Σπάτα
Τα Σπάτα είναι κωμόπολη της Ανατολικής Αττικής[1][2] και έδρα Δήμου Σπάτων-Αρτέμιδος[3][4].
| Σπάτα Αττικής | |
|---|---|
 | |
  Σπάτα Αττικής | |
 | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Σπάτων - Αρτέμιδος |
| Υψόμετρο | 150 μέτρα |
| Πληθυσμός | 9.453 (2021) |
| Ταχ. κωδ. | 19004 |
| Τηλ. κωδ. | 210 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Θέση
ΕπεξεργασίαΤα Σπάτα βρίσκονται στο κέντρο της πεδιάδας των Μεσογείων, κτισμένα σε λόφο ανατολικά του Υμηττού και σε υψόμετρο 140 μέτρα[1] ενώ απέχουν 21 χλμ. Δ. από το κέντρο της Αθήνας (Πλατεία Συντάγματος).
Τα διοικητικά όρια του δήμου εκτείνονται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων ανατολικά των Αθηνών, από τις ορεινές απολήξεις του Υμηττού και της Πεντέλης, μέχρι τον Κόλπο των Πεταλιών. Περιβάλλεται από τις πόλεις της Παιανίας, της Παλλήνης, του Πικερμίου, της Ραφήνας, της Αρτέμιδος και του Μαρκοπούλου. Εντός των διοικητικών του ορίων αναπτύσσονται πολλά διάσπαρτα χωριά όπου ιδρύονται τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και ανάδειξή τους. Ορισμένα από αυτά είναι η Χριστούπολη, η Αγία Κυριακή και πολλά άλλα.
Το κλίμα στα Σπάτα είναι αρκετά ξηρό με πολλούς και ισχυρούς ανέμους. Επίσης, υπάρχει αρκετή υγρασία. Εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης η ζέστη το καλοκαίρι είναι υποφερτή εξαιτίας των ανέμων.
Χαρακτηριστικά
ΕπεξεργασίαΟ σύγχρονος οικισμός των Σπάτων συγκροτείται σταδιακά από την εποχή της Τουρκοκρατίας, ενώ αναγνωρίζεται ως κοινότητα της Αττικής το 1912. Το 1952 αναγνωρίζεται ως Δήμος Σπάτων-Λούτσας της Ανατολικής Αττικής, ενώ το 2011 συνενώθηκε με το Δήμο Αρτέμιδας συγκροτώντας το σημερινό δήμο.[4] Η Δημοτική Ενότητα Σπάτων καταλαμβάνει έκταση 52.469 στρεμμάτων, το μεγαλύτερο τμήμα των οποίων καλύπτεται από αγροτικές εκτάσεις κι ένα μικρό κομμάτι συνιστά το παραδοσιακό κέντρο του οικισμού.[3] Κατά την απογραφή του 2021 παρουσίαζε 9.453 κατοίκους.[5]
Τα τελευταία χρόνια η περιοχή γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη, τόσο οικιστικά όσο και εμπορικά, λόγω της λειτουργίας του γειτονικού αεροδρομίου "Ελευθέριος Βενιζέλος". Διαθέτει επίσης πολύ καλή συγκοινωνιακή σύνδεση και μέσω γραμμών αστικών λεωφορείων που περνούν από την Αρτέμιδα και τα Σπάτα και κατευθύνονται προς το σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας στην Αθήνα. Η δημιουργία του Αεροδρομίου των Σπάτων έφερε μετά το 2000 ταχύτατη οικιστική ανάπτυξη τόσο στην ίδια την πόλη των Σπάτων όσο πολύ περισσότερο στις πόλεις του Γέρακα, της Παλλήνης και της Αρτέμιδας. Τα χωράφια στις περιοχές γύρω από τα Σπάτα αντικαταστάθηκαν μετά το 2001 με νεόδμητους οικισμούς όπως η Άνω και η Κάτω Μπαλάνα, η Παλαιοπαναγιά, η Χριστούπολη, η συνοικία Παπαγγελάκη και η Αργιθέα λόγω της δημιουργίας του αεροδρομίου.
Αρχαία ιστορία
ΕπεξεργασίαΤα σημερινά Σπάτα στην αρχαιότητα αποτελούσαν τον αττικό δήμο της Ερχιάς,[1] που ανήκε στην Αιγηίδα φυλή και τοποθετείτο στη Μεσογαία χώρα σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Κλεισθένους. Στην περιοχή τοποθετείται ο παλαιότερος οικισμός της Κυθήρου, που ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή σύμφωνα με την προ-Κλεισθένειο διαίρεση, αλλά η ακριβής ταυτοποίηση της Κυθήρου δεν έχει καταστεί δυνατή μέχρι σήμερα. Λόγω της θέσης τους πάνω σε λόφο, τα Σπάτα ήταν πάντα τόπος πρόσφορος για κατοίκηση, τόσο για λόγους αμύνης, όσο και για λόγους εξοικονόμησης της καλλιεργήσιμης γης. Ο παλιότερος προϊστορικός οικισμός ανακαλύφθηκε στον λόφο Ζαγάνι που βρίσκεται στα ανατολικά των Σπάτων πολύ κοντά στην Αρτέμιδα και βόρεια από το Αεροδρόμιο των Σπάτων, χρονολογήθηκε περίπου το 3000 π.Χ., ο λόφος ισοπεδώθηκε σήμερα προκειμένου να εξασφαλιστεί η ασφάλεια πτήσεων των αεροσκαφών από το αεροδρόμιο. Οι κάτοικοι του προϊστορικού οικισμού ασχολούνταν με την καλλιέργεια του αμπελιού και της ελιάς, ο οικισμός διατηρήθηκε περισσότερο από μια χιλιετία γύρω στο 2000 π.Χ. ήταν ένας από τους 4 μεγαλύτερους οικισμούς στην περιοχή των Μεσογείων μαζί με τη Βραυρώνα, τις Λαμπτρές και τον Σφηττό. Στη θέση Μαγκούλιζα στα νότια του σημερινού πολεοδομικού συγκροτήματος των Σπάτων, γύρω από την οδό Μυκηναϊκών Τάφων ο αρχαιολόγος Παναγιώτης Σταματάκης ανακάλυψε το 1877 θολωτό μηκυναϊκό τάφο που πιστοποίησε την ύπαρξη ισχυρού Μυκηναϊκού βασιλείου της περιόδου 1500 π.Χ.- 1000 π.Χ. τότε που οι Μυκηναίοι ήταν στο μέγιστο σημείο της ακμής τους.[1]
Μετά την πτώση των Μυκηναίων έπεσε σε παρακμή και ακολούθησε η ακμή της κλασσικής περιόδου με τον αττικό δήμο της Ερχιάς. Η Ερχία πήρε το όνομα της από τον Ελευσίνιο ήρωα Έρχιο κάτι που δείχνει στενή σύνδεση με την Ελευσίνα αφού είχε σαν κύρια ασχολία την καλλιέργεια του σταριού και λάτρευε τη θεά Δήμητρα. Το σημαντικότερο από τα ευρήματα εκείνης της περιόδου είναι η Σφίγγα των Σπάτων που ανάγεται στην περίοδο 570 - 550 π.Χ. Η Έρχια ήταν πατρίδα του Ξενοφώντα[6] και εκεί είχε κτήματα ο Αλκιβιάδης, ενώ Ερχιεύς ήταν και ο Ισοκράτης.
Σύγχρονη ιστορία
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος της αρχαιότητας η περιοχή των Σπάτων έπεσε σε παρακμή αλλά εξακολουθούσε πάντα να είναι αραιοκατοικημένη με αγρότες καλλιεργητές. Ο χριστιανισμός διαδόθηκε στους αγρότες τον 5ο αιώνα, περίπου το 500 χτίστηκε ο πρώτος χριστιανικός ναός στη θέση Σκίμθι υπό τη μορφή πολύκλιτου βασιλικής που ανακαλύφθηκε το 1964. Τον 11ο αιώνα στη θέση Άγιος Πέτρος Σπάτων δημιουργήθηκε τεράστιο αγρόκτημα με κτιριακά συγκροτήματα, λειτουργούσε για περισσότερους από δυο αιώνες και καταστράφηκε από τους Καταλανούς το 1311. Στα τέλη του 14ου αιώνα η Φλωρεντιανή οικογένεια Ατσαγιόλι που κυβερνούσαν την Αττική την περίοδο (1387 - 1456) αμέσως μετά τους Καταλανούς μετέφερε σε δυο κύματα Ορθόδοξους Αρβανίτες στην περιοχή των Σπάτων που ενώθηκαν με τους παλιότερους κατοίκους. Οι λόγοι μεταφοράς των Αρβανιτών ήταν οικονομικοί για βοήθεια στην αγροτική παραγωγή και στρατιωτικοί ώστε να ενισχύσουν την άμυνα της Αττικής από τους εχθρούς τους. Το 1456 η περιοχή έπεσε μαζί με ολόκληρη την Αττική στα χέρια των Οθωμανών, οι ευσεβείς κάτοικοι έχτισαν πλήθος από εκκλησίες και μοναστήρια ενώ είχαν έντονη συμμετοχή στον επαναστατικό αγώνα. Το 1830 αμέσως μετά τη δημιουργία του νέου Ελληνικού κράτους η Αττική μοιράστηκε σε 10 δήμους, τα Σπάτα ήταν τμήμα του δήμου Ραφήνας που είχε έδρα το Μαρκόπουλο Μεσογαίας τότε ο δήμος Αραφήνας είχε 1341 κατοίκους και τα Σπάτα 165. Ο πληθυσμός γρήγορα πολλαπλασιάστηκε το 1912 τα Σπάτα αναγνωρίστηκαν σαν αυτόνομη κοινότητα και το 1952 δήμος μαζί με ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της παραλίας τους τη σημερινή Λούτσα σε απόσταση 21 χλμ. ανατολικά του κέντρου των Αθηνών. Το 1974 ο παραθαλάσσιος οικισμός της Λούτσας αποσπάται σαν αυτόνομη κοινότητα από τον δήμο Σπάτων αλλά τελικά θα επανενωθούν με το Πρόγραμμα Καλλικράτης στον Δήμο Σπατών-Λούτσας το 2011.[4]
Πορεία του πληθυσμού
ΕπεξεργασίαΗ εξέλιξη του πληθυσμού μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
| Έτος | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
| Πληθ. | 4.790[7] | 5.409[8] | 5.814[9] | 6.142[10] | 6.725[11] | 7.738[12] | 9.198[13] | 9.453[5] |
Θρησκεία
Επεξεργασία 
Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο στην περιοχή. Οι δύο μεγαλύτεροι ναοί της πόλης των Σπάτων είναι ο ναός της Αναστάσεως του Χριστού[14] στην είσοδο της πόλης από τα δυτικά με προσκυνηματική εικόνα που θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών, και ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σπάτων[15]. Στα Σπάτα βρίσκεται η Ιερά Μητρόπολις Μεσογαίων και Λαυρεωτικής που ιδρύθηκε το 1974 στα ΒΑ των Σπάτων επί της οδού Βυζαντίου με πρώτο επίσκοπο τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αγαθόνικο σαν παράρτημα της Μητρόπολης Αττικής και Μεγαρίδας. Ο ναός του Αγίου Νικολάου ανηγέρθη το 1988 στον περίβολο της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίων και Λαυρεωτικής σήμερα εμφανίζονται σαν ενιαίο θρησκευτικό συγκρότημα. Ως πολιούχοι τιμώνται οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, ξωκκλήσι των οποίων είναι χτισμένο την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας (1450 - 1480) κοντά στην ανατολική παρυφή της κωμόπολης στη μορφή σταυροειδούς ναού με τρούλο. Η εορτή των Αγίων στις 29 Ιουνίου εορτάζεται με τριήμερο πανηγύρι, το οποίο κορυφώνεται με την ολοήμερη και ολονύκτια ετοιμασία περίπου 50 καζανιών στιφάδου, από μοσχαρίσιο κρέας και κρεμμύδια, την παραμονή της εορτής. Το στιφάδο προαγοράζεται από δημότες και άλλους πιστούς και μοιράζεται σε αυτούς την ημέρα της εορτής των δύο Αποστόλων.
Τα αμπέλια που περιβάλλουν την πόλη είναι διάσπαρτα από μικρά ξωκλήσια, τα περισσότερα οικογενειακά και λειτουργούμενα κατά περίσταση με τη φροντίδα των κτιτορικών οικογενειών. Τα ξωκλήσια γύρω από τα Σπάτα είναι πάνω από 22 σε αριθμό, τα μισά περίπου από αυτά κτίσθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, τα υπόλοιπα τον 19ο και τον 20ο αιώνα. Το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στο Δημοτικό Κοιμητήριο των Σπάτων κτίσθηκε επίσης την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας και είναι σταυροειδής ναός με τρούλος όπως ο ναός του Αγίου Πέτρου. Το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου κτίσθηκε τον 17ο αιώνα σε μια περιοχή από αμπελώνες της Πετρέζας επί της Οδού Κιάφας τον δρόμο που συνδέει τα Σπάτα με τη συνοικία Άγιος Σεραφείμ Αρτέμιδας. Τα ξωκλήσια της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Αθανασίου στη δυτική είσοδο της πόλης κτίσθηκαν τον 19ο αιώνα. Πέρα από τα ξωκλήσια της Τουρκοκρατίας πολλά κτίσθηκαν αργότερα όπως της Ευαγγελιστρίας στις αρχές του 20ου αιώνα στη θέση Μπούρα, των Αγίων Ασωμάτων (1855) στη θέση Παλαμά, του Αγίου Θωμά (1887) του Αγίου Κωνσταντίνου (1917) και της Αγίας Βαρβάρας (1930). To 1961 ξεκίνησε η ανέγερση του ιερού ναού των Αγίων Αναργύρων ενός εξίσου ονομαστού ναού στα νότια της πόλης απέναντι από το δημοτικό σχολείο επί της οδού Μυκηναϊκών Τάφων.
Χαρακτηριστικά
Επεξεργασία
Η πόλη είναι γνωστή για τις αθλητικές εγκαταστάσεις που συναντώνται στην είσοδο της πόλης επί της Λεωφόρου Σπάτων. Επιπλέον, τα Σπάτα έχουν καταστεί σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος λόγω της απόστασής τους από τον Διεθνή Αερολιμένα των Αθηνών. Κύριες πλατείες είναι η Πλατεία Ξενοφώντος στο κέντρο της πόλης η οποία βρίσκεται επί της κεντρικής οδού Βασιλέως Παύλου. Βασικό σημείο εστίασης των κατοίκων αποτελεί και η Πλατεία Παλαιού Δημαρχείου. Ελεύθεροι χώροι συναντώνται και στην είσοδο της πόλης επί των Αθλητικών εγκαταστάσεων, καθώς και γύρω από τα εκκλησάκια της περιοχής.
Στα Σπάτα λειτουργούν 9 δημόσια σχολεία (4 νηπιαγωγεία, 3 δημοτικά, Γυμνάσιο και Γενικό Λύκειο),[16] δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί και δημοτική σχολή μουσικής, παράρτημα του Λυκείου των Ελληνίδων που ασχολείται με τη διδασκαλία και διάδοση των ελληνικών χορών και τη διαφύλαξη της παραδοσιακής φορεσιάς, παραρτήματα του Σώματος Προσκόπων και του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών, πολιτιστικοί σύλλογοι και ιδιωτικά σχολεία εγκατεστημένα στην ευρύτερη κτηματική περιοχή. Έχει ανεγερθεί το προπονητικού κέντρου της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως στην ανατολική είσοδο της πόλης[17] καθώς και το Κέντρο Υγείας Σπάτων[18].
Συγκοινωνιακή σύνδεση και προσβασιμότητα
ΕπεξεργασίαΤα Σπάτα είναι οικοδομημένα στην καρδιά της πεδιάδας των Μεσογείων και περιβάλλονται από γνωστές πόλεις της Ανατολικής Αττικής. Καθίστανται προσβάσιμα από την είσοδο 18 ("Οδός Παιανίας-Σπάτων") της Αττικής Οδού, που ενώνει το λεκανοπέδιο των Αθηνών με την πεδιάδα των Μεσογείων μέχρι και τον Διεθνή Αερολιμένα "Ελευθέριος Βενιζέλος". Με τη Μεσογαία συνδέονται με τον αυτοκινητόδρομο Σταυρού-Ραφήνας μέσω της Λεωφόρου Αγίου Δημητρίου που διέρχεται από τη Χριστούπολη. Ο αυτοκινητόδρομος καταλήγει στην Περιφερειακή Υμηττού προς τα ανατολικά προάστια των Αθηνών. Τα Σπάτα παρακάμπτονται εκ Βορρά από την περιφερειακή οδό ("Δημάρχου Μπέκα") καθ' οδόν προς Αρτέμιδα και την ακτή του Ευβοϊκού.
Με την Παλλήνη, τον Γέρακα, τα Γλυκά Νερά και την Ανθούσα στα βορειοδυτικά συνδέονται με τη Λεωφόρο Σπάτων, ενώ με το Πικέρμι στα βόρεια συνδέονται με τη Λεωφόρο Αγίου Χριστοφόρου που καταλήγει στη Λεωφόρο Μαραθώνος προς τη Ραφήνα στα βορειοδυτικά. Η Λεωφόρος Σπάτων διακλαδίζεται στην Οδό Βασιλέως Παύλου και την Οδό Δημάρχου Μπέκα που διασταυρώνονται με τη Λεωφόρο Καραμανλή προς την Αρτέμιδα στα ανατολικά. Με το Κορωπί και το Μαρκόπουλο στα νότια συνδέεται η πόλη με την επέκταση της Λεωφόρου Λαυρίου. Με την Παιανία συνδέεται στα δυτικά μέσω της Λεωφόρου Αγίου Θωμά που διασταυρώνεται με την Αττική Οδό.
Οικισμοί Σπάτων
Επεξεργασία- τα Σπάτα
- η Αγία Κυριακή
- ο Άγιος Ιωάννης
- ο Άγιος Νικόλαος Μπούρα
- ο Άγιος Σεραφείμ
- η Βελανιδιά
- το Έτος Στέκο
- ο Ήμερος Πεύκος
- η Νεάπολη
- ο Φοίνικας
- η Χριστούπολη
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 55. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 68.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 29. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 32.
- ↑ 3,0 3,1 «Ιστορία | Ιστορία | Ο Δήμος | Δήμος Σπάτων Αρτέμιδος». spata.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Σπάτα Αττικής». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2021». σελ. 21947 (σελ. 365 του pdf).
- ↑ Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμ. 7, σ. 409, εκδοτική Αθηνών, 1987
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 39 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 43 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 42 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 52 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 50 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 48 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10806 (σελ. 332 του pdf)
- ↑ «ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ». www.imml.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ «Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Σπάτων». imml.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ «Σχολεία | Σχολεία | Ο Δήμος | Δήμος Σπάτων Αρτέμιδος». www.spata.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ «ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ». www.aekfc.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ «ΚΥ Σπάτων – Ιατρεία – 1η ΥΠΕ». 1 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.