Στέφανος Β΄ της Βοσνίας

Ο Στέφανος Β΄ (σερβοκροατικά: Стефан II / Stjepan II‎‎ Kotromanić) από τον Οίκο των Κοτρομάνιτς ήταν ο μπαν της Βοσνίας από το 1314 (στην πραγματικότητα από το 1322 έως το 1353), μαζί με τον αδελφό του Βλάντισλαβ το 1326–1353. Ήταν γιος του Στεφάνου Α΄ μπαν της Βοσνίας και της Eλισάβετ, αδελφής του Στέφαν Βλάντισλαβ Β΄ της Σερβίας. Καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του τον 14ο αι., ο Στέφανος κυβέρνησε τα εδάφη από τον Σάβο ποταμό έως την Αδριατική και από την Κέτινα ποταμό έως τον Δρίνο ποταμό. Τάφηκε στη Φραγκισκανική εκκλησία του στο Mίλε, κοντά στο Βισόκο της Βοσνίας.

Στέφανος Β΄ της Βοσνίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1292 Βοσνία
Θάνατος	1353 Βοσνία
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ουγγαρίας
Θρησκεία	Bosnian Church
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γαιοκτήμονας
Οικογένεια
Σύζυγος	Ελισάβετ της Κουγιάβια (από 1325)
Τέκνα	Ελισάβετ της Βοσνίας Αικατερίνη της Βοσνίας, κόμισσα του Τσέλιε
Γονείς	Στέφανος Α΄ της Βοσνίας και Ελισάβετ της Σερβίας
Αδέλφια	Βλαντίσλαβ της Βοσνίας
Οικογένεια	Οίκος των Κοτρομάνιτς
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Μπαν
Σχετικά πολυμέσα

Πρώιμη ζωή

Μέλος των Κοτρομάνιτς , υπάρχουν πηγές που αναφέρουν ότι ο Στέφανος Β' ήταν «παταρινός» (βλ. Βοσνιακή Εκκλησία).

Όταν ο πατέρας του απεβίωσε το 1314 και ο Κροάτης μπαν Mλάντεν Β΄ Σούμπιτς εμφανίστηκε ως κόμης του Zάνταρ, πρίγκιπας της Δαλματίας και δεύτερος μπαν της Βοσνίας, η μητέρα του Στεφάνου, Eλισάβετ, τον πήρε και τα αδέλφια του και κατέφυγαν ως εξόριστοι στη Δημοκρατία του Ντουμπρόβνικ. Ο Μλάντεν δεν ήταν δημοφιλής στη Βοσνία και διεξήγε αιματηρούς, αλλά χαμένους πολέμους εναντίον του Σερβικού βασιλείου (υπό τον Στέφανο Ούρο Β΄ Μιλούτιν) και των Βενετών (από τους οποίους έχασε το Ζάνταρ το 1313), μαζί με πολλούς εσωτερικούς αντιπάλους τού καθεστώτος του. Ο Μλάντεν σκέφτηκε να επιβάλει τον Στέφανο ως υποτελή του στη Βοσνία, διότι ήταν σίγουρος ότι θα γινόταν καλά αποδεκτός στη Βοσνία. Οι Σούμπιτς, εκδικητικοί εχθροί του Οίκου των Κοτρομάνιτς έγιναν τώρα προστάτες τους. Ο Μλάντεν αποφάσισε να κρατήσει τον Στέφανο Β΄ υπό τη σταθερή του λαβή και να τον χρησιμοποιήσει για να εξαφανίσει τη Βοσνιακή Εκκλησία, έτσι κανόνισε έναν γάμο μεταξύ του Στεφάνου Β΄ και μίας πριγκίπισσας από τον Οίκο των Μάινχαρντ, κομήτων του Όρτενμπουργκ, που κυβερνούσε στην Καρνιόλα. Ο πάπας ήταν κατά του γάμου, καθώς και οι δύο οικογένειες ήταν συγγενείς, αλλά θα έδινε στον Στέφανο Β΄ ορισμένα πλεονεκτήματα, έτσι ο Μπλάντεν έπεισε τον πάπα να το επιτρέψει.

Βασιλεία

Η Βοσνία επί του μπαν Στεφάνου Β΄. Από το έργο του Β. Κορόβιτς, 1935.

Ανάρρηση

Ο μπαν της Κροατίας, ο Mλάντεν Β΄, μέλος της ευγενικής οικογένειας Σούμπιτς (Šubić), έγινε μπαν της Βοσνίας το 1305, ακολουθώντας τον θείο του, ο οποίος είχε οριστεί μπαν της Βοσνίας από τον αδελφό του Παύλο Α΄ και σκοτώθηκε σε μάχη με τους «Βόσνιους αιρετικούς» το 1304. Ο Παύλος Α΄ αναφέρθηκε ως κύριος όλης της Βοσνίας σε ένα χάρτη του 1305, αλλά είναι αμφίβολο ότι κατείχε όλη τη Βοσνία ανά πάσα στιγμή.

Μέχρι το 1319, ο στρατός του Mλάντεν Β΄ είχε ήδη υποχωρήσει πλήρως από τη Βοσνία, καθώς είχε βρεθεί απορροφημένος σε πολλά προβλήματα και συγκρούσεις με επαναστατημένες πόλεις στη Δαλματία. Αυτή η αναταραχή βοήθησε πολύ τον Στέφανο Β΄, καθώς κέρδισε επιρροή και άνοιξε η ευκαιρία να κυβερνήσει μόνος του και να οικοδομήσει το βασίλειό του, ενώ ο επικυρίαρχός του, ο Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας, είχε σχέδια που απαιτούσαν τη βοήθεια του μπαν. Ο Κάρολος Α΄ ξεκίνησε μία εκστρατεία για να εξολοθρεύσει τους Κροάτες μεγιστάνες, προκειμένου να γίνει ο μοναδικός κυρίαρχος του βασιλείου. Απομόνωσε τον Mατθαίο Γ΄ Κσακ και κατέστρεψε την οικογένεια Κοσζέγκι. Είχε έρθει η ώρα για τους Σούμπιτς. Κοντά στα τέλη του 1321, διέταξε τον Στέφανο Β΄ να δράσει από τη Βοσνία με την υποστήριξη του μπαν Iβάν Μπαμπόνιτς από τη Σλαβονία, περικυκλώνοντας και απομονώνοντας την Κροατία. Ο Στέφανος Β΄ έπεσε τώρα υπό την άμεση διαταγή του Καρόλου Α΄. Λόγω του γεγονότος ότι ήθελε να εκδικηθεί και να ξεφορτωθεί τους Σούμπιτς, αυτό τού ήταν χρήσιμο προς το παρόν, καθώς μπορούσε στη συνέχεια να κυβερνά τη Βοσνία αδιάκοπα χωρίς επιδρομές από τη Δαλματία, και πρακτικά εντελώς μόνος του, όπως θα ήταν και ο Κάρολος Α΄ πολύ μακριά, για να παρακολουθεί κάθε του κίνηση. Εκτός αυτού, είχε επίσης την ευκαιρία να επεκτείνει την επιρροή του στην Κροατία. Η αποφασιστική μάχη έγινε κοντά στην πρωτεύουσα του Μλάντεν Σκράντιν το 1322, όπου ηττήθηκε αποφασιστικά. Ο Mλάντεν Β΄ υποχώρησε πίσω στο φρούριο Kλις και περίμενε να έρθει ο Κάρολος Α΄, πιστεύοντας τυφλά ότι θα διατηρούσε με κάποιο τρόπο την εξουσία του λόγω της πιστής υπηρεσίας του Σούμπιτς κατά την ανάληψη του βασιλιά στον θρόνο. Ωστόσο, ο Κάρολος Α' ήρθε στο Κνιν και κάλεσε τον Μλάντεν να τον συναντήσει εκεί, όπου συνελήφθη αμέσως και εστάλη σε μία φυλακή στην Ουγγαρία, όπου και απεβίωσε.

Πρόωρη βασιλεία και άλλοι γάμοι

Αμέσως μετά το τέλος του βασιλιά Στέφαν-Ούρος Β΄ Μιλούτιν της Σερβίας το 1321, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποκτήσει τα εδάφη του Ουσόρα και Σόλι, τα οποία ενσωμάτωσε πλήρως το 1324. Βοήθησε τον θείο του Στέφανο-Βλάντισλαβ Β΄ της Συρμίας να ανακτήσει όλη τη Σερβία, αλλά μετά την πτώση της Οστρβίτσα στο Ρούντνικ στα χέρια του Στέφαν-Ούρος Γ΄ Ντεκάνσκι, δεν είχε πια νόημα να τον υποστηρίξει στους αγώνες για τον σερβικό θρόνο, έτσι πήρε την Ουσόρα και το Σόλι για τον ίδιο. Η εχθρότητα που προκλήθηκε από αυτό μεταξύ της Βοσνίας και της Σερβίας, θα οδηγούσε στον πόλεμο του Στέφανου Β΄ εναντίον του Στέφαν-Ούρος Γ΄ αρκετά χρόνια αργότερα.

Όταν ο θείος του ο Στέφανος-Βλάντισλαβ Β΄ απεβίωσε, κέρδισε μερικά μέρη από το βασίλειό του της Συρμίας. Μετά από αυτό, ο Στέφανος Β΄ πέρασε τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του σε σχετική ειρήνη. Έδωσε πολλά προνόμια στους τοπικούς ευγενείς για να αυξήσει τη δημοτικότητά του. Ένα από τα πιο διάσημα ήταν το διάταγμα, με το οποίο έδωσε λίγο župe στον πρίγκιπα Βουκόσλαβ. Στα διατάγματα αναφέρεται στον αδελφό του Βλαντίσλαβ με τον τίτλο πρίγκιπας της Βοσνίας, που μοιράζεται την ισότιμη κυριαρχία μαζί του από το 1326, αν και ο Στέφανος Β΄ είχε, όντας μπαν, την πραγματική εξουσία.

Το 1323 ο βασιλιάς Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας ήθελε να αυξήσει την επιρροή στον μπαν Στέφανο Β΄. Πρόσφερε στον Στέφανο Β΄ το χέρι της μακρινής συγγενούς τής συζύγου του, Ελισάβετ της Κουγιάβιας, κόρης του Kαζίμιρ Γ΄ δούκα του Γκνιεφκόβο και έλαβε από τον βασιλιά ως δώρο με τον γάμο τα εδάφη στα δυτικά, που είχαν στο παρελθόν οι Mλάντεν Α΄ Σούμπιτς Μπριμπίρσκι και Ουσόρα και Σόλι στο βόρειο τμήμα, που κατείχε παλαιότερα ο Στέφαν Ντραγκούτιν και ο γιος του, Βλαντίσλαβ Β΄ των Nεμάνιτς. Ο γάμος νομιμοποιήθηκε το 1339. Μέχρι το 1339 ο Στέφανος Β΄ ήταν ακόμη νυμφευμένος με την κόρη του Βούλγαρου τσάρου και είχε προηγουμένως νυμφευτεί μία κόμισσα του Όρτενμπουργκ.

Συγκρούσεις στη Δαλματία

Το μπανάτο της Βοσνίας υπό τον Στέφανο Β΄ κατάφερε να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στη Via Narenta μετά την προσάρτηση της Ζαχλουμία.

Ο βασιλιάς Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας είχε ζητήσει ξανά από τον Στέφανο Β΄, γύρω στο 1323, να ακολουθήσει τον νέο μπαν της Σλαβονίας Nικόλα Ομοντίγιεβ και να ξεκινήσει μία κοινή επίθεση εναντίον του Nελίπιτς στην Κροατία. Η αποστολή του Nικόλα τελικά απέτυχε, αλλά σηκώθηκε ο Τζούρατζ Β΄ Σούμπιτς (αδελφός του Mλάντεν Β΄ Σούμπιτς) εναντίον του Nελίπιτς και, τελικά, του ίδιου του Βόσνιου μπάνου Στεφάνου Β΄. Το κίνημα ήθελε να επαναφέρει τον Σούμπιτς στην εξουσία στην Κροατία με τον Τζούρατζ Β΄ στον θρόνο. Όταν ξεκίνησε ένας ολοκληρωτικός πόλεμος μεταξύ των στρατών του πρίγκιπα Iβάν Νελίπιτς και του Τζούρατζ Β΄ Σούμπιτς το καλοκαίρι του 1324, ο μπαν Στέφανος Β΄ συνεισέφερε σημαντική υποστήριξη στους Σούμπιτς, χωρίς να εμπλέξει τις δυνάμεις του σε συγκρούσεις. Αποδείχτηκε καλή κίνηση, επειδή το κόμμα του Σούμπιτς σφαγιάστηκε κοντά στο Κνιν και ο ίδιος ο Τζούρατζ Β΄ Σούμπιτς συνελήφθη από τον πρίγκιπα Νέλιπακ. Ο Στέφανος Β΄ είχε προσπαθήσει να απελευθερώσει τον Τζούρατζ Β΄ από τη φυλάκιση, αλλά χωρίς επιτυχία.

Ο Iβάν Νελίπιτς ώθησε αμέσως τον αγώνα εναντίον του Bμπαν Στεφάνου Β΄ και κατάφερε να καταλάβει την πόλη Vισούτσα, αλλά η οξυδερκής πολιτική του Στεφάνου Β΄ και η προθυμία του να χαρίσει προνόμια στην ευγένειά του είχαν αποδώσει, καθώς ο Βουκ της οικογένειας Βουκισλάβιτς τον είχε βοηθήσει να ανακαταλάβει την πόλη. Αν και οι στρατιωτικές φιλοδοξίες του Στέφανου Β΄ ήταν σχετικά επιτυχημένες, συνέχισε να διεξάγει πόλεμο ενάντια στους εχθρούς τού Σούμπιτς. Στόχος του ήταν η πόλη Tρόγκιρ, η οποία ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές της εκστρατείας του Nελίπιτς. Ο Στέφανος υιοθέτησε μία σκληρή τακτική. Οι δυνάμεις του επιτέθηκαν σε καραβάνια από το Τρόγκιρ, το οποίο τελικά ανάγκασε τους κατοίκους του να υπογράψουν ταπεινά μία ειρήνη και τον προσφώνησαν ως τον υψηλό και πανίσχυρο άρχοντα Στέφανο ελεύθερο κυβερνήτη και κύριο της Βοσνίας, Ουσόρα και Σόλι και πολλών άλλων τόπων και πρίγκιπα του Χουμ . Εξαιτίας αυτού, ο Στέφανος Β΄ ξεκίνησε μία σύγκρουση με τη Δημοκρατία της Ραγκούσας σχετικά με το εμπόριο. Ο Στέφανος Β΄ παρουσιάστηκε ως πολύ σκληρός διαπραγματευτής και οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν τελικά το 1326.

Αφού είδε ότι ο μπαν Νικόλα Ομοντέγιεβ δεν μπόρεσε να αποδυναμώσει τη θέση του Nελίπιτς, ο βασιλιάς Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας τον καθαίρεσε. Ο νέος άνθρωπος για τη δουλειά ήταν ένας από τους πιο έμπιστους άνδρες του, ο μπαν Μίκας Μιχαλιέβιτς. Ο μπαν Μίκατς προχώρησε προς την Κροατία το καλοκαίρι του 1325. Ο Στέφανος Β΄ έστειλε πολλές διμοιρίες για να τον βοηθήσουν στην επίθεσή του. Το 1326, αφού κατέλαβε τις πόλεις της οικογένειας Μπαμπόνιτς, ο Μίκατς προχώρησε βαθύτερα στην Κροατία, όπου συνάντησε τις ενισχύσεις του Στεφάνου. Η αποστολή τελικά είχε μικρή επιτυχία, έτσι ο Μίκατς έστειλε ένα μέρος τού στρατού του στο Μπίχατς που θα χρησίμευε ως άμυνα ενάντια στις πιθανές αντεπιθέσεις του Νελίπιτς και υποχώρησε στην Ουγγαρία.

Ο μπαν Στέφανος Β΄ κέρδισε εδάφη, επεκτείνοντας το βασίλειό του στην ακτή προσαρτώντας χώρο μεταξύ των εκβολών των ποταμών Τσετίνα και Nερέτβα, και μεταξύ της κύριας ακτής της Βοσνίας και της ακτής, δηλαδή τεράστιες εκτάσεις καρστικών πόλων του Λιβανίσκο, του Ντουράo και του γκλαμότσκο, που από εκείνο το σημείο και μετά θα είναι γνωστό ως Završje (επίσης "Δυτικές πλευρές", βοσνιακά: Zapadne Strane), μέχρι την εδαφική αναδιάρθρωση επί Οθωμανών. Ο μπαν προσάρτησε επίσης τις πόλεις και τα οχυρά Iμότσκι, Λίβνο, Ντούβνο, Γκλάμοτς, Γκράχοβο. Σε μόλις ένα χρόνο από αυτό το σημείο ο Στέφανος Β΄ θα στραφεί στο Zαχουμλίε και θα το προσαρτήσει στο βασίλειο της Βοσνίας.

Σύγκρουση με τη Σερβία

Μέχρι το 1326 ο μπαν Στέφανος Β΄ επιτέθηκε στη Σερβία σε μία στρατιωτική συμμαχία με τη Δημοκρατία της Ραγκούσας και κατέκτησε το Ζαχουμλίε (ή Χουμ), κερδίζοντας περισσότερο τις ακτές της Αδριατικής Θάλασσας, από τις εκβολές του Nερέτβα έως το Koνάβλε, περιοχές με σημαντικό Ορθόδοξο πληθυσμό υπό την αρχιεπισκοπή της Αχρίδας και μικτό Ορθόδοξο και Καθολικό πληθυσμό σε παράκτιες περιοχές και γύρω από τον Στον. Επεκτάθηκε επίσης στο Zάβρσιε, συμπεριλαμβανομένων των πεδίων Γκλάμοτς, Ντούβνο και Λίβνο.

Αυτά τα μέρη της επαρχίας Χουμ, που ο μπαν κατέκτησε και προσάρτησε για τη Βοσνία, διοικούνταν από τη σερβική υποτελή οικογένεια των Μπρανιβόγιεβιτς και τον άρχοντα τους Κρεπ, αντιβασιλιά του Στεφάνου-Ούρος Γ΄ Ντετσάνσκι για το Τρεμπίνιε και τις παράκτιες περιοχές γύρω από τον Στον, τον οποίο ο Μπρανιβόγιεβιτς επιτέθηκε και σκότωσε. Ο βασιλιάς Στέφανος-Ούρος Γ΄ δεν είχε καμία επιθυμία να υπερασπιστεί αυτή την οικογένεια και τα εδάφη της από τις δυνάμεις του μπαν Στέφανου Β΄, που διεκδικούσαν τα προηγούμενα λάθη τους, αλλά στην πραγματικότητα εκτίμησε τους Βόσνιους ισχυρούς για τις δυνάμεις του. Η Βοσνία έλεγχε την ακτή από τα σύνορα με τη Ραγούζα πέρα από τη Νερέτβα έως το Όμις. Ο ίδιος ο μπαν Στέφανος Β΄ σκότωσε δύο μέλη των Μπρανιβόγιεβιτς, ενώ ο Μπράνκ Μπρανιβόγιεβιτς κατέφυγε στη Σερβία και ζήτησε βοήθεια από τον βασιλιά Στέφανο-Ούρος Γ΄ και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στη Ραγκούσα, από όπου προχώρησε στο Στον. Ο μπαν Στέφανος συνέχισε την καταδίωξη τού Μπράνκο, αλλά τελικά οι δυνάμεις της Ραγκούζας έπιασαν τον τελευταίο από τα τέσσερα αδέλφια του Μπρανιβόγιεβιτς. Οι τίτλοι της Βοσνίας περιελάμβαναν τον κύριο της Γης Χαμ από τότε. Ο μπαν Στέφανος Β΄ έγινε κυρίαρχος όλων των εδαφών από την Τσετίνα μέχρι το Νερέτβα, με εξαίρεση το Όμις, που καταλήφθηκε από τους Ούγγρους.

Το 1329 ο μπαν Στέφανος Β΄ ώθησε άλλη μία στρατιωτική απόπειρα στη Σερβία, επιτιθέμενος στον Βιτομίρ κύριο του Tρεμπίνιε και του Kονάβλι, αλλά το κύριο μέρος της δύναμής του ηττήθηκε από τον νεαρό βασιλιά Στέφανο-Ούρο Δ΄ Ντούσαν, που διοικούσε τις δυνάμεις του βασιλιά Στέφαν-Ούρος Γ΄ Ντεκάνσκι στο Πριμπόι. Το άλογο του παν σκοτώθηκε στη μάχη και θα έχανε τη ζωή του, αν ο υποτελής του Βουκ δεν του είχε δώσει το δικό του άλογο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Βουκ θυσίασε τη ζωή του και σκοτώθηκε από τα Σερβικά στρατεύματα σε ανοιχτή μάχη. Έτσι ο μπαν κατάφερε να προσθέσει τη Νεβεσίνιε και το Ζαγκόριε στο βασίλειό του.

Αν και οι Zαχουμλιανοί δέχονταν ως επί το πλείστον την κυριαρχία του μπαν, κάποιοι αντιστάθηκαν, όπως ο Πέταρ Τολιενόβιτς, που κυβέρνησε την παραλία από την πρωτεύουσά του στο Ποπόβο. ήταν εγγονός του διάσημου Άντρια, πρίγκιπα του Χουμ. Ο Πέταρ ξεκίνησε μία εξέγερση, επιθυμώντας είτε περισσότερη αυτονομία, είτε πλήρη ανεξαρτησία και την τελική αποκατάσταση των κατακτημένων εδαφών στη Σερβία. Έχασε μία μάχη εναντίον του μπαν Στεφάνου Β΄ και φυλακίστηκε. Ο Στέφανος Β΄ τον είχε πετάξει μαζί με το άλογό του από έναν γκρεμό, αλλά Πέτρος επέζησε για μία ολόκληρη ώρα μετά την πτώση.

Ο υποτελής του μπαν που κυβερνούσε το Χουμ άρχισε να κάνει επιδρομές στους εμπορικούς δρόμους της Ραγούζας, γεγονός που επιδείνωσε τις σχέσεις Βοσνίας-Ραγούζας που ήταν πολύ υψηλές κατά την κατάκτηση του Χουμ. Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, αυτός (ο υποτελής του μπαν) ζήτησε από τη Ραγούζα να του πληρώσει τον παλαιό παραδοσιακό μογκόρις φόρο, που παραδοσιακά πλήρωνε στους Χουμ και στους Σέρβους ηγεμόνες και μάλιστα της ζήτησε να αναγνωρίσει την ανώτατη κυριαρχία του. Η Δημοκρατία της Ραγούζας αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Θρησκευτικές εντάσεις στη Βοσνία

Ο πάπας εξοργίστηκε από τις θρησκευτικές εντάσεις, που αυξήθηκαν στη Βοσνία: εγκατέστησε τον Φαβιανό του Τάγματος των Φραγκισκανών ως Ιεροεξεταστή στη Σλαβονία και τού έδωσε το καθήκον να ξεριζώσει την αίρεση στη Βοσνία. Ο πάπας ζήτησε την πλήρη βοήθεια του Στεφάνου Β΄. Το 1327 οι Δομινικανοί και οι Φραγκισκανοί μάλωναν, για το ποιος θα είχε το καθήκον να κάψει τους αιρετικούς. Αν και ο Φαβιανός ανέλαβε τελικά την ηγεσία του κινήματος, απέτυχε τελείως. Τότε ο πάπας έγραψε στον Ούγγρο βασιλιά για στρατιωτική επέμβαση στη Βοσνία.

Το 1334 απεβίωσε ο Πέτρος επίσκοπος της Βοσνίας και άρχισε μία τεράστια διαμάχη για τον διάδοχό του. Ο βασιλιάς Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας κατάφερε να τον αντικαταστήσει με τον υποστηρικτή του, αλλά θα χρειαζόταν μέχρι το 1336 για να επιλυθεί η τελική διαμάχη προς όφελος της Καθολικής Εκκλησίας.

Ο πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄ έχασε κάθε υπομονή και τελικά αποδέχτηκε την προσφορά τού πρίγκιπα Nελίπακ της Κροατίας το 1337, ο οποίος όχι μόνο ήθελε να αποκαταστήσει τη Βοσνία υπό τον έλεγχο της Κροατίας, αλλά επιθυμούσε να εκδικηθεί προσωπικά τον Στέφανο Β΄ για τα περασμένα προβλήματα που του είχε προκαλέσει. Η ακόμη ισχυρή κροατική οικογένεια Σούμπιτς διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Νελίπακ. Ένας κανονισμένος γάμος έγινε μεταξύ του αδελφού του Βόσνιου μπαν Στεφάνου Β΄, Βλάντισλαβ και της αδελφής του μπαν της Κροατίας Mλάντεν Γ΄ Σούμπιτς, Γιελένα Σούμπιτς το 1338 στο φρούριο Kλις. Η σύζυγος του Mλάντεν Γ΄ Σούμπιτς ήταν η Γιελένα Νεμάνιτς, αδελφή του Σέρβου βασιλιά Στεφάνου-Ούρος Δ΄ Ντουσάν, οπότε αυτό δημιούργησε μία ισχυρή δυναστική συμμαχία τριών οικογενειών: των Κοτρομάντς, των Σούμπιτς και των Νεμάνιτς, που αντιτάχθηκε αυστηρά στη βασιλεία του πρίγκιπα Nελίπακ. Οι πρώτοι που έπεσαν στα χέρια του Nελίπακ ήταν οι Σούμπιτς, οι οποίοι, παρά τη συνεχή βοήθεια από τον Στέφανο Β΄, αναγκάστηκαν να υπογράψουν μία συνθήκη ειρήνης με τον Nελίπακ και να τον αποζημιώσουν για τον πόλεμο. Ο Κάρολος Α΄ δεν το είδε με καλό μάτι, καθώς τα υποκείμενα εδάφη του καταστράφηκαν από τον πόλεμο. Ετοιμαζόταν να μετακινηθεί στην Κροατία και να καθαιρέσει τον Nελίπακ. Ο Στέφανος Β΄ άδραξε την ευκαιρία και πίεσε τον Nελίπακ, παίρνοντας μερικά από τα εδάφη εκείνου για τον εαυτό του.

Σύντομα, ο μπαν Στέφανος Β΄ θα σταματήσει επιτέλους τη συνεχή απειλή των Δυτικών Σταυροφοριών για τη Βοσνιακή Εκκλησία. Το 1339, κατά τη διάρκεια της παραμονής του Φραγκισκανού Στρατηγού Γκέραρντ στην Αυλή του βασιλιά Καρόλου Α΄ της Ουγγαρίας, ο Γκέραρντ επισκέφθηκε τον μπαν της Βοσνίας, για να διαπραγματευτεί μία διευθετημένη δίωξη των αιρετικών της Βοσνίας. Στην αρχή, ο Στέφανος Β΄ σκέφτηκε, ότι ήταν καιρός να υποκλιθεί στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. αλλά κατάλαβε ότι οι γειτονικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα μπορούσαν να του αντισταθούν, αν αυτός κινείτο εναντίον της Βοσνιακής Εκκλησίας, των συμμάχων τους. Επιπλέον η Σερβία ήθελε έναν λόγο, για να εμπλακεί σε μια σύγκρουση, διότι ο βασιλιάς της επιθυμούσε εκδίκηση για τις απώλειες στον πόλεμο της Βοσνίας εναντίον των Σέρβων, έτσι ο μπαν Στέφανπς Β΄ εγκατέλειψε τη σκέψη. Ωστόσο, οι διπλωματικές προσπάθειες του Στεφάνου Β΄ έπεισαν τον πάπα ότι ήταν πιστός Καθολικός τον Φεβρουάριο του 1340, σώζοντας έτσι για άλλη μία φορά τη Βοσνία.

Μετά την τελική ειρήνη μεταξύ του μπαν της Βοσνίας και του πάπα, η Καθολική Εκκλησία άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα σε επιρροή σε όλη τη Βοσνία το 1340–43. Οι Ρωμαιοκαθολικοί μοναχοί είχαν κτίσει πολυάριθμα μοναστήρια στην Ουσόρα και στο Χουμ και είχαν βαπτίσει μεγάλο αριθμό αιρετικών της Βοσνίας στο δρόμο τους προς το Στον στη Δημοκρατία της Ραγκούσας. Αυτή η διαδικασία οδήγησε τελικά στο τέλος της Βοσνιακής Εκκλησίας, που κατείχε την υπεροχή της θρησκευτικής ζωής στη Βοσνία.

Αλλαγές στον θρόνο

Σφραγίδα του Στιέπαν Β΄ Κοτρομάνιτς.

Το 1342, ο βασιλιάς Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας απεβίωσε και το ίδιο και ο προηγούμενος σύμμαχος τού Στεφάνου Β΄, ο Μίκατς της Σλαβονίας το 1343. Αυτό οδήγησε σε μία νέα ιδέα. Προέκυψε η ευκαιρία να αποσπαστεί η Βοσνία από το βασίλειο της Ουγγαρίας και να την κυβερνήσει ανεξάρτητα ο μπαν Στέφανος Β΄. Αναζήτησε αμέσως βοήθεια από τον μεγαλύτερο εχθρό της Ουγγαρίας, τη Δημοκρατία της Βενετίας . Το καλοκαίρι του 1343 έστειλε έναν απεσταλμένο στη Βενετία, προτείνοντας μία συμμαχία. Οι Βενετοί ήθελαν να δράσουν μόνο εάν η νίκη ήταν σίγουρη, γι' αυτό ήθελαν άλλο μέλος στη συμμαχία τους, τον παραδοσιακό τους σύμμαχο, τη Σερβία. Ο Σέρβος βασιλιάς ήταν, δυστυχώς για τους Ενετούς, απασχολημένος με άλλα θέματα. Η Βενετία απλώς διεξήγαγε πόλεμο εναντίον του πρίγκιπα Nελίπακ, επομένως συμφώνησε μόνο να εξοπλίσει και να βοηθήσει στη συγκρότηση του στρατού της Βοσνίας, αλλά παρακάλεσε τον Στέφανο Β΄ να μην κινηθεί εναντίον της Ουγγαρίας χωρίς αυτό. Έγινε προφανές, ότι οι Ενετοί ήθελαν μόνο να σπρώξουν τον μπαν Στέφανο Β΄ εναντίον του Nελίπακ για πρόσθετη υποστήριξη.

Το 1344, ο ίδιος ο Nελίπακ απεβίωσε απροσδόκητα, γεγονός που ώθησε την ουγγρική αριστοκρατία να διατάξει τη νέα σλαβονική απαγόρευση να καταλάβουν το Kνιν από τη χήρα του Nελίπακ, τη Βλαντισλάβα και τον γιο της Iβάν. Προσπάθησε να διαπραγματευτεί βοήθεια από τη Βενετία, αλλά η Κροατική αριστοκρατία διέκοψε τις διαπραγματεύσεις. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας έγινε ανυπόμονος, οπότε διέταξε τον μπαν Νικόλαa να μετακομίσει αμέσως στο Kνιν και διέταξε τον μπαν Στέφανο Β΄ της Βοσνίας να στείλει βοήθεια αμέσως. Ο μπαν Στέφανος Β΄ ήρθε οδηγώντας τις δυνάμεις του. Ένας μεγάλος ισχυρός στρατός 10.000 συγκεντρώθηκε κοντά στο Κνιν, και αυτό ήταν μόνο το πρώτο κύμα, καθώς το κύριο μέρος του στρατού έφτανε με επικεφαλής τον ίδιο τον βασιλιά της Ουγγαρίας. Αυτή τη φορά η πριγκίπισσα Βλαντισλάβα Νελίπικ δεν είχε άλλη επιλογή, από το να δεχτεί τις απαιτήσεις. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας σχεδίασε το σχήμα των παράκτιων εδαφών του, στη νέα τάξη που θα δημιουργούσε. Προσάρτησε αρκετές πόλεις από την οικογένεια Nελίπικ της Κροατίας, αλλά άφησε τις δύο μεγαλύτερες, έως ότου ο Στέφανος Β΄ έδωσε πίσω την περιοχή Τσετίνα. Ο μπαν Στέφανος Β΄ ορκίστηκε να σεβαστεί τη συνθήκη ενώπιον των Δώδεκα Ιπποτών του, τους οποίους μόλις είχε σχηματίσει από τους πιο γενναίους και έμπειρους των Βοσνίων ευγενών, για να τον βοηθήσουν στη βασιλεία του. Στα μέσα του 1345 το νέο τάγμα επικυρώθηκε στο Μπίχατς. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας εξέδωσε στη συνέχεια μία διακήρυξη στο Ζάγκρεμπ, με την οποία αποδέχτηκε τον μπαν Στέφανο Β΄ ως μέλος της οικογένειάς του και επέστρεψε με τους 30.000 άνδρες του στην Ουγγαρία, πριν επιχειρήσει να ανακαταλάβει τις παράκτιες πόλεις, που είχαν καταλάβει οι Ενετοί.

Μετά τις πολυάριθμες αλλαγές, ο Zάνταρ άλλαξε πλευρά από τη Βενετία πίσω στην Ουγγαρία, αλλά η επιστολή τους έχασε τον βασιλιά της Ουγγαρίας κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μπίχατς, έτσι έπρεπε να αναζητήσουν εναλλακτικούς συμμάχους που βρήκαν στο Σούμπιτς και τον Σέρβο βασιλιά Στέφαο Δ΄ Ντουσάν. Όταν έγινε φανερό ότι οι Βενετοί επρόκειτο να επιτεθούν, το Ζάνταρ ζήτησε απευθείας από την Ουγγαρία να επέμβει. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας διέταξε τον μπαν Στέφανο β΄ και τον παν Νικόλα της Σλαβονίας να κινηθούν με τις δυνάμεις τους σε βοήθεια. Οι δύο μπαν μετακινήθηκαν με τον από 10.000 άνδρες στρατό τους στο Ζάνταρ, μόνο για να ανακαλύψουν ότι οι Ενετοί είχαν κατασκευάσει μία αυτοσχέδια ξύλινη οχύρωση με 28 πύργους (bastidas), αρκετά τεράστια για να επανδρώσει ολόκληρο τον βενετικό στρατό. Αποφασίζοντας να μην κινηθούν εναντίον των Βενετών, οι μπαν δέχτηκαν δωροδοκία 1.000 φλωρινών ο καθένας, αν και το Ζάνταρ τους είχε κατηγορήσει για προδοσία.

Ο Ούγγρος βασιλιάς συγκέντρωνε δυνάμεις για ένα νέο χτύπημα κατά των βενετικών θέσεων, αλλά και τα δύο μέρη είχαν εκλέξει τον νέο Σέρβο αυτοκράτορα Στέφανο Ντούσαν, για να βοηθήσει τον μπαν Στέφανο Β΄ και να σχηματίσει ένα κόμμα μεσολάβησης, για να αποφασίσει μία εκεχειρία μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Τελικά, όλες οι συμφωνίες απέτυχαν. Την άνοιξη του 1346 ο βασιλιάς της Ουγγαρίας έφτασε με την τεράστια βασιλική στρατιά του με 100.000 άνδρες, από τους οποίους περισσότεροι από 30.000 ήταν ιππείς και οπλίτες, και 1επίσης έφτασαν 10.000 στρατιώτες υπό τον μπαν Στέφανο Β΄. Οι Βενετοί είχαν επιχειρήσει να δωροδοκήσουν αρκετούς Ούγγρους στρατηγούς, συμπεριλαμβανομένου του μπαν Στέφανου Β΄, ο οποίος παραχώρησε τις θέσεις των ουγγρικών στρατευμάτων για ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, κερδίζοντας έτσι το παρωνύμιο "μαθητής του διαβόλου". Την 1η Ιουλίου 1346 σημειώθηκε μία σφοδρή σύγκρουση, την οποία η ουγγρική πλευρά κέρδισε τελικά μόνο λόγω αριθμητικής υπεροχής και επέτυχε μία πύρρεια νίκη με περισσότερους από 7.000 Ούγγρους στρατιώτες να σκοτώνονται στη μάχη. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας έχασε την εμπιστοσύνη στον μπαν Στέφανο Β΄ και, χάνοντας επίσης την αυτοπεποίθησή του, επέστρεψε στην Ουγγαρία.

Ο μπαν Στέφανος Β΄ έπαιξε τη Βενετία και την Ουγγαρία τη μία εναντίον της άλλης, κυβερνώντας σιγά-σιγά τη Βοσνία όλο και πιο ανεξάρτητα και σύντομα ξεκίνησε μία συνωμοσία με ορισμένα μέλη της Κροατικής και Ουγγρικής αριστοκρατίας εναντίον του ουγγρικού κλήρου του. Το 1346 το Ζάνταρ επέστρεψε τελικά στη Βενετία και ο βασιλιάς της Ουγγαρίας, βλέποντας ότι είχε χάσει τον πόλεμο, έκανε ειρήνη το 1348. Ο Μλάντεν Β΄ Σούμπιτς μπαν της Κροατίας ήταν πολύ αντίθετος στην πολιτική του Στέφανου Β΄, κατηγορώντας τον για προδοσία και οι σχέσεις μεταξύ των δύο μπαν επιδεινώθηκαν στη συνέχεια. Οι σχέσεις του μπαν Στεφάνου Β΄ με τη Βενετία άρχισαν να βελτιώνονται, καθώς ο Βόσνιος επίσκοπος Πέρεγκριν ήταν ένα αξιόλογο Βενετικό μέλος του Τάγματος των Φραγκισκανών.

Συνεχής σύγκρουση με τη Σερβία

Ο Στέφανος Ντούσαν αυτοκράτορας της Σερβίας απαιτούσε συνεχώς από τον μπαν Στέφανο Β΄ να επιστρέψει την περιοχή Χουμ στη δυναστεία Νεμάνιτς, αλλά ο Στέφανος Β΄ αρνιόταν πάντα.

Η Βοσνία του μπαν Στεφάνου Β΄ ήταν πιο αδύναμη από τη Σερβική αυτοκρατορία, γι' αυτό ζήτησε από τη Βενετία, ως αμοιβαίος σύμμαχος, να ενεργήσει ως μεσολαβήτρια. Τελικά ο Σέρβος αυτοκράτορας αποδέχθηκε ένα τριετές σύμφωνο μη επίθεσης, επειδή ήταν απασχολημένος με τις συγκρούσεις του με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο μπαν της Βοσνίας προχώρησε αμέσως στις πολεμικές προετοιμασίες και πήγε να κατασκευάσει ένα φρούριο στο Χουμ, κοντά στον ποταμό Νερέτβα. Προσπάθησε επίσης να πείσει τους Βενετούς να του παράσχουν ναυτική υποστήριξη σε περίπτωση πολέμου με τον αυτοκράτορα της Σερβίας. Οι Βενετοί τον αποθάρρυναν από το να φτιάξει ένα οχυρό, αλλά το έκτισε ούτως ή άλλως. Οι μακρινοί πόλεμοι του αυτοκράτορα Στεφάνου Ντούσαν έδωσαν στον Στέφανο Β΄ την ευκαιρία να κινηθεί πρώτος. Τα Χριστούγεννα του 1349, το μπαν της Βοσνίας κινήθηκε γρήγορα, προχωρώντας σε όλη τη διαδρομή κατά μήκος του Κονάβλι, στο οποίο έκανε βαριές επιδρομές μέχρι να φτάσει στον κόλπο του Κότορ. Το Tρεμπίνιε, ο Γκάσκo και το Ρουντίνε ισοπεδώθηκαν κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών του επιχειρήσεων. Η Βενετία προσπάθησε να κάνει άλλη μία ειρήνη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, αλλά ο Σέρβος αυτοκράτορας συμφώνησε μόνο να σταματήσει λίγο την αντεπίθεσή του.

Τον Οκτώβριο του 1350, ο αυτοκράτορας Στέφανος Ντουσάν διέσχισε τον ποταμό Δρίνα με 50.000 ιππείς και 30.000 πεζούς. Ο μπαν Στέφανος Β΄ δεν είχε τη δύναμη να συναντήσει τον στρατό εκείνου σε ανοικτή μάχη, γι' αυτό αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τακτική ανταρτοπόλεμου. Χρησιμοποιώντας ξύλα και βράχια απέκλεισε όλους τους κύριους δρόμους στη Βοσνία και απέσυρε αργά τις δυνάμεις του σε δάση και βουνά, χρησιμοποιώντας την αδιαπέραστη τοπογραφία του βασιλείου και των οχυρών του, για να αμυνθεί ενάντια στον εισβολέα που προχωρούσε. Σχεδίασε την άμυνα της Βοσνίας, μοιράζοντας τις δυνάμεις του αρκετά για να υπερασπιστεί κάθε πιθανή είσοδο στο βασίλειό του. Το σχέδιό του άρχισε σύντομα να καταρρέει, καθώς ο Ντούσαν μπόρεσε να δωροδοκήσει αρκετούς από τους πιο έμπιστους υπηρέτες του μπαν, που εγκατέλειψαν τις θέσεις τους.

Χάνοντας τον έλεγχο της σύγκρουσης, ο μπαν Στέφανος Β΄ υποχώρησε με τους πιο έμπιστους άνδρες του στα πιο απρόσιτα βουνά της Βοσνίας. Δεν ήξερε πια ποιον μπορούσε να εμπιστευτεί, γι' αυτό μερικούς απέλυε και στρατολογούσε νέους άνδρες για να τον υπηρετήσουν. Η μεγαλύτερη κόρη του Ελισάβετ κρύφτηκε από τον Ντούσαν στην Αυλή του μπαν και σε ένα από τα ισχυρότερα φρούρια της Βοσνίας, το Μπομπόβατς. Οι δυνάμεις του Ντούσανν νίκησαν εύκολα τις διασκορπισμένες Βοσνιακές μοίρες και ξεκίνησαν μία εκστρατεία, για να κατακτήσουν σιγά σιγά τη Βοσνία. Τελικά, ο Μπομπόβατς πολιορκήθηκε, αλλά ο Ντούσαν απέτυχε να το καταλάβει, κάτι που θα αποδειχτεί επιζήμιο για την επιτυχία της εκστρατείας του. Αλλά προχώρησε δίνοντας εντολή στους στρατούς του να επεδράμουν στη Βοσνία. Αφού δημιούργησε ένα ισχυρό έρεισμα με δυνάμεις στη Βοσνία, ο Ντούσαν έστειλε ένα μέρος τού στρατού του σε επιδρομές προς τη Τσετίνα και το άλλο στην Κροατία προς την Kρκα, ενώ επέστρεψε με τα υπόλοιπα στρατεύματά του στη Σερβία, για να επιλύσει νέες συγκρούσεις που προκάλεσαν οι Βυζαντινοί στη Μακεδονία.

Τόσο η αποτυχημένη πολιορκία του Μπουμπόβατς, όσο και η προσπάθεια να καλύψουν τη διαφορά με τον μπαν Στέφανο Β΄, ανάγκασαν τελικά τον Ντούσαν να εγκαταλείψει τη Βοσνία και να διατάξει τα στρατεύματά του να υποχωρήσουν. Ο μπαν Στέφανος Β΄ κέρδισε λοιπόν τον πόλεμο, παρόλο που έχασε τις περισσότερες μάχες. Αυτό ενθάρρυνε τον μπαν να αρνηθεί όλες τις προτάσεις του Ντούσαν να μοιραστεί το Χουμ ως από κοινού κυβερνήτες. Οι δυνάμεις τού Ντούσαν που παρέμειναν στο Χουμ προσπάθησαν να κρατήσουν τουλάχιστον αυτήν την περιοχή, ωστόσο ο μπαν Στεφανος Β΄ ξεκίνησε σύντομα μία στρατιωτική εκστρατεία και κατέκτησε ξανά όλα τα εδάφη, που είχε χάσει προηγουμένως από τον Ντούσαν. Η Δημοκρατία της Ραγούζας εξοργίστηκε από τον πόλεμο για το Χουμ, επειδή έβλαψε πολύ το εμπόριο της, έτσι, με την υποστήριξη της Βενετικής Δημοκρατίας, το Ντουμπρόβνικ πρότεινε ειρήνη στον Ντούσαν, που θα επισφραγιζόταν με γάμο μεταξύ τού γιου τού αυτοκράτορα, Στεφάνου-Ούρος Ε΄ και της κόρης τού Στεφάνου Β΄, Ελισάβετ. Η συνθήκη ειρήνης απαιτούσε επίσης την παραχώρηση της περιοχής Χουμ στον Στέφανο Β΄, αλλά ως γη των Νεμάντιτς. Ο Στέφανος Β΄ είχε καλύτερα σχέδια για την κόρη του, γι' αυτό αρνήθηκε τη συμφωνία. Ο μπαν υποστήριξε, ότι μία μεγάλη πολυεθνική αυτοκρατορία που κυβερνούσε αυταρχικά ένας άνδρας, δεν μπορούσε να επιτύχει. Ο πολιτικά και στρατιωτικά έμπειρος μπαν, αποδείχτηκε τώρα και προνοητικός, καθώς σύντομα θα αρχίσει να βλέπει τα πρώτα ίχνη της κατάρρευσης της αυτοκρατορίας τού Ντούσαν, ενώ ανέκτησε τον πλήρη έλεγχο στο βασίλειό του, τη Βοσνία.

Τα τελευταία χρόνια

Το υπόλοιπο της βασιλείας του μπαν πέρασε κυρίως με ειρήνη. Η μόνη σύγκρουση που είχε, ήταν μία διαμάχη με τη Δημοκρατία της Βενετίας και το Ντουμπρόβνικ, αφού οι άνδρες του μπαν είχαν επιτεθεί στο εμπορικό καραβάνι τους. Ο μπαν κατάφερε να αναδείξει τον υποστηρικτή του, τον μοναχό Πήτεργκριν ως νέο επίσκοπο της Βοσνίας. Μετά το 1352, ο Στέφανος Β΄ αναφερόταν ως δούκας (herzeg της Βοσνίας ή herceg) σε ομοιότητα με τον γερμανικό τίτλο. Την ίδια χρονιά έδωσε την αδελφή ή την ανιψιά του, Μαρία, σε γάμο με τον Ούλριχ κόμη του Χέλφενσταϊν, κάτι που εγκρίθηκε από τον βασιλιά της Ουγγαρίας. Έστειλε την κόρη του Αικατερίνη (ορισμένες πηγές περιγράφουν την Αικατερίνη ως κόρη τού αδελφού τού Στεφάνου, Βλάντισλαβ) να παντρευτεί τον Χέρμαν Α' κόμη του Τσέλιε, αλλά ο πραγματικός γάμος συνέβη πολύ μετά το τέλος του Στεφάνου Β΄.

Η Ελισάβετ της Πολωνίας, η μητέρα του βασιλιά της Ουγγαρίας, ήθελε να κανονίσει έναν γάμο μεταξύ τού γιου της και τής κόρης τού Στέφανου, Ελισάβετ. Επέμεινε αμέσως να τη φέρει στην ουγγρική Αυλή για γάμο. Ο Στέφανος ήταν απρόθυμος στην αρχή, αλλά τελικά έστειλε την Ελισάβετ. Μετά από τρία χρόνια ζωής στην ουγγρική Αυλή, η μητέρα τού βασιλιά κάλεσε τον Στέφανο Β΄ στην Ουγγαρία για τον γάμο. Ο μπαν της Βοσνίας όμως είχε αρρωστήσει βαριά και δεν μπορούσε να είναι παρών στην τελετή.

Ο Στέφανος Β΄ απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 1353. Τάφηκε τελετουργικά στο δικό του ίδρυμα, τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Αγίου Νικολάου του «Μικρού Αδελφού» στο Mίλε, κοντά στο Βισόκο. Τον διαδέχθηκε ο ανήλικος ανιψιός του Tβρτκo Κοτρομάνιτς, γιος το'υ αδελφού τού Στεφάνου Β΄, Βλαντίσλαβ, με τον Βλαντίσλαβ να κυβερνά στο όνομα του Tβρτκo.

Διατάγματα

Ο Στέφανος απέσυρε όλες τις απαιτήσεις, όπως φαίνεται στο διάταγμά του προς τη Δημοκρατία του 1332, στο οποίο εγγυήθηκε μελλοντικές φιλίες μεταξύ του πανάτου της Βοσνίας και της Δημοκρατίας της Ραγούζας. Στο διάταγμα αποκαλεί τον λαό του Βόσνιους (Bošnjani).

Ο μπαν Στέφανος Β΄ εξέδωσε πολλά διατάγματα στη Ραγούζα το 1333. Υπήρχαν τέσσερα έγγραφα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα των αντιγράφων του διατάγματος των εγγράφων:

Αντίγραφο με σαρωτή του Καταστατικού του Στεφάνου Β΄ Κοτρομάνιτς από το 1333.

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ

Ελληνική μετάφραση

да имамо и дрьжимо до конца свиета непомачно. και για αυτό<br /> ставлю я (господинь) бань Стефань свою златѹ печать, да ѥ веровано, сваки да знаѥеть и види истинѹ. а томѹи сѹ . d̄. повелле. . α. . dvie latinsci a dvi srьpscie, a све сѹ печа- тене златиеми печати: двие ста повелле ѹ господина бана Стефана а двие повелле ѹ Дѹбровници. а то ѥ писано подь

να το έχει και να το κρατά ως το τέλος του κόσμου σταθερά. Και για αυτό έχω θέσει εγώ (ο κύριος) μπαν Στέφαν τη χρυσή βούλλα μου, όλοι να πιστέψουν, να ξέρουν και να δουν την αλήθεια. Και σε αυτό είναι 4 καταστατικά, δύο σε λατινικά και δύο σε σερβικά (με κυριλλική γραφή), και όλα είναι σφρα- γισμένα με χρυσές βούλλες: δύο είναι καταστατικά στον κύριο, μπαν Στέφαν και δύο καταστατικά στο Ντουμπρόβνικ. Και αυτό είναι γραμμένο κάτω

Από 60 λέξεις στο απόσπασμα:

• 29 (48,3%) είναι εντελώς τα ίδια στα σύγχρονα Βοσνιακά — ή, εν προκειμένω, κροατικά ή σερβικά.
• 15 (25%) διαφέρουν μόνο στον ελαφρώς αλλαγμένο ήχο ενός γράμματος (συνήθως μέσω ιωτακισμού, ή απώλειας ή αυτού, ή με μεταφορά του "ου" στο "u").
• 8 (13,3%) διαφέρουν σε ένα φώνημα.
• 8 (13,3%) διαφέρουν περισσότερο αλλά είναι πλήρως αναγνωρίσιμα.

Τίτλος

• «Κύριος όλων των Βοσνιακών εδαφών, και Σόλι, και Ουσόρα, και Ντόνζι Κράτζι, και της γης Χουμ»

Οικογένεια

Ήταν παντρεμένος με:

• μία καθολική, εξαδέλφη,· ζήτησε ακύρωση τού γάμου το 1318. Πιθανώς κόρη του Μάινχαρντ κόμη του Όρτενμπουργκ στην Καρνιόλα (σύμφωνα με πηγές, αυτό παρέμεινε μόνο αρραβώνας, το ζευγάρι δεν είχε έρθει για να ζήσει μαζί) .
• την κόρη του Μιχαήλ Ασέν Γ΄ των Σισμάν τσάρου της Βουλγαρίας. Παντρεμένος το 1329
• την Ελισάβετ της Κουγιάβια, κόρη του Kαζίμιρ Γ΄ των Πιαστ δούκα του Γκνιέφκοβο, ανιψιού του Βλαδίσλαου Β΄ του Βραχύ, βασιλιά της Πολωνίας, από τον Ιούνιο του 1335 .

Σύμφωνα με τον Ντομίνικ Μάντιτς είχε τουλάχιστον τέσσερα παιδιά.

• (;) Αικατερίνη (1336–21 Μαρτίου 1385), η οποία παντρεύτηκε τον Χέρμαν Α΄ του Τσέλιε το 1361. Ήταν η μητέρα του Χέρμαν Β΄ κόμη του Τσέλιε. Γεννήθηκε από τον γάμο με την κόμισσα του Όρτενμπουργκ (Mάντιτς ). Μπορεί να ήταν ανιψιά του, παρά κόρη.
• Βουκ, ο οποίος απεβίωσε όσο ζούσε ο πατέρας του. Γεννήθηκε από τον γάμο με την κόμισσα του Όρτενμπουργκ (Μάντιτς ).
• Στιέπαν. Γεννήθηκε από τον γάμο με την Ελισάβετ της Κουγιάβια(Mάντιτς ).
• Ελισάβετ της Βοσνίας (1340–1387), που παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Α΄ των Καπετιδών-Ανζού βασιλιά της Ουγγαρίας στις 20 Ιουνίου 1353. Όταν έγινε αντιβασίλισσα της Ουγγαρίας, δολοφονήθηκε. Γεννήθηκε από τον γάμο με την Ελισάβετ της Κουγιάβια (Mάντιτς ).
• (;) Μαρία απεβ. 1403, παντρεύτηκε τον Ούλριχ Ε΄ κόμη του Χέλφενσταϊν. Κόρη του από την Ελισάβετ της Κουγιάβια.

Δείτε επίσης

• Κατάλογος ηγεμόνων της Βοσνίας

Βιβλιογραφία

• Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Michigan: The University of Michigan Press. ISBN 0472100793. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Medieval Lands: BOSNIA - B. BANS of BOSNIA (KOTROMANIĆ) 1290-1463
• Έγγραφο του Stjepan (στα Βοσνιακά )