Σαλβάδορ Γκονθάλεθ

Ο Σαλβαδόρ Γκονζάλες, ισπαν.: Salvador Gonzalez, (απεβ. το 1067) ήταν ένας Καστιλιανός ευγενής, που δραστηριοποιήθηκε στις περιοχές Λα Μπουρέβα και Μπούργος στο μεσαίο τρίτο του 11ου αι. Η καταγωγή του είναι ασαφής, και έτσι στέκεται πρώτος στη γενεαλογία του, των Σαλβαδόρεθ. Παρέμεινε πιστός στον κυβερνήτη της Καστίλης σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ακόμη και όταν αυτό σήμαινε απώλεια θέσης μετά την απόκτηση της Μπουρέβα από τη γειτονική Παμπλόνα.

Σαλβάδορ Γκονθάλεθ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11ος αιώνας Μπούργος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Γκονθάλο Σαλβαδόρεθ
Γονείς	Gonzalo García de Castilla
Αδέλφια	Muño González
Οικογένεια	Οίκος της Λάρα
Θυρεός

Αίθουσα των τάφων των Σαλβαδόρεθ στο μοναστήρι της Όνια.

Καταγωγή

Αν και το όνομα του πατέρα του Σαλβάδορ υποδηλώνεται από το πατρωνυμικό του (Γκονθάλεθ σημαίνει «γιος του Γκονθάλο»), οι σύγχρονοι ιστορικοί διαφωνούν ως προς την ταυτότητά του. Ως αποτέλεσμα, ο Σαλβάδορ είναι το παλαιότερο γνωστό μέλος της γενεαλογίας του, που κατά συνέπεια ονομάζεται Σαλβαδόρεθ (ή Σαλβαδόρες). Σύμφωνα με τη Mαργαρίτα Τόρρες, ο Γκονθάλo ήταν πιθανώς ο Γκονθάλο Γκαρσία, γιος του κόμη Γκαρσία Φερνάνδεθ της Καστίλης και της κόμισας Άβα της Ριβαγόρθα. Ο Γκονθάλο Μαρτίνεθ Ντίεθ θεωρεί αυτή την καταγωγή ως αδύνατη. Ο Χούστο Πέρεθ δε Ουρβέλ γράφει ότι η γενεαλογία πιθανότατα προέρχεται από τη δεύτερη σύζυγο του Φερνάν, Ουρράκα Γκαρσές. Υπάρχουν κάποια ονομαστικά στοιχεία, που υποστηρίζουν τη θέση του Πέρεθ δε Ουρβέλ. Ένα έγγραφο που χρονολογείται στο 994 έχει υπογραφεί από έναν Σαλβάδορ Πέρεθ, γιο του Πέδρο Φερνάνδεθ, έναν πιθανό γιο του Φερνάν Γκονθάλεθ και της Ουρράκα Γκαρθές.

Οι Σαλβατόρεθ πιστεύεται επίσης ότι σχετίζονται με τον Οίκο της Λάρα, ίσως μέσω του αδελφού τού Σαλβάδορ, κόμη Mούνιο Γκονθάλεθ. Ο γιος του Mούνιo, Γκονθάλο Μούνιοθ, είναι το αρχαιότερο μέλος της γενεαλογίας των Λάρα.

Κάποια στιγμή πριν από το 1047 (πιθανότατα πριν από το 1042), ήταν νυμφευμένος με τη Μουμαδόνα Άλβαρεθ, πιθανώς μία αδελφή του Nούνιο Άλβαρεθ δε Καράuο. Είχαν δύο γιους, τον Γκονθάλο Σαλβαδόρεθ και τον Άλβαρo Σαλβαδόρεθ, που ονομάστηκαν από τον πατέρα του και τον πατέρα της, αντίστοιχα, και έναν τρίτο γιο, τον Mαρτίν.

Πηγές

• Balparda y las Herrerías, Gregorio de (1933–34). Historia crítica de Vizcaya y de sus Fueros, tomo II, libro III: El primer fuero de Vizcaya, el de los Señores. Bilbao: Imprenta Mayli. OCLC 634212337. 
• Escalona Monge, Julio (2004). «Misericordia regia, es decir, negociemos: Alfonso VII y los Lara en la Chronica Adefonsi imperatoris». Στο: Isabel Alfonso Antón· Julio Escalona Monge· Georges Martin. Lucha política: condena y legitimación en la España medieval. Annexes des Cahiers de Linguistique et de Civilisation Hispaniques Médiévales. 16. Lyon: ENS Éditions. σελίδες 101–52. ISBN 2-84788-072-0. 
• Estepa Díez, Carlos (2003). Las Behetrías Castellanas. 2 vols. Valladolid: Junta de Castilla y León, Consejería de Cultura y Turismo. ISBN 84-9718-117-4. 
• Martínez Díez, Gonzalo (2005). El Condado de Castilla (711–1038): la historia frente a la leyenda. Valladolid. ISBN 84-9718-275-8. 
• Martínez Díez, Gonzalo (2007). Sancho III el Mayor Rey de Pamplona, Rex Ibericus (στα Ισπανικά). Madrid: Marcial Pons Historia. ISBN 978-84-96467-47-7. 
• Sagredo Fernández, Félix (1975). «Los condes de Bureba en la documentación de la segunda mitad del siglo XI». Hispania: Revista española de historia 35 (extra 6): 91–120. 
• Sánchez de Mora, Antonio (1998). «Aproximación al estudio de la nobleza castellana: Los llamados Salvadores-Manzanedo y sus relaciones con el linaje de Lara (ss. XI–XIII)». Medievalismo: Boletín de la Sociedad Española de Estudios Medievales 8: 35–64. 
• Sánchez de Mora, Antonio (2003). La nobleza castellana en la plena Edad Media: el linaje de Lara (2 vols.). Doctoral thesis. Universidad de Sevilla. 
• Sánchez Candeira, Alfonso (1999). Montero Tejada, Rosa, επιμ. Castilla y León en el siglo XI: estudio del reinado de Fernando I. Madrid: Real Academia de la Historia. 
• Senra Gabriel y Galán, José Luis (2011). «Entre la santidad y la epopeya: Rastreando el desaparecido claustro románico del monasterio de San Salvador de Oña». Στο: Rafael Sánchez Domingo. Oña, un milenio: Actas del Congreso Internacional sobre el Monasterio de Oña (1011–2011). Fundación Milenario San Salvador de Oña. σελίδες 398–421. 
• Torres Sevilla-Quiñones de León, Margarita Cecilia (1999). Linajes nobiliarios de León y Castilla: Siglos IX-XIII. Salamanca: Junta de Castilla y León, Consejería de educación y cultura. ISBN 84-7846-781-5.