Στιμπικονίτης

Ο στιμπικονίτης (αγγλ. stibiconite) είναι ορυκτό οξείδιο - υδροξείδιο του αντιμονίου. Οφείλει το όνομά του στη λατινική ρίζα "stibi(num)" (το αντιμόνιο στα λατινικά) και την ελληνική λέξη κόνις, λόγω της συνηθέστερης υφής του. Συνώνυμό του είναι ο αρσενικαντιμονίτης, όρος που έχει εγκαταλειφθεί καθώς το ορυκτό δεν περιέχει αρσενικό.

Στιμπικονίτης

Στιμπικονίτης. Προέλευση: Ποτοσί, Μεξικό.
Γενικά
Κατηγορία	Οξείδια - υδροξείδια
Χημικός τύπος	Sb+3Sb+52O6(OH)
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	3,3 - 5,5 gr/cm3
Χρώμα	Ανοικτό κίτρινο έως κιτρινόλευκο, ερυθρόλευκο, πορτοκαλόχρουν, καστανό, μέλαν (σε παραμείξεις)
Σύστημα κρυστάλλωσης	Κυβικό
Κρύσταλλοι	Σε συμπλέγματα, συχνά ψευδόμορφοι
Υφή	Συμπαγής, κοκκώδης, συνηθέστερα σε επιφλοιώσεις
Διδυμία	Όχι
Σκληρότητα	5,5 - 7
Σχισμός	Δεν παρατηρείται
Θραύση	Γαιώδης (κονιοποιείται)
Λάμψη	Αλαμπής
Γραμμή κόνεως	Λευκή
Πλεοχρωισμός	Όχι (ισότροπος)
Διαφάνεια	Ημιδιαφανής έως διαφανής

Εμφάνιση, παραγενέσεις

Σχηματίζεται συχνά ως προϊόν εξαλλοίωσης (οξείδωσης) άλλων υδροθερμικά σχηματισμένων αντιμονιούχων ορυκτών, κυρίως αντιμονίτη, Sb₂S₃, τον οποίο αντικαθιστά καθ' ολοκληρίαν, σχηματίζοντας ψευδόμορφους κρυστάλλους, οι οποίοι γίνονται αντικείμενα συλλογής από συλλέκτες ορυκτών. Οι ψευδόμορφοι του στιμπικονίτη ξεχωρίζουν από τους πραγματικούς κρυστάλλους μόνο λόγω της γαιώδους υφής τους. Η οξείδωση αυτή επηρεάζει το αντιμόνιο, το οποίο στον αντιμονίτη έχει αριθμό οξείδωσης +3, ενώ στον στιμπικονίτη μέρος του αποκτά αριθμό οξείδωσης +5.

Σχετίζεται με αντιμονίτη και ορισμένα ιδιαίτερα σπάνια ορυκτά, όπως ο βαλεντινίτης, ο κερμεσίτης, ο θερβαντίτης αλλά και συχνά με αυτοφυές αντιμόνιο.

Είναι πολύ κοινό ορυκτό και απαντά σε όλες σχεδόν τις αντιμονιούχες αποθέσεις. Ορισμένες εμφανίσεις με αξιόλογους ψευδόμορφους κρυστάλλους είναι στην επαρχία Zamora στην Ισπανία, στο Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, την περιοχή Σονόρα του Μεξικού (Tierras Prietas, San Luis Potosi και El Antimonio), το Κεμπέκ του Καναδά, τις ΗΠΑ (Πολιτείες Νεβάδα, Γιούτα, Αϊντάχο, Καλιφόρνια) και την Κιργιζία.

Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου - περιοχή "Πλάκα" - και στην περιοχή "Δοκός" του Νομού Ροδόπης κοντά στην Κομοτηνή.

Πηγές

• Handbook of Mineralogy
• Mindat.org
• Galleries.com Αρχειοθετήθηκε 2010-01-02 στο Wayback Machine.
• Webmineral.com

Δείτε επίσης

• Κατάλογος ορυκτών
• Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου

Βιβλιογραφία

• James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
• Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
• Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372