Ρενώ Β΄ του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί
Ο Ρενώ Β΄, γαλλ.: Renaud II de Clermont-en-Baeuvaisis ή Rainald II de Clermont, (1075 – 1152), γιος του Ούγου Α΄ κόμη του Κλερμόν-αν-Μπωβεζί, και της Mαργαρίτας του Ρουσύ (κόρη του Ιλντουίν Δ΄ κόμη του Μοντιντιέ). Ο Ρενώ έγινε κόμης του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί μετά το τέλος του πατέρα του το 1101.
| Ρενώ Β΄ του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Renaud II de Clermont (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1075 ή 1102[1] |
| Θάνατος | Δεκαετία του 1150 ή 1152[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αδελαΐδα, κόμισσα του Βερμαντουά Κλημεντία του Μπαρ (από 1129)[3][2] |
| Τέκνα | Μαργαρίτα του Κλερμόντ[4] Ραούλ Α΄ του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί Simon van Clermont-Beauvais Mahaut de Clermont[4] |
| Γονείς | Ούγος του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί και Marguerite of Roucy |
| Αδέλφια | Alice de Clermont |
Πρώτη Σταυροφορία
ΕπεξεργασίαΟ Ρενώ, γνωστός και ως Ρενώ του Μπωβαί [5] πριν κληρονομήσει την κομητεία του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί από τον πατέρα του, ανέλαβε τον Σταυρό και εντάχθηκε στην Α΄ Σταυροφορία στον στρατό του Ούγου του Μεγάλου κόμη του Βερμαντουά, αδελφού του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας. Ο Ούγος οδήγησε έναν μικρό στρατό που μεταφέρθηκε με πλοίο, σε έναν στόλο που διοικούσε ο Αρνού Β΄ κόμη του Aρσότ, στους Αγίους Τόπους. Εκτός από τον Ρενώ, μερικά από τα εξέχοντα μέλη του στρατού του Ούγου περιλάμβαναν [6] τους Στέφανο του Ωμάλ, Βαλτέρ του Ντομάρ-αν-Ποντιέ (Σαιν Βαλερύ), Aλάν Δ΄ Φρεγκάν δούκα της Βρετάνης, Ουαλό Β΄ του Κλερμόν-αν-Βεξίν, Ζιράρ Α΄ του Ρουσιγιόν και Γουλιέλμο Ε΄ κύριο του Μονπελιέ.
Από τις πρώτες μάχες που έδωσε αυτό το σώμα ήταν η Πολιορκία της Νίκαιας. Ο Ρενώ ενώθηκε επίσης με τον Ούγο στη μάχη του Δορυλαίου, οι δυνάμεις του οποίου βρίσκονταν στο πίσω μέρος της κύριας επίθεσης. [7]
Ο Σουήτενχαμ [8] αναφέρει, ότι κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ένας Τούρκος οπλίστηκε και προχώρησε προς τους Σταυροφόρους με μεγάλη ταχύτητα. Ο Ραινώ ανέβηκε με την ασπίδα και τη λόγχη του και σκότωσε τον Τούρκο αμέσως, παίρνοντας το άλογο εκείνου, προς μεγάλη χαρά των Φράγκων. Ο Τούρκος κουβαλούσε μία επιστολή, υποτίθεται από τη Μέκκα, που έλεγε ότι οι Τούρκοι έφεραν τις δυνάμεις τους στη μάχη με τους Φράγκους για να παίξουν. Έχει προταθεί, ότι οι ενέργειες του Ραινώ παραβίαζαν τους κανόνες του πολέμου, που υπήρχαν τότε.
Δεν είναι σαφές, εάν ο Ραινώ επέστρεψε στη Γαλλία με τον Ούγο το 1098. Δεν υπάρχουν αρχεία για την υπηρεσία του σε άλλους στρατούς.
Oικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1103 ο Ρενώ νυμφεύτηκε την Αδελαςιδα των Καρολιδών, κόρη του Ερβέρτου Δ΄ κόμη του Βερμαντουά[9]. Είχαν τουλάχιστον ένα παιδί:
- Μαργαρίτα (1105-1145), παντρεύτηκε πρώτα τον Κάρολο Α΄ κόμη της Φλάνδρας, μετά τον Ούγο Β΄ κόμη του Σαιν-Πολ και έπειτα τον Βαλδουίνο του Ενκρ. [9]
Χήρος, ο Ρενώ έκανε δεύτερο γάμο το 1129 με την Κλεμάνς του Μπαρ, κόρη του Ρενώ Α΄ κόμη του Μπαρ. Είχαν 10 παιδιά:
- Ρενώ.
- Ούγος (απεβ. 1200), ηγούμενος του Κρέιγ, μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Tουλ, αρχιδιάκονος του Λινύ.
- Γκυ.
- Γκωτιέ.
- Mαργαρίτα, παντρεύτηκε τον Γκυ Γ΄ του Σενλί, μεγάλο Μπάτλερ της Γαλλίας.
- Κωνσταντία, παντρεύτηκε τον Ρογήρο ντε Λα Τουρνέλ.
- Mατθίλδη (απεβ. 1200), παντρεύτηκε τον Aλμπερίκ Γ΄ κόμη του Νταμαρτέν.
- Ραούλ Α΄ ο Ερυθρός, κόμης του Κλερμόν-Μποβαιζί.
- Σίμων Α΄ (απεβ. μετά το 1189), κύριος του Nελ και Aγύ-συρ-Νουάγ.
- Ετιέν/Στεφανία.
Μετά το τέλος του, τον Ρενώ διαδέχθηκε ο γιος του Ραούλ ως κόμης του Κλερμόν-αν-Μπωβεζί.
Bιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 p11287.htm#i112862.
- ↑ 2,0 2,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ p11287.htm#i112862. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Riley-Smith, Jonathan (1997). The First Crusaders, 1095-1131.
- ↑ Edgington, Susan. Albert of Aachen: Historia Ierosolimitana, History of the Journey to Jerusalem.
- ↑ «Albert of Aix, Historia Hierosolymitanae Expeditionis, Liber II, Cap. XLII, pg. 332».
- ↑ Sweetenham, Carol (23 Μαρτίου 2016). Sweetenham, Carol, The Chanson D'Antioche: An Old French Account of the First Crusade, pg. 325. ISBN 9781317038771.
- ↑ 9,0 9,1 Galbert (de Bruges), The Murder, Betrayal, and Slaughter of the Glorious Charles, Count of Flanders, transl. John Jeffrey Rider, (Yale University Press, 2013), 42 note131.
Πηγές
Επεξεργασία- Galbert (de Bruges), The Murder, Betrayal, and Slaughter of the Glorious Charles, Count of Flanders, μετάφραση John Jeffrey Rider, Yale University Press, 2013.
- Prime, Temple, Note on the County of Clermont, Σημειώσεις σχετικά με ορισμένα θέματα που συνδέονται με τη γαλλική ιστορία, De Vinne Press, Νέα Υόρκη, 1903 (διαθέσιμο στα Βιβλία Google )
- Riley-Smith, Jonathan, The First Crusaders, 1095-1131, Cambridge University Press, Λονδίνο, 1997, σελ. 218 (διαθέσιμο στα Βιβλία Google ).
- Edgington, Susan, Albert of Aachen: Historia Ierosolimitana, History of the Journey to Jerusalem, Clarendon Press, Gloucestershire, 2007 (διαθέσιμο στα Βιβλία Google )
- A Database of Crusaders to the Holy Land, 1095-1149
- Sweetenham, Carol, The Chanson D'Antioche: An Old French Account of the First Crusade, Routledge, Φλωρεντία, Κεντάκι, 2016 (διαθέσιμο στα Βιβλία Google )
- Albert of Aix, Historia Hierosolymitanae Expeditions ( αρχείο ).