Σταυροπόλ

Αυτό το λήμμα αφορά την πόλη Σταυροπόλ της Ρωσίας. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Σταυρούπολη (αποσαφήνιση).

Η Σταυρούπολη (ρωσικά: Ставрополь‎‎) είναι πόλη και διοικητικό κέντρο του κράι Σταυρούπολης στη Ρωσία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 398.539 άτομα, ενώ το 2020 είχε αυξηθεί σε σχεδόν 450.000 σύμφωνα με εκτίμηση.

Σταυρούπολη
Σημαία Έμβλημα
Σταυρούπολη 45°3′0″N 41°59′0″E
Χώρα	Ρωσία
Διοικητική υπαγωγή	City of Stavropol
Ίδρυση	1777
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Ivan Ivanovich Ulyanchenko (από 2020)
Έκταση	277 km²
Υψόμετρο	620 μέτρα
Πληθυσμός	450.680 (2020)
Ταχ. κωδ.	355000–355099
Τηλ. κωδ.	8652
Ζώνη ώρας	UTC+03:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Ήταν προηγουμένως γνωστή ως Βοροσιλόφσκ (μέχρι τις 12 Ιανουαρίου 1943).

Ετυμολογία

Το όνομα Σταβροπόλ (ρωσικά: Ста́врополь‎‎) είναι η ρωσική απόδοση του ελληνικού ονόματος Σταυρούπολη (πόλη του σταυρού). Σύμφωνα με το μύθο, οι στρατιώτες βρήκαν ένα πέτρινο σταυρό ενώ κατασκεύαζαν το οχυρό που βρίσκεται στη σημερινή θέση της πόλης. Δεν σχετίζεται με τη Βυζαντινή Σταυρούπολη (αρχαία Αφροδισιάδα) στη Μικρά Ασία, ούτε με την επίσης στη Ρωσία Σταυρούπολη επί του Βόλγα (το σημερινό Τολιάτι) αλλά και ούτε με τις αντίστοιχες σημερινές πόλεις στην Ελλάδα.

Ιστορία

Ιδρύθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1777 μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1768-1774 ως στρατόπεδο και το 1785 χορηγήθηκε καθεστώς πόλης. Ο πρίγκιπας Γκριγκόρι Ποτέμκιν, ο οποίος ίδρυσε τη Σταυρούπολη ως ένα από τα δέκα οχυρά μεταξύ του Αζόφ και του Μόζντοκ, κατόπιν αιτήματος της Αικατερίνης της Μεγάλης, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία της πόλης. Οι Κοζάκοι του Ντον, ιδιαίτερα αυτοί από το σύνταγμα Χοπέρσκι, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μέσα και γύρω από τη Σταυρούπολη και το Γκεοργκίγιεφσκ με αποστολή να υπερασπιστούν τα σύνορα της Αυτοκρατορίας.

Το 1809 ο Αλέξανδρος Α΄ κάλεσε αρκετές αρμενικές οικογένειες να εγκατασταθούν στην περιοχή του φρουρίου, προκειμένου να ενισχυθεί το εμπόριο στην περιοχή.

Η στρατηγική θέση της Σταυρούπολης βοήθησε στη ρωσική κατάκτηση του Καυκάσου. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, η πόλη εξελίχθηκε σε πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο στην περιοχή του Βόρειου Καυκάσου. Το 1843, ιδρύθηκε μια επισκοπική έδρα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και το 1847 έγινε έδρα του ομώνυμου κυβερνείου.

Κατά τη διάρκεια του ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου η πόλη άλλαξε χέρια αρκετές φορές και τελικά κατελήφθη από τον Κόκκινο Στρατό, έπειτα από τη νίκη του εναντίον του Εθελοντικού στρατού του στρατάρχη Άντον Νενίκιν στις 29 Ιανουαρίου 1920. Η πόλη μετονομάστηκε σε Βοροσίλοφσκ στις 5 Μαίου 1935 προς τιμήν του Κλιμέντ Βοροσίλοφ αλλά το αρχικό όνομα της πόλης αποκαταστάθηκε το 1943. Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος ήταν ένα βαρύ τίμημα για την πόλη. Από τις 3 Αυγούστου 1942 μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 1941 η πόλη ήταν υπό την κατοχή των Γερμανών και το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τη Λουφτβάφε (γερμανική αεροπορία) για να βομβαρδίζει τις σοβιετικές προμήθειες πετρελαίου στο Γκρόζνι. Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Σοβιετικό Στρατό τον Ιανουάριο του 1943. Από το 1946, κοντά στην πόλη παράγεται φυσικό αέριο. Αργότερα χτίστηκε αγωγός για την προμήθεια της Μόσχας με φυσικό αέριο.