Οίκος των Τρανκαβέλ
Ο Οίκος των Τρανκαβέλ, γαλλ. Maison de Trencavel, είχε μέλη, που υπήρξαν μεταξύ των ισχυρότερων αρχόντων του γαλλικού νότου μετά τους Κόμητες της Τουλούζης και τους Βασιλείς της Αραγωνίας (επίσης και αρχικώς Κόμητες της Βαρκελώνης) που τους εξουσίαζαν. Κατά την περίοδο της βασιλείας τους, είχαν υπό την κατοχή τους τις Υποκομητείες της Αγκντ, του Αλμπί, του Αμπιαλέ, της Μπεζιέ, της Καρκασσόν, της Νιμ και του Ραζέ. Οι Τρανκαβέλ υπήρξαν εκ των πρωταγωνιστών της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών, που σφράγισε, λίγο ή περισσότερο μακροπρόθεσμα, το τέλος των κτήσεων του Οίκου αυτού, καθώς και αυτών των Κομήτων της Τουλούζης.
|
| |
Η οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ φεουδαρχικός κλάδος των Τρανκαβέλ αποτέλεσε την πηγή για τους Υποκόμητες του Αλμπί, ο οποίος εικάζεται ότι προήλθε από τη δυναστεία των Λωτρέκ. Ο Ραϊμόν-Μπερνάρ υπήρξε ο πρώτος που έλβε το προσωνύμιο Τρανκαβέλ (μία εκ των πιθανών καταβολών είναι Trenca avelana που σήμαινε καρυοθραύστης[1]). Το προσωνύμιο αυτό αποτέλεσε και σήμα κατατεθέν της φεουδαρχικής αυτής οικογένειας.
Η οικογένεια γνώρισε το απόγειό της κατά τη βασιλεία του γιου του Ραϊμόν-Μπερνάρ, Μπερνάρ-Ατόν, ο οποίος έδωσε τα εδάφη που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα και τη μητέρα του. Η οικογένεια είχε στην κατοχή της, τότε, τις Υποκομητείες του Αλμπί, Αγκντ, Καρκασσόν, Νιμ, του Ραζέ και της Μπεζιέ.
Ο Ραϊμόν-Ροζέ ήταν εκ των σημαντικότερων πρωταγωνιστών της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών. Πράγματι, ήρθε αντιμέτωπος αρκετές φορές με τον προσωρινό αρχηγό της Σταυροφορίας : τον Σιμόν ντε Μονφόρ. Ο τελευταίος, ωστόσο, κατάφερε, τελικώς, να επιβληθεί και κατέσχεσε, προς όφελός του, τα εδάφη του Υποκόμη, μετά την κατάληψη της Καρκασσόν, όπου ούτε οι Ραϊμονδίνοι (Κόμητες της Τουλούζης, με τους οποίους ήταν συγγενείς οι Τρανκαβέλ) ούτε ο Κόμης της Βαρκελώνης/Βασιλιάς της Αραγωνίας ήρθαν σε βοήθειά του. Εδώ, φαίνεται και η συνέπεια των αλλεπάλληλων αλλαγών στις συμμαχίες των Τρανκαβέλ (σύμμαχος με τους Ραϊμονδίνους, με τη Βαρκελώνη και την Ένωση Αραγωνίας/Βαρκελώνης, διαδοχικά).[2]
Ο γιος του Ραϊμόν-Ροζέ, Ραϊμόν, επεχείρησε, όταν ενηλικιώθηκε, να τα ανακαταλάβει δύο φορές. Πέτυχε τον σκοπό του την πρώτη φορά, αλλά έχασε, και πάλι, τις κτήσεις του το 1226. Τη δεύτερη φορά, πολιόρκησε την πόλη της Καρκασσόν το 1240, κι ενώ αυτή ήταν, τότε, έδρα Ταξίαρχου του Βασιλείου της Γαλλίας. Τότε, επενέβη ο βασιλικός στρατός, ο οποίος έλυσε την πολιορκία της πόλης, υποχρεώνοντας τον Ραϊμόν στην εξορία, προτού παραχωρήσει τα δικαιώματά του επί των εδαφών στον Λουδοβίκο Θ΄ κατά την αναχώρησή του για την Ζ΄ Σταυροφορία.
Ο τελευταίος Ροζέ απεχώρησε για την Η΄ Σταυροφορία το 1269. Αυτή είναι και η τελευταία γνωστή δραστηριότητα μέλους της οικογένειας Τρανκαβέλ.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Trenca avelana. Il faut plutôt penser à « tranche bien ou beau en occitan » ou mieux encore à une variante trencavel de trencarèl « pourfendeur », ref. : B Mahoux, La malédiction des Trencavel. J. Astor, Dictionnaire des noms de familles et noms de lieux du Midi de la France, p. 776
- ↑ "La féodalité languedocienne" Hélène Débax
Πρόσθετα
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφία
Επεξεργασία- Christian Settipani, La Noblesse du Midi Carolingien, Oxford, Prosopographica et genealogica, 2004, 388 p. (ISBN 1-900934-04-3), p. 150 à 152
- Foundation for Medieval Genealogy : Comtes et Vicomtes d'Albi
- Dom Joseph Vaissète, Histoire Générale de Languedoc, Sur l'origine des Trencavel, 1740 online ανάγνωση
Στη Λογοτεχνία
ΕπεξεργασίαΕκτενής αναφορά του οίκου γίνεται στο μυθιστόρημα του Πέτερ Μπέρλινγκ "Die Kinder des Graal" (ελλ. μετάφραση "Τα παιδιά του Γκράαλ", εκδόσεις Ψυχογυιός).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα House of Trencavel στο Wikimedia Commons
