Ουόρεν Χάρντινγκ

Ο Ουόρεν Γκαμάλιελ Χάρντινγκ (Warren Gamaliel Harding, 2 Νοεμβρίου 1865 – 2 Αυγούστου 1923) ήταν ο 29ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (1921–1923), ο δέκατος από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Καταγόταν από το Οχάιο, του οποίου διετέλεσε και γερουσιαστής.

Ουόρεν Χάρντινγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Warren G. Harding (Αγγλικά)
Γέννηση	2  Νοεμβρίου 1865 Blooming Grove
Θάνατος	2  Αυγούστου 1923 Palace Hotel
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Harding Tomb
Κατοικία	Harding Home
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θρησκεία	Βαπτιστές
Ύψος	6 ft, 183 cm
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Ohio Central College (έως 1882)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός αρχισυντάκτης εφημερίδας κυβερνητικός υπάλληλος επιχειρηματίας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
Οικογένεια
Σύζυγος	Florence Harding (1891–1923)
Σύντροφος	Nan Britton
Τέκνα	Elizabeth Ann Blaesing
Γονείς	George Tryon Harding, Sr. και Phoebe Elizabeth Dickerson
Αδέλφια	Charity Malvina Harding Mary Clarissa Harding Eleanor Persilla Harding Charles Alexander Harding Abigail Victoria Harding George Tryon Harding Jr. Carolyn Harding Votaw
Συγγενείς	Marshall Eugene DeWolfe (θετός υιός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (1921–1923) Lieutenant Governor of Ohio (1904–1906) Γενικός Κυβερνήτης των Φιλιππίνων Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών (1915–1917, έδρα γερουσίας του Οχάιο 3ης κλάσης) Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών (1917–1919, έδρα γερουσίας του Οχάιο 3ης κλάσης) Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών (1919–1921, έδρα γερουσίας του Οχάιο 3ης κλάσης) President-elect of the United States (1920–1921) πολιτειακός γερουσιαστής του Οχάιο
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Η οικογένειά του

Ο Ουόρεν Γκαμάλιελ Χάρντινγκ γεννήθηκε στο Μπλούμινγκ Γκρόουβ του Οχάιο. Οι πρόγονοί του από την πλευρά του πατέρα του, αφοσιωμένοι Βαπτιστές οι περισσότεροι, κατάγονταν από το Κλίφορντ της Πενσυλβάνια και μετανάστευσαν στο Οχάιο το 1820.. Ο Ουόρεν ήταν το πρωτότοκο από τα οκτώ τέκνα του δρα. Τζωρτζ Τ. Χάρντινγκ (1843–1928) και της Φοίβης Ελίζαμπεθ Ντίκερσον-Χάρντινγκ (1843–1910). Οι πρόγονοι της μητέρας του ήταν ολλανδικής καταγωγής και η ίδια ασκούσε το επάγγελμα της μαμής. Ο πατέρας του δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος με την εργασία του και άλλαζε συνεχώς: είχε μία φάρμα, δίδασκε σε σχολείο και μετά πήρε πτυχίο ιατρικής. Τελικώς η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Καληντόνια του Οχάιο, όπου ο πατέρας του αγόρασε τη μικρή τοπική εφημερίδα The Argus. Σε αυτή ο Ουόρεν έμαθε τα βασικά της δημοσιογραφίας από την ηλικία των 10 ετών. Το 1878 ο αδελφός του Τσαρλς και η αδελφή του Περσίλα πέθαναν από τυφοειδή πυρετό.

Δημοσιογράφος, εκδότης και γερουσιαστής

Ο Ουόρεν Χάρντινγκ σπούδασε στο «Κεντρικό Κολέγιο του Οχάιο», εργάσθηκε για λίγο ως ασφαλιστής και, μετά από μία σύντομη απόπειρα να σπουδάσει νομική, αγόρασε τη μικρή εφημερίδα Marion Daily Star της πόλης Μάριον. Μετέβαλε τη συντακτική της ομάδα ώστε να υποστηρίζει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τον τότε κυβερνήτη του Οχάιο Τζόζεφ Φόρακερ. Αυτό τον έφερε σε αντίθεση με ισχυρούς τοπικούς παράγοντες, όπως τον μεγαλομεσίτη και τραπεζίτη Έιμος Κλινγκ (Amos Hall Kling), και την αντίπαλη εφημερίδα Marion Independent. Παρότι ο Χάρντινγκ υπερίσχυσε στον «πόλεμο των λέξεων», η ένταση είχε κόστος για την υγεία του, αφού σε ηλικία 24 ετών παρέμεινε αρκετές εβδομάδες σε σανατόριο με «εξάντληση και νευρική κόπωση». Στις 8 Ιουλίου 1891 νυμφεύθηκε τη Φλόρενς Κλινγκ Ντε Βολφ, θυγατέρα του Έιμος, διαζευγμένη με παιδί και 5 χρόνια μεγαλύτερή του. Παρά το γεγονός αυτό, ο πεθερός του συνέχισε τον πόλεμο εναντίον του για χρόνια: Το 1900 επιτέθηκε πείθοντας τον πολιτικό αντίπαλο Τζ.Φ. Μακνήλ να αγοράσει μυστικά τα δάνεια του Χάρντινγκ, ύψους 20.000 δολαρίων, και να τα καταστήσει αμέσως απαιτητά. Ο Χάρντινγκ μόλις που πρόλαβε να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για να σώσει την εφημερίδα του, την οποία πούλησε μόλις το τελευταίο έτος της ζωής του. Η Φλόρενς όμως, έχοντας την ίδια αποφασιστικότητα και σοβαρότητα με τον γερμανικής καταγωγής πατέρα της, βοήθησε στην ευδοκίμηση της εφημερίδας του συζύγου της ως διευθύντρια κυκλοφορίας.

Η σύζυγος του Χάρντινγκ, Φλόρενς

Μετά την οικονομική επιτυχία της εφημερίδας, το ζεύγος άρχισε να ταξιδεύει στη χώρα και ο Χάρντινγκ απέκτησε εμπειρία των πολιτικών συγκεντρώσεων. Το 1899 κατόρθωσε να εκλεγεί στην τοπική γερουσία του Οχάιο και λίγο μετά συνάντησε τον ηγέτη των Ρεπουμπλικανών στο Οχάιο Χάρυ Μ. Ντούερτυ, που σχολίασε για τον Χάρντινγκ «Θεέ μου, τι υπέροχη φυσιογνωμία για Πρόεδρος!» και τον βοήθησε στη μετέπειτα πολιτική σταδιοδρομία του. Στις αρχές του 1903 ο Χάρντινγκ ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του κυβερνήτη του Οχάιο, η οποία αποδυναμώθηκε εξαιτίας μιας εσωκομματικής συμμαχίας που εξασφάλισε την εκλογή του Ρεπουμπλικανού Μάυρον Τ. Χέρικ. Ο Χάρντινγκ ανταμείφθηκε με τη θέση του αντικυβερνήτη, την οποία κράτησε έως το 1906.

Το 1907 ο Έιμος Κλινγκ άρχισε μία προσπάθεια συμφιλιώσεως με την κόρη και τον γαμπρό του. Ως αποτέλεσμα, οι Κλινγκ και οι Χάρντινγκ πήγαν μαζί κρουαζιέρα στην Ευρώπη. Μετά την επιστροφή τους, ο Χάρντινγκ αναδιοργάνωσε την εκδοτική του επιχείρηση ως Harding Publishing Co. και εξέδωσε μετοχές, από τις οποίες κράτησε τα 2/3 και πούλησε τις υπόλοιπες στους εργαζόμενους στην επιχείρηση. Αυτή ήταν η πρώτη τέτοια συμφωνία διαμοιρασμού κερδών στην ιστορία του Οχάιο.

Το 1912 ο Χάρντινγκ επιλέχθηκε χάρη στο ρητορικό του ταλέντο από τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Ουίλιαμ Ταφτ για να εκφωνήσει τον λόγο του για το χρίσμα στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Σικάγο. Προτού προλάβει να τελειώσει τον λόγο του, ξέσπασε συμπλοκή με γροθιές μεταξύ των υποστηρικτών του Ταφτ και της προοδευτικότερης ομάδας του Θ. Ρούζβελτ, αλλά ο λόγος του Χάρντινγκ θεωρήθηκε προσωπική του επιτυχία. Το 1914 ο Χάρντινγκ δέχθηκε να θέσει υποψηφιότητα για την έδρα του Οχάιο στην αμερικανική Γερουσία και εκλέχθηκε, υποστηριζόμενος από τον Ντούερτυ. Παρέμεινε γερουσιαστής μέχρι το 1921, και έτσι υπήρξε ο πρώτος που εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ όντας εν ενεργεία γερουσιαστής (και μέχρι σήμερα αυτό έχει επιτευχθεί μόνο από δύο άλλους Προέδρους, τον Τζον Κένεντι και τον Μπαράκ Ομπάμα). Κατά την εκλογή του, οι Δημοκρατικοί έλεγχαν τόσο τη Γερουσία, όσο και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ενώ και ο τότε Πρόεδρος, ο Γούντροου Ουίλσον, ήταν Δημοκρατικός. Ο Χάρντινγκ θεωρήθηκε συχνά ουδέτερος στα περισσότερα θέματα, όπως τα εργατικά, το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ή την ποτοαπαγόρευση. Διακήρυσσε τον ρόλο του ως «εναρμονιστή», λέγοντας ότι ένας «δίκαιος μέσος δρόμος» μπορούσε πάντα να εξευρεθεί πάνω σε οποιοδήποτε θέμα. Ψήφισε πάντως νόμους υπέρ της βιομηχανίας οινοπνευματωδών ποτών 30 φορές, ενώ ήταν αντίθετος με την ανεξαρτησία των Φιλιππίνων και αντιτάχθηκε με 39 άλλους γερουσιαστές στην πρόταση του Ουίλσον για τη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών.

Η προεδρία του

Μετά από ένα αδιέξοδο στο συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο Χάρντινγκ επιλέχθηκε ως ένας «υποψήφιος συμβιβασμού» για την προεδρία των ΗΠΑ στις εκλογές του 1920. Ο Χάρντινγκ ανέθεσε σε έμπειρους διαφημιστές, ιδίως στον επιχειρηματία Άλμπερτ Λάσκερ, να τονίσουν την προεδρική του εμφάνιση και τις συντηρητικές υποσχέσεις του. Υποσχέθηκε στην Αμερική μία «επιστροφή στην ομαλότητα» μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με ένα τέλος στη βία και στον ριζοσπαστισμό, μία ισχυρή οικονομία και ανεξαρτησία από τις ευρωπαϊκές ίντριγκες. Αντιπροσώπευε τη συντηρητική πτέρυγα του κόμματός του, ως αντίστιξη στους προοδευτικούς οπαδούς του Θ. Ρούζβελτ (που είχε αποβιώσει το 1919) και του γερουσιαστή Ρόμπερτ Λα Φολέτ. Νίκησε τον Δημοκρατικό υποψήφιο (επίσης εκδότη εφημερίδας του Οχάιο!) Τζέιμς Μ. Κοξ με τη μεγαλύτερη διαφορά σε ποσοστό ψήφων (60% - 34%) στην ιστορία των αμερικανικών προεδρικών εκλογών.

Οι ιστορικοί υπογραμμίζουν την ύπαρξη ισχυρών προσωπικοτήτων στην κυβέρνηση του Χάρντινγκ, όπως του Άντριου Μέλον στο υπουργείο Οικονομικών, του Χέρμπερτ Χούβερ στο Υπουργείο Εμπορίου και του Τσαρλς Έβανς Χιουζ στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ωστόσο, ο Χάρντινγκ επιβράβευσε και φίλους και χορηγούς, γνωστούς ως «η συμμορία του Οχάιο», με καίριες θέσεις στην κυβέρνηση. Πολυάριθμες περιπτώσεις διαφθοράς ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια της προεδρίας του και μετά τον θάνατό του, μεταξύ των οποίων το διαβόητο «Σκάνδαλο του Θόλου Τήποτ», που θεωρείτο (πριν γίνει το Γουότεργκεϊτ) «το μεγαλύτερο και πλέον πολύκροτο σκάνδαλο στην αμερικανική πολιτική ιστορία».

Στο εσωτερικό, ο Χάρντινγκ υπέγραψε το πρώτο ομοσπονδιακό πρόγραμμα παιδικής πρόνοιας στην ιστορία των ΗΠΑ, τη Sheppard-Towner Act., και ήρθε σε συμφωνία με απεργούντες εργάτες ορυχείων και σιδηροδρόμων, εν μέρει επειδή υπεστήριξε την οκτάωρη ημερήσια εργασία. Δημιούργησε το «Γραφείο Προϋπολογισμού» (Bureau of the Budget) για να συντάξει τον πρώτο ομοσπονδιακό προϋπολογισμό στην ιστορία των ΗΠΑ. Υπερασπίσθηκε ένα νομοσχέδιο «κατά του λυντσαρίσματος» για να περιορίσει τη βία κατά των Αφροαμερικανών, αλλά δεν μπόρεσε να το περάσει από το Κογκρέσο. Στα εξωτερικά θέματα, ο Χάρντινγκ περιφρόνησε την Κοινωνία των Εθνών και διαπραγματεύθηκε συνθήκες ειρήνης με τη Γερμανία και την Αυστρία. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του στην εξωτερική πολιτική θεωρείται το Ναυτικό Συνέδριο της Ουάσινγκτον το 1921–1922, στο οποίο οι μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις του κόσμου συμφώνησαν σε ένα πρόγραμμα περιορισμών των ναυτικών εξοπλισμών που επεκράτησε για μία δεκαετία.

Το Αύγουστο του 1923 ο Χάρντινγκ κατέρρευσε ξαφνικά και πέθανε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, σε ηλικία 57 ετών. Τα πολυάριθμα σκάνδαλα της προεδρικής θητείας του έχουν οδηγήσει πολλούς ιστορικούς να τον κατατάξουν ανάμεσα στους χειρότερους προέδρους στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά πιο πρόσφατα ήρθε μία αναγνώριση της δημοσιονομικής του υπευθυνότητας και της υποστηρίξεως των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών. Υπό αυτό το αναθεωρητικό πρίσμα ο Χάρντινγκ θεωρείται ως ένας πιο σύγχρονος πολιτικός, που αγκάλιασε την τεχνολογία και επέδειξε ευαισθησία στις δοκιμασίες των μειονοτήτων, των γυναικών και των εργατών.

Βιβλιογραφία

• Adams, Samuel Hopkins (1939). Incredible Era: The Life and Times of Warren Gamaliel Harding. Houghton Mifflin. ISBN 0-374-90051-5. 
• Anthony, Carl S. (1998). Florence Harding: The First Lady, the Jazz Age, and the Death of America's Most Scandalous President. HaperCollins. ISBN 0-688-16975-9. 
• Anthony, Carl S. (Ιούλιος–Αύγουστος 1998). «The Most Scandalous President». American Heritage 49 (4). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-11-28. https://archive.today/20121128195442/http://50.56.66.97/content/most-scandalous-president. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2011. 
• Armstrong, Stephen (2007). 5 Steps to AP History. McGraw-Hill, ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2010. ISBN 0-07-162322-1. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2011. 
• Dean, John W. (2004). Warren Harding. Henry Holt and Co. ISBN 0-8050-6956-9. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2011. 
• Downes, Randolph C. (1970). The Rise of Warren Gamaliel Harding, 1865–1920. Ohio University Press. ISBN 0-8142-0140-7. 
• Ferrell, Robert H. (1998). The Strange Deaths of Warren G. Harding. University of Missouri Press. ISBN 0-8262-1202-6. 
• Fine, Gary Alan. Reputational Entrepreneurs and the Memory of Incompetence. American Journal of Sociology, 101(5), 1996. 
• Frum, David (2000). How We Got Here: The '70s. Basic Books. ISBN 0-465-04195-7. 
• Gleason, Mildred Diane and H. Micheal Tarver (2013). Warren G. Harding: Harbinger of Normalcy. Nova Science Publishers, Inc. ISBN 978-1-62618-463-3. 
• Graff, Henry Franklin (2002). The Presidents: A Reference History. Charles Scribner's Sons. ISBN 0-684-31226-3. 
• Grant, Philip A. Jr.. President Warren G. Harding and the British War Debt Question, 1921–1923. Presidential Studies Quarterly, 25(3), 1995. 
• Grieb, Kenneth J. (1976). The Latin American Policy of Warren G. Harding. Texas Christian Univ. Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2015. 
• Hakim, Joy (1995). War, Peace, and All That Jazz. Oxford University Press. ISBN 0-19-509514-6. 
• Harding, Warren G. (27 Οκτωβρίου 1921). Social Equality Impossible for Negro, Says President, Pleading for Fair Treatment. Atlanta-Journal Constitution. 
• Harding, Warren G. (26 Οκτωβρίου 1921). An International Problem. Marion Daily Star. 
• Malin, James C. (1930). 'The United States after the World War. Ginn & Co. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2015. 
• Matuz, Roger. Bill Harris, επιμ. The Presidents Fact Book: The Achievements, Campaigns, Events, Triumphs, Tragedies, and Legacies of Every President from George Washington to Barack Obama. Black Dog and & Leventhal Publishers, Inc. σελίδες 458–463, 465–467. ISBN 978-1-57912-807-4. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2010. 
• Morello, John A. Selling the President, 1920: Albert D. Lasker, Advertising, and the Election of Warren G. Harding. Praeger, 2001.
• Murray Robert K. The Harding Era 1921–1923: Warren G. Harding and his Administration. University of Minnesota Press, 1969
• Nevins, Allan (1932). Dumas Malone, επιμ. Dictionary of American Biography Harding, Warren Gamaliel. Νέα Υόρκη: Charles Scribner's Sons. σελίδες 252–257. 
• Payne, Phillip. "Instant History and the Legacy of Scandal: the Tangled Memory of Warren G. Harding, Richard Nixon, and William Jefferson Clinton", Prospects, 28: 597–625, 2003 Issn: 0361-2333
• Pietrusza, David (2007). 1920: The Year of the Six Presidents. Νέα Υόρκη: Caroll & Graf Publishers. ISBN 0-7867-1622-3. 
• Russell, Francis (1962). The Shadow of Blooming Grove-Warren G. Harding In His Times. Easton Press. ISBN 0-07-054338-0. 
• Russell, Francis (Απρίλιος 1963). «The Four Mysteries Of Warren Harding». American Heritage 14 (3). http://www.americanheritage.com/content/four-mysteries-warren-harding. Ανακτήθηκε στις 2011-06-19. 
• Schlesinger, Arthur M. Jr. (1957). The Age of Roosevelt: The Crisis of the Old Order, 1919–1933. Heinemann. ISBN 0-618-34085-8. 
• Schweikart, Larry· Michael Allen (2004). A Patriot's History of the United States. Easton Press. 
• Sibley, Katherine A.S., ed. A Companion to Warren G. Harding, Calvin Coolidge, and Herbert Hoover (2014); 616pp; essays by scholars stressing historiography
• Sreenivasan, Jyotsna (2009). Poverty and the Government in America: A Historical Encyclopedia, Vol. 1. Greenwood Publishing Grp. ISBN 978-1-59884-168-8. 
• Sinclair, Andrew (1965). The Available Man: The Life behind the Masks of Warren Gamaliel Harding. MacMillan Co., ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2011. 
• Wynn, Neil (1986). From Progressivism to Prosperity: World War I and American Society. Holmes & Meier. ISBN 0-8419-1107-X. 
• Werner, Morris R. (2010). Privileged Characters. General Books. ISBN 1-152-57676-3. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επίσημη βιογραφία

• Από τον Λευκό Οίκο Αρχειοθετήθηκε 2009-01-17 στο Wayback Machine.

Λόγοι

• Πλήρες κείμενο λόγων του Χάρντινγκ, από το Miller Center of Public Affairs

Στα ΜΜΕ

• Ειδήσεις και σχόλια για τον Χάρντινγκ στους Τάιμς της Νέας Υόρκης της εποχής
• Οι Πρόεδροι Harding και Coolidge, ταινία του 1920

Διάφορα

• Warren Harding: Βιβλιογραφικός οδηγός, Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου
• Εκτεταμένα δοκίμια για τον Χάρντινγκ και μικρότερα για κάθε υπουργό του και την Πρώτη Κυρία του από το Miller Center of Public Affairs
• O Warren G. HardingΑρχειοθετήθηκε 2013-08-23 στο Wayback Machine. στα American Presidents: Life Portraits του C-SPAN
• Ο Χάρντινγκ στο «Βρες τον τάφο του»
• Πηγές για τον Χάρντινγκ στο DMOZ