Ούλτσιν
Συντεταγμένες: 41°55′N 19°12′E / 41.917°N 19.200°E
Το Ούλτσιν ή Ολκίνιο (μαυροβουνιακά: Улцињ / Ulcinj, αλβανικά: Ulqini) είναι η νοτιότερη πόλη του Μαυροβουνίου. Στην απογραφή του 2011 η πόλη είχε πληθυσμό 10.707 κατοίκους, η πλειοψηφία εκ των οποίων ήταν Αλβανοί.[2]
| Ούλτσινι | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Ούλτσινι | |||
| Χώρα | Μαυροβούνιο | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Ούλτσινι[1] | ||
| Έκταση | 255 km² | ||
| Υψόμετρο | 7 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 19.921 (2011) | ||
| Ταχ. κωδ. | 85360 | ||
| Τηλ. κωδ. | 030 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Ετυμολογία
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με ιστορικές πηγές, η πόλη ιδρύθηκε, κατά την αρχαιότητα, με την ονομασία Ολκίνιον ή Κολχίνιον.[3][4][5] Φαίνεται να απέκτησε αυτό το όνομα εξαιτίας των ιδρυτών της, οι οποίοι προέρχονταν από την Κολχίδα του Εύξεινου Πόντου.[6] Οι Ρωμαίοι, αργότερα, διατήρησαν την ονομασία ως Κολχίνιουμ (Colchinium) ή Ολχίνιουμ (Olchinium).[6] Η σύγχρονη ονομασία διατηρεί παραφρασμένο το αρχικό όνομα, καθώς ονομάζεται Ούλτσιν στα σερβικά και μαυροβουνιακά και Ουλτσίνι στα αλβανικά.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΑρχαιότητα
ΕπεξεργασίαΤο Ουλκίνιο ήταν σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Η ευρύτερη περιοχή του κατοικούνταν από την Εποχή του Χαλκού, με βάση την χρονολόγηση τάφων που έχουν βρεθεί εκεί. Η πόλη θεωρείται ότι ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Κολχίδα του Ευξείνου Πόντου, όπως αναφέρει σε ποίημα του 3ου αιώνα π.Χ. ο Απολλώνιος ο Ρόδιος. Την κατοίκιση μαρτυρούν τα απομεινάρια από τεράστια κυκλώπεια τείχη, τα οποία είναι και σήμερα ορατά στην παλιά ακρόπολη.[7][8]
Οι κάτοικοι του Ουλκίνιου ήταν γνωστοί και πριν από την εποχή του Ιησού, ειδικά από το 20 π.Χ. έως περίπου το 300 μ.Χ., και θεωρούνταν ιδιαίτερα εχθρικοί σε όσους ξένους έφταναν στην γη τους και τα σύνορά τους. Αργότερα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και έπειτα αποτέλεσε μέρος της Βυζαντινής επαρχίας Πρέβαλις και ο πληθυσμός μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό. Εκείνο το διάστημα θεωρούνταν ένα σημαντικό εμπορικό και ναυτικό κέντρο, ενώ διατήρησε καθεστώς τοπικής αυτονομίας.[7][9]
Μεσαίωνας
ΕπεξεργασίαΤον 9ο αιώνα αποτελούσε μέρος του Θέματος Δυρραχίου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το 1010 ο Τσάρος Σαμουήλ της Βουλγαρίας απέτυχε να κατακτήσει την πόλη κατά τη διάρκεια των επιθέσεων του εναντίον του Βυζαντίου. Ωστόσο, το 1040, ο Σέρβος Στέφαν Βόισλαβ κατέλαβε την περιοχή. Η πόλη άλλαξε χέρια, αρκετές φορές, τα επόμενα χέρια, ώσπου το 1405 να την καταλάβουν οι Ενετοί.[7]
Υπό τον έλεγχο των Βενετών, η πόλη μετονομάστηκε σε Ντουλτσίνιο( Dulcigno). Οι Βενετοί την διατήρησαν υπό τον έλεγχό τους μέχρι το 1571, όταν οι Τούρκοι κατέκτησαν την πόλη και την υπόλοιπη περιοχή. Η περίοδος της τουρκοκρατίας διατηρήθηκε για περισσότερα από 300 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο η πόλη φημιζόταν ως ορμητήριο πειρατών. Αρχικά, αυτή η ομάδα πειρατών αποτελούνταν από περίπου 400 Βορειοαφρικανούς και Μαλτέζους Κουρσάρους, ενώ έπειτα προστέθηκαν Αλβανοί, Τούρκοι και ένας μικρός αριθμός Σέρβων. Θύματά τους ήταν οι Ενετοί, οι Αυστροούγγροι, οι Έλληνες, ενώ κάποιες φορές και Τούρκοι.[7][10]
Τον 17ο αιώνα ένας εβραίος Ραββίνος, ο Σαμπατάι Ζεβί, είχε αναστατώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς υποστήριζε ότι ήταν ο Μεσσίας. Οι οθωμανικές αρχές τον εξόρισαν το 1666 στο Ούλτσιν, όπου έζησε τα 10 επόμενα χρόνια της ζωής του. Ο ενταφιασμός του έγινε στην αυλή ενός σπιτιού, που ανήκε σε Μουσουλμάνο, και διατηρείται ακόμα και σήμερα.[11][12]
Με την έναρξη του Μεγάλου Κρητικού Πολέμου, στα μέσα του 17ου αιώνα, το Ούλτσιν είχε γίνει ένας σημαντικός σταθμός εμπορίου Χριστιανών σκλάβων. Οι σκλάβοι έφταναν στο Ούλτσιν, μετά τη σύλληψή τους από πειρατές στις ακτές της Ιταλίας και της Δαλματίας, καθώς και σε άλλα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πόλη είχε σταδιακά ξεπεράσει το Χέρτσεγκ Νόβι, που χρησίμευε ως κύριο σημείο για την αγορά σκλάβων κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα.[7][13]
Σύγχρονη περίοδος
ΕπεξεργασίαΜετά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878, τα σύνορα μεταξύ του Μαυροβουνίου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αναδιαμορφώθηκαν, με το Ούλτσιν να γίνεται μέρος του Μαυροβουνίου. Οι Οθωμανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να παραχωρήσουν την πόλη, και μόνο δύο χρόνια αργότερα, το 1880, με την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, θα αναγκαστούν να παραιτηθούν από τη διεκδίκησή της. Σημαντινό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη έπαιξε ο Άγγλος πολιτικός Γουίλιαμ Γκλάντστοουν.[7][14]
To 1941 γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν το Μαυροβούνιο. Στην πόλη Ούλτσιν παρέμειναν μέχρι το 1944, οπότε και απελευθερώθηκε από τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους.[7]
Πληθυσμός
Επεξεργασία
Ο πληθυσμός της πόλης ανά ιστορικές περιόδους
- 1948 - 4.385
- 1953 - 4.919
- 1961 - 5.705
- 1971 - 7.459
- 1981 - 9.140
- 1991 - 10.025
- 2003 - 10.828
- 2011 - 10.707
Το Ούλτσιν είναι το διοικητικό κέντρο του ομώνυμου δήμου, ο οποίος είχε πληθυσμό 19.921 κατοίκους στην απογραφή του 2011. Η πόλη του Ούλτσιν είχε πληθυσμό 10.707 κατοίκους, στην ίδια απογραφή. Πρόκειται για την πόλη με το μεγαλύτερο αλβανικό στοιχείο του Μαυροβουνίου. Η αλβανική είναι η κύρια γλώσσα της πόλης και το Ισλάμ η κύρια θρησκεία.
Πληθυσμός ανά εθνικότητα (απογραφή 2011):
Πληθυσμός ανά γλώσσα (απογραφή 2011):
Πληθυσμός ανά θρησκεία (απογραφή 2011):
Διεθνείς σχέσεις
ΕπεξεργασίαΤο Ούλτσιν είναι αδελφοποιημένο με τις κάτωθι πόλεις:[15]
|
Τουρισμός
Επεξεργασία
Το Ούλτσιν είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός το καλοκαίρι. Τον Ιανουάριο του 2010, η αμερικάνικη εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης χαρακτήρισε το Ούλτσιν ως ένα από τους καλύτερους 31 προορισμούς για το 2010.[16][17]
Παρότι δεν θεωρείται γνωστός προορισμός για πολλούς ταξιδιώτες, σταδιακά όλο και περισσότεροι τον επιλέγουν για τις διακοπές του, κατά τους θερμούς μήνες από το Μάιο έως και το Σεπτέμβριο. Η περιοχή φημίζεται για τις αμμώδεις παραλίες της, που θεωρούνται από τις ομορφότερες στο Μαυροβούνιο. Η πιο γνωστή παραλία είναι η λεγόμενη Μεγάλη Παραλία (Velika Plaza), η οποία έχει 12 χιλιόμετρα αμμώδους επιφάνειας και θεωρείται η μεγαλύτερη στη χώρα. Υπάρχει μια μικρή παραλία με βότσαλα που ονομάζεται Παραλία Γυναικών (Ženska Plaža), η οποία σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις ευνοεί τη γυναικεία γονιμότητα.[16][17]
Το Ούλτσιν διαθέτει, επίσης, ένα μεγάλο αριθμό θρησκευτικών κτιρίων, όπως τζαμιά, τουρμπέδες και εκκλησίες, όπως το Τζαμί του Πασά, το Τζαμί του Ναύτη και η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου.[18]
Η παλιά πόλη του Ούλτσιν είναι καλά διατηρημένη και τα βασικά χαρακτηριστικά της παραμένουν σταθερά από τη μεσαιωνική εποχή. Τοποθετείται στην κορυφή ενός βουνού με θέα την ακτή και αποτελεί ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.[16]
Υπάρχουν πολλές καφετέριες, ντίσκο και μπαρ, που βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη και είναι συνήθως γεμάτη καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.[17]
Η πλειοψηφία των τουριστών που φθάνουν στο Ούλτσιν είναι Αλβανοί του Κοσόβου και της Ελβετίας, Γερμανοί, Ιταλοί και κάτοικοι της Ανατολικής Ευρώπης.[17]
Αθλητισμός
ΕπεξεργασίαΤο Ούλτσιν έχει παράδοση στον αθλητισμό και διαθέτει εγκαταστάσεις για ποικιλία αθλημάτων. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η πυγμαχία, το τένις και το χάντμπολ. Σημαντικά καλοκαιρινά αθλήματα είναι η θαλάσσια αετοσανίδα, οι καταδύσεις, η ορεινή ποδηλασία, η πεζοπορία, το τρέξιμο, καθώς και το κυνήγι.[19]
Κλίμα
ΕπεξεργασίαΤο Ούλτσιν έχει μεσογειακό κλίμα, σύμφωνα με την Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν. Διαθέτει ήπιους, βροχερούς χειμώνες και θερμά, υγρά καλοκαίρια. Σε αντίθεση με την Ποντγκόριτσα οι θερμοκρασίες πολύ σπάνια υπερβαίνουν τους 35°C και επίσης σπάνια πέφτουν κάτω από τους 0°C.[19]
| Κλιματικά δεδομένα Ούλτσιν | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) | 17.8 | 20.0 | 22.8 | 25.0 | 30.0 | 33.9 | 37.8 | 40.0 | 32.8 | 28.9 | 23.3 | 18.9 | 40,0 |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 11.2 | 11.4 | 14.6 | 17.9 | 22.1 | 26.2 | 29.2 | 29.2 | 26.1 | 21.3 | 16.1 | 11.8 | 19,76 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | 4.1 | 4.7 | 6.2 | 10.1 | 14.1 | 17.7 | 21.2 | 21.1 | 17.3 | 13.1 | 9.0 | 4.6 | 11,93 |
| Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) | −7.8 | −6.1 | −3 | 3.9 | 6.7 | 10.0 | 13.1 | 13.3 | 9.8 | 6.1 | −1.1 | −5.3 | −7,8 |
| Υετός mm (ίντσες) | 149 | 138 | 116 | 115 | 67 | 46 | 25 | 49 | 85 | 148 | 174 | 146 | 1,258 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 0.1 mm) | 12.3 | 12.1 | 11.8 | 11.8 | 8.2 | 6.7 | 3.8 | 4.3 | 6.6 | 9.7 | 12.8 | 12.4 | 112,5 |
| Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας | 124.0 | 127.1 | 170.5 | 204.0 | 269.7 | 297.0 | 350.3 | 322.4 | 252.0 | 198.4 | 132.0 | 114.7 | 2.562,1 |
| Πηγή: Υδρολογική και Μετεωρολογική Υπηρεσία του Μαυροβουνίου[20] | |||||||||||||
Μεταφορές
Επεξεργασία
Το Ούλτσιν συνδέεται με το υπόλοιπο του Μαυροβουνίου μέσω αυτοκινητόδρομων διπλών λωρίδων. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν αεροδρόμια στην πόλη του Ούλτσιν. Τα αεροδρόμια του Τίβατ και της Ποντγκόριτσας απέχουν και τα δύο περίπου 70 χιλιόμετρα μακριά.[17][19]
Εικόνες
Επεξεργασία.jpg)
.jpg)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ en
.wikipedia .org /wiki /Ulcinj _Municipality. - ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «PDF pager». anemi.lib.uoc.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ https://thanoskondylisfr.files.wordpress.com/2010/09/ceb4ceb9ceb1ceb2ceb1cf83cf84ceb5-ceb4cf89cf81ceb5ceb1cebd-cebfcebbcebf-cf84cebf-ceb9cf83cf84cebfcf81ceb9cebacebf-ceb1cf81ceb8cf81cebf.pdf
- ↑ ΚΟΝΔΥΛΗΣ, ΘΑΝΟΣ. ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣTΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝ (ΜΕΣΑ 17ου - ΜΕΣΑ 19ου ΑΙΩΝΑ ) (PDF).
- ↑ 6,0 6,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ http://www.montenegroinvestments.info/projects/valdanos-bay/valdanos-ulcinj
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Dan, Joseph (1988). Gershom Scholem and the Mystical Dimension of Jewish History. NYU Press. ISBN 978-0-8147-1812-4.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Rellie, Annalisa (2012). Montenegro. Bradt Travel Guides. ISBN 978-1-84162-381-8.
- ↑ «Ulcinj» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2023-08-17. https://en.wiki.x.io/w/index.php?title=Ulcinj&oldid=1170828988.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Κλιματολογία». Υδρολογική και Μετεωρολογική Υπηρεσία του Μαυροβουνίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2012.