Στενωσιά Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 36°57′27.005″N 21°45′0.780″E / 36.95750139°N 21.75021667°E
Η Στενωσιά[4] ή Στενοσιά, αναφερόμενη παλαιότερα ως ο Λέζαγας ή το Λέζαγα, είναι οικισμός κοντά στον Χανδρινό και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
| Στενωσιά | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου (Έδρα: Πάτρα) Περιφέρεια Πελοποννήσου (Έδρα: Τρίπολη) |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας (Έδρα: Καλαμάτα) |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος (Έδρα: Πύλος) |
| Δημοτική Ενότητα | Χιλιοχωρίων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 177[1] μ. |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 404 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Λέζαγας Λέζαγα |
| Ταχ. κώδικας | 24001[2] |
| Τηλ. κωδικός | 27230[3] |
| Δήμος Πύλου - Νέστορος | |
Τοποθεσία
ΕπεξεργασίαΗ Στενωσιά βρίσκεται δυτικά από τον Χανδρινό από τον οποίο απέχει 4,5 περίπου χιλιόμετρα και βορειοανατολικά από την Πύλο από την οποία απέχει περίπου 11,5 χιλιόμετρα. Έχει υψόμετρο 177[1] μέτρα και απέχει από τον Κόλπο του Ναυαρίνου περίπου 9 χιλιόμετρα. Κοντά στην Στενωσιά βρίσκονται, προς τα βόρειά της η Κουκκουνάρα σε απόσταση 2,5 περίπου χιλιομέτρων, προς τα νότιά της τα Μπαλοδημαίικα σε απόσταση 3,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νοτιοδυτικά της η Πύλα σε απόσταση 5 περίπου χιλιομέτρων. Η Στενωσιά συνδέεται, μέσω διασταύρωσης, οδικά με την Εθνική Οδό 82.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Η περιοχή του χωριού κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Ο οικισμός, αναφέρεται τουλάχιστον από την εποχή της Ενετοκρατίας με ονομασίες, όπως ο Λέζαγας ή το Λέζαγα, από το 1927[5] ως η Στενοσιά και από το 1940 ως σήμερα ως η Στενωσιά.
Β΄ Ενετοκρατία
ΕπεξεργασίαΤην εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Λέζαγα (Lesaga[6]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο, μέσω της κτήσης τους (Stato da Mar), η οποία είναι γνωστή και ως Βασίλειο του Μορέως (1688-1715). Το χωριό Λέζαγα (Lesaga), ανήκε, το 1689, στην επαρχία του Ναβαρίνου (Territorio di Navarin), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Με βάση την ενετική απογραφή Corner του 1689, το χωριό Λέζαγα είχε 23 κατοίκους.[6]
Β’ Τουρκοκρατία
ΕπεξεργασίαΜετά το 1715, όταν οι Τούρκοι έδιωξαν τους Ενετούς από τον Μωριά και ξαναγύρισαν, μετονόμασαν τη Βαρωνία της Μεθώνης σε Βιλαέτι της Αρκαδιάς. Κατά την περίοδο που η ευρύτερη περιοχή της Πυλίας τελούσε υπό τη β’ οθωμανική κατοχή (1715-1821), το χωριό Λέζαγα ή Λέζαγδα υπαγόταν στον Καζά Ναβαρίνου σύμφωνα και με την έκδοση της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα με τίτλο A Historical and Economic Geography of Ottoman Greece: The Southwestern Morea in the 18th Century, αφού μετά την ανακατάληψη των περιοχών του Μωριά από τους Τούρκους, η περιοχή του Ναβαρίνου, δηλαδή της Πυλίας, αποτέλεσε ένα ακόμα τμήμα της οθωμανικής (defter) κτηματογράφησης. Το χωριό αναφερόταν στα οθωμανικά τουρκικά ως Elyas Aga (τσιφλίκι, Çiftlik).[7]
Διοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο Λέζαγα[8] προσαρτήθηκε αρχικά, το 1835,[9] στον παλαιό Δήμο Αιγαλαίου,[10] με έδρα τον Χανδρινό. Μόλις 5 χρόνια αργότερα, το 1840,[11] ο οικισμός αποσπάται από τον Δήμο Αιγαλαίου, ο οποίος καταργήθηκε τότε και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Πύλου,[12] ή Δήμο Πυλίων, όπως αναφερόταν τότε, όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Λέζαγα στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Πύλου της Επαρχίας Πυλίας με πληθυσμό 62 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[13] Έδρα του Δήμου Πύλου τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη της Πύλου, (Νεόκαστρον) και Καλύβια. Το 1912[14] το Λέζαγα προσαρτάται στην Κοινότητα Κουκουνάρας,[15] στην οποία προσαρτώνται επίσης οι οικισμοί Κουκκουνάρα ως έδρα και η Σχινόλακκα (το 1919 αποσπάσθηκε από την Κοινότητα Κουκκουνάρας και προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Πύλου). Τουλάχιστον από το 1844 ως το 1927 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως το Λέζαγα. Το 1927[16] το Λέζαγα μετονομάζεται σε Στενοσιά, ενώ από το 1940 ως σήμερα αναφέρεται επίσημα ως η Στενωσιά. Το χωριό παρέμεινε ως οικισμός της Κοινότητας Κουκκουνάρας, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», η Στενωσιά υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Χιλιοχωρίων,[17][18] με έδρα τον Χανδρινό, ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» η Στενωσιά ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[19][20] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Η Στενωσιά σήμερα είναι οικισμός της Τοπικής Κοινότητας της Κουκκουνάρας του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] με έδρα την Κουκκουνάρα.
Κάτοικοι
ΕπεξεργασίαΟ οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 446 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες και με το εμπόριο.
| Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού |
|---|---|---|
| 1689 | 23[6] | |
| 1844 | 49[21] | |
| 1851 | 62[13] | |
| 1879 | 163[6][22] | |
| 1889 | 188[23] | |
| 1896 | 233[24] | |
| 1907 | 224[25] | |
| 1920 | 227[26] | |
| 1928 | 247[27] | |
| 1940 | 388[28] | |
| 1951 | 463[29] | |
| 1961 | 487[30] | |
| 1971 | 376[31] | |
| 1981 | 442[32] | |
| 1991 | 474[33] | |
| 2001 | 504[34] | |
| 2011 | 446[35] |
Κτίρια –αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΕκτός από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχει και η εκκλησία του χωριού, ο Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Στα αξιοθέατα της περιοχής του χωριού περιλαμβάνονται το φαράγγι και οι μικροί καταρράκτες του ομώνυμου μικρού ποταμιού της Στενωσιάς.
Μικροί καταρράκτες Στενωσιάς
ΕπεξεργασίαΠολύ κοντά στο χωριό της Στενωσιάς, στο καταπράσινο φαράγγι του ομώνυμου ποταμού της Στενωσιάς, μήκους 3-4 χιλιομέτρων περίπου, υπάρχουν οι μικροί καταρράκτες της Στενωσιάς με τις αντίστοιχες λιμνούλες. Το ποτάμι της Στενωσιάς καταλήγει προς τον Καταρράκτη Καλαμάρη, ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα στη Σχινόλακκα και τη Γιάλοβα. Σύμφωνα με την τοπική ιστορία, στο ποτάμι της Στενωσιάς οι Ιταλοί είχαν φτιάξει παλαιότερα εκεί φράγμα και τον πρώτο υδροηλεκτρικό σταθμό της Μεσσηνίας, ο οποίος ηλεκτροδοτούσε την Πύλο.[36]
Οι συγκεντρώσεις στα κατώφλια των σπιτιών
ΕπεξεργασίαΑπό τις παλαιότερες εποχές, μέχρι και πριν δύο δεκαετίες στην ευρύτερη περιοχή της Πυλίας, όπως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, υπήρχε η συνήθεια κυρίως τους θερινούς μήνες να βγαίνουν οι γυναίκες το βράδυ και να κάθονται στα κατώφλια των σπιτιών. Όσες έμεναν στα καντούνια πήγαιναν και αυτές εκεί. Αυτή η συνήθεια διασώζεται ακόμα και σήμερα στο χωριό Λέζαγα – Στενωσιά της επαρχίας Πυλίας.[37]
Πλανόδιοι κινηματογραφιστές
ΕπεξεργασίαΤις δεκαετίες '60 και '70 οι κάτοικοι του χωριού διασκέδαζαν επίσης με τις υπαίθριες κινηματογραφικές προβολές που πραγματοποιούσαν στο χωριό, όπως και σε πολλά άλλα χωριά της περιοχής, κινηματογραφιστές, όπως οι: Αριστείδης Τέντες, Γιάννης Λιγουδιστιανός, Γιάννης Χαρίτος, Ηλίας Ναθαναήλ ή Τρίκυκλος κ.α.[38]
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Στενωσιά, από την ιστοσελίδα: buk.gr
- ↑ Κώδικας Στενωσιά Μεσσηνίας.
- ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Πύλος: 27230
- ↑ 4,0 4,1 Δημοτική Ενότητα Χιλιοχωρίων Αρχειοθετήθηκε 2018-02-08 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- ↑ Πανδέκτης - Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας - Λέζαγα -- Στενοσιά
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών Αρχειοθετήθηκε 2015-12-09 στο Wayback Machine.», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-06 στο Wayback Machine., Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Απογραφή 1689, Νο 64 Lesaga - Απογραφή 1879, Νο 64 Λέζαγα, σελ. 702-703.
- ↑ Fariba Zarinebaf, John Bennet, Jack L. Davis, "A Historical and Economic Geography of Ottoman Greece", "Hesperia", supplement 34, American School of Classical Studies at Athens, Athens 2005, ISBN 978-0-87661-534-8, p. 133: 28. Elyas Aga (Çiftlik).
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Λέζαγα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 21-04-1835.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αιγαλαίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Πύλου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 13,0 13,1 Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 573.
- ↑ ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Κουκκουνάρας (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Χιλιοχωρίων (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
- ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
- ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 45.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 119.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 86.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 102.
- ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 393.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 235.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 274.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 302.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 148.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 143.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 139.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 149.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 181.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 186.
- ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
- ↑ O νέος φυσικός παράδεισος της Μεσσηνίας αποκαλύφθηκε στη Στενωσιά Πυλίας Αρχειοθετήθηκε 2020-05-25 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: humansofkalamata.gr
- ↑ Μια ιστορική αναδρομή της Χώρας Και της ευρύτερης περιοχής[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Από το άρθρο του Πέτρου Τσώνη, με τίτλο, "Σινεμά ο Παράδεισος… στα χωριά της Μεσσηνίας", στην ιστοσελίδα moriasnews.gr: [...]«Τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα ο Χαρίτος δε με άφηνε να παίξω στου Λέζαγα (σήμερα Στενωσιά). Μου έλεγε: «Ρε αδέρφι, αν πας στου Λέζαγα, θα τσακωθείς, γιατί είσαι νευρασθενικός». Ένα βράδυ πάω στου Χανδρινού, βρίσκω τον Χαρίτο να έχει σβήσει τη μηχανή. Πάω στο Χατζή, βρίσκω τον Γραμμένο. Τηλεφωνώ για να πάω Κορυφάσιο, ήταν ο Τρίκυκλος, έτσι λέγαμε τον Ηλία του Ναθαναήλ. Στο μεταξύ νύχτωνε και δεν ήξερα τι να κάνω. Κάτσε, λέω, να πάω στου Λέζαγα να κάνω μια δοκιμή. Μπαίνω στο χωριό και βάζω δυνατά ένα τσιφτετέλι. Βλέπω στις γωνίες, από παιδάκια μέχρι και γριές, να χορεύουν. Σκέφθηκα τι έχανα τόσα χρόνια που πίστεψα τον Χαρίτο. Βρίσκω τον καταστηματάρχη, βάζω τα ηχητικά τέρμα, με αποτέλεσμα να γίνει μακελειό. Να φανταστείς τους πήγα τέσσερις φορές το ίδιο καουμπόικο με διαφορετικό όνομα και όταν τελείωνε, μου έλεγαν “κάπου το έχουμε δει το έργο”. Ήταν ωραίοι άνθρωποι, γλεντζέδες. Το Λέζαγα έγινε η καλύτερή μου πιάτσα. Όταν έμπαινα στο χωριό και άρχιζα να γυρνάω στις ρούγες, 30 – 40 παιδάκια τρέχαν πίσω από το αυτοκίνητο»…[...] Σινεμά ο Παράδεισος… στα χωριά της Μεσσηνίας
Πηγές
Επεξεργασία- Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
- Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
- Fariba Zarinebaf, John Bennet, Jack L. Davis, "A Historical and Economic Geography of Ottoman Greece: The Southwestern Morea in the 18th Century", "Hesperia", supplement 34, American School of Classical Studies at Athens, Athens 2005, ISBN 0876615345, ISBN 9780876615348.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.