Οϊζύς

Στην ελληνική μυθολογία, η Οϊζύς (Αρχαίας ελληνικής: Ὀϊζύς) είναι η θεά της δυστυχίας, του άγχους, της θλίψης και της κατάθλιψης. Το Ρωμαϊκό της όνομα είναι Miseria, από το οποίο προέρχεται η λέξη μιζέρια. Ήταν σχετικά ασήμαντη θεά και δεν εκδηλώνονταν μεγάλης κλίμακας εκδηλώσεις λατρείας προς αυτήν, αλλά ήταν η αρχέγονη θεά της μιζέριας και της κατάθλιψης.

Καταγωγή

Γονεις της Οϊζύος ήταν δύο αρχέγονες θεότητες: η Νυξ, της θεάς της νυχτός, και το Έρεβος, ο θεός του πυκνού σκοταδιού. Ήταν δίδυμη αδερφή του Μώμου, του θεού της κοροϊδίας. Ήταν επίσης η νεότερη αδερφή της ελληνικής προσωποποίησης της ημέρας, της θεάς Ημέρας.

Ησίοδος

Η Νυξ γέννησε την Μοίρα (δυνάμεις που καθορίζουν τη ζωή του ανθρώπου), την μαύρη Κήρα (θεές του βίαιου θανάτου), και γέννησε τον Ύπνο (θεός του ύπνου) και την γενιά των ονείρων. Χωρίς να πλαγιάσει με κανέναν τους γέννησε η Νύχτα η ζοφερή. Έπειτα, πάλι, (η Νύχτα) γέννησε τον Μώμο (θεός της κοροϊδίας) και την αλγεινή Οϊζύ, και τις Εσπερίδες (νύμφες), που, πέρα από τον φημισμένο Ωκεανό, φροντίζουν τα χρυσά ωραία μήλα και τα δέντρα που φέρνουν τον καρπό. Και γέννησε τις Μοίρες και τις Κήρες που ανήλεα τιμωρούν και κυνηγούν τους παραβάτες απέναντι θεών και ανθρώπων κι ο θυμός τους δεν παύει πριν επιβάλουν οι θεές τιμωρία βαριά σε εκείνον, όποιος και να 'ναι, που έχει αμαρτήσει. Και γέννησε η σκληρή Νυξ και την Νέμεσις (θεά της αγανάκτησης), την των θνητών ανθρώπων συμφορά, κι έπειτα την Απάτη (θεά της εξαπάτησης) και την Φιλότητα (θεά της φιλίας), και το καταραμένο Γήρας και την Έριδα (θεά της διαμάχης) την ακατάβλητη.