Ντεμετριούς Στεφανοπολί ντε Κομνέν
Ο Δήμος Στεφανόπολι (γαλλικά: Démétrius Stephanopoli de Comnène, Παόμια, σήμερα Καργκέζε, Κορσική, 12 Νοεμβρίου 1749 - Παρίσι, 8 Αυγούστου 1821) ήταν Γάλλος αριστοκράτης ελληνικής καταγωγής, αξιωματικός, βοτανολόγος και συγγραφέας, απεσταλμένος του Ναπολέοντα στην Ελλάδα.
Ντεμετριούς Στεφανοπολί ντε Κομνέν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Démétrius Stephanopoli de Comnène (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1749[1][2][3] Καργκέζε |
Θάνατος | 8 Αυγούστου 1821 Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αξιωματικός συγγραφέας[5] |
Οικογένεια | |
Αδέλφια | Πανοριά Κομνέν |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | maréchal de camp |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Δήμος Στεφανόπολι γεννήθηκε το 1749 στο ελληνικό χωριό Παόμια, το σημερινό Καργκέζε στο νησί της Κορσικής. Το χωριό ιδρύθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα από πρόσφυγες Μανιάτες, που υπό την ηγεσία του Πρωτόγερου Στεφανόπουλου και με την ενθάρρυνση της Δημοκρατίας της Γένοβας, εγκαταστάθηκαν στην Καλαβρία και στη συνέχεια στην Κορσική.
Ο Δημήτριος ήταν ο γιος του Κωνσταντίνου Στεφανόπολι (†1779), του κληρονομικού ηγέτη της ελληνικής αποικίας στην Κορσική, καθώς επίσης και αδελφός της Πανώριας Κομνηνής, και θείος της Laure Junot d'Abrantès.
Το 1779 έλαβε το βαθμό του λοχαγού του ιππικού.
Ο Δημήτριος ισχυριζόταν ότι ήταν απόγονος δέκατης τρίτης γενεάς του τελευταίου αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, του Δαυίδ της Τραπεζούντας.
Ο Στεφανόπολι αναγνωρίστηκε ως απόγονος και διάδοχος του αυτοκράτορα Δαυίδ Κομνηνού το 1782 από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ΄,[6] κάτι που του επέτρεψε να προσθέσει το όνομα των Κομνηνών στο επώνυμό του. Μετά την Γαλλική Επανάσταση ο Ναπολέων «έξυπνα και κυνικά κερδοσκοπούσε με τις εθνικές φιλοδοξίες του ελληνικού λαού», μυστικοί απεσταλμένοι του πλημμύρισαν την Ελλάδα, ειδικά στο πλαίσιο της προετοιμασίας για πόλεμο με την Τουρκία και την αιγυπτιακή εκστρατεία.[7]
Ο Ναπολέων έστειλε τους συμπατριώτες του Στεφανόπολι, Δημήτριο και τον αδελφό του Νικόλαο, στη Μάνη το 1797, για να προετοιμάσουν μια εξέγερση εναντίον των Τούρκων.[8] Οι Στεφανόπολι επέδωσαν στον ηγεμόνα της Μάνης Τζανέτο Γρηγοράκη επιστολή του Βοναπάρτη σχετικά με την αξιοποίηση των ακτών της Μάνης από τον γαλλικό στόλο. [9]
Στις 19 Μαΐου του 1798 ο γαλλικός στόλος απέπλευσε από την Τουλόν και την 1η Ιουλίου 1798, ο Ναπολέων αποβιβάστηκε στην Αίγυπτο. Μετά την αιγυπτιακή εκστρατεία ο Στεφανόπολι επέστρεψε στη Γαλλία, όπου το 1800 εξέδωσε το βιβλίο με την ονομασία Ταξίδι στην Ελλάδα (Voyage en Grèce).[10] Μετά την αποκατάσταση της μοναρχίας ο Στεφανόπολι έλαβε από τον Λουδοβίκο ΙΗ' τον βαθμό του ταξιάρχου.[6] Πέθανε στο Παρίσι στις 8 Αυγούστου 1821.
Εργασίες
Επεξεργασία- Démétrius Stephanopoli de Comnène, Notes archéologiques, Ajaccio, 1841
- Démétrius Stephanopoli de Comnène, Précis d'histoire de la maison de Comnène, Paris
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Les Belles lettres, επιμ. (1959). Marie-Anne Comnène ,titre=Cargèse: une colonie grecque en Corse.
- Prince Georges Comnène, Sur la Grèce, Imprimerie de Firmin Didot Frères, Paris, octobre 1831 (Lire en ligne)
Εξωτερικές αναφορές
Επεξεργασία- Hervé Rousseau, La duchesse d'Abrantès, Nepoléon et les Comnène sur Info-Grèce
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 58014. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp01284373.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 10466097r.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 140780971. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 Georges-de-Κομνηνή, op. cit., σ.. 41.
- ↑ http://www.reenactor.ru/ARH/PDF/Stanislavskaya.pdf
- ↑ [Δημήτρης Φωτιάδης, Ιστορία τού 21, ΜΕΛΙΣΣΑ , 1971, τ.Δ, σ.303]
- ↑ Παρίσι έτος VIII, Προλεγόμενα, Τάσος Βουρνάς. ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΟ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΛΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1797 ΚΑΙ 1798. Αθήνα 1974: Αφοι Τολίδη. σελ. 19.
- ↑ [Δημήτρης Φωτιάδης, Ιστορία τού 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, τ.Δ, σ.304 ]