Σαν Τζιμινιάνο
Συντεταγμένες: 43°28′N 11°03′E / 43.467°N 11.050°E
Η Σαν Τζιμινιάνο (ιταλ. San Gimignano) είναι μια από τις καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της Ιταλίας. Βρίσκεται πάνω σε λόφο, σε υψόμετρο 324 μ., στην επαρχία της Σιένας, στην περιφέρεια της Τοσκάνης, στο βόρειο τμήμα της κεντρικής Ιταλίας. Η πόλη είναι διάσημη για την μεσαιωνική οχυρωματική της αρχιτεκτονική με τείχη, πύλες και πύργους που διακρίνονται από μεγάλη απόσταση. Επίσης η πόλη είναι γνωστή και για το εξαιρετικό λευκό κρασί της, "Vernaccia di San Gimignano", που παράγεται στην περιοχή.
| Σαν Τζιμινιάνο Comune | |
|---|---|
| Comune di San Gimignano | |
 | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Τοσκάνη |
| Επαρχία | Σιένα |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 53037 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Πολιούχος | Άγιος Τζιμινιάνος |
| Τοποθεσία | |
  Σαν Τζιμινιάνο | |
.svg) | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
Η Σαν Τζιμινιάνο καταλαμβάνει έκταση με τις υπαγόμενες σε αυτή γύρω αγροτικές περιοχές 138 τ.χλμ. ενώ ο πληθυσμός της το 1981 αριθμούσε 7.390 κατοίκους, το 2005 δεν φέρεται να διαφοροποιήθηκε, αριθμούμενος σε 7.100. Η 31 Ιανουαρίου είναι ημέρα τοπικής εορτής του Αγίου Τζιμινιάνο.
Ιστορία
Επεξεργασία
Στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. οι Ετρούσκοι οικοδόμησαν έναν μικρό οικισμό. Οι χρονικογράφοι έγραψαν ότι την εποχή που συνομώτησε ο Κατιλίνας απέναντι στην Ρωμαϊκή δημοκρατία τον 1ο αιώνα π.Χ. δύο αδελφοί Πατρίκιοι οι Μούτσιο και ο Σίλβιο δραπέτευσαν από την κοιλάδα του Έλβα και οικοδόμησαν δύο κάστρα την Μούτσια και την Σίλβια. Το όνομα της Σίλβιας άλλαξε σε Σαν Τζιμινιάνο όταν ο Άγιος Γεμινιανός, ο επίσκοπος της Μόντενα προσπάθησε να σώσει το κάστρο από τις ορδές του Αττίλα. [1] Οι οπαδοί του Αγίου οικοδόμησαν τον 8ο αιώνα μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεμινιανό και ένα χωριό που ονομάστηκε "Κάστρο του Αγίου Γεμινιανού" ή "κάστρο του δάσους" χάρη στο δάσος γύρω από αυτό. Στην πόλη του Σαν Τζιμινιάνο ξεκίνησε η βασιλεία των επισκόπων της Βολτέρρας.[2] Στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση ο οικισμός έγινε τόπος φιλοξενίας των προσκυνητών για την Ρώμη και την Αγία Έδρα. [1] Η χώρα αναπτύχθηκε χάρη στο εμπόριο του μπαχαρικού Σαφράνι που το χρησιμοποιούσαν τόσο στην μαγειρική όσο και στην βαφύ υφασμάτων και χάρη στο κρασί Βαρνατσία που λάτρευαν τόσο οι πάπες όσο και οι ποιητές.[2][3]
Η Σαν Τζιμινιάνο ανεξαρτητοποιήθηκε από την επισκοπή της Βολτέρρας (1199) και δέχτηκε την εγκατάσταση ενός Ποντεστά, πλούτισε σημαντικά την κοινότητα με εκκλησίες και άλλα δημόσια κτίρια. Η ειρήνη διαταράχθηκε ωστόσο στην πόλη για δύο αιώνες όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στους Γουέλφους και τους Γιβελλίνους. Οι οικογένειες του Σαν Τζιμινιάνο χωρίστηκαν στα δύο και ξεκίνησαν τις συγκρούσεις μεταξύ τους.[2] Το αποτέλεσμα ήταν κάθε οικογένεια να κτήσει έναν ψηλό πύργο, ο αριθμός τους έφτασε στα τέλη του Μεσαίωνα στους 72 με ύψος πάνω από 70 μέτρα. Η οικοδόμηση διακόπηκε όταν το διοικητικό συμβούλιο της πόλης απαγόρευσε την ανέγερση νέων πύργων με ύψος μεγαλύτερο από αυτό του Παλάτσο Κομουνάλε.[2] Παρά το γεγονός ότι ο πολιούχος της Σαν Τζαμινιάνο ήταν ο Άγιος Γεμινιανός οι κάτοικοι λάτρευαν επίσης την Σάντα Φίνα ή Σεραφίνα που γεννήθηκε στην ίδια την πόλη (1238), η μνήμη της εορτάζεται την 12η Μαρτίου. Το παρεκκλήσι της Σάντα Φίνα και ο Οίκοι της Κολλεγιακής Εκκλησίας είχαν νωπογραφίες του Ντομένικο Γκιρλαντάιο, ο Οίκος υπάρχει και σήμερα.[4] Στην Σαν Τζιμινιάνο φιλοξενήθηκε ο Δάντης Αλιγκέρι την εποχή που βρισκόταν ως πρέσβης των Γουέλφων στην Τοσκάνη (8 Μαίου 1300).[1] Η πόλη βρισκόταν συνεχώς σε ακμή μέχρι την εποχή που ξέσπασε η Μαύρη πανώλη η οποία θέρισε ολόκληρη την Ευρώπη (1348), βρήκαν τον θάνατο περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους.[2] Μετά την καταστροφή η Σαν Τζιμινιάνο δήλωσε την υποταγή της στην γειτονική Φλωρεντία, κτίστηκαν νέες κατοικίες με τον ρυθμό της Φλωρεντίας και πολλοί παλιοί πύργοι μειώθηκαν στο ύψος των νέων κτιρίων.[2] Από τότε η πόλη έχασε την αρχική της αίγλη και αποτέλεσε δευτερεύουσα πόλη της περιοχής μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν άρχισε ν΄ αναγνωρίζεται ως τουριστικό θέρετρο και καλλιτεχνικό κέντρο.
Κύρια αξιοθέατα
Επεξεργασία
Ενώ σε άλλες πόλεις, όπως στη Μπολόνια τη Φλωρεντία, οι περισσότεροι ή όλοι τους οι μεσαιωνικοί πύργοι έχουν μειωθεί από πολέμους και καταστροφές, ή ανοικοδόμηση των αστικών κέντρων, η Σαν Τζιμινιάνο κατάφερε να διατηρήσει 14 ψηλούς πύργους, από τους 74 που είχε κάποτε, ποικίλου ύψους που έχουν γίνει το διεθνές σύμβολο της.
Από τα υφιστάμενα ιστορικά κτίρια της πόλης αυτά που ξεχωρίζουν είναι:
- το "Παλάτσο ντελ Πόπολο", που άρχισε να κτίζεται το 1288 και περατώθηκε το 1323. Σήμερα στεγάζει το δημοτικό μουσείο και την πινακοθήκη της πόλης με έργα σπουδαίων ζωγράφων.
- Η "Κολετζάτα", ονομασία με την οποία φέρεται ο παλαιός καθεδρικός ναός που εγκαινιάσθηκε το 1148.
- Η "εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου" της οποίας η ανέγερση ξεκίνησε το 1280 και ολοκληρώθηκε το 1298.
Η παλιά πόλη περιλαμβάνει τέσσερις πλατείες: τη Πιάτσα ντελά Κιστέρνα, τη Πιάτσα Ντουόμο, τη Πιάτσα Πεκόρι και τη Πιάτσα ντελ Έρμπε. Δύο σημαντικοί δρόμοι διασχίζουν τη πόλη από Βορρά προς Νότο, του Αγίου Ματθαίου (Σαν Ματέο) και του Αγίου Ιωάννη (Σαν Τζιοβάννι).
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ. 53ος, σελ. 148.