Βικιπαίδεια

Ντιν Μάρτιν

Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής

Ο Ντιν Μάρτιν (αγγλ.: Dean Martin, πραγματικό όνομα: Dino Paul Crocetti, 7 Ιουνίου 1917 - 25 Δεκεμβρίου 1995) ήταν Αμερικανός, ιταλικής καταγωγής, τραγουδιστής, ηθοποιός και κωμικός. Ένας από τους πιο δημοφιλείς Αμερικανούς καλλιτέχνες στα μέσα του 20ού αιώνα, ο Μάρτιν πήρε το παρατσούκλι "Ο Βασιλιάς Του Κουλ".[5][6] Επίσης, ο Μάρτιν και ο Τζέρι Λιούις, ήταν παρτενέρ του γνωστού κωμικού ντουέτου Martin and Lewis. Έπαιζαν σε νυχτερινά κέντρα και αργότερα είχαν πολλές εμφανίσεις στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Ντιν Μάρτιν
Ο Μάρτιν το 1960.
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Dean Martin (Αγγλικά)
ΨευδώνυμοThe King of Cool, Dino και Dino Martini
Γέννηση7 Ιουνίου 1917
Στούμπενβιλ, Οχάιο, ΗΠΑ
Θάνατος25 Δεκεμβρίου 1995 (78 ετών)
Μπέβερλι Χιλς, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Αιτία θανάτουΑναπνευστική ανεπάρκεια
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςWestwood Village Memorial Park Cemetery
ΕθνικότηταΙταλοαμερικανοί
Χώρα πολιτογράφησηςΑμερικανός
ΣπουδέςSteubenville High School[1]
ΙδιότηταΗθοποιός, τραγουδιστής, κωμικός
Εν ενεργεία1940 - 1990
ΣύζυγοςΜπέτι ΜακΝτόναλντ (1941 - 1949)
Τζίνι Μπίγκερ (1949-1973)
Κάρθιν Χον (1973-1976)
Τέκνα8
ΓονείςGaetano Crocetti[2] και Angela Barra[2]
ΣυγγενείςVeronica J. Valentini (ανιψιά)[3]
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςποπ μουσική, big band, easy listening, κάντρι μουσική, τζαζ και traditional pop
ΒραβεύσειςΒραβείο Grammy Συνολικής Προσφοράς (2009) και Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[4]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Ο Ντιν Μάρτιν και η Φλόρενς Χέντερσον το 1958

Μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Τζέρι Λιούις, ο Μάρτιν ακολούθησε σόλο καριέρα ως τραγουδιστής και ηθοποιός. Έγινε μία από τις πιο δημοφιλείς ατραξιόν στο Λας Βέγκας και ήταν γνωστός για τη φιλία του με καλλιτέχνες, όπως, ο Φρανκ Σινάτρα και ο Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ, οι οποίοι μαζί δημιούργησαν το Rat Pack.

Τo 1965, απέκτησε την δικιά του τηλεοπτική εκπομπή, με όνομα The Dean Martin Show, την οποία παρουσίαζε μέχρι και το 1974. Από το 1974 μέχρι και το 1985, ήταν ο παρουσιαστής του τηλεοπτικού προγράμματος Τhe Dean Martin Celebrity Roast. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μάρτιν έπαιξε σε σκηνές συναυλιών, νυχτερινά κέντρα, ηχογραφήσεις και εμφανίστηκε σε 85 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές.

Πρώιμη Ζωή

Επεξεργασία

Ο Μάρτιν γεννήθηκε Ντίνο Πωλ Κροσέττι στις 7 Ιουνίου 1917, στο Στούμπενβιλ του Οχάιο, από τον Ιταλό πατέρα Γκετάνο Αλφόνσο Κροσέττι (1894-1967) και την ιταλοαμερικανίδα μητέρα Άντζελα Κροσέττι (née Barra, 1899–1966). Ο πατέρας του, που ήταν κουρέας, ήταν από το Μοντεσιλβάνο του Αμπρούτσο, και οι ρίζες της μητέρας του πιστεύεται επίσης ότι προέρχονται από το Αμπρούτσο, αν και δεν είναι σαφώς γνωστές. Η πρώτη του γλώσσα ήταν ιταλική και δεν μιλούσε αγγλικά μέχρι που ξεκίνησε το σχολείο σε ηλικία πέντε ετών. Παρακολούθησε το Grant Elementary School στο Στούμπενβιλ, όπου δέχοταν μπούλινγκ λόγω των σπασμένων αγγλικών του. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό με το όνομα Γουίλιαμ Αλφόνσο Κροσέττι (1916-1968). Ως έφηβος, έπαιζε ντραμς ως χόμπι. Στην ηλικία των 15, εγκατέλειψε το σχολείο στην πρώτη λυκείου, διότι, σύμφωνα με τον ίδιο, θεωρούσε ότι ήταν πιο έξυπνος από τους καθηγητές του. Έκανε ποτά, εργάστηκε σε χαλυβουργείο, σε καζίνο, και ως μπόξερ.

Ταυτόχρονα, τραγουδούσε με τοπικές μπάντες, αποκαλώντας τον εαυτό του "Ντίνο Μαρτίνι" (σαν τον γνωστό τενόρο Νίνο Μαρτίνι). Το στυλ με το οποίο τραγουδούσε ήταν επηρεασμένο από αυτό του Χάρι Μιλλς και του Πέρρυ Κόμο. Στα τέλη του 1940 άρχισε να τραγουδά για τον μαέστρο της μπάντας του Κλίβελαντ, Σάμι Γουότκινς[7], ο οποίος του πρότεινε να αλλάξει το όνομά του σε Ντιν Μάρτιν. Έμεινε με τον Γουότκινς μέχρι και τον Μάιο του 1943[8]. Μέχρι το φθινόπωρο του 1943 είχε ξεκινήσει να κάνει στη Νέα Υόρκη. Ο Μάρτιν στρατολογήθηκε για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά μετά από 14 μήνες πήρε εξιτήριο λόγω κήλης.[9]

Τον Οκτώβριο του 1941, ο Martin παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ "Μπέττι" Ανν ΜακΝτόναλντ στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Μέχρι το τέλος του γάμου τους, το ζευγάρι είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά.

Καριέρα

Επεξεργασία

Συνεργασία με τον Τζέρι Λιούις

Επεξεργασία

Ο Μάρτιν, συνάντησε τον κωμικό Τζέρι Λιούις στο Glass Hat Club στη Νέας Υόρκης, όπου και οι δύο έκαναν εμφανίσεις. Οι δυο τους, ανέπτυξαν γρήγορα μια φιλία που οδήγησε στη δημιουργία ενός μουσικού-κωμικού ντουέτου. Το ντεμπούτο των Μάρτιν και Λιούις, έγινε στο 500 Club, στο Ατλαντικ Σίτυ, στις 24 Ιουλίου του 1946 όπου δεν έτυχαν καλής υποδοχής. Ο ιδιοκτήτης, τους προειδοποίησε ότι αν δεν καταλήξουν σε μια καλύτερη παράσταση για τη δεύτερη τους εμφάνιση, θα απολυθούν. Ο Λιούις και ο Μάρτιν συμφώνησαν να χωρίσουν την παράσταση σε τραγούδια και σκετς[10]. Το κοινό γέλασε. Αυτή η επιτυχία οδήγησε σε μια σειρά από καλοπληρωμένες εμφανίσεις, με αποκορύφωμα αυτή στο γνωστό νυχτερινό κλαμπ Copacabana της Νέας Υόρκης. Το μυστικό, όπως είπαν και οι δύο, είναι ότι αγνοούσαν το κοινό και έπαιζαν μεταξύ τους. Έκαναν το τηλεοπτικό τους ντεμπούτο στις 20 Ιουνίου του 1948.

Ξεκίνησαν μια ραδιοφωνική σειρά το 1949. Την ίδια χρονιά υπέγραψαν με τον τότε παραγωγό της Paramount, Χαλ Γουόλις, ένα συμβόλαιο, κάνοντας έτσι την πρώτη τους εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη, παίζοντας στη ταινία My Friend Irma.

Κάνοντας ταυτόχρονα τις εμφανίσεις τους σε club, σε δίσκους, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση κέρδισαν εκατομμύρια δολάρια. Ο Λιούις σε βιβλίο του, αποκαλεί τον Μάρτιν μία από τις μεγαλύτερες κωμικές ιδιοφυίες όλων των εποχών. Στον δεύτερο γάμο του Μάρτιν, το 1949, ο Λιούις ήταν ο κουμπάρος. Δυστυχώς όμως, τα σκληρά σχόλια των κριτικών, καθώς και η απογοήτευση από την ομοιότητα μεταξύ των ταινιών των Μάρτιν και Λιούις, τις οποίες ο παραγωγός Χαλ Γουόλις αρνήθηκε να αλλάξει, οδήγησαν στη δυσαρέσκεια του Μάρτιν[11]. Άρχισε να βάζει όλο και λιγότερο μεράκι στη δουλειά, οδηγώντας έτσι σε κλιμάκωση των διαφωνιών με τον Λιούις. Οι δυο τους δεν μπορούσαν πλέον να συνεργαστούν, ειδικά όταν ο Μάρτιν είπε θυμωμένα στον Λιούις ότι «δεν σήμαινε τίποτα άλλο για αυτόν, παρά ένα γαμημένο συμβόλαιο». Η ομάδα διαλύθηκε το 1956, ακριβώς δέκα χρόνια από την ημέρα που οι δυο τους τη δημιούργησαν[12].

Σόλο Καριέρα

Επεξεργασία

Η πρώτη σόλο ταινία του Μάρτιν, «Ten Thousand Bedrooms» (1957), ήταν μια εισπρακτική αποτυχία[13]. Αν και το τραγούδι "Volare" (Ιταλικό τραγούδι που ηχογράφησε ο Μάρτιν και κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου του 1958 [14]) έφτασε νούμερο δεκαπέντε στις ΗΠΑ και νούμερο 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο, η εποχή του ποπ τραγουδιού άρχισε να εξασθενεί με την έλευση του ροκ εντ ρολ. Ο Μάρτιν ήθελε να γίνει δραματικός ηθοποιός. Συμπρωταγωνίστησε σε ένα πολεμικό δράμα, The Young Lions (1958), με τους Μάρλον Μπράντο και Μοντγκόμερι Κλιφτ. Η ταινία ήταν η αρχή της επιστροφής του Μάρτιν. Ο Μάρτιν πρωταγωνίστησε μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα για πρώτη φορά στο δράμα του Βινσέντε Μινέλι, Το στίγμα του κολασμένου (1958). Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Μάρτιν ήταν πρωταγωνιστής ταινιών, ηχογράφησης, τηλεόρασης και νυχτερινών κέντρων. Ο Μάρτιν εμφανίστηκε στη ταινία Ρίο Μπράβο (1959), σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς με πρωταγωνιστές επίσης τους Τζον Γουέιν και Ρίκι Νέλσον. Εμφανίστηκε ξανά με τον Γουέιν το 1965 στη ταινίαThe Sons of Katie Elder. Κέρδισε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του στην κινηματογραφική κωμωδία του 1960 Who Is That Lady?[15] αλλά συνέχισε να αναζητά δραματικούς ρόλους, υποδύοντας έναν πολιτικό του Νότου στην ταινία Ada (1961), και πρωταγωνιστώντας στην δραματική ταινία του 1963, Toys in the Attic, παίζοντας με την Τζέραλντιν Πέιτζ, καθώς και στην τεράστια εισπρακτική επιτυχία Airport το 1970. Άλλές ταινίες στις οποίες συμμετείχε ήταν οι Ocean's 11 (1960), Robin and the 7 Hoods (1964), Sergeants 3 (1962), 4 for Texas (1963), Marriage on the Rocks (1965), Career (1959), All in a Night's Work (1961), What a Way to Go! (1964), Kiss Me, Stupid (1964), The Silencers (1966), Murderers' Row (1966), Πέντε σημαδεμένα τραπουλόχαρτα (1968), The Wrecking Crew (1969), παίζοντας συχνά μαζί με τους Φρανκ Σινάτρα, Σάμμυ Ντέιβις Τζούνιορ, Κιμ Νόβακ, Σίρλει ΜακΛέιν, Πίτερ Λόφορντ, Τζόι Μπίσοπ, και Μέριλιν Μονρό.

 
Ο Ντιν Μάρτιν και ο Τζέρι Λούις το 1955

Ως τραγουδιστής, ο Μάρτιν αντέγραψε τα στυλ των Χάρι Μιλς (των Αδελφών Μιλς), Μπινγκ Κρόσμπι και Πέρρυ Κόμο μέχρι που ανέπτυξε το δικό του. Όπως και ο Σινάτρα, δεν μπορούσε να διαβάσει μουσική[16], αλλά ηχογράφησε περισσότερα από 100 άλμπουμ και 600 τραγούδια. Το τραγούδι του, με τίτλο «Everybody Loves Somebody», έφτασε νούμερο ένα στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1964 ξεπερνώντας έτσι και το «A Hard Day's Night» των Beatles. Ακολούθησε το «The Door is Still Open to My Heart», που έφτασε νούμερο έξι εκείνη τη χρονιά. Λέγεται ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ ήταν θαυμαστής του Μάρτιν, και ερμήνευσε το τραγούδι με τίτλο "Love Me Tender" σύμφωνα με το στυλ του Μάρτιν. Ο Μάρτιν, όπως και ο Έλβις, επηρεάστηκε πολύ από την country μουσική, την οποία και απολάμβανε πολύ.[17] Το τελευταίο μουσικό άλμπουμ της καριέρας του, ήταν το The Nashville Sessions, το οποίο κυκλοφόρησε το 1983.

Για τρεις δεκαετίες, ο Μάρτιν ήταν από τις πιο δημοφιλείς εμφανίσεις στο Λας Βέγκας. Ο Μάρτιν τραγουδούσε και ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς, επωφελημένος από τη δεκαετία της κωμωδίας με τον Λιούις. Αν και συχνά τον θεωρούσαν γυναικά, ο Μάρτιν περνούσε πολύ χρόνο με την οικογένειά του. Όπως δήλωσε και η δεύτερη σύζυγος του, Τζίνι, πριν από το διαζύγιο του ζευγαριού: «Ήταν σπίτι κάθε βράδυ για δείπνο»[18].

Το Rat Pack

Επεξεργασία

Καθώς η σόλο καριέρα του Μάρτιν μεγάλωνε, αυτός και ο Φρανκ Σινάτρα έγιναν φίλοι. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Μάρτιν και ο Σινάτρα, μαζί με τους φίλους τους Τζόι Μπίσοπ, Πίτερ Λόφορντ και Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ, δημιούργησαν το Rat Pack. Έπαιζαν σε ταινίες μαζί, αποτελούσαν μέρος της κοινωνικής σκηνής του Χόλιγουντ και είχαν πολιτική επιρροή (μέσω του γάμου του Λόφορντ με την Πατρίσια Κένεντι, αδελφή του προέδρου Τζον Κένεντι). Το Rat Pack ήταν θρυλικό για τις παραστάσεις του στο Λας Βέγκας. Όποτε εμφανίζοταν, η πόλη πλημμύριζε από πλούσιους τζογαδόρους. Στη δεκαετία του 1960, τα αστεία τους περιστρεφόταν γύρω από θέματα ενηλίκων, όπως το ποτό του Μάρτιν, καθώς και η φυλή και η θρησκεία του Ντέιβις. Ο Σινάτρα και ο Μάρτιν υποστήριζαν το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και αρνούνταν να εμφανίζονται σε κλαμπ που δεν επέτρεπαν Αφροαμερικανούς ή Εβραίους ψυχαγωγούς.[19]

The Dean Martin Show

Επεξεργασία

Το 1965, ο Μάρτιν απέκτησε την δική του εβδομαδιαία σειρά κωμικής ποικιλίας του NBC, με τίτλο The Dean Martin Show, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1974. Κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Ηθοποιό - Τηλεοπτική Σειρά Μιούζικαλ ή Κωμωδία το 1966 και προτάθηκε ξανά τα επόμενα τρία χρόνια[20]. Η τηλεοπτική του εκπομπή ήταν επιτυχημένη. Χαρακτηριζόταν από γρήγορο αυτοσχεδιασμό μεταξύ του Μάρτιν και των εβδομαδιαίων καλεσμένων του. Αυτό προκάλεσε μια διαμάχη μεταξύ του Μάρτιν και των λογοκριτών του NBC, οι οποίοι επέμεναν σε περισσότερο έλεγχο του περιεχομένου. Αργότερα αντιμετώπισε προβλήματα με το NBC, λόγω της χρήσης άσεμνων ιταλικών φράσεων, οι οποίες προκάλεσαν παράπονα στους θεατές που μιλούσαν τη γλώσσα. Η εκπομπή ήταν συχνά στην πρώτη δεκάδα.

Μέσα από την εκπομπή, ο Μάρτιν, συχνά πρόβαλε τον εαυτό του ως έναν ανέμελο αλκοολικό. Ωστόσο, παρά τη φήμη του Μάρτιν ως πότη, η κατανάλωση αλκόολ από τον ίδιο, ήταν αρκετά πειθαρχημένη. Συχνά ήταν ο πρώτος που αποχωρούσε και όταν δεν βρισκόταν σε περιοδεία ή σε γύρισμα κάποιας ταινίας, συνήθως, γυρνούσε στο σπίτι για να δει την οικογένειά του[21]. Δανείστηκε το παίξιμο του αλκοολικού από τον Τζο Λιούις, αλλά οι πειστικές του απεικονίσεις των αλκοολικών στις ταινίες Το στίγμα του κολασμένου, και Ρίο Μπράβο, του Χάουαρντ Χοκς, οδήγησαν σε ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς περί αλκοολισμού. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, το The Dean Martin Show, συνέχιζε να κερδίζει θετικές κριτικές, και παρόλο που ο Μάρτιν δεν ήταν πια ένας από τους 40 κορυφαίους επιτυχημένους, τα μουσικά άλμπουμ του συνέχισαν να πωλούνται.

Σε εξαιρετική οικονομική κατάσταση πια, ο Μάρτιν άρχισε να μειώνει το πρόγραμμά του. Το The Dean Martin Show, έκανε την τελευταία του εμφάνιση στις 5 Απριλίου του 1974[22]. Την ίδια χρονιά, απέκτησε μια ακόμη τηλεοπτική εκπομπή, με τίτλο The Dean Martin Celebrity Roast, η οποία διήρκησε μέχρι και το 1984.

Μεταγενέστερη Καριέρα

Επεξεργασία

Για σχεδόν μια δεκαετία, ο Μάρτιν, ηχογραφούσε έως και τέσσερα μουσικά άλμπουμ το χρόνο. Ηχογράφησε το τελευταίο του άλμπουμ, με τίτλο, Once In A While, το 1974, το οποίο κυκλοφόρησε το 1978. Οι τελευταίες του ηχογραφήσεις έγιναν για την Warner Bros. Records. Το κινηματογραφικό δράμα του 1974, με τίτλο, Mr. Ricco, σηματοδότησε τον τελευταίο πρωταγωνιστικό ρόλο του Μάρτιν, στον οποίο έπαιξε έναν δικηγόρο υπεράσπισης ποινικών. Έπαιξε έναν χαρακτηριστικό ρόλο στην κωμωδία του 1981, με τίτλο,The Cannonball Run καθώς και στο σίκουελ της, παίζοντας μαζί με τον Μπαρτ Ρέυνολντς.[23]

Το 1972, υπέβαλε αίτηση διαζυγίου από τη δεύτερη σύζυγό του, Τζίνι. Μια εβδομάδα αργότερα, η επιχειρηματική του συνεργασία με το ξενοδοχείο Riviera στο Λας Βέγκας διαλύθηκε εν μέσω αναφορών για την άρνηση του καζίνο να δεχτεί το αίτημα του Μάρτιν να εμφανίζεται μόνο μία φορά τη νύχτα. Εντάχθηκε στο MGM Grand Hotel and Casino, όπου ήταν ο κορυφαίος ερμηνευτής τη νύχτα έναρξης του ξενοδοχείου στις 23 Δεκεμβρίου 1973, και το συμβόλαιό του απαιτούσε να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία (Mr. Ricco) για τα στούντιο της Metro-Goldwyn-Mayer. Λιγότερο από ένα μήνα μετά τη διάλυση του δεύτερου γάμου του, ο Μάρτιν ήταν 55 ετών όταν παντρεύτηκε την 26χρονη Κάθριν Χόουν, στις 25 Απριλίου 1973. Η Χόουν ήταν ρεσεψιονίστ στο κομψό κομμωτήριο Gene Shacove στο Μπέβερλι Χιλς. Χώρισαν στις 10 Νοεμβρίου 1976. Επίσης, αρραβωνιάστηκε για λίγο με την Γκέιλ Ρένσοου. Τελικά, ο Μάρτιν συμφιλιώθηκε πάλι με την Τζίνι, αν και δεν ξαναπαντρεύτηκαν ποτέ.

Ο Μάρτιν έκανε επίσης μια συμφιλιώθηκε πάλι με τον Λιούις, δημοσίως, τον Σεπτέμβριο του 1976. Η συμφιλίωση τους αυτή, προβλήθηκε τηλεοπτικά. Ο Σινάτρα συγκλόνισε τον Λιούις φέρνοντας τον Μάρτιν στη σκηνή και καθώς οι δυο τους αγκαλιάστηκαν, το κοινό τούς χειροκρότησε και τα τηλέφωνα "άναψαν", με αποτέλεσμα μία από τις πιο κερδοφόρες χρονιές του τηλεθέατος μέχρι εκείνη την εποχή. Ο Λιούις ανέφερε αργότερα ότι το γεγονός αυτό, ήταν ένα από τα τρία πιο αξέχαστα της ζωής του. Ο Λιούις είπε: «Λοιπόν, δουλεύεις;», και ο Μάρτιν, παίζοντας τον μεθυσμένο, απάντησε ότι εμφανιζόταν στο MGM Grand Hotel. Αυτό, μαζί με τον θάνατο του γιου του Μάρτιν, Ντιν Πολ Μάρτιν, περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, βοήθησε στο να φέρει κοντά τους δύο ψυχαγωγούς. Διατηρούσαν μια ήσυχη φιλία, αλλά εμφανίστηκαν δημοσίως μόνο μία φορά ακόμα, το 1989, στα 72α γενέθλια του Μάρτιν.[24]

Ο Μάρτιν επέστρεψε σύντομα στον κινηματογράφο με εμφανίσεις στην εμπορικά επιτυχημένη ταινία, με τίτλο, The Cannonball Run, καθώς και στο σίκουελ της. Ηχογράφησε επίσης ένα χιτ σινγκλ με τίτλο, "Since I Met You Baby", και έκανε το πρώτο του μουσικό βίντεο, το οποίο εμφανίστηκε στο MTV και δημιουργήθηκε από τον μικρότερο γιο του Μάρτιν, Ρίκι. Στις 21 Μαρτίου 1987, ο γιος του Μάρτιν, Ντιν Πολ Μάρτιν, πέθανε όταν το αεροσκάφος του συνετρίβη ενώ πετούσε με την Εθνική Φρουρά της Καλιφόρνιας. Ο θρήνος του Μάρτιν για το θάνατο του γιου του τον άφησε καταθλιπτικό και αποθαρρυμένο. Αργότερα, μια περιοδεία με τον Ντέιβις και τον Σινάτρα το 1988, πραγματοποιήθηκε, εν μέρει, για να βοηθήσει τον Μάρτιν να ανακάμψει.[25]

Οι τελευταίες εμφανίσεις του στο Βέγκας ήταν στο Bally's Hotel, το 1991. Στο Bally's, είχε την τελευταία του επανένωση με τον Λιούις, στα 72α γενέθλιά του. Οι δύο τελευταίες τηλεοπτικές εμφανίσεις του Μάρτιν, αφορούσαν αφιερώματα στα πρώην μέλη του Rat Pack. Στις 8 Δεκεμβρίου 1989, παρευρέθηκε στη γιορτή των 60 χρόνων του Σάμμυ Ντέιβις Τζούνιορ, που προβλήθηκε λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει ο Ντέιβις από καρκίνο στο λαιμό. Τον Δεκέμβριο του 1990, ο Μάρτιν συνεχάρη τον Σινάτρα για τα 75α γενέθλιά του.

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Ο Μάρτιν παντρεύτηκε τρεις φορές. Παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ "Μπέττι" Ανν ΜακΝτόναλντ, (14 Ιουλίου 1922 - 11 Ιουλίου 1989) το 1941. Το ζευγάρι είχε τέσσερα παιδιά. Ο Μάρτιν και η ΜακΝτόναλντ χώρισαν το 1949 και ο Ντιν κέρδισε την επιμέλεια των παιδιών τους.

Ο Μάρτιν στη συνέχεια παντρεύτηκε την Ντόροθι Τζιν "Τζίνι" Μπίγκερ (27 Μαρτίου 1927 - 24 Αυγούστου 2016). Ο γάμος τους κράτησε 24 χρόνια (1949–1973) και απέκτησαν τρία παιδιά.

Ο Μάρτιν παντρεύτηκε την Κάθριν Χόουν (γεννήθηκε το 1947), ένας γάμος, που κράτησε τρία χρόνια πριν ο Μάρτιν ξεκινήσει διαδικασίες διαζυγίου. Δεν είχαν δικά τους βιολογικά παιδιά, αλλά ο Μάρτιν υιοθέτησε την κόρη της Χόουν, τη Σάσα. Μετά το διαζύγιό τους, ο Μάρτιν είχε μια σύντομη σχέση με το μοντέλο και παλιά φίλη Πατ Σίαν[26].

Ασθένεια και θάνατος

Επεξεργασία

Ο Μάρτιν, ένας μακροχρόνιος καπνιστής, διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα, τον Σεπτέμβριο του 1993 και του είπαν ότι θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του, αλλά το απέρριψε. Αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή στις αρχές του 1995 και πέθανε από οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια που προήλθε από εμφύσημα στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς, την ημέρα των Χριστουγέννων, το 1995, σε ηλικία 78 ετών, ακριβώς είκοσι εννέα χρόνια μετά και σχεδόν το ίδιο λεπτό, που είχε πεθάνει και η μητέρα του[27]. Τα φώτα του Las Vegas Strip έσβησαν προς τιμήν του.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  3. ↑ www.imdb.com/name/nm0001509/.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ mike says: (23 Ιουλίου 2009). «Dean Martin's Diva Daughter: Elvis Called My Dad 'The King of Cool'». Blog.blogtalkradio.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2012. 
  6. ↑ "Dean Martin 'just a golfer' to his kids", thestar.com
  7. ↑ «WATKlNS, SAMUEL (SAMMY)». Encyclopedia of Cleveland History | Case Western Reserve University (στα Αγγλικά). 12 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. 
  8. ↑ Article in the CLEVELAND PLAIN DEALER. University of Illinois Press. σελίδες 452–454. ISBN 978-0-252-09941-0. 
  9. ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (26 Δεκεμβρίου 1995). «Dean Martin, Screen Star and Singer, Dies at 78». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ Kehr, Dave (2017-08-20). «Jerry Lewis, a Jester Both Silly and Stormy, Dies at 91» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/08/20/movies/jerry-lewis-dead-celebrated-comedian-and-filmmaker.html. Ανακτήθηκε στις 2021-08-01. 
  11. ↑ Internet Archive (2005). Dean & me. Doubleday. ISBN 978-0-7679-2086-5. 
  12. ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (19 Οκτωβρίου 2005). «Martin & Lewis breakup recalled». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. 
  13. ↑ Crowther, Bosley (1957-04-04). «Screen: Solo by Martin; Singer Is Seen at State Without Jerry Lewis» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1957/04/04/archives/screen-solo-by-martin-singer-is-seen-at-state-without-jerry-lewis.html. Ανακτήθηκε στις 2021-08-01. 
  14. ↑ «Dean Martin discography» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-01-31. https://en.wiki.x.io/w/index.php?title=Dean_Martin_discography&oldid=1003882131. 
  15. ↑ «Who Was That Lady?». www.goldenglobes.com. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. 
  16. ↑ Chilton, Martin (2015-12-24). «Dean Martin: the man whose voice captured Christmas» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/music/artists/dean-martin-the-man-whose-voice-captured-christmas/. Ανακτήθηκε στις 2021-08-01. 
  17. ↑ Dean Martin Mini Documentary + The Nashville Sessions, https://www.youtube.com/watch?v=uBtQEMAv9Ro, ανακτήθηκε στις 2021-08-02 
  18. ↑ RIFE, SUSAN L. «A daughter looks back on her famous father's life». Sarasota Herald-Tribune (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ Sinatra, Nancy (1998). Frank Sinatra : an American legend. Pleasantville, NY: Reader's Digest Association. ISBN 0-7621-0134-2. 39538921. 
  20. ↑ «Dean Martin Show, The». www.goldenglobes.com. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2021. 
  21. ↑ Facebook· Twitter· options, Show more sharing· Facebook· Twitter· LinkedIn· Email· URLCopied!, Copy Link· Print (25 Δεκεμβρίου 2015). «Classic Hollywood: What was Dean Martin really drinking?». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2021. 
  22. ↑ «The Dean Martin Show» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-07-23. https://en.wiki.x.io/w/index.php?title=The_Dean_Martin_Show&oldid=1035077495. 
  23. ↑ Canby, Vincent (1981-06-20). «'CANNONBALL RUN' WITH BURT REYNOLDS» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1981/06/20/movies/cannonball-run-with-burt-reynolds.html. Ανακτήθηκε στις 2021-08-02. 
  24. ↑ Talevski, Nick (2006). Knocking on heaven's door : rock obituaries. London: Omnibus. ISBN 978-1-84609-091-2. 64555765. 
  25. ↑ Thacker, G.W. (1996-03-05). Technical progress report, January-December 1996. Office of Scientific and Technical Information (OSTI). http://dx.doi.org/10.2172/217734. 
  26. ↑ Clemens, Samuel (22 Μαΐου 2020). Pat: A Biography of Hollywood's Blonde Starlet. Sequoia Press. ISBN 978-0-578-68282-2. 
  27. ↑ «New York Times Economic Insecurity Poll, December 1995». ICPSR Data Holdings. 8 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2021. 

Περαιτέρω μελέτη

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ντιν_Μάρτιν&oldid=10893000"