Σταύρος Ψυχάρης
Ο Σταύρος Ψυχάρης (Αθήνα, 1945 - Πόρτο Ράφτη, 2 Αυγούστου 2022) ήταν Έλληνας εκδότης, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας και πρόεδρος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) από το 2009 μέχρι το 2017. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης δημοσιογραφικής και εκδοτικής σταδιοδρομίας του, ο Ψυχάρης υπήρξε προνομιακός συνομιλητής των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.[1]
| Σταύρος Ψυχάρης | |
|---|---|
| Πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους | |
| Περίοδος 1996 – 2001 | |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Μαρτζέλος |
| Διάδοχος | Γιώργος Δαλακούρας |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1945, Αθήνα |
| Θάνατος | 2 Αυγούστου 2022 (77 ετών) Πόρτο Ράφτη |
| Εθνότητα | Έλληνας |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Σύζυγος | Δέσποινα (Μπέττυ) Ψυχάρη Χριστίνα Τσούτσουρα-Ψυχάρη |
| Παιδιά | 4 |
| Επάγγελμα | Δημοσιογράφος, εκδότης |
| Βραβεύσεις | Μέγας Νοτάριος του Οικουμενικού Θρόνου |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Αθήνα και θείος του ήταν ο Κώστας Λουλές, ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ.[2] Άρχισε την δημοσιογραφική του καριέρα το 1964 στην αριστερή εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, ενώ ήταν γραμμένος και στον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο. Κατά της διάρκεια της δικτατορίας εργάστηκε ως κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας Έθνος[2] και ως ανταποκριτής του επαρχιακού Τύπου.[3] Από το 1972 εργάστηκε στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ), αρχικά ως δημοσιογράφος και εν συνεχεία ως πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Τα Νέα.
Από το φθινόπωρο του 1983[4] ήταν διευθυντής της εφημερίδας Το Βήμα. Το 1996 διορίστηκε Πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους από την κυβέρνηση Σημίτη, θέση που διατήρησε μέχρι το 2001.[5] Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή και από τον Σεπτέμβριο του 2003 του διευθύνοντος συμβούλου και αντιπροέδρου του Ομίλου.[4] Ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Λαμπράκη (παλαιότερα Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη), θέση που ανέλαβε μετά τον θάνατο του ιδρυτή του ιδρύματος Χρήστου Λαμπράκη το 2009,[6] ενώ εκλέχθηκε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου, αναλαμβάνοντας ο ίδιος, εκτός από την έκδοση του Βήματος και την έκδοση της εφημερίδας Τα Νέα.[7] Τιμήθηκε στις 20 Ιουνίου 2010 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για την προσφορά του κατά την περίοδο που διετέλεσε διοικητής του Αγίου Όρους με το οφίκιο του Μεγάλου Νοταρίου του Οικουμενικού Θρόνου.
Είχε τρία ακόμα αδέλφια: τον Θανάση, τον Βασίλη και την Μαρία. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε δύο γιους, τον Παναγιώτη (τον οποίο βάφτισε ο Βύρων Σταματόπουλος, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ την εποχή της δικτατορίας) και τον Ανδρέα Ψυχάρη (που βάφτισε ο Ανδρέας Παπανδρέου), ενώ ήταν νυμφευμένος σε δεύτερο γάμο με τη Χριστίνα Τσούτσουρα, δημοσιογράφο και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΟΛ.[8] Από τον δεύτερο γάμο του απέκτησε δύο κόρες, τη Χριστίνα (που βάφτισε ο Χρήστος Λαμπράκης) και τη Σοφία (που βάφτισε ο Σωκράτης Κόκκαλης).[2][9][10][11]
Απεβίωσε στο σπίτι του στο Πόρτο Ράφτη, στις 2 Αυγούστου 2022.[12] Κηδεύτηκε στις 4 Αυγούστου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Επιρροή
ΕπεξεργασίαΟ Σταύρος Ψυχάρης συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους ισχυρότερους παράγοντες της πολιτικής, οικονομικής και δημοσιογραφικής ζωής της Ελλάδας.[13] Ωστόσο, η πορεία του στον ελληνικό δημόσιο βίο σημαδεύτηκε από αμφιλεγόμενες κινήσεις.[14]
Βιβλιογραφία
ΕπεξεργασίαΕκτός των άρθρων που έγραψε ως δημοσιογράφος, συνέγραψε τα παρακάτω βιβλία:
- Τα παρασκήνια της αλλαγής, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 1975. Β΄ έκδοση από Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, 2010, ISBN 978-960-469-690-1.
- Οι 70 κρίσιμες ημέρες, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 1976. Β΄ έκδοση από Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, 2010, ISBN 978-960-469-691-8.
- Οι μνηστήρες της εξουσίας στο παιχνίδι της αλήθειας, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 1977.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ψυχάρης, Σταύρος Π. (24 Νοεμβρίου 2008). «Ο Γέρος, ο Ανδρέας και ο Καραμανλής». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2008/11/24/opinions/o-geros-o-andreas-kai-o-karamanlis/. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Λουπάκη, Ευγενία (6 Ιανουαρίου 2012). «Σταύρος Ψυχάρης: ο κουμπάρος του χουντικού, του Αντρέα και του Κόκκαλη». Το Κουτί της Πανδώρας (koutipandoras.gr) (Αναδημοσίευση από περιοδικό Μετρό, 8 Νοεμβρίου 1996). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Ο Σταύρος Ψυχάρης και η "Θεσσαλία" - Μια δημοσιογραφική συνεργασία στην εποχή της δικτατορίας». Η Θεσσαλία (Βόλος). 4 Αυγούστου 2022. https://e-thessalia.gr/o-stayros-psycharis-kai-i-thessalia-mia-dimosiografiki-synergasia-stin-epochi-tis-diktatorias/. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 «Σταύρος Π. Ψυχάρης». Βιβλιονέτ (biblionet.gr). Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Άρθρο 29: Διοίκηση του Αγίου Όρους». Υπουργείο Εξωτερικών (mfa.gr). 10 Μαρτίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2013.
- ↑ «Διοικητικό Συμβούλιο». Ίδρυμα Λαμπράκη (lrf.gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ «Ο Σταύρος Ψυχάρης εκδότης και στο "Βήμα" και στα "Νέα"». Ημερησία On-line (imerisia.gr). 26 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «"Ψυχαροποίηση" στον ΔΟΛ». News Time (newstime.gr). 23 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2013.
- ↑ «Ποιος είναι ο Σταύρος Ψυχάρης και γιατί κήρυξε πόλεμο στην Τρόικα, στον Σαμαρά και στους "κουκουλοφόρους"». iefimerida.gr. 22 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Σταύρος Ψυχάρης: Ο άνθρωπος που έτρεμαν οι πολιτικοί, το δεξί χέρι του Χρήστου Λαμπράκη». boro.gr. 25 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017.
- ↑ «Το μεγάλο στοίχημα του Σταύρου Ψυχάρη». newsbomb.gr. 25 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Πέθανε ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης». skai.gr. 2 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Το προφίλ Ψυχάρη… κατά τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο». Το Παρόν (paron.gr). 21 Αυγούστου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2016.
- ↑ Μπακουνάκης, Νίκος (2 Αυγούστου 2022). «Ο Σταύρος Ψυχάρης μεταξύ φωτός και σκότους». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα δημοσιογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |