Πριγκιπάτο της Σερβίας

Ηγεμονία της Σερβίας
1815–1882
; Σημαία	; Έμβλημα
Πρωτεύουσα	Κραγκούγιεβατς
Ίδρυση	1815
Γλώσσες	Σερβικά
Πολίτευμα	Ηγεμονία
Διοίκηση
• Επικεφαλής	Μήλος Ομπέρνοβιτς
Έκταση	37.511 km² (1834)
Πληθυσμός	1.353.000 (1874)
Γεωγραφικές συντεταγμένες	44°48′39″N 20°27′45″E
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ηγεμονία της Σερβίας (σερβικά : Кнежевина Србија ) ήταν ένα ημι-ανεξάρτητο κράτος στα Βαλκάνια που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της Σερβικής Επανάστασης η οποία διήρκεσε από το 1804 έως το 1817^[1]. Δημιουργήθηκε μέσω διαπραγμάτευσης και μιας άγραφης συμφωνίας μεταξύ Μίλος Ομπρένοβιτς, ηγέτη της Δεύτερης Σερβικής Εξέγερσης και του Οθωμανού Μαρασλί Πασά. Ακολούθησε σειρά νομικών εγγράφων-συμφωνιών που εκδίδονται από την Υψηλή Πύλη το 1828^[2] το 1829^[2] και τέλος το 1830^[2]- των Χαττ-ι-Σερίφ, που αναγνώρισαν τη Σερβία ως ηγεμονία αυτόνομη αλλά υποτελή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία^[1]. Η de facto ανεξαρτησία του ακολούθησε το 1867, μετά την εκδίωξη όλων των οθωμανικών στρατευμάτων από τη χώρα. Η Συνθήκη του Βερολίνου (1878) αναγνώρισε διεθνώς την ανεξαρτησία της ηγεμονίας. Το 1882 η χώρα αναβαθμίστηκε στο Βασίλειο της Σερβίας.

Ιστορία

Κατά τη Σερβική επανάσταση πρώτα ο Καραγιώργης και έπειτα ο Μίλος Ομπρένοβιτς, οι ηγέτες των επαναστατημένων Σέρβων, πέτυχαν τον στόχο τους να απελευθερώσουν τη Σερβία μετά από αιώνες Τουρκοκρατίας. Οι Οθωμανικές αρχές αναγνώρισαν το κράτος το 1830 με το διάταγμα γνωστό ως Χαττ-ι-Σερίφ και ο Μίλος Ομπρένοβιτς έγινε κληρονομικός ηγεμόνας (κνιαζ) της Ηγεμονίας της Σερβίας.

Αρχικά η ηγεμονία περιελάμβανε μόνο το έδαφος του πρώην Πασαλικίου του Βελιγραδίου, αλλά το 1831-1833 επεκτάθηκε προς τα ανατολικά, νότια και δυτικά^[2]. Το 1866-1868 η Σερβία ξεκίνησε την εκστρατεία της σφυρηλάτησης της Πρώτης Βαλκανικής Συμμαχίας με την υπογραφή της σειράς συμφωνιών με άλλες Βαλκανικές οντότητες. Στις 18 Απριλίου 1867 η Οθωμανική κυβέρνηση διέταξε την οθωμανική φρουρά, που ήταν από το 1826 η τελευταία εκπροσώπηση της Οθωμανικής επικυριαρχίας στη Σερβία, να αποσυρθεί από το φρούριο του Βελιγραδίου. Ο μόνος όρος ήταν η Οθωμανική σημαία να συνεχίσει να κυματίζει πάνω στο φρούριο μαζί με τη Σερβική. Η de facto ανεξαρτησία της Σερβίας χρονολογείται από αυτό το γεγονός^[3]. Ένα νέο σύνταγμα το 1869 όριζε τη Σερβία ως ανεξάρτητο κράτος. Η Σερβία επεκτάθηκε περαιτέρω προς τα νοτιονατολικά το 1878 όταν η ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία έτυχε πλήρους διεθνούς αναγνώρισης με τη Συνθήκη του Βερολίνου^[1]^[2]. Η Ηγεμονία διήρκεσε μέχρι το 1882, όταν αναβαθμίστηκε στο Βασίλειο της Σερβίας.

Πολιτική ιστορία

Aυτονομία

Σύμβαση Άκκερμαν (7 Oκτωβρίου 1826), συνθήκη μεταξύ Ρωσικής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχε 5 άρθρα για τη Σερβία: αυτονομία και επιστροφή των εδαφών που αφαιρέθηκαν το 1813, ενώ παραχωρήθηκε επίσης στους Σέρβους ελευθερία διακίνησης σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Απορρίφθηκε από το Μαχμούτ Β΄ το 1828.
Χαττ-ι-Σερίφ του 1829
Χαττ-ι-Σερίφ του 1830
Χαττ-ι-Σερίφ του 1833

Ηγεμόνες

Η Ηγεμονία κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Ομπρένοβιτς, εκτός από μια περίοδο υπό τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο της δυναστείας Καραγιώργεβιτς. Οι Πρίγκιπες Μίλος και Μιχαήλο Ομπρένοβιτς βασίλεψαν δύο φορές ο καθένας.

όνομα	γέννηση	θάνατος	ηγεμόνας από	ηγεμόνας έως
Μίλος Ομπρένοβιτς^[2]	17 Μαρτίου 1780	26 Σεπτεμβρίου 1860	6 Νοεμβρίου 1817	25 Ιουνίου 1839
Μίλαν Β΄ Ομπρένοβιτς^[2]	21 Οκτωβρίου 1819	8 Ιουλίου 1839	25 Ιουνίου 1839	8 Ιουλίου 1839
Μιχαήλο Ομπρένοβιτς^[2]	16 Σεπτεμβρίου 1823	10 Ιουνίου 1868	8 Ιουλίου 1839	14 Σεπτεμβρίου 1842
Αλέξανδρος Καραγιώργεβιτς^[2]	11 Οκτωβρίου 1806	3 Μαΐου 1885	14 Σεπτεμβρίου 1842	23 Δεκεμβρίου 1858
Μίλος Ομπρένοβιτς^[2]	17 Μαρτίου 1780	26 Σεπτεμβρίου 1860	23 Δεκεμβρίου 1858	26 Σεπτεμβρίου 1860
Μιχαήλο Ομπρένοβιτς^[2]	16 Σεπτεμβρίου 1823	10 Ιουνίου 1868	26 Σεπτεμβρίου 1860	10 Ιουνίου 1868
Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς^[2]	22 Αυγούστου 1854	11 Φεβρουαρίου 1901	10 Ιουνίου 1868	6 Μαρτίου 1882