Ντένις Κάλφερτ
Ο Ντένις Κάλφερτ (φλαμανδικά: Denis (ενίοτε και Denys) Calvaert (1540 – 16 Απριλίου 1619) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, ο οποίος γεννήθηκε στην Αμβέρσα και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ιταλία, όπου έγινε γνωστός ως Dionisio Fiammingo[7] ή απλώς Il Fiammingo (= «ο Φλαμανδός»). Ο Κάλφερτ ήταν εμβριθής μελετητής της αρχιτεκτονικής, της ανατομίας και της ιστορίας και τα έργα του χαρακτηρίζονται από την προηγμένη τους σύνθεση και τον πλούσιο χρωματισμό.
| Ντένις Κάλφερτ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1540[1] Αμβέρσα |
| Θάνατος | 17 Μαρτίου 1619[1][2][3] Μπολόνια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νότιες Κάτω Χώρες |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[4][5], καθηγητής[5] και σχεδιαστής[6] |
| Κίνημα | μπαρόκ |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | μπαρόκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΑφού σπούδασε τοπιογραφία για κάποιο διάστημα στη γενέτειρα πόλη του,[8] (στο "Αρχείο Καλλιτεχνών" της Αμβέρσας ("Liggeren") καταγράφεται, το 1556-57 ως Caluwaert), τον ανέλαβε ο Κρίστιαν φαν Κούεμπορν (Christian van den Queborn ή Christiaen van Queecborn).
Στη συνέχεια μετακόμισε στη Μπολόνια, όπου αρχικά εργάστηκε υπό τον Ιταλό ζωγράφο Πρόσπερο Φοντάνα (Prospero Fontana). Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τον μανιερισμό της φλαμανδικής τέχνης και έμοιαζαν κατασκευασμένα από κάποιον Ιταλό. Φεύγοντας από τη Μπολόνια μετέβη στη Ρώμη, το 1572, όπου βοήθησε τον Λορέντσο Σαμπατίνι (Lorenzo Sabbatini) στις εργασίες του στο παπικό Ανάκτορο του Βατικανού και αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο του αντιγράφοντας και μελετώντας τις εργασίες του Ραφαήλ.[8]
Επιστρέφοντας στη Μπολόνια δημιούργησε το δικό του εργαστήριο. Απέκτησε κάποιους πολλά υποσχόμενους νέους μαθητές, ανάμεσά τους οι Γκουίντο Ρένι, Τζοβάννι Μπαττίστα Μπερτούζιο, Φραντσέσκο Αλμπάνι και Ντομενικίνο,[9] που σύντομα ακολούθησε το παράδειγμα του Αννίμπαλε Καρράτσι και ανέλαβε σημαντικές παραγγελίες στη Ρώμη. Οι Βιτσέντσιο Γκόττι, Φραντσέσκο Γκέσσι,[10] και Τζάκομο Σεμέντσα εργάστηκαν, επίσης, στο εργαστήριό του, πριν προσχωρήσουν στο εργαστήριο του Γκουίντο Ρένι. Με τον Κάλφερτ εργάστηκαν, επίσης, οι Βιτσέντο Σπιζανέλλι και Γκαμπριέλλο Φερραντίνι.[11]
Ο Κάλφερτ έχαιρε του σεβασμού των συμπολιτών του στη Μπολόνια, καθώς και των συναδέλφων του, όπως φαίνεται από την παρουσία του Λουντοβίκο Καρράτσι, επικεφαλής του "ανταγωνιστικού" εργαστηρίου, μαζί με όλους του τους μαθητές, στη νεκρώσιμη ακολουθία του Κάλφερτ στη Βασιλική Santa Maria dei Servi της Μπολόνια.
Ύφος και επιδράσεις
ΕπεξεργασίαΟ Κάλφερτ χρησιμοποιούσε χαρακτηριστικά την τεχνική του κιαροσκούρο (chiaroscuro) για να αποδώσει το ύφος που επιζητούσε στις μορφές του προσκηνίου, τεχνική που προερχόταν από τον Κορρέτζο, με παρασκήνιο βορειοευρωπαϊκά τοπία. Η από πλευράς του χρήση των χρωμάτων αντικατοπτρίζει την επιρροή του Φεντερίκο Μπαρρότσι (Federico Barocci). Συνεχίζοντας να ακολουθεί τη μανιεριστική αισθητική σε όλη του τη σταδιοδρομία, ο Κάλφερτ συνέβαλε σημαντικά στον κλασικισμό που χαρακτήριζε τη Σχολή της Μπολόνια στη ζωγραφική από τις αρχές του 17ου αιώνα.[12]
Τα κύρια έργα του σήμερα βρίσκονται στη Μπολόνια, στη Φλωρεντία, στην Αγία Πετρούπολη, στην Πάρμα και την Καν, ενώ πολλοί πίνακές του έχουν γίνει και χαρακτικά. Πολλά από τα έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης της Μπολόνια, ενώ ένα από τα πλέον ξακουστά έργα του, ο "Αρχάγγελος Μιχαήλ" βρίσκεται στη Βασιλική του Αγίου Πετρωνίου της Μπολόνια. [9]
Έργα
Επεξεργασία
-
Ο Μυστικός Γάμος της Αγίας Αικατερίνης -
Η Αγία Οικογένεια με τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και την Αγία Άννα -
Μη μου άπτου -
Η Αγία Οικογένεια με τον Άγιο Ιωάννη και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, San Giacomo Maggiore, Μπολόνια -
Τα Εισόδια της Θεοτόκου -
Η Δανάη καλωσορίζει τη χρυσή βροχή -
Θάνατος του Μάρτυρα Αγίου Πέτρου Μαύρη κιμωλία, πινέλο και καφέ επικάλυψη, τονισμένα σημεία με πινέλο και λευκό του μολύβδου σε αχνό μπλε χαρτί -
Η τελική Κρίση (λεπτομέρεια)
_02.jpg)
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 14876. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
- ↑ «Denis Calvart». Biografisch Portaal. 74065418.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00030693. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 12 Μαρτίου 2018. 500020043. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /58601. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Collectie Boijmans Online. www
.boijmans .nl /en /collection /artworks /168196 /print-album. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2024. - ↑ «Calvaert "kàlvaart", Denijs, detto Dionisio Fiammingo» (στα Italian). Treccani. http://www.treccani.it/enciclopedia/calvaert-denijs-detto-dionisio-fiammingo/. Ανακτήθηκε στις 3 December 2013.
- ↑ 8,0 8,1 Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Calvart, Denis» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 5 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 69-70
- ↑ 9,0 9,1 Wood, James, ed. (1907). "Calvaert, Denis". The Nuttall Encyclopædia. London and New York: Frederick Warne.
- ↑ Orlandi, Pellegrino Antonio; Guarienti, Pietro (1719), Abecedario pittorico, Naples, σελ. 165, http://books.google.com/?id=x3MGAAAAQAAJ
- ↑ Hobbes, James R. (1849). Picture collector's manual adapted to the professional man, and the amateur. T&W Boone, 29 Bond Street; Digitized by Googlebooks. σελ. 33.
- ↑ Van Miegroet, Hans J. «Calvaert, Denys». Oxford Art Online. Oxford University Press. http://www.oxfordartonline.com/subscriber/article/grove/art/T013222. Ανακτήθηκε στις 3 December 2013. (απαιτείται συνδρομή)
Πηγές
Επεξεργασία- Herbermann, Charles, ed. (1913). Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Denys Calvaert στο Wikimedia Commons- Denys Calvaert On-Line. ArtCyclopedia.