Σκεπαστός Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης
Ο Σκεπαστός Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης ήταν χώρος ψυχαγωγίας, αλλά και δικαστικός χώρος, μικρός ιππόδρομος στην πόλη της Κωνσταντινούπολης και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία[1]. Ο Ιππόδρομος ήταν ιδιωτικός, για τον αυτοκράτορα, βρισκόταν μέσα στο Παλάτι της Δάφνης ή παλάτι του Μεγάλου Κωνσταντίνου ή Ιερόν παλάτιον και ήταν εξίσου παλιός όσο ο Μεγάλος Ιππόδρομος. Συγκεκριμένα βρισκόταν στις χαμηλότερες βαθμίδες του παλατιού και ήταν κήπος με τη μορφή ιπποδρόμου που αναφέρεται πρώτη φορά τον 9ο αιώνα[2].
| Σκεπαστός Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης | |
|---|---|
| Είδος | ιππόδρομος και πρώην κτίριο ή κατασκευή |
| Αρχιτεκτονική | βυζαντινή αρχιτεκτονική |
| Διοικητική υπαγωγή | Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα | Τουρκία |
| δεδομένα (π) | |
Τα Πάτρια αναφέρουν ότι κατασκευάστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο για να ασκούνται σε αυτόν οι αυτοκράτορες[3]. Ονομάστηκε μάλιστα σκεπαστός επειδή αργότερα οι βαθμίδες γύρω από τον στίβο άσκησης σκεπάστηκαν και έγιναν αίθριο[3]. Από κάποιους ερευνητές ταυτίζεται με τον Καβαλάρην που αναφέρεται σε διάφορες πηγές[3]. Ο ιππόδρομος χρησιμοποιούνταν και για αυλικές τελετές, επίσης εκεί στάθμευε η αυτοκρατορική φρουρά [4].
Ο ιππόδρομος ήταν το κεντρικό δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης, αποκαλούνταν δικαστήριο του Δρουγγάριου ή του Ιπποδρόμου ενώ λειτουργούσε κι ένα δεύτερο το δικαστήριο του Βήλου[5]. Στον σκεπαστό ιππόδρομο είχε την έδρα του ο Δρουγγάριος της βίγλης[4] αλλά και οι Κριτές της βίγλης όπου εκδίκαζαν εκεί υποθέσεις[6]. Ο Δρουγγάριος ήταν ο ανώτερος όλων των δικαστών της αυτοκρατορίας και λειτουργούσε σαν σημερινός υπουργός δικαιοσύνης[7]. Οι εκδικάσεις των υποθέσεων γίνονταν σε "κελιά" που μαρτυρούνταν ότι είχε ο ιππόδρομος, κάτι που αμφισβητείτε από σύγχρονους ερευνητές που δεν δέχονται ότι ο ιππόδρομος είχε κελιά ή άλλα κτίσματα και ταυτίζουν από κάποιους τα κελιά με τις αψίδες του Μεγάλου ιπποδρόμου[6] ή κατά άλλους τα κελιά ήταν παρακείμενα κτίρια στον ιππόδρομο[8].
Τον 8ο αιώνα φαίνεται ο ιππόδρομος να καταργήθηκε και να χρησιμοποιείτε ο χώρος του σαν είσοδος του παλατιού[4], ενώ συνέχισε σαν δικαστήριο να εκδικάζονται εκεί υποθέσεις έως τουλάχιστον της Λατινικής κατάκτησης της πόλης[7].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Γιατσής, σελ. 21
- ↑ Kostenec Jan, «Παλάτι της Δάφνης», Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Γκουτζιουκώστας, σελ. 88
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Γκουτζιουκώστας, σελ. 89
- ↑ Γκουτζιουκώστας, σελ. 96
- ↑ 6,0 6,1 Γκουτζιουκώστας, σελ. 90
- ↑ 7,0 7,1 Γκουτζιουκώστας, σελ. 101
- ↑ Γκουτζιουκώστας, σελ. 91
Πηγές
Επεξεργασία- Γιατσής Σωτήριος (1988, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Το θέαμα του ιπποδρόμου και οι σωματικές ασκήσεις στο Βυζάντιο
- Γκουτζιουκώστας, Ανδρέας (2004, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Η απονομή δικαιοσύνης στο Βυζάντιο (9ος-12ος αιώνες): τα δικαιοδοτικά όργανα και τα δικαστήρια της πρωτεύουσας