Πάπας Ονώριος Α΄

Ο Πάπας Ονώριος Α΄ (Papa Onorio I, ... - 12 Οκτωβρίου 638) ήταν Πάπας από τις 27 Οκτωβρίου του 625 έως το θάνατό του το 638.

Πάπας Ονώριος Α΄
Από	27 Οκτωβρίου 625
Έως	12 Οκτωβρίου 638
Προκάτοχος	Βονιφάτιος Ε΄
Διάδοχος	Σεβερίνος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	Καμπανία (Ιταλία)
Θάνατος	12 Οκτωβρίου 638 Ρώμη

Ο Ονώριος, σύμφωνα με το Liber Pontificalis, προερχόταν από την Καμπανία (Ιταλία) και ήταν γιος του ύπατου Πετρώνιου. Έγινε Πάπας δύο ημέρες μετά το θάνατο του προκατόχου του, Βονιφάτιου Ε΄. Ο εορτασμός της Υψώσεως τουΤιμίου Σταυρού λέγεται ότι καθιερώθηκε κατά τη διάρκεια της παποσύνης του, η οποία σηματοδοτήθηκε επίσης από σημαντική ιεραποστολική δράση. Μεγάλο μέρος αυτής επικεντρώθηκε στην Αγγλία, ειδικά στο Ουέσσεξ. Κατάφερε επίσης να ευθυγραμμίσει τις ιρλανδικές εορτές του Πάσχα με την υπόλοιπη Καθολική Εκκλησία.

Ο Ονώριος συμμετείχε στις πρώτες συζητήσεις σχετικά με το δόγμα του Μονοθελητισμού, που δίδασκε ότι ο Χριστός έχει μόνο μία ενέργεια και θέληση, σε αντίθεση με τη διδασκαλία ότι έχει δύο ενέργειες και θελήσεις, ανθρώπινη και θεϊκή. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος Α' έγραψε μία αρχική επιστολή που ενημέρωνε τον Ονώριο για την αμφισβήτηση του Μονοθελητισμού, ζητώντας από τον Ονώριο να υποστηρίξει μία θέση που δεν θα απειλεί την ενότητα της Εκκλησίας με συζητήσεις και διαμάχες σχετικά με το αν ο Χριστός έχει μία ή δύο ενέργειες. Ο Σέργιος πρόσθεσε ότι το δόγμα των δύο ενεργειών θα μπορούσε να οδηγήσει στη λανθασμένη πεποίθηση ότι ο Χριστός έχει δύο αντιφατικές θελήσεις. Η απάντηση του Πάπα Ονώριου το 635 υποστήριξε αυτή την άποψη ότι όλες οι συζητήσεις θα πρέπει να σταματήσουν και συμφώνησε ότι ο Ιησούς δεν έχει δύο αντιφατικές θελήσεις, αλλά μία θέληση, αφού ο Ιησούς δεν έλαβε την ανθρώπινη φύση που μολύνθηκε από την πτώση του Αδάμ, αλλά την ανθρώπινη φύση όπως υπήρχε πριν από την πτώση του Αδάμ.

Προφανώς αντιλήφθηκε την άνοδο του Ισλάμ και θεώρησε ότι οι αρχές της νέας θρησκείας μοιάζουν πολύ με εκείνες του Άρειου.

Αναθεματισμός

Περισσότερα από 40 χρόνια μετά το θάνατό του ,ο Ονώριος Α΄ αναθεματίστηκε μαζί με τους Μονοθελήτες από την Τρίτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 680. Το ανάθεμα που αναγνώστηκε, μετά τους επικεφαλής Μονοθελήτες αναφέρει, «και μαζί τους ο Ονώριος, ο οποίος ήταν ιεράρχης της Ρώμης, καθώς τους ακολούθησε σε όλα».

Επιπλέον, στις πράξεις της δέκατης τρίτης συνεδρίασης της Συνόδου αναφέρεται, "Και με αυτά καθορίζουμε ότι ο Ονώριος, που υπήρξε για κάποιο διάστημα Πάπας της Παλιάς Ρώμης πρέπει να καθαιρεθεί από την αγία του Θεού Εκκλησία και να αναθεματιστεί, διότι αυτά που έγραψε στον Πατριάρχη Σέργιο, από κάθε άποψη αντανακλούν τις απόψεις του και επιβεβαιώνουν ασεβή δόγματα." Στη δέκατη έκτη συνεδρίαση αποφασίστηκε: «Στο Θεόδωρο της Φαράν, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στο Σέργιο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Κύρο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Ονώριο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Πύρρο, τον αιρετικό, ανάθεμα!»

Ο αναθεματισμός επικυρώθηκε από τον Πάπα Λέοντα Β΄, κάτι που αμφισβητείται από ορισμένους, όπως ο Καίσαρ Μπαρόνιους και ο Ρόμπερτ Μπελλαρμίνε αλλά έχει γίνει κοινά αποδεκτό με τη μορφή, «και επίσης ο Ονώριος, που δεν επιχείρησε να αγιοποιήσει την Αποστολική Εκκλησία με τη διδασκαλία της αποστολικής παράδοσης, αλλά με βέβηλη διδασκαλία, που επέτρεψε να ρυπανθεί η καθαρότητά της».

Το ανάθεμα αυτό αποτέλεσε αργότερα ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια στο παπικό αλάθητο στις συζητήσεις της Α' Βατικάνειας Συνόδου το 1870, όπου το γεγονός αυτό τελικά δε θεωρήθηκε ότι αντιτειθόταν στο προτεινόμενο δόγμα. Αυτό επειδή, πρώτον οι υποστηρικτές του αλάθητου υποστήριξαν ότι ο Ονώριος δε μιλούσε από καθέδρας στις συγκεκριμένες επιστολές, αν και ο Ρωμαίος ιστορικός Χέφελε και οι ενάντιοι στο αλάθητο πίστευαν ότι ο Ονώριος μιλούσε από καθέδρας. , Και δεύτερον εικάζεται ότι δεν καταδικάστηκε ως Μονοθελητής ούτε για τη διδασκαλία της αίρεσης, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές του αλάθητου, αλλά για βαριά αμέλεια και μια χαλαρή ηγεσία σε μια περίοδο που με τις επιστολές και την καθοδήγηση του μπορούσε να συντρίψει την αίρεση στη ρίζα της.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ένοχοι λόγω της αποτυχίας τους να διδάξουν (Αγγλικά)
• Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας, Τόμος Δ: Μεσαιωνικός Χριστιανισμός. 590-1073 μ.Χ., Φίλιπ Σαφ (Αγγλικά)

Το πρωτότυπο κείμενο προέρχεται από ένα αντίγραφο της 9ης έκδοσης της Encyclopædia Britannica (1881) και από την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια