Βικιπαίδεια

Στηβ ΜακΚουήν

Αμερικανός ηθοποιός (1930-1980)
(Ανακατεύθυνση από Στηβ Μακ Κουίν)

Ο Στηβ ΜακΚουήν ή Στιβ Μακουίν[13][14][15][16][17] (αγγλικά: Terence Steven McQueen‎‎, (24 Μαρτίου 1930 - 7 Νοεμβρίου 1980) ήταν Αμερικανός ηθοποιός.

Στηβ ΜακΚουήν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση24  Μαρτίου 1930[1][2][3]
Μπιτς Γκρόουβ
Θάνατος7  Νοεμβρίου 1980[1][2][3]
Σιουδάδ Χουάρες
Αιτία θανάτουκαρκίνος του πνεύμονα[4]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ύψος177 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςNeighborhood Playhouse School of the Theatre
Boys Republic[7]
Actors Studio[7]
HB Studio
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[8]
ηθοποιός ταινιών
μοτοσικλετιστής αγώνων
οδηγός αγώνων αυτοκινήτου
ηθοποιός τηλεόρασης[9]
ηθοποιός θεάτρου[10]
Περίοδος ακμής1963 - 7  Νοεμβρίου 1980
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆλι ΜακΓκρόου (1973–1978)
Νιλ Άνταμς (1956–1972)
Μπάρμπαρα Μίντι (Ιανουάριος 1980 – Νοέμβριος 1980)
ΤέκναΤσαντ ΜακΚουίν
Τέρι Μακκουίν
ΓονείςΟυίλιαμ Τέρενς Μακκουίν[11] και Τζούλια Ανν Κρόφορντ[11]
ΣυγγενείςSteven R. McQueen (son's son)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜετάλλιο Υπηρεσίας Εθνικής Αμύνης
Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12]
Off-road Motorsports Hall of Fame (1978)
Ιστότοπος
stevemcqueen.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο Στηβ ΜακΚουήν στην ταινία του 1959 Ριφιφί στο Σεντ Λιούις
Ο Στηβ ΜακΚουήν το 1960, σε δημόσια φωτογραφία, μαζί με το άλογό του, Doc, και μια Jaguar XK-SS, προσωπικής του ιδιοκτησίας.

Είχε το παρατσούκλι «The King of Cool». Το 1947 κατατάχθηκε στους Πεζοναύτες. Το 1966 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία Τα βότσαλα της άμμου (The Sand Pebbles), που ήταν και η μοναδική υποψηφιότητα που κέρδισε ποτέ για το βραβείο.[18] Άλλες δημοφιλείς ταινίες του περιλαμβάνουν το Αγάπησα έναν ξένο (1963), Ο χαρτοπαίχτης (1965), Νεβάδα Σμιθ (1966), Υπόθεση Τόμας Κράουν (1968), Μπούλιτ (1968), Λε Μαν (1971), Οι δύο φυγάδες (1972), και Ο Πεταλούδας (1973). Επιπλέον, πρωταγωνίστησε σε ταινίες με πολλούς αστέρες, όπως Και οι επτά ήταν υπέροχοι (1960), Η μεγάλη απόδραση (1963) και Ο πύργος της κολάσεως (1974).

Το 1974, ο ΜακΚουήν έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος κινηματογραφικός αστέρας στον κόσμο, αν και στη συνέχεια δεν έπαιξε στον κινηματογράφο για άλλα τέσσερα χρόνια. Συχνά ερχόταν σε αντιπαράθεση με τους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς, αλλά η δημοτικότητά του, του επέτρεψε να έχει μεγάλη ζήτηση και διαρκώς μεγαλύτερους μισθούς.[19]

Παντρεύτηκε την ηθοποιό Νέιλι Άνταμς το 1957 και χώρισαν, έχοντας κάνει έναν γιο και μια κόρη, το 1972. Επόμενη σύζυγός του ήταν η Άλι ΜακΓκρόου το 1973-1978, με την οποία διέμεναν στο Μαλιμπού της Καλιφόρνιας,[20] και τελευταία η φωτογράφος και συγγραφέας Μπάρμπαρα Μίντι, [21] από τον Ιανουάριο του 1980 ως τον θάνατό του, 11 μήνες αργότερα.

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ο Τέρενς Στίβεν ΜακΚουήν γεννήθηκε από ανύπαντρη μητέρα στις 24 Μαρτίου 1930, στο νοσοκομείο Σαντ Φράνσις στο Μπιτς Γκρόουβ της Ιντιάνα, ένα προάστιο της Ιντιανάπολις.[22][23][24] Ο ΜακΚουήν, σκωτσέζικης καταγωγής, ανατράφηκε ως ρωμαιοκαθολικός.[25][26] Οι γονείς του δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Ο πατέρας του Μακουήν, Γουίλιαμ Μακουήν, πιλότος κασκαντέρ για ένα ιπτάμενο τσίρκο, άφησε τη μητέρα του, Τζούλια Ανν Κρόφορντ,[22][27]:9 έξι μήνες μετά την γνωριμία τους.[23][28] Αρκετοί βιογράφοι έχουν δηλώσει ότι η μητέρα του Τζούλια Αν ήταν αλκοολική.[27]:72[29][30]:7–8[31] Μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στη φροντίδα ενός μικρού παιδιού, άφησε το αγόρι με τους γονείς της (Βίκτορ και Λίλιαν) στο Σλέιτερ του Μιζούρι το 1933. Καθώς η Μεγάλη Ύφεση που ξέσπασε το 1929 επιδεινώθηκε, ο ΜακΚουήν και οι παππούδες του μετακόμισαν με τον αδελφό της Λίλιαν, Κλοντ και την οικογένειά του, στο αγρόκτημά τους στο Σλέιτερ.[23] Ο ΜακΚουήν είπε αργότερα ότι είχε καλές αναμνήσεις από τη ζωή στο αγρόκτημα, σημειώνοντας ότι ο θείος του Κλοντ "ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, πολύ δυνατός, πολύ δίκαιος. Έμαθα πολλά από αυτόν."[23]

Ο Κλοντ έδωσε στον ΜακΚουήν ένα κόκκινο τρίκυκλο στα τέταρτα γενέθλιά του, ένα δώρο που ο Μακουήν στη συνέχεια πιστώθηκε ότι πυροδότησε το πρώιμο ενδιαφέρον του για τους αγώνες αυτοκινήτων.[23] Η μητέρα του Μακουήν παντρεύτηκε και όταν το αγόρι ήταν οκτώ, το έφερε από τη φάρμα για να ζήσει μαζί της και τον νέο της σύζυγο στην Ινδιανάπολη. Ο θείος του Κλοντ έκανε στον Μακουήν ένα ξεχωριστό δώρο κατά την αναχώρησή του. «Την ημέρα που έφυγα από το αγρόκτημα», θυμάται, «ο θείος Κλοντ μου έδωσε ένα προσωπικό δώρο – ένα χρυσό ρολόι τσέπης, με μια επιγραφή μέσα στη θήκη». Η επιγραφή έγραφε «Στον Στιβ – που ήταν γιος μου».[30]

Δυσλεξικός και μερικώς κωφός λόγω λοίμωξης στο αυτί σε παιδική ηλικία,[23] ο ΜακΚουήν δεν προσαρμόστηκε καλά στο σχολείο ή στη νέα του ζωή. Ο πατριός του τον χτύπησε σε τέτοιο βαθμό που σε ηλικία εννέα ετών έφυγε από το σπίτι για να ζήσει στους δρόμους.[29] Αργότερα θυμήθηκε "Όταν ένα παιδί δεν έχει αγάπη, όταν είναι μικρό, αρχίζει να αναρωτιέται αν είναι αρκετά καλό. Η μητέρα μου δεν με αγαπούσε και δεν είχα πατέρα. Σκέφτηκα, "Λοιπόν, εγώ δεν πρέπει να είμαι πολύ καλός".[32] Σύντομα έμπλεξε με μια συμμορία του δρόμου και διέπραττε μικροεγκλήματα. Μη μπορώντας να ελέγξει τη συμπεριφορά του, η μητέρα του, τον έστειλε πίσω στον παππού του στο Σλέιτερ.

Όταν ο ΜακΚουήν ήταν 12 ετών, η Τζούλια Ανν έγραψε στον θείο της Κλοντ, ζητώντας να της επιστρέψουν ξανά τον γιο της για να ζήσει στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, όπου ζούσε με τον δεύτερο σύζυγό της. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μακουήν, αυτός και ο νέος πατριός του είχαν κακή σχέση από την αρχή.[23] Ο Μακουήν τον θυμάται ότι ήταν "ένας πολύ βιαίος" που δεν ήταν αντίθετος να χρησιμοποιήσει τις γροθιές του στον Μακουήν και τη μητέρα του.[23] Καθώς ο ΜακΚουήν άρχισε να επαναστατεί ξανά, στάλθηκε πίσω για να ζήσει με τον Κλοντ για μια τελευταία φορά.[23] Σε ηλικία 14 ετών, άφησε τη φάρμα του Κλοντ χωρίς να πει αντίο και μπήκε σε ένα τσίρκο για ένα μικρό χρονικό διάστημα.[23]Γύρισε πίσω στη μητέρα του και στον πατριό του στο Λος Άντζελες—συνέχισε τη ζωή του ως μέλος συμμορίας και μικροεγκληματίας.[33] Στη συνέχεια συνελήφθη να κλέβει καπάκια από την αστυνομία, όπου τον παρέδωσε στον πατριό του, ο οποίος τον χτύπησε άγρια. Πέταξε τον νεαρό κάτω από μια σκάλα. Ο ΜακΚουήν σήκωσε το βλέμμα προς τον πατριό του και είπε: «Άπλωσε ξανά τα βρωμερά χέρια σου πάνω μου και ορκίζομαι, θα σε σκοτώσω».[23]

Μετά από αυτό το περιστατικό, ο πατριός του ΜακΚουήν έπεισε τη μητέρα του να υπογράψει μια δικαστική απόφαση που έλεγε ότι ο ΜακΚουήν ήταν αδιόρθωτος, κρατώντας τον στο ίδρυμα California Junior Boys Republic στο Τσίνο.[23] Εδώ, ο ΜακΚουήν άρχισε να αλλάζει και να ωριμάζει. Παρόλα αυτά όμως δεν ήταν δημοφιλής με τα άλλα αγόρια στην αρχή:

«Ας πούμε ότι τα αγόρια είχαν την ευκαιρία μια φορά το μήνα να μπούνε σε ένα λεωφορείο και να πηγαίνουν στην πόλη για να δουν μια ταινία. Και την έχασαν επειδή ένας τύπος στο μπανγκαλόου δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Λοιπόν, μπορείτε πολύ καλά να μαντέψετε ότι έχουν κάτι να πουν γι' αυτό. Πλήρωσα τις εισφορές μου με τους άλλους συναδέλφους αρκετές φορές.»[34]

Στρατιωτική θητεία

Επεξεργασία

Το 1947, αφού έλαβε άδεια από τη μητέρα του (καθώς δεν ήταν ακόμη 18 ετών), ο Μακ Κουίν κατατάχθηκε στο Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Στάλθηκε στο νησί Πάρις για κατασκήνωση εκπαίδευσης.[35]:106[36][37] Προήχθη σε στρατιωτικό βαθμό και τοποθετήθηκε σε μια τεθωρακισμένη μονάδα.[23] Αρχικά δυσκολεύτηκε να συμμορφωθεί με την πειθαρχία της υπηρεσίας και υποβιβάστηκε ως φαντάρος επτά φορές. Πήρε μια μη εξουσιοδοτημένη άδεια, αποτυγχάνοντας να επιστρέψει μετά τη λήξη της το Σαββατοκύριακο. Συνελήφθη από την περίπολο της ακτής ενώ έμενε με μια φίλη (Μπάρμπαρα Ρος) για δύο εβδομάδες. Αφού αντιστάθηκε στη σύλληψή του, καταδικάστηκε σε 41 ημέρες.[23]

Μετά από αυτό, ο ΜακΚουήν αποφάσισε να επικεντρώσει τις ενέργειές του στην αυτοβελτίωση του χαρακτήρα του και αγκάλιασε την πειθαρχία των πεζοναυτών. Έσωσε τις ζωές πέντε άλλων πεζοναυτών κατά τη διάρκεια μιας άσκησης στην Αρκτική, τραβώντας τους από ένα όχημα προτού αυτό πέσει στον πάγο.[23][38] Για αυτήν του την ενέργεια του ανατέθηκε η τιμητική φρουρά που ήταν υπεύθυνη για τη φύλαξη του προεδρικού γιοτ του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν.[23] Ο ΜακΚουήν υπηρέτησε μέχρι το 1950, όταν και απολύθηκε. Θυμόταν αυτή την περίοδο με τους Πεζοναύτες ως μια διαμορφωτική περίοδο στη ζωή του, λέγοντας, "Οι Πεζοναύτες με έκαναν άνθρωπο. Έμαθα πώς να τα πηγαίνω καλά με άλλους και είχα μια πλατφόρμα για να πηδήξω."[39]

Φιλμογραφία

Επεξεργασία
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Ελληνικός τίτλος Ρόλος
1953 Girl on the Run Μια γυναίκα είδε το έγκλημα άνδρας που προσπαθεί να χτυπήσει το κουδούνι
1956 Somebody Up There Likes Me Εμείς οι ζωντανοί Φιντέλ
1958 Never Love a Stranger Μάρτιν Κάμπελ
The Blob Εισβολή από άγνωστο πλανήτη Στιβ Άντριους
1959 The Great St. Louis Bank Robbery Ριφιφί στο Σεντ Λιούις Τζορτζ Φάουλερ
Never So Few Η ωραία της Καλκούτας Μπιλ Ρίνγκα
1960 The Magnificent Seven Και οι επτά ήταν υπέροχοι Βιν Τάνερ
1961 The Honeymoon Machine Όλοι για το Μόντε Κάρλο υπολοχαγός Φέργκιουσον Χάουαρντ (Φέργκι)
1962 Hell Is for Heroes Η κόλαση είναι για τους ώρωες Ριζ
The War Lover Σμήνος αυτοκτονίας 402 Μπαζ Ρίκσον
1963 The Great Escape Η μεγάλη απόδραση Χιλτς
Soldier in the Rain Το τελευταίο κτύπημα λοχίας Γιούστις Κλέι
Love with the Proper Stranger Αγάπησα έναν ξένο Ρόκι Παπαζάνο
1965 Baby the Rain Must Fall Η μεγάλη απόπειρα Χένρι Τόμας
The Cincinnati Kid Ο χαρτοπαίχτης Σινσινάτι Κιντ
1966 Nevada Smith Νεβάδα Σμιθ Μαξ Σαντ (Νεβάδα Σμιθ)
The Sand Pebbles Τα βότσαλα της άμμου Τζέικ Χόλμαν
1968 Bullitt Μπούλιτ Μπούλιτ
The Thomas Crown Affair Υπόθεση Τόμας Κράουν Τόμας Κράουν
1969 The Reivers Οι αλήτες Μπουν
1971 Le Mans Μάικλ Ντελέινι
1972 Junior Bonner Τζούνιορ Μπόνερ: Ο Ριψοκίνδυνος Τζούνιορ Μπόνερ
The Getaway Οι δύο φυγάδες Ντοκ Μακόι
1973 Papillon Ο Πεταλούδας Ανρί Σαριέ (Πεταλούδας)
1974 The Towering Inferno Ο Πύργος της Κολάσεως Μάικ Ό Χάλοραν (ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής)
1976 Dixie Dynamite Με δυναμίτη σαρώνω τα καθάρματα μοτοσικλετιστής
1978 An Enemy of the People Ο εχθρός του λαού δρ Τόμας Στόκμαν
1980 Tom Horn Τομ Χορν Τομ Χορν
The Hunter Ο διώκτης Τόμσον

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11962634j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6669fw6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.latimes.com/local/obituaries/la-me-steve-mcqueen-19801108-story.html.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11962634j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ CONOR.SI. 23139683.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Movie Hero Steve McQueen Dies of Heart Attack at Age of 50». 8  Νοεμβρίου 1980.
  8. ↑ (Γερμανικά) Deutsche Synchronkartei. 287. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  13. ↑ Πήλιουρας, Νικήτας (13 Απριλίου 2015). «Στιβ Μακουίν: Ήταν ο βασιλιάς του cool». Andro. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  14. ↑ «Το αριστούργημα της Metisse τιμάει τον Στιβ Μακουίν». NewsAuto.gr. 2 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  15. ↑ «Στο «σφυρί» το θηριώδες Blazer του Στιβ Μακουίν». NewsAuto.gr. 13 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  16. ↑ Παστρίμας, Κώστας. «Η Metisse του Στιβ Μακουίν ζει και βασιλεύει». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  17. ↑ «Οι πιο κουλ ατάκες του αιώνιου «Μπούλιτ» Στιβ Μακουίν». in2life.gr. 6 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  18. ↑ «Στιβ ΜακΚούιν: Και στις... 8 ήταν υπέροχος - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr». www.cinemagazine.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022. 
  19. ↑ Lehman, Craig (27 Ιανουαρίου 2015). «Steve McQueen becomes highest paid actor in the world». Buffalo Reflex. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  20. ↑ «Κατοικία του Στιβ ΜακΚουίν στο Μαλιμπού πωλήθηκε 12,1 εκ. δολάρια». Η Ναυτεμπορική. 16 Αυγούστου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022. 
  21. ↑ «Barbara Minty - Βιογραφία, Γεγονότα για το μοντέλο και η πρώην σύζυγος του Steve McQueen». offradranch.com. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Indiana State Board of Health Certificate of Birth». cineartistes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2019. 
  23. ↑ 23,00 23,01 23,02 23,03 23,04 23,05 23,06 23,07 23,08 23,09 23,10 23,11 23,12 23,13 23,14 23,15 Terrill, Marshall (1993). Steve McQueen: Portrait of an American Rebel. Plexus Press. ISBN 978-1-556-11380-2. 
  24. ↑ «Obituary». Variety. November 12, 1980. 
  25. ↑ Mackay, Kathy (20 Οκτωβρίου 1980). «Steve McQueen, Stricken with Cancer, Seeks a Cure at a Controversial Mexican Clinic». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2010. Raised as a Catholic, he now feels he has, according to one friend, 'made his peace with God.' 
  26. ↑ Leith, William (26 Νοεμβρίου 2001). «Easy rider». New Statesman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2010. Steve knew what it was like to be dyslexic, deaf, illegitimate, backward, beaten, abused, deserted and raised Catholic in a Protestant heartland. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Spiegel, Penina (1987). McQueen: The Untold Story of a Bad Boy in Hollywood . Berkley Books. ISBN 978-0-425-10486-6. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2012 – μέσω Internet Archive. 
  28. ↑ Terrill, Marshall (2020). Steve McQueen: In His Own Words. Deerfield, IL: Dalton Watson. σελ. 158. ISBN 978-1-85443-271-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Eliot, Marc (2011). Steve McQueen: A Biography. Crown Publishing Group. ISBN 978-0-307-45323-5. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Nolan, William (1984). McQueen . Congdon & Weed Inc. ISBN 978-0-312-92526-0. 
  31. ↑ McQueen Toffel, Neile (1986). My Husband, My Friend. Penguin Group. σελ. 4. ISBN 978-0-451-14735-6. 
  32. ↑ Terrill, Marshall (2020). Steve McQueen: In His Own Words. Deerfield, IL: Dalton Watson. σελ. 7. ISBN 978-1-85443-271-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  33. ↑ Steve McQueen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  34. ↑ McCoy, Malachy (1975). Steve McQueen, The Unauthorized Biography. Signet Books. ISBN 978-0-352-39811-6. 
  35. ↑ Laurie, Greg (2019). Steve McQueen: The Salvation of an American Icon. Zondervan. ISBN 978-0-310-35620-2. 
  36. ↑ Fried, Ellen (Spring 2006), VIPs in Uniform; A look at the military files of the famous and the famous-to-be, 38, National Archives and Records Service, General Services Administration, https://books.google.com/books?id=CNVLAQAAMAAJ&pg=PA10, ανακτήθηκε στις January 10, 2020 
  37. ↑ Zimmerman, Dwight Jon (2017), The Life Steve McQueen, Motorbooks, σελ. 17, ISBN 978-0-7603-5811-5, https://books.google.com/books?id=NnpFDwAAQBAJ&pg=PT18, ανακτήθηκε στις January 10, 2020 
  38. ↑ Enk, Bryan (26 Ιουλίου 2013). «Real Life Tough Guys». Yahoo.com. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  39. ↑ Terrill, Marshall (2020). Steve McQueen: In His Own Words. Deerfield, IL: Dalton Watson. σελ. 39. ISBN 978-1-85443-271-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Στηβ_ΜακΚουήν&oldid=10893265"