Ο ποιητής του Μαργαριταριού

Ο ποιητής του Μαργαριταριού, γνωστός και ως ποιητής του Γκαουέιν (αγγλικά: Pearl Poet, Gawain Poet) (έγραψε περίπου το 1375 - 1400 ), είναι το όνομα που δόθηκε σε άγνωστο Άγγλο ποιητή, το σύνολο των έργων του οποίου περιλαμβάνει μερικά από τα πιο σημαντικά ποιήματα γραμμένα στα μεσαιωνικά αγγλικά.

Ο ποιητής του Μαργαριταριού
Από εικονογράφιση του χειρογράφου του ποιήματος Το μαργαριτάρι
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Μέση αγγλική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας ποιητής
Αξιοσημείωτο έργο	Ο σερ Γκαουέιν και ο Πράσινος Ιππότης Το μαργαριτάρι Cleanness St Erkenwald Patience
Περίοδος ακμής	Δεκαετία του 1380
Περίοδος ακμής	1375 - 1400

Θεωρείται ο συγγραφέας του μεσαιωνικού έργου Ο σερ Γκαουέιν και ο Πράσινος Ιππότης, ένα παρηχητικό ποίημα γραμμένο στα μεσαιωνικά αγγλικά στα τέλη του 14ου αιώνα. Του αποδίδονται επίσης άλλα σημαντικά κείμενα όπως τα τρία ποιήματα με θρησκευτικό θέμα Μαργαριτάρι, Αγνότητα και Υπομονή. Και τα τέσσερα περιλαμβάνονται σε ένα μόνο σωζόμενο χειρόγραφο, που υπάρχει στη Βρετανική Βιβλιοθήκη, το εικονογραφημένο χειρόγραφο Cotton Nero Axe, που χρονολογείται γύρω στο 1400. Ορισμένοι μελετητές του αποδίδουν επίσης τον Άγιο Έρκενβαλντ, ποίημα που αναφέρεται στον επίσκοπο του 7ου αιώνα Ερκονγουάλδο.

Ο ποιητής δεν έχει ταυτοποιηθεί. Διάφοροι μελετητές - βασισμένοι σε υποτιθέμενα κωδικοποιημένα μηνύματα κρυμμένα με τη μορφή αναγραμματισμένων λέξεων ή ακροστιχίδων στο κείμενο των ποιημάτων - έχουν προτείνει ότι ήταν μέλος μιας οικογένειας γαιοκτημόνων από το Τσέσερ, και συγκεκριμένα ο Τζον Μάσεϊ από το Κότον του Τσέσερ. Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν είναι ευρέως αποδεκτή από την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Εικαζόμενη βιογραφία

Η γλώσσα των ποιημάτων δείχνει ότι ο ποιητής ήταν σύγχρονος των Τζέφρυ Τσώσερ, Τζον Γκάουερ και Ουίλλιαμ Λάνγκλαντ. Και τα τέσσερα ποιήματα του χειρογράφου που σώθηκε είναι γραμμένα στην ίδια μεσαιωνική αγγλική διάλεκτο των Δυτικών Μίντλαντς, σημαντικά διαφορετική από αυτή του Λονδίνου στην οποία έγραψε ο Τζέφρυ Τσώσερ. Ως εκ τούτου, θεωρείται πολύ πιθανό ότι ο ποιητής ήταν από αυτή την περιοχή και έγραψε προς στο τέλος του 14ου αιώνα. Με βάση τον αφηγητή του Μαργαριταριού, πιστεύεται ότι ήταν άνδρας. Επίσης, γλωσσικές και υφολογικές ομοιότητες και άλλα εσωτερικά στοιχεία μεταξύ των τεσσάρων έργων δείχνουν ότι και τα τέσσερα έργα γράφτηκαν από τον ίδιο συγγραφέα.

Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία συνάγεται μόνο από τα έργα του, καθώς δεν υπάρχει ούτε σαφής συγγραφική απόδοση μέσα σε αυτά ούτε κάποια στοιχεία ως προς την ταυτότητα του συγγραφέα. Ο ποιητής φαίνεται να ήταν πολύ μορφωμένος, κατείχε όλες τις ποιητικές και αφηγηματικές τεχνικές των προκατόχων του. Δείχνει βαθιά γνώση του τεχνικού λεξιλογίου του κυνηγιού, δείχνει επίσης κάποια γνώση του περιβάλλοντος της βασιλικής αυλής. Περιγράφει γλαφυρά τα τοπία της περιοχής του. Ενδιαφέρεται για τη φτώχεια ως χριστιανική αρετή. Δεν αναφέρεται ποτέ στη σύγχρονη εποχή, τα ποιήματα δείχνουν μια τάση αναφοράς στο παρελθόν (στους θρύλους του Αρθούρου, στις ιστορίες από τη Βίβλο) παρά σε οποιεσδήποτε νέες γνώσεις, επομένως είναι λιγότερο πιθανό να συσχετιστεί με πανεπιστήμια ή μοναστήρια. Πιθανότατα είχε κάποια κοινωνική θέση στις ανώτερες τάξεις ή ίσως ήταν μέλος οικογένειας γαιοκτημόνων, πιθανόν ήταν ποιητής συνδεδεμένος με τη βασιλική αυλή. Το 1925, ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και ο Έρικ Γκόρντον, αφού εξέτασαν τις αναφορές, το ύφος και τα θέματα του ποιητή, κατέληξαν:

Ήταν άνθρωπος σοβαρός και θρησκευόμενος, αλλά όχι χωρίς χιούμορ. Ενδιαφέρονταν για τη θεολογία και είχε κάποιες γνώσεις της, μάλλον ερασιτεχνικές παρά επαγγελματικές. Μιλούσε λατινικά και γαλλικά και είχε διαβάσει γαλλικά βιβλία, τόσο μυθιστορίες όσο και διδακτικά. Η γλώσσα του και τα τοπία που περιγράφει δείχνουν ότι κατάγονταν από τα Δυτικά Μίντλαντς.

Ο ποιητής άρχισε να γράφει σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών και ανάπτυξης στην αγγλική λογοτεχνία. Η γλώσσα του αναμφισβήτητα επηρεάστηκε επίσης από τις κοινωνικές εξελίξεις του 14ου αιώνα, ιδιαίτερα την τάση προς μια πιο αγγλοποιημένη άρχουσα τάξη και πολιτική ταυτότητα, και από αλλαγές στην αγγλική γλώσσα. Η πολυπλοκότητα του λογοτεχνικού ύφους του και οι αναφορές του σε ασχολίες όπως η εραλδική και το κυνήγι, υποδηλώνουν έναν συγγραφέα που στόχευε σε ένα καλλιεργημένο κοινό.