πάλι υπουργός των Οικονομικών (1919-1921)[β].
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Στη μετέπειτα ιστορική έρευνα διαφάνηκε πως τότε ο Ντάνεφ δεν έλεγχε τη στρατιωτική κατάσταση της χώρας του. Φαίνεται όμως ότι αποδέχθηκε ευνοϊκά τη επίθεση του στρατηγού Σαβώβ κατά των ελληνικών και σερβικών θέσεων, ευελπιστώντας στη Ρωσία ως επιδιαιτητή και στην αμέριστη βοήθεια της Αυστρίας. Μάλιστα τον Ιούνιο του 1912 είχε γνωστοποιήσει στη Βιέννη κάποιο σχέδιο βαλκανικής συμμαχίας με το οποίο θα υπερνικούσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Βαλκανική και στη συνέχεια εκμηδενίζοντας τη Σερβία, με τη βοήθεια της Αυστροουγγαρίας, θα κατατρόπωνε τελικά την Ελλάδα. Ειδικότερα στον ανταποκριτή Σίρολ των Times είχε υποστηρίξει με υπερηφάνεια ότι κατείχε στα χέρια του "τα κλειδιά της Μακεδονίας και της Κωνσταντινούπολης".
- ↑ Υπόψη ότι τον Δεκέμβριο του 1913 αντιπροσώπευσε τη Βουλγαρία στο Λονδίνο στο συνέδριο των Συμμάχων για τη διαπραγμάτευση των όρων ειρήνης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία όπου τότε και υπέγραψε χωριστή κατάπαυση πυρός (με την Τουρκία).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119188082. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
Πηγές
Επεξεργασία- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικον Λεξικόν Ηλίου τ.5ος, .776.
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη τ.Η΄ .861-862.
- Dakin D. 1984, Η Ενοποίηση της Ελλάδας, MIET, Αθήνα, 299.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Stoyan Danev στο Wikimedia Commons