Οδηγισμός
Ο Οδηγισμός[1] είναι ένα κίνημα παρόμοιο με τον Προσκοπισμό σε μεγάλο βαθμό, που απευθύνεται στα κορίτσια και τις γυναίκες. Εξελίχθηκε το 1909 από τα κορίτσια που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στο κίνημα.[2] Σε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο, το κίνημα αναπτύχθηκε με διάφορους τρόπους. Σε ορισμένες περιοχές, τα κορίτσια προσπάθησαν να γίνουν μέλη προσκοπικών οργανώσεων, οπότε αποφασίστηκε ότι οι ξεχωριστές οργανώσεις για το κάθε φύλο ήταν μια καλύτερη λύση.[3] Σε άλλα μέρη, ομάδες κοριτσιών ξεκίνησαν και στην πορεία μερικές απ' αυτές προσπάθησαν να συγχωνευτούν με οργανώσεις αγοριών. Σε άλλες περιπτώσεις, μικτές ομάδες σχηματίστηκαν, μερικές από τις οποίες αργότερα διασπάστηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο, το όνομα του Οδηγισμού έχει χρησιμοποιηθεί από ομάδες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικούς τόπους, με κάποιες από τις ομάδες να αλλάζουν από τη μία στην άλλη.
Το 1909 ο Λόρδος Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ, ο ιδρυτής του Προσκοπισμού, όταν ήρθε αντιμέτωπος με έναν αυξημένο αριθμό κοριτσιών που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στον Προσκοπισμό, αποφάσισε ότι τα κορίτσια θα πρέπει να έχουν τη δική τους ξεχωριστή κίνηση και η Οργάνωση του Οδηγισμού (Girl Guides Association) ιδρύθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1910.[4] Πολλές, αν και σε καμία περίπτωση όλες, οργανώσεις του Οδηγισμού σε όλο τον κόσμο έχουν αναζητήσει τις ρίζες τους σε αυτό το σημείο. Η Άγκνες Μπέηντεν-Πάουελ, αδελφή του βαρώνου, ήταν υπεύθυνη για τον Οδηγισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα πρώτα χρόνια του.[5] Άλλοι σημαίνοντες άνθρωποι ήταν η Juliette Gordon Low, ιδρύτρια των κοριτσιών Προσκόπων των ΗΠΑ, Όλγα Drahonowska-Małkowska στην Πολωνία και Αντουανέτα Butte στη Γαλλία.[6]
Το όνομα «Οδηγοί» λήφθηκε από ένα διάσημο συνοριακό σύνταγμα του Βρετανικού Ινδικού στρατού, το Σώμα των Οδηγών, το οποίο ήταν γνωστό για τις ικανότητές του στον εντοπισμό και την επιβίωση.[7]
Έχει γίνει αρκετή συζήτηση σχετικά με τις ομοιότητες του Οδηγισμού με τον Προσκοπισμό. Ενώ πολλά κορίτσια θέλησαν να αντιγράψουν δραστηριότητες αγοριών προσκόπων, παρ' όλ' αυτά οι οργανώσεις κοριτσιών έχουν επιδιώξει να αποφύγουν την απλή αντιγραφή ή μίμηση των αγοριών. Η Τζούλι Μπέντλεϊ, η οποία διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος Οδηγισμού του Ηνωμένου Βασιλείου (United Kingdom Girl Guides) το 2012 και επικεφαλής του Συνδέσμου Οικογενειακού Προγραμματισμού (Family Planning Association) το 2007, περιέγραψε τον Οδηγισμό σε μια συνέντευξη στους The Times ως απόλυτα φεμινιστική οργάνωση.[8]
Ακόμα και όταν οι περισσότεροι προσκοπικοί οργανισμοί έγιναν μικτοί, ο Οδηγισμός παρέμεινε διακριτός στις περισσότερες χώρες, παρέχοντας ένα θηλυκο-κεντρικό προγράμμα. Διεθνώς διέπεται από την Παγκόσμια Οργάνωση Οδηγών και Κοριτσιών Προσκόπων (WAGGGS) με οργανώσεις μέλη σε 145 χώρες.[9] Η WAGGGS γιόρτασε την εκατονταετηρίδα του διεθνούς Οδηγισμού σε διάστημα τριών ετών, 2010 έως 2012.
Στην Ελλάδα υφίσταται από το έτος 1932, το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού.[10]
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΟ Αντιστράτηγος Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ ήταν ένας διάσημος στρατιώτης που πολέμησε στον Β΄ Αγγλο-Μπόερ πόλεμο στη Νότια Αφρική (1899 έως 1902). Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μαφεκίνγκ, όταν η πόλη και οι Βρετανοί στρατιώτες πολιορκήθηκαν από Μπόερς, ο Μπέηντεν-Πάουελ παρατήρησε πως τα νεαρά αγόρια άρχισαν να γίνονται χρήσιμα, μεταφέροντας μηνύματα για τους στρατιώτες. Όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του, αποφάσισε να θέσει τις ιδέες του Προσκοπισμού στην πράξη για να δει αν θα λειτουργούσε για νεαρά αγόρια, και πήρε 21 αγόρια στο κάμπινγκ στο νησί Μπράουνσι, κοντά ατο Πουλ του Ντόρσετ. Το στρατόπεδο γνώρισε επιτυχία και ο Μπέηντεν-Πάουελ έγραψε το βιβλίο Προσκοπισμός για Αγόρια (Scouting for Boys), το οποίο κάλυπτε περιπτώσεις παρακολούθησης, σηματοδότηση, μαγείρεμα, κλπ. Σύντομα τα αγόρια άρχισαν να οργανώνονται σε Περιπολίες και Στρατεύματα και αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Αγόρια Προσκόπους» (Boy Scouts). Κορίτσια αγόρασαν το βιβλίο, ενώ σχημάτησαν και οι ίδιες Περιπολίες Κοριτσιών Προσκόπων.
Το 1909 υπήρξε η Συνάθροιση του Κρίσταλ Πάλας (Crystal Palace Rally) στο Λονδίνο. Σε εκείνες τις ημέρες, για τα κορίτσια η κατασκήνωση και η πεζοπορία δεν ήταν κοινή, όπως περιγράφει αυτό το απόσπασμα από την προσκοπική εφημερίδα: Αν ένα κορίτσι δεν επιτρέπεται να τρέξει, ή ακόμα και να είναι σε εγρήγορση, να κολυμπήσει, να κάνει ποδήλατο, ή να σηκώσει τα χέρια της πάνω από το κεφάλι, πώς μπορεί να γίνει Πρόσκοπος;[11] Μεταξύ των χιλιάδων Προσκόπων στη συνάθροιση ήταν μια ομάδα κοριτσιών από το Πίνκνεϊς Γκριν. Ζήτησαν από τον Μπέηντεν-Πάουελ να δώσει την άδεια στα κορίτσια να γίνουν Πρόσκοποι, και αποφάσισε να αναλάβει δράση.
Το Σώμα των Οδηγών ήταν ένα σύνταγμα του ινδικού στρατού, που υπηρέτησε στα βορειοδυτικά σύνορα της Ινδίας. Ο Μπέηντεν-Πάουελ έπεισε τα κορίτσια Προσκόπους ότι η ονομασία «Οδηγοί» ήταν πολύ ιδιαίτερη και για την οποία θα μπορούσαν να είναι υπερήφανα, έτσι ώστε το 1910 ξεκίνησε ο Οδηγισμός. Η πρώτη Ομάδα Οδηγισμού ήταν οι 1οι Οδηγοί Πίνκνεϊς Γκριν (1st Pinkneys Green Guides) με αρχηγό την κυρία Μπέηντεν-Πάουελ, οι οποίοι εξακολουθούν να υπάρχουν στο Πίνκνεϊς Γκριν του Μέιντενχεντ στο Μπέρκσαιρ.[12]
Υπάρχουν σήμερα εκατομμύρια Οδηγοί σε όλο τον κόσμο. Η Παγκόσμια Οργάνωση Οδηγών και Κοριτσιών Προσκόπων (WAGGGS) ιδρύθηκε για να τις συνδέσει. Σε ορισμένες χώρες, τα κορίτσια προτιμούσαν να αποκαλούν τους εαυτούς τους «Προσκόπους».[13]
Στολές
Επεξεργασία
Η στολή είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Προσκοπισμού. Ο Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ, δήλωσε ότι κρύβει όλες τις κοινωνικές διαφορές σε μία χώρα και προωθεί την ισότητα, όμως, το ποιο σημαντικό είναι ότι καλύπτει τις διαφορές μεταξύ χωρών, φυλών και θρησκευμάτων, ενώ δημιουργεί την αίσθηση στα μέλη ότι ανήκουν σε μία μεγάλη αδελφότητα.[14]
Στο 1909 Το σχέδιο της στολής για το αναδυόμενο κίνημα του Οδηγισμού παρουσιαζόταν ως:
Πουκάμισο στα χρώματα του οργανισμού. Μαντίλι στα χρώματα του οργανισμού. Φούστα, κάλτσες, σκούρο μπλε. Καπέλο κόκκινη μπιρέτα ή μεγάλο ψάθινο καπέλο. Σακίδιο, δοχείο σίτισης, κορδόνι και μαχαίρι, μπαστούνι. Διακριτικά παρόμοια με αυτά των προσκόπων. Οι βαθμοφόροι φορούν συνήθως φόρεμα, με καπέλο μπιρέτα σκούρη μπλε, λευκό κόμπο στον ώμο, μπαστούνι και σφυρίχτρα με κορδόνι.[15]
Ο οδηγός ομοιομορφίας κυμαίνεται εντός των πολιτισμών, των κλιματολογικών συνθηκών και δραστηριοτήτων που έχουν αναληφθεί. Είναι συχνά στολισμένες με κονκάρδες που δείχνει τα επιτεύγματα και τις ευθύνες ενός Οδηγού. Σε ορισμένες περιοχές, οι στολές κατασκευάζονται και διανέμονται από εγκεκριμένες εταιρείες και την τοπική οργάνωση του Οδηγισμού. Σε άλλα μέρη, τα μέλη φτιάχνουν τα ίδια τις στολές.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Τι είναι Οδηγισμός Αρχειοθετήθηκε 2016-01-13 στο Wayback Machine. seo.gr
- ↑ «History». BBC News. 2005-02-21. http://news.bbc.co.uk/cbbcnews/hi/newsid_4280000/newsid_4284600/4284663.stm.
- ↑ History girlguiding.org.uk
- ↑ Guiding history Αρχειοθετήθηκε 2011-02-11 στο Wayback Machine. wagggsworld.org
- ↑ History Αρχειοθετήθηκε 2012-10-23 στο Wayback Machine. girlguides.ca
- ↑ «Our History». WAGGGS. 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2007.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Girl Guiding and Ultimate Feminism». Mookychick. 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ World Association of Girl Guides and Girl Scouts. «Membership». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ «Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού - επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Scout Headquarters Gazette 1909
- ↑ «1st Pinkneys Green Guides». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ The Guide Handbook, London: The Guide Association, 1996
- ↑ Wade, E.K. (1957). «27 Years With Baden-Powell» (PDF). Why the Uniform?, ch 12. Pinetree.web. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2006.
- ↑ Kerr, Rose (1976). Story of the Girl Guides 1908-1938. London: Girl Guides Association.