Σαρλότε φον Στάιν
Η Σαρλότε φον Στάιν (γερμανικά: Charlotte Albertine Ernestine von Stein, 25 Δεκεμβρίου 1742, Άιζεναχ – 6 Ιανουαρίου 1827, Βαϊμάρη) ήταν Γερμανίδα συγγραφέας και κυρία επί των τιμών στην αυλή της Βαϊμάρης. Υπήρξε στενή φίλη του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, του οποίου το έργο και τη ζωή επηρέασε σημαντικά, καθώς και της οικογένειας του Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ και του Φρίντριχ Σίλερ.[7]
Σαρλότε φον Στάιν | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charlotte von Stein (Γερμανικά) |
Γέννηση | 25 Δεκεμβρίου 1742[1][2][3] Άϊζεναχ[4] |
Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1827[2][3] ή 5 Ιανουαρίου 1827[1] Βαϊμάρη[5] |
Τόπος ταφής | Ιστορικό νεκροταφείο της Βαϊμάρης |
Χώρα πολιτογράφησης | Σαξονία-Βαϊμάρη-Άισεναχ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[6] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Κυρία επί των τιμών συγγραφέας |
Αξιοσημείωτο έργο | Rino |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Gottlob Ernst Josias Friedrich von Stein |
Τέκνα | Gottlob Carl Wilhelm Friedrich von Stein Ernst von Stein Gottlob Friedrich Konstantin von Stein |
Αδέλφια | Ernst Carl Constantin von Schardt Louise Francisca Sophia Imhof |
![]() | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΉταν η μεγαλύτερη κόρη του τελετάρχη και στρατάρχη της αυλής της Βαϊμάρης δούκα Γιόχαν Βίλχελμ Κρίστιαν φον Σαρντ και της συζύγου του Κονκόρντια, σκωτσέζικης καταγωγής. Πέρασε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στο οικογενειακό σπίτι, γνωστό ως παλάτι Σαρντ.
Οι γονείς της εγκαταστάθηκαν στη Βαϊμάρη όταν η Σαρλότε ήταν μικρή και η εκπαίδευσή της, που περιλάμβανε λογοτεχνία, τέχνη, τραγούδι και χορό, την προετοίμασε για τη θέση κυρία επί των τιμών.Τη χαρακτήρισαν διακριτική, πνευματώδη, χαριτωμένη και υπάκουη όπως ήταν και η μητέρα της. Είχε αδύναμη κράση και ήταν μανιώδης αναγνώστρια.[8]
Επάγγελμα και οικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1758, η 16χρονη Σαρλότε έγινε κυρία επί των τιμών της Άννας Αμαλίας του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ, στην υπηρεσία της οποίας ήταν μέχρι το θάνατο της δούκισσας το 1807, και έμπιστη φίλη της Λουίζας της Έσσης-Ντάρμστατ. Το 1764, παντρεύτηκε τον βαρόνο Γκότλομπ Ερνστ Γιόσιας Φρίντριχ φον Στάιν, σταβλάρχη του δούκα Καρόλου Αυγούστου. Δεν ήταν γάμος για έρωτα, αλλά για κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα. Συχνά παρέμενε μόνη στη Βαϊμάρη, καθώς ο σύζυγός της ταξίδευε πολύ στην υπηρεσία του δούκα της Σαξονίας-Βαϊμάρης στην Ιένα. Από το 1764 έως το 1773 απέκτησε επτά παιδιά από τα οποία επέζησαν τρία αγόρια, ο Καρλ, ο Ερνστ και ο Φριτς. Μετά τη γέννηση του έβδομου παιδιού της, ήταν σωματικά εξαντλημένη και υποβλήθηκε σε μια σειρά από θεραπείες. [9]
Σχέση με τον Γκαίτε
ΕπεξεργασίαΉταν παθιασμένη θαυμάστρια του Γκαίτε και τον γνώρισε προσωπικά τον Νοέμβριο του 1775. Ο 26χρονος συγγραφέας ερωτεύθηκε με πάθος την επτά χρόνια μεγαλύτερή του και ήδη μητέρα επτά παιδιών γυναίκα. Η σχέση τους τεκμηριώνεται σε περίπου 1.700 επιστολές και πολλά ποιήματα στην πρώτη του δεκαετία στη Βαϊμάρη: ο Γκαίτε προσπάθησε απελπισμένα για την εύνοια της αγαπημένης του, η οποία, παρά τη γοητεία που ασκούσε πάνω της ο νεαρός ποιητής, αντιδρούσε επιφυλακτικά στις προτάσεις του και παρέμεινε γι' αυτόν η απρόσιτη ιδανική γυναίκα. Το ερώτημα αν η ερωτική σχέση τους ήταν μόνο πλατωνική ή σεξουαλική δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα αν και έγινε αντικείμενο πολυάριθμων ερευνών και εικασιών, όλες εξίσου άκαρπες. Η πλειοψηφία των ερευνητών υποθέτουν ότι η Σαρλότε φον Στάιν αρνήθηκε να ολοκληρώσει τη σχέση τους. Σε ένα γράμμα από τη Ρώμη της έγραψε ότι «η σκέψη να μην σε κατέχω […] με φθείρει και με κατατρώει». Το βέβαιο είναι ότι αυτός ο έρωτας είχε τεράστια σημασία τόσο για τον Γκαίτε όσο και για την ίδια.[10]
Το 1783 ο Γκαίτε ανέλαβε την εκπαίδευση του 11χρονου γιου της Φριτς προς μεγάλη ικανοποίησή της. Σ' αυτή την περίοδο, η Σαρλότε φον Στάιν βρισκόταν στο επίκεντρο της κοινωνικής και λογοτεχνικής ζωής και γνώρισε πολλές διάσημες προσωπικότητες. Ήταν φίλη και συχνά αλληλογραφούσε με τη σύζυγο του Φρίντριχ Σίλερ, Σαρλότε.
Το 1786, η τρυφερή φιλία τους κλονίστηκε με το ταξίδι του Γκαίτε στην Ιταλία, έφυγε χωρίς να της ανακοινώσει την ξαφνική αναχώρησή του. Επιπλέον, με την επιστροφή του συγγραφέα το 1788, η ερωτική σχέση του με την Κριστιάνε Βούλπιους έκανε την προσέγγιση πιο δύσκολη: για μεγάλο χρονικό διάστημα, η βαθιά πληγωμένη Σαρλότε φον Στάιν δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι ο ποιητής προτιμούσε την Κριστιάνε, που καταγόταν από ταπεινό περιβάλλον, από αυτήν. Εκείνη, η οποία για 12 χρόνια αρνήθηκε κάθε στενότερη σχέση, που θα είχε αρνητικές συνέπειες για τη φήμη της, θεώρησε τον δεσμό του Γκαίτε ως παραβίαση της πίστης του. [11]
Μόνο μετά το 1800 άρχισε να εξομαλύνεται η σχέση τους και ακόμη και τότε δεν ήταν ποτέ όπως πριν. Ο Γκαίτε συχνά της έστελνε τον μικρό γιο του Όγκουστ για μαθήματα και παιχνίδι με τα παιδιά της.
Τελευταία χρόνια
ΕπεξεργασίαΜετά τον θάνατο του συζύγου της το 1793, αποσύρθηκε από την κοινωνία και έγινε όλο και πιο μοναχική. Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1827 στη Βαϊμάρη σε ηλικία 84 ετών.
Λογοτεχνικό έργο
Επεξεργασία- Rino (Rino,1776)
- Διδώ (Dido, 1794)
- Νέο σύστημα ελευθερίας ή συνωμοσίες ενάντια στην αγάπη (Neues Freiheitssystem oder die Verschwörungen gegen die Liebe, 1798)
- Οι δύο Αιμιλίες (Die zwey Emilien, 1800)
Η Σαρλότε φον Στάιν έγραψε τέσσερα θεατρικά έργα, εκ των οποίων μόνο ένα δημοσιεύτηκε όσο ζούσε, Οι δύο Αιμιλίες. Το έργο δημοσιεύτηκε ανώνυμα το 1803, αλλά με το όνομα του Φρίντριχ Σίλερ στο εξώφυλλο, κάτι που έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν ο συγγραφέας. Μόλις το 1923 δημοσιεύτηκε με το όνομα της.
Το 1794 έγραψε το θεατρικό έργο Διδώ, μια λογοτεχνική αυτοπροσωπογραφία, στο οποίο εξέφραζε την απογοήτευσή της για τη συμπεριφορά του Γκαίτε. Το έργο παρουσιάζει την περίοδο από το 1770 έως το 1790 και την κατάσταση στη Βαϊμάρη εκείνη την εποχή. Θέμα της ήταν η βασίλισσα της Καρχηδόνας Διδώ η οποία, όπως αναφέρει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα, εγκαταλείφθηκε από τον εραστή της Αινεία, που έφυγε στην Ιταλία - προφανής παραλληλισμός με τη σχέση της με τον Γκαίτε. Το έργο εκδόθηκε το 1867, μετά τον θάνατό της. Τα άλλα έργα της έχουν χαθεί.[12]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Άλμα πάνω, στο: 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ Άλμα πάνω, στο: 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13192546s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Άλμα πάνω, στο: 3,0 3,1 3,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00175107. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf . Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015..fr /ark: /12148 /cb13192546s - ↑ . «geni.com/people/Charlotte-von-Stein».
- ↑ . «klassik-stiftung.de/goethe-und-schiller-archiv/das-archiv/ausstellungen/charlotte-von-stein-schriftstellerin-freundin-und-mentorin/».
- ↑ . «youpedia.de/de/lexikonartikel/charlotte-von-stein-und-ihr-verhaeltnis-zu-goethe».
- ↑ . «scholarsarchive.byu.edu/Eine berühmte menschliche Beziehung: Charlottevon Stein und Johann Wolfgang von Goethe».
- ↑ . «eoht.info/page/CharlottevonStein».
- ↑ . «britannica.com/biography/Charlotte-von-Stein».