Σέσαρ Λουίς Μενότι
Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι (César Luis Menotti, ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈsesaɾ ˈlwis meˈnoti], Ροσάριο, 5 Νοεμβρίου 1938 – Μπουένος Άιρες, 5 Μαΐου 2024), γνωστός ως El Flaco (Ο λιγνός) ήταν Αργεντινός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής. Ως προπονητής, οδήγησε την Εθνική Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978.[1]
 1983 | ||||||||||||||||||||
| Προσωπικές πληροφορίες | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 5 Νοεμβρίου 1938 | |||||||||||||||||||
| Τόπος γέννησης | Ροσάριο, Αργεντινή | |||||||||||||||||||
| Ημερ. θανάτου | 5 Μαΐου 2024 (85 ετών) | |||||||||||||||||||
| Τόπος θανάτου | Μπουένος Άιρες, Αργεντινή | |||||||||||||||||||
| Ύψος | 1,93 μ. | |||||||||||||||||||
| Θέση | Επιθετικός | |||||||||||||||||||
| Επαγγελματική καριέρα* | ||||||||||||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||||||||||||
| 1960–1963 | Ροσάριο Σεντράλ | 86 | (47) | |||||||||||||||||
| 1964 | Ράσινγκ Κλουμπ | |||||||||||||||||||
| 1965–1966 | Μπόκα Τζούνιορς | 18 | (6) | |||||||||||||||||
| 1967–1968 | Νιου Γιορκ Τζένεραλς | 29 | (9) | |||||||||||||||||
| 1968 | Σάντος | 1 | (0) | |||||||||||||||||
| 1969 | Ατλέτικο Γιουβέντους | |||||||||||||||||||
| Εθνική ομάδα | ||||||||||||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||||||||||||
| 1962–68 | Αργεντινή | 11 | (2) | |||||||||||||||||
| Προπονητική καριέρα | ||||||||||||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | |||||||||||||||||||
| 1970 | Νιούελς Ολντ Μπόις | |||||||||||||||||||
| 1971–1974 | Κλουμπ Ατλέτικο Ουρακάν | |||||||||||||||||||
| 1974–1982 | Αργεντινή | |||||||||||||||||||
| 1983–1984 | Μπαρτσελόνα | |||||||||||||||||||
| 1986–1987 | Μπόκα Τζούνιορς | |||||||||||||||||||
| 1987–1988 | Ατλέτικο Μαδρίτης | |||||||||||||||||||
| 1989 | Ρίβερ Πλέιτ | |||||||||||||||||||
| 1990–1991 | Πενιαρόλ | |||||||||||||||||||
| 1991–1992 | Μεξικό | |||||||||||||||||||
| 1993–1994 | Μπόκα Τζούνιορς | |||||||||||||||||||
| 1996–1997 | Ιντεπεντιέντε | |||||||||||||||||||
| 1997 | ΟΚ Σαμπντόρια | |||||||||||||||||||
| 1997–1999 | Ιντεπεντιέντε | |||||||||||||||||||
| 2002 | Ροσάριο Σεντράλ | |||||||||||||||||||
| 2004 | Ιντεπεντιέντε | |||||||||||||||||||
| 2006 | Πουέμπλα ΦΚ | |||||||||||||||||||
| 2007 | Εστουδιάντες Τέκος | |||||||||||||||||||
Τίτλοι
| ||||||||||||||||||||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | ||||||||||||||||||||
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Μενότι μεγάλωσε στην περιοχή Φίσερτον του Ροσάριο. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος πυγμάχος και χορευτής στην περιοχή, αλλά πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα όταν ο Σέσαρ ήταν έφηβος. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο και μπάσκετ αλλά το ταλέντο του ήταν στο ποδόσφαιρο από το οποίο αναζήτησε την οικονομική του αποκατάσταση.[2]
Καριέρα ως παίκτης
ΕπεξεργασίαΑγωνίστηκε για τοπικές ομάδες πριν ένας ανιχνευτής ταλέντων για την Ροσάριο Σεντράλ τον επέλεξε. Αγωνίστηκε στις κατηγορίες νέων και παρέμεινε τέσσερις σεζόν στη Ροζάριο προτού μεταγραφεί το 1964 στη Ράσινγκ, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στη Μπόκα Τζούνιορς το 1965, όπου θα κέρδιζε τον πρώτο του τίτλο ως παίκτης, το πρωτάθλημα του 1965. Το 1968 ανταλλάχθηκε στη Σάντος, όπου ήταν συμπαίκτης του Πελέ και κατέκτησε το Καμπεονάτο Παουλίστα, το εθνικό πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς και την Σούπερ Διηπειρωτικό Κύπελλο. Αγωνίστηκε επίσης για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής σε 11 αγώνες.[3]
Προπονητής
ΕπεξεργασίαΤαξίδεψε για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1970 ως θεατής στο Μεξικό και αποφάσισε να γίνει προπονητής ξεκινώντας την σταδιοδρομία του σε ηλικία μόλις 32 ετών. Με την Ουρακάν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο, το πρωτάθλημα του 1973.[4]
Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Αργεντινής αποφάσισε να προσφέρει στον Μενότι τη θέση του εθνικού προπονητή το 1974 μετά την αποτυχία στη διοργάνωση. Ως προπονητής ήταν υποστηρικτής του επιθετικού ποδοσφαίρου, σε μια κουλτούρα αθλήματος της Αργεντινής στην οποία η αποτελεσματικότητα και η ομορφιά, αν όχι ήταν αρκετά "διαζευγμένη", υπέστησαν τουλάχιστον έναν σαφή διαχωρισμό τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960.[1] Επέβαλε περισσότερη δομή στον στην τακτική, επιταχύνοντας το ρυθμό του παιχνιδιού και αγνοώντας μεγάλα ονόματα στην επιλογή της ομάδας του.[2] Είναι η κύρια φιγούρα που έφερε επανάσταση στο εθνικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 1970 και είναι ένας από τους σπουδαίους δασκάλους που είχε η χώρα. Ωστόσο, διέθετε και ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να εφαρμόσουν ένα τέτοιο τρόπο παιχνιδιού στο γήπεδο.[5]
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, στον πρώτο γύρο η Αργεντινή νίκησε την Ουγγαρία και τη Γαλλία χωρίς να πείσει τους κριτικούς και μετά έχασε από την Ιταλία. Έτσι πέτυχε τη δεύτερη θέση στον προκριματικό γύρο μετά την Ιταλία και έπρεπε να παίξει τον δεύτερο γύρο στο Ροσάριο. Ο Μενότι έκανε διαφοροποιήσεις στην ομάδα και μια πειστική νίκη 2-0 επί της Πολωνίας στο δεύτερο γύρο ακολουθήθηκε από ισοπαλία 0-0 απέναντι στη Βραζιλία. Η τελευταία ημέρα είχε προγραμματιστεί ώστε η Αργεντινή να παίξει με το Περού γνωρίζοντας ήδη το αποτέλεσμα του αγώνα Βραζιλίας-Πολωνίας. Η Βραζιλία κέρδισε 3-1, η Αργεντινή χρειάστηκε νίκη με τέσσερα γκολ διαφορά για να φτάσει στον τελικό. Ο αγώνας με το Περού τελείωσε με νίκη 6-0 για την Αργεντινή. Ο τελικός απέναντι στην Ολλανδία ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος αγώνας της Αργεντινής στη διοργάνωση. Η Αργεντινή κέρδισε στην παράταση με 3-1 και σήκωσε το κύπελλο.[6] Η επιτυχία επισκιάστηκε από τα παρασκήνια του αγώνα με το Περού, όμως ο Μενότι επανέφερε στην κορυφή την Αργεντινή από εκείνη τη χρονιά και συνεχώς έκτοτε. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Μενότι φρόντισε τόσο για τη γενική εικόνα, όσο και για τις μικρές λεπτομέρειες.[7]
Το 1979 ο Μενότι ανέλαβε την Εθνική Αργεντινής Κ-20 και με ηγέτη το Ντιέγκο Μαραντόνα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-20 στα γήπεδα της Ιαπωνίας.[8] Η διοργάνωση ανέδειξε στην κορυφή του κόσμου το Μαραντόνα, ο οποίος απέδωσε τη νίκη στην προπονητική του Μενότι.[2] Το 1980 η ομάδα αγωνίστηκε στο Μουντιαλίτο 1980 στην Ουρουγουάη, αλλά απέτυχε να φτάσει στον τελικό.
Διορίστηκε προπονητής της Μπαρτσελόνα το 1983, βοηθώντας την να κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας, το Κύπελλο Ισπανικής Λίγκας και το Σούπερ Καπ Ισπανίας, πριν φύγει από το σύλλογο το 1984.[9][10] Στους 15 μήνες παραμονής του, έφερε νέες εξαιρετικές ιδέες και τη διάσημη ατάκα του για τους «μικρότερους χώρους», ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν να ασκήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση στον αντίπαλο.[11][12] Ο τραυματισμός του Μαραντόνα και η πολύμηνη απουσία του στοίχισαν στην ομάδα τη σεζόν 1983-84, όμως οι ενδείξεις για την κακή εξωγηπεδικη ζωή του παίκτη δημιουργησαν προβλήματα ακόμα και στο πρόγραμμα προπονήσεων. Τελικά, η αντιπαράθεση οδήγησε τον παγκόσμιο πρωταθλητή τεχνικό να ζητήσει την εκδίωξη του παίκτη θεωρώντας ότι έτσι μόνο θα κατάφερνε η ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα που τελευταία φορά είχε πανηγυρίσει το 1974.[13] Η ιστορία δικαίωσε το Μενότι με την κατάκτηση του τίτλου το 1985 όμως και ο ίδιος είχε απολυθεί από το σύλλογο.
Ακολούθως ανέλαβε αρκετές ομάδες για περισσότερο από δύο δεκαετίες μεταξύ των οποίων την Εθνική ομάδα του Μεξικού το διάστημα 1991-92 κλείνοντας την καριέρα του το 2007.[14] Τον Ιανουάριο του 2019 ορίστηκε από την Ομοσπονδία της Αργεντινής ως διευθυντής του επιτελείου των εθνικών ομάδων της χώρας, προωθώντας το Λιονέλ Σκαλόνι στην ανάληψη της τεχνικής ευθύνης της Αργεντινής.[15][16][17]
Διακρίθηκε για το πάθος του για το άθλημα και την επιθετική έμφαση που εμφύσησε στις ομάδες που αναλάμβανε, αποτελώντας έναν από τις πιο σημαντικούς και εμβληματικούς προπονητές στην ιστορία της Αργεντινής. Η αναλυτική του ικανότητα στο άθλημα υπήρξε κορυφαία.[18] Ως προπονητής της Ουρακαν είχε πει για τον τρόπο σκέψης του: «Θέλω να κερδίσω τον αγώνα, αλλά δεν υποχωρώ στην τακτική λογική ως τον μόνο τρόπο για να κερδίσω, μάλλον πιστεύω ότι η αποτελεσματικότητα δεν διαχωρίζεται από την ομορφιά».[2] Στην πατρίδα του, το όνομά του ήταν συνώνυμο με την έννοια του να παίζεις ποδόσφαιρο με τον σωστό τρόπο. Για να εξηγήσει την προοπτική του, έλεγε ότι «το γκολ πρέπει να είναι μια πάσα στα δίχτυα». Το Menottismo, όπως έγινε γνωστό το στυλ του, δεν ήταν μόνο ποδοσφαιρική φιλοσοφία, αλλά και τρόπος ζωής.[19]
Θάνατος
ΕπεξεργασίαΑπεβίωσε από αναιμία στις 5 Μαΐου 2024 στο Μπουένος Άιρες, σε ηλικία 85 ετών.[20][21]
Τίτλοι και διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΠαίκτης
ΕπεξεργασίαΜπόκα Τζούνιορς
- Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1965
Σάντος
- Καμπεονάτο Παουλίστα: 1968
- Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1968
- Διηπειρωτικό Σούπερ Καπ: 1968
Προπονητής
ΕπεξεργασίαΟυρακάν
- Πρωτάθλημα: 1973
Μπαρτσελόνα
- Κύπελλο Ισπανίας: 1982–83
- Λιγκ Καπ: 1983
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1983
Εθνική Αργεντινής Νέων
- Τουρνουά Τουλόν: 1975
- Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA Κ-20: 1979
Εθνική Αργεντινής
- Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA : 1978
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Get-well wishes to Argentina's El Flaco whose football moved the world». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «César Menotti, manager who gave Maradona his first cap and steered Argentina to 1978 World Cup glory – obituary». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2024.
- ↑ ««El Menotti jugador: de llegar a Central "escondido" a Boca y el Santos de Pelé - TyC Sports»». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2024.
- ↑ «Il "proceso" di César Luis Menotti». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Kempes, el crack de la primera consagración». Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021.
- ↑ «The story of the 1978 World Cup». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Tim Vickery : Cesar Luis Menotti Named Director Of Argentina National Teams». Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2023.
- ↑ «MENOTTI Cesar Luis: El Flaco Menotti raised Argentina's game». Classic Football. FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Cesar Luis Menotti (1983-84)». Managers. FC Barcelona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Argentina World Cup winning coach César Luis Menotti passes away». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ «RIP César Luis Menotti». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024.
- ↑ «Menotti, uno de los que dejó huella en el Barça en muy poco tiempo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ «Why did Menotti kick Maradona out of Barça» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Cesar Luis Menotti, architect of Argentina's 1978 World Cup triumph, dead at 85». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ «Cesar Luis MENOTTI named as director of Argentina National Teams». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «La muerte de César Luis Menotti: cómo fueron los tributos de los campeones del 78, 86 y 2022». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024.
- ↑ «Lionel Messi pays tribute to Cesar Luis Menotti as legendary former Argentina & Barcelona manager dies aged 85». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ «César Luis Menotti, coach who led Argentina to its first World Cup title in 1978, dies at 85». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ «FIFA : A tribute to César Luis Menotti: 1938-2024». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024.
- ↑ Marplatense, El. «Murió César Luis Menotti, primer DT campeón del mundo con la Selección Argentina». El Marplatense | Mi lugar. Mis contenidos. (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024.
- ↑ «César Luis Menotti, coach who led Argentina to its first World Cup title in 1978, dies at 85». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024.