Βικιπαίδεια

Νόρμαν Μέιλερ

Αμερικανός συγγραφέας, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος

Ο Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (αγγλικά: Norman Kingsley Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923 - 10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

Νόρμαν Μέιλερ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Norman Kingsley Mailer (Αγγλικά)
ΨευδώνυμοAndreas Wilson
Γέννηση31  Ιανουαρίου 1923[1][2][3]
Λονγκ Μπραντς[4][5]
Θάνατος10  Νοεμβρίου 2007[6][7][1]
Νέα Υόρκη[8]
Αιτία θανάτουνεφρική ανεπάρκεια
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςProvincetown Cemetery[9]
ΚατοικίαΝιου Τζέρσεϊ
Provincetown
Λονγκ Μπραντς
Μπρούκλιν
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[10][11]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1939, 1943), Boys High School[12] και Boys and Girls High School[13]
Ιδιότηταδημοσιογράφος, ηθοποιός[14][15][16], σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, συγγραφέας[17][18][19], θεατρικός συγγραφέας, ποιητής[20][21], παραγωγός ταινιών[22][23], μοντέρ, ιστορικός, βιογράφος και ηθοποιός θεάτρου[24]
ΣύζυγοςAdele Morales (1954–1962)[25], Jeanne Campbell (1962–1963)[25], Norris Church Mailer (1980–2007)[25], Bea Silverman (από 1944)[25], Beverly Rentz Bentley[25] και Carol Stevens (από 1980)[25]
ΤέκναΣτέφεν Μέιλερ[26], Τζον Μπάφαλο Μέιλερ, Κέιτ Μέιλερ[26], Μάικλ Μέιλερ[26], Danielle Mailer[26], Elizabeth Anne Mailer[26], Maggie Alexandra Mailer[26] και Susan Mailer[26]
ΓονείςIsaac Barnett Mailer[26] και Fanny Schneider[26]
ΒραβεύσειςΕθνικό Βραβείο Βιβλίου (ΗΠΑ) (1969), βραβείο Τζορτζ Πολκ (1968), PEN Oakland/Josephine Miles Literary Award (1996), Βραβείο Πούλιτζερ Καλύτερου μη μυθοπλαστικού βιβλίου (1969)[27], Βραβείο Μυθοπλασίας Πούλιτζερ (1980), Helmerich Award (1992), Emerson-Thoreau Medal (1989), Λεγεώνα της Τιμής, Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[28], μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών, Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερου Σκηνοθέτη (1988)[29] και star on Playwrights' Sidewalk[30]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το λεγόμενο είδος της «νέας δημοσιογραφίας», συγκερασμό λογοτεχνικής αφήγησης και πραγματικών γεγονότων. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου. Το 1995 ο Εντ Φάνκερ, ο Νταν Γουλφ και ο Νόρμαν Μέιλερ ξεκίνησαν την έκδοση της Village Voice(D/R), μιας καλλιτεχνικής εβδομαδιαίας εφημερίδας που διανεμόταν δωρεάν, αρχικά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, κέντρο της εναλλακτικής κουλτούρας στη Νέα Υόρκη. Το 2005 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Μέιλερ γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζέρσεϊ από εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Άιζακ Μπαρνέτ, ήταν λογιστής και καταγόταν από τη Νότια Αφρική, και η μητέρα του Φάνι Σνάιντερ διατηρούσε πρακτορείο οικονόμων και νοσοκόμων. Μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, πήγε σε γυμνάσιο αρρένων και το 1939 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου σπούδασε αεροναυπηγική. Στο Χάρβαρντ άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο και το πρώτο του διήγημα εκδόθηκε όταν ήταν 18 ετών. Αποφοίτησε το 1943 και κλήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό να καταταγεί. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στις Φιλιππίνες.

Συγγραφέας

Επεξεργασία

Μυθιστορήματα

Επεξεργασία

Το 1948, λίγο πριν εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι, εξέδωσε ένα βιβλίο που τον έκανε παγκόσμια γνωστό: Οι νεκροί και οι γυμνοί, που βασιζόταν στις προσωπικές του εμπειρίες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το μυθιστόρημα χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα της εποχής του.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μέιλερ συνέχισε να γράφει κυρίως μυθιστορήματα. Οι ακτές της Μπαρμπαριάς του 1951 ήταν μια σουρεαλιστική παραβολή για την πολιτική της αριστεράς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και διαδραματιζόταν σ' ένα σπίτι του Μπρούκλιν. Το μυθιστόρημα του 1995 Το πάρκο των ελαφιών βασίστηκε στις εμπειρίες από τη δουλειά του ως σεναριογράφος στο Χόλυγουντ στις αρχές της δεκαετίας του '50. Το βιβλίο απορρίφθηκε αρχικά από έξι εκδότες λόγω του σεξουαλικού περιεχομένου του.

Δοκίμια

Επεξεργασία

Στα μέσα της δεκαετίας του '50 έγινε γνωστός για τα εναλλακτικά δοκίμιά του. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της εφημερίδας The Village Voice το 1955. Στο βιβλίο Διαφημίσεις του εαυτού μου του 1959, ο Μέιλερ εξέτασε τη βία, την υστερία, το σεξ, το έγκλημα και τη σύγχυση στην αμερικάνικη κοινωνία, τόσο με ανταποκρίσεις όσο και με λογοτεχνικά δοκίμια. Έγραψε επίσης κριτικές και δοκίμια για τη New York Review of Books και το περιοδικό Dissent.

Βιογραφίες

Επεξεργασία

Οι βιογραφίες που έγραψε περιέλαβαν πρόσωπα όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ. Το θεατρικό του 1986 Strawhead, στο οποίο πρωταγωνίστησε η κόρη του Κέιτ, αναφερόταν στη Μέριλιν Μονρόε. Η βιογραφία του για τη Μέριλιν, που εκδόθηκε στα 1973, ήταν ιδιαίτερα αντιφατική: στο τελευταίο κεφάλαιο ο Μέιλερ υποστηρίζει ότι η Μέριλιν δολοφονήθηκε από πράκτορες του FBI και της CIA λόγω της υποτιθέμενης ερωτικής της σχέσης με τον Ρόμπερτ Κένεντι. Αργότερα παραδέχτηκε ότι αυτοί οι ισχυρισμοί "δεν ήταν καλή δημοσιογραφία".

Γνωστά έργα

Επεξεργασία

Ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του είναι: Τα προεδρικά έγγραφα (1963), Ένα αμερικάνικο όνειρο (1965), συνέχεια του μυθιστορήματος Γιατί είμαστε στο Βιετνάμ; του 1967, Οι στρατιές της νύχτας (1968), που τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου, Το Μαϊάμι και η πολιορκία του Σικάγο (1968), Μια φωτιά στο φεγγάρι (1970), Μέριλιν (1973), Το τραγούδι του εκτελεστή (1979), βραβευμένο με Πούλιτζερ, Αρχαία δειλινά (1983).

Το 1968 τιμήθηκε με το Βραβείο Τζορτζ Πολκ για τις ανταποκρίσεις του στο περιοδικό Harper's.

Εκτός από μυθιστορήματα, ο Μέιλερ έγραψε μια θεατρική έκδοση του Πάρκου των ελαφιών, και κατά τα τέλη της δεκαετίας του '60 σκηνοθέτησε μια σειρά αυτοσχεδιαστικών πειραματικών φιλμ, παρόμοια με αυτά του Άντι Γουόρχολ. Μια από αυτές είναι το Μέιντστοουν του 1970, που περιλαμβάνει μια σκηνή βίαιου καβγά μεταξύ του Νόρμαν Κίνγκσλεϊ και του Ριπ Τορν, που δεν είναι σίγουρο ότι ήταν σκηνοθετημένος. Το 1987 διασκεύασε σε σενάριο και σκηνοθέτησε το μυθιστόρημά του Οι σκληροί δεν χορεύουν, με πρωταγωνιστή τον Ράιαν Ο'Νιλ.

Ακτιβισμός

Επεξεργασία

Κάποια από τα μη λογοτεχνικά έργα του Μέιλερ, όπως οι Στρατιές της νύχτας και τα Προεδρικά έγγραφα, έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Κάλυψε δημοσιογραφικά τα συνέδρια του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού Κόμματος του 1960, 1964, 1968, 1972, 1992 και 1996. Το 1967 συνελήφθη για τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ, μια εμπειρία που περιγράφει στις Στρατιές της νύχτας. Δυο χρόνια αργότερα διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τη θέση του υποψήφιου δήμαρχου της Νέας Υόρκης, με κεντρικό σύνθημα την απόσχιση της πόλης της Νέας Υόρκης από την ομώνυμη Πολιτεία και τη μετατροπή της σε 51η Πολιτεία των ΗΠΑ.

 
Διαφημιστική κονκάρδα από την προεκλογική εκστρατεία για τις δημαρχιακές εκλογές του 1969

Το 1980 ο Μέιλερ τέθηκε επικεφαλής της εκστρατείας για την αποδοχή της αίτησης αναστολής του φυλακισμένου για ανθρωποκτονία Τζακ Άμποτ. Οι δυο τους άρχισαν να αλληλογραφούν το 1977, όταν ο Άμποτ διάβασε ότι ο Μέιλερ ετοίμαζε το βιβλίο Το τραγούδι του εκτελεστή σχετικά με την εκτέλεση του Γκάρι Γκίλμορ και προσφέρθηκε να δώσει στον Μέιλερ υλικό για τη ζωή και τις συνθήκες στη φυλακή. Ο Μέιλερ συμφώνησε και βοήθησε να εκδοθεί το βιβλίο Στην κοιλιά του κτήνους, που αποτελούνταν από τα γράμματα του Άμποτ προς τον Μέιλερ. Μόλις έξι βδομάδες μετά τη χορήγηση αναστολής ο Άμποτ δολοφόνησε άλλο ένα άτομο στη Νέα Υόρκη, και φυλακίστηκε ξανά για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Μέιλερ δέχτηκε κριτική για τη συνεργασία του με τον Άμποτ και την υποστήριξη της αναστολής του. Το 1992 δήλωσε ότι δεν ήταν ιδιαίτερα περήφανος για την ανάμειξή του σε αυτή την υπόθεση.

Προσωπική ζωή και θάνατος

Επεξεργασία

Ο Μέιλερ παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά από τους διάφορους γάμους του, ενώ υιοθέτησε ακόμα ένα. Για πολλά χρόνια έζησε στην παραλία του Κέιπ Κοντ στο Πρόβινσταουν της Μασαχουσέτης. Όπως και άλλοι συγγραφείς της γενιάς του, ο Μέιλερ αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.[31]

Εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Οικογένεια Γκίλμορ μαζί με το γιο του Στέφεν Μέιλερ. Το 2005 μαζί με τον άλλο του γιο Τζον Μπάφαλο Μέιλερ έγραψε το βιβλίο The Big Empty. Το 2007 ο εκδοτικός οίκος Random House κυκλοφόρησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το κάστρο στο δάσος, που έχει σαν θέμα τα παιδικά χρόνια του Αδόλφου Χίτλερ.

Ο Νόρμαν Μέιλερ πέθανε από οξεία νεφρική ανεπάρκεια το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 2007, μετά από μια εγχείρηση στους πνεύμονες στο νοσοκομείο Μάουντ Σάιναι του Μανχάταν.[32] Ήταν 84 ετών.

Επιλεγμένη εργογραφία και ελληνικές μεταφράσεις

Επεξεργασία
  • 1948: The Naked and the Dead (Οι γυμνοί και οι νεκροί), μυθιστόρημα
—μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (εκδ. "Καστανιώτης", 2001)
  • 1951: Barbary Shore (Οι ακτές της Μπαρμπαριάς), μυθιστόρημα
—μτφ. Τάκης Μενδράκος (εκδ. "Πάπυρος", 1975)
  • 1955: The Deer Park (Το πάρκο των ελαφιών), μυθιστόρημα
—μτφ. Γιώργος Τασσόπουλος (εκδ. "Πλέθρον", α΄ έκδ. 1984)
  • 1957: The White Negro (Ο Λευκός Νέγρος), δοκίμιο
  • 1962: Deaths for the Ladies (And Other Disasters) (Θάνατοι για τις κυρίες και άλλες καταστροφές), ποιητική συλλογή
—μτφ. Κλεοπάτρα Λυμπέρη, "Καστανιώτη", 2008)
  • 1963: The Presidential Papers (Τα προεδρικά χαρτιά), συλλογή δοκιμίων, ποιημάτων, συνεντεύξεων και επιστολών του Νόρμαν Μέιλερ
  • 1965: An American Dream (Ένα αμερικάνικο όνειρο), μυθιστόρημα
—μτφ. Βασίλης Καζαντζής (με τίτλο «Το όραμα της ηδονής», εκδ. "Πάπυρος", 1971)
—μτφ. Πόλυ Γκέκα (εκδ. "Πλέθρον", 1988)
  • 1966: Cannibals and Christians (Κανίβαλοι και Χριστιανοί), συλλογή δοκιμίων, ποιημάτων, συνεντεύξεων, μικρών διηγημάτων
  • 1967: Why Are We in Vietnam? (Γιατί είμαστε στο Βιετνάμ;), μυθιστόρημα
  • 1967: The Short Fiction of Norman Mailer, συλλογή διηγημάτων
  • 1968: Armies of the Night (Οι στρατιές της νύχτας), αφήγημα (National Book Award 1969)
—μτφ. Ηρώ Κανακάκη (εκδ. "Νέοι Στόχοι", α' τόμος / 1970, β' τόμος / 1971)
—μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (εκδ. "Καστανιώτης", 2003)
  • 1969: Of a Fire on the Moon (Μια φωτιά στο φεγγάρι), μυθιστόρημα
—μτφ. Βασίλης Λ. Καζαντζής (εκδ. "Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός", 1971)
  • 1971: The Prisoner of Sex (Ο κατάδικος του σεξ)
—μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (εκδ. "Άγκυρα", 1972)
—μτφ. Ιωάννα Δ. Χατζηνικολή (εκδ. "Χατζηνικολή", 1973)
—μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου (εκδ. "Καστανιώτη", 2006)
—μτφ. Μανίνα Ζουμπουλάκη (με τίτλο «Αρχαία απογεύματα», εκδ. "Κάκτος", 1985)
—μτφ. Χριστιάννα Ελ. Σακελλαροπούλου (εκδ. "Α. Α. Λιβάνη", 2003)
  • 1984: Tough Guys Dont Dance (Οι σκληροί δεν χορεύουν), μυθιστόρημα
—μτφ. Λουκάς Θεοδωρακόπουλος (εκδ. "Νεφέλη", 1988)
  • 1991: Harlots Ghost (Το φάντασμα της πόρνης), μυθιστόρημα, (μτφ.•Κωνσταντίνος Δόλκας (εκδ. "Α. Α. Λιβάνη", 1994)
  • 1997: The Gospel According to the Son (Το Κατά Υιόν Ευαγγέλιο), μυθιστόρημα
—μτφ. Μαρία Αγγελίδου, (εκδ. "Α. Α. Λιβάνη", 1997)
  • 1998: The Time of Our Time (Το χρονικό της εποχής μας), ανθολογία κειμένων
—μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου (εκδ. "Καστανιώτης", 2002)
  • 2003: Why Are We At War? (Γιατί κάνουμε αυτόν τον πόλεμο; ), δοκίμιο
—μτφ. Τάκης Θεοδωρόπουλος (εκδ. "Ωκεανίδα", 2003)
  • 2003: The Spooky Art: Some Thoughts on Writing (Η μάγισσα τέχνη. Μερικές σκέψεις για το γράψιμο), δοκίμιο για τη λογοτεχνία
—μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου, (εκδ. "Καστανιώτης", 2004)
  • 2007: The Castle in the Forest (Το κάστρο στο δάσος), μυθιστόρημα
—μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου (εκδ. "Καστανιώτης", 2007)
  • 2007: On God, an Uncommon Conversation (Περί Θεού, μια ασυνήθιστη συζήτηση), συζήτηση με τον Μάικλ Λένον περί Θεού
—μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου (εκδ. "Καστανιώτης", 2008)

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11913956w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118576461. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2017.
  4. ↑ www.news.com.au/mercury/story/0,22884,22739043-923,00.html.
  5. ↑ www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/11/10/AR2007111000518.html.
  6. ↑ apnews.myway.com/article/20071110/D8SQQRI80.html.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  9. ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 22800811. Ανακτήθηκε στις 17  Απριλίου 2023.
  10. ↑ www.nytimes.com/2002/09/14/arts/william-phillips-co-founder-and-soul-of-partisan-review-dies-at-94.html.
  11. ↑ www.nytimes.com/2002/11/18/world/booker-prize-won-t-include-us-writers.html.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  13. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  14. ↑ www.boston.com/bostonglobe/ideas/brainiac/2008/05/the_new_gods_19.html.
  15. ↑ www.huffingtonpost.com/2010/11/22/norris-mailer-dies-widow-_n_786864.html.
  16. ↑ www.nytimes.com/1985/05/19/books/lion-in-a-kaleidoscope.html.
  17. ↑ www.nytimes.com/1983/09/19/style/robert-d-loomis-weds-miss-mills.html.
  18. ↑ www.nytimes.com/1998/05/10/books/advertisements-for-himself.html.
  19. ↑ The Fine Art Archive. 32828. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  20. ↑ www.meetme.com/member/88542863.
  21. ↑ JSTOR. 464750.
  22. ↑ mobile.nytimes.com/article?a=783848&f=22.
  23. ↑ www.rogerebert.com/cast-and-crew/norman-mailer.
  24. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 25,5 p2204.htm#i22037. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  26. ↑ 26,00 26,01 26,02 26,03 26,04 26,05 26,06 26,07 26,08 26,09 26,10 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  27. ↑ www.pulitzer.org/prize-winners-by-category/223.
  28. ↑ Ανακτήθηκε στις 2  Φεβρουαρίου 2019.
  29. ↑ razzies.com/asp/content/XcNewsPlus.asp?cmd=view&articleid=27. Ανακτήθηκε στις 29  Νοεμβρίου 2019.
  30. ↑ www.iobdb.com/Lortel/Sidewalk.
  31. ↑ «The Lives of Norman Mailer. - book reviews | Washington Monthly | Find Articles at BNET». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2012. 
  32. ↑ «Author Norman Mailer dies at 84» (στα αγγλικά). 2007-11-10. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/7088648.stm. Ανακτήθηκε στις 2024-05-01. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Νόρμαν_Μέιλερ&oldid=10544771"