Ράγκταϊμ

Το ράγκταϊμ (αγγλικά: ragtime‎‎) αποτέλεσε το πρώτο στιλ τζαζ, χορευτική, οργανική ή φωνητική μουσική κυρίως για σόλο πιάνο και λιγότερο για ορχήστρα. Το βασικό μουσικό χαρακτηριστικό του είναι ο συγκοπτόμενος ρυθμός, συνήθως δύο ή τεσσάρων τετάρτων. Σύμφωνα με τον Μάρσαλ Στερνς αποτελεί ένα είδος ροντό που κατάγεται από το μενουέτο και το εμβατήριο. Το ύφος του ράγκταϊμ προσαρμόστηκε από τον πιανίστα, ενορχηστρωτή και διευθυντή ορχήστρας Φέρντιναντ "Τζέλι-Ρολ" Μόρτον. Οι συνθέσεις ράγκταϊμ, τα αποκαλούμενα και ραγκς, αποτέλεσαν επίσης μέρος του ρεπερτορίου της τζαζ της Νέας Ορλεάνης αλλά και της λευκής σχολής του Ντίξιλαντ. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα την περίοδο 1900 - 1915. Το ράγκταϊμ παίζεται και σήμερα από παραδοσιακές ορχήστρες. Ο πιο διάσημος μουσικός του ράγκταϊμ θεωρείται ο Σκοτ Τζόπλιν (Scott Joplin).

Μουσικά δείγματα

• The Entertainer -- Scott Joplin(1902)
• The Wagon -- ράγκταϊμ τραγούδι ερμηνευμένο από τον Ben Harney το 1925 (Πηγή: Library of Congress Gordon Collection [1])

Βιβλιογραφία

• Rags and Ragtime, David A. Jasen and Trebor Jay Tichenor. Dover, 1978.
• Ragtime - A Musical and Cultural History, Edward A. Berlin. Univ. of Calif. Press, 1980.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ragtime στο Wikimedia Commons