Πολιτική του Μαρόκου

Το Μαρόκο είναι συνταγματική μοναρχία με κοινοβουλευτικό σύστημα. Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Πρωθυπουργός. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την Κυβέρνηση και η νομοθετική από την Κυβέρνηση και τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου: τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Βουλή των Συμβούλων. Με βάση το Σύνταγμα, το Μαρόκο είναι συνταγματική μοναρχία με Κοινοβούλιο και ανεξάρτητη δικαιοσύνη και με τον πρωθυπουργό να ηγείται της διακυβέρνησης της χώρας.

Κυβέρνηση

Εκτελεστική εξουσία

Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς, ο οποίος έχει μεγάλες εξουσίες, είναι επίσης αρχηγός του Στρατού, διορίζει ως Πρωθυπουργό τον επικεφαλής της παράταξης που διαθέτει την πλειοψηφεία στο κοινοβούλιο και τα μέλη της κυβέρνησης ορίζονται έπειτα από δική του συγκατάθεση. Με βάση το σύνταγμα, ο Βασιλιάς μπορεί να διαλύσει την κυβέρνηση και να κυβερνήσει με διάταγμα, κάτι που συνέβη το 1965 αλλά έκτοτε δεν έχει ξανασυμβεί. Από τις 23 Ιουλίου 1999 στο αξίωμα αυτό είναι ο Μοχάμεντ ΣΤ΄, ο οποίος διαδέχθηκε τον επί 38 χρόνια Βασιλιά Χασάν Β΄. Έπειτα από τη διεξαγωγή εκλογών το 1998, σχηματίστηκε κυβέρνηση για πρώτη φορά από την Αντιπολίτευση και πρωθυπουργός έγινε ο Αμπντεραμάνε Γιουσουφί. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά στην ιστορία που σε ένα αραβικό κράτος σχηματίστηκε κυβέρνηση έπειτα από νίκη της αντιπολίτευσης στις εκλογές.

Νομοθετική εξουσία

Το 1996 εγκρίθηκαν αλλαγές στο Σύνταγμα και η νομοθετική εξουσία ασκείται από δύο σώματα. Αυτά είναι

• η Βουλή των Αντιπροσώπων του Μαρόκου (Majlis al-Nuwab/Assemblée des Répresentants), που απαρτίζεται από 325 μέλη με πενταετή θητεία, 295 εκ τω οποίων εκλέγονται σε εκλογικές περιφέρειες και 30 μέσω λίστας μόνο για γυναίκες.
• η Βουλή των Συμβούλων (Majlis al-Mustasharin) με 270 μέλη και εννιαετή θητεία, εκλέγονται από τοπικά συμβούλια (162 έδρες), επαγγελματίες (91 έδρες) και μισθωτούς (27 έδρες).

Με τις αναθεωρήσεις του Συντάγματος τα έτη 1992 και 1996 ενισχύθηκαν οι εξουσίες του Κοινοβουλίου και ανάμεσα στα δικαιώματα που του παραχωρήθηκαν είναι η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διερεύνηση των κυβερνητικών ενεργειών. Η Κάτω Βουλή δύναται να διαλύσει την κυβέρνηση μέσω πρότασης μομφής. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Δικαστική εξουσία

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποτελείται από μέλη που διορίζονται από τον Βασιλιά. Το Μαρόκο υποδιαιρείται σε 16 διοικητικές επαρχίες. Κάθε επαρχία διοικείται από βαλήδες (Walis) και Κυβερνήτες, οι οποίοι διορίζονται από τον Βασιλιά.

Διοικητική διαίρεση

Ως μέρος της πολιτικής αποκέντρωσης, το 1997 δημιουργήθηκαν 16 νέοι νομοί: Chaouia-Ourdigha, Doukkala-Abda, Fes-Boulmane, Gharb-Chrarda-Beni Hssen, Μείζων Καζαμπλάνκα, Guelmim-Es Smara, Laayoune-Boujdour-Sakia El Hamra, Marrakech-Tensift-El Haouz, Meknes-Tafilalet, Oriental, Oued Eddahab-Lagouira, Rabat-Sale-Zemmour-Zaer, Souss-Massa-Draa, Tadla-Azilal, Tangier-Tetouan και Taza-Al Hoceima-Taounate.

Η χώρα χωρίζεται σε 37 επαρχίες και 2 wilayas*: Αγαδίρ, Al Hoceima, Azilal, Beni Mellal, Ben Slimane, Boulemane, Καζαμπλάνκα*, Chaouen, El Jadida, El Kelaa des Sraghna, Er Rachidia, Essaouira, Fes, Figuig, Guelmim, Ifrane, Kenitra, Khemisset, Khenifra, Khouribga, Ελ Ααγιούν, Larache, Μαρακές, Meknes, Nador, Ouarzazate, Oujda, Rabat-Sale*, Safi, Settat, Sidi Kacem, Tangier, Tan-Tan, Taounate, Taroudannt, Tata, Taza, Tetouan, Tiznit, τις τρεις επιπλέον επαρχίες της Ad Dakhla (Oued Eddahab), Boujdour και Es Smara όπως επίσης και τμήματα της Tan-Tan και του Ελ Ααγιούν που είναι στη Δυτική Σαχάρα, την οποία διεκδικεί το Μαρόκο.

Εκλογές

Στις εκλογές του 2011 νικητής αναδείχθηκε το μετριοπαθές ισλαμικό κόμμα. Πρωθυπουργός έγινε ο Αμπντελιλά Μπενκιράν, στις 29 Νοεμβρίου 2011. Έπειτα από τις εκλογές του 2016, νέος πρωθυπουργός έγινε ο Σααντεντίν Ελ Οτμανί.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Morocco list at the CIA
• Government Αρχειοθετήθηκε 2017-12-29 στο Wayback Machine. επίσημη πύλη για το Μαρόκο.