Βικιπαίδεια

Νέλλη Αγγελίδου

Ελληνίδα ηθοποιός

Η Νέλλη Αγγελίδου (Πειραιάς, 10 Φεβρουαρίου 1923 – Αθήνα, 6 Οκτωβρίου 2014) υπήρξε σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός. Διακρίθηκε κυρίως στο θέατρο ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς και δεύτερους ρόλους σε έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας. Κατέθεσε επίσης, σπουδαίες ερμηνείες και σε παραστάσεις αρχαίου δράματος. Επικεντρώθηκε περισσότερο στο δραματικό ρεπερτόριο και ελάχιστα στην κωμωδία. Εξελίχθηκε σε γκραν ρολίστα ηθοποιό που διέθετε μεγάλη ερμηνευτική γκάμα και ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές ερμηνευτικές «σχολές». Εργάστηκε τόσο στις μεγάλες κρατικές σκηνές όσο και στο ελεύθερο θέατρο σε εμπορικούς και πειραματικούς θιάσους, συμμετέχοντας σε περισσότερες από πενήντα θεατρικές παραγωγές.

Νέλλη Αγγελίδου
Γέννηση10 Φεβρουαρίου 1923 (1923-02-10)
Πειραιάς
Θάνατος6 Οκτωβρίου 2014 (91 ετών)
Αθήνα
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Κηφισιάς Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑνωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» (1955)
Ιδιότηταηθοποιός
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Η Νέλλη Αγγελίδου γεννήθηκε στον Πειραιά το 1923.[1][α] Το πατρικό της όνομα ήταν Νέλλη (Ελένη) Ακεστορίδη. Υπήρξε παντρεμένη με τον Άγγελο Αγγελίδη με τον οποίο απέκτησε έναν γιο. Πριν αποφασίσει να γίνει ηθοποιός εργάστηκε για μία δεκαετία περίπου, ως διοικητικός υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και ολοκληρώνοντας το πρώτο έτος σπουδών πήρε την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο (1954/55).[2] Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση επί σκηνής με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». Παρέμεινε στο δυναμικό του Θεάτρου Τέχνης έως και τη θεατρική σεζόν 1957/58 και επανήλθε σε αυτό περιστασιακά κατά τις επόμενες δεκαετίες. Ακολούθησαν συνεργασίες της με το Εθνικό Θέατρο, με το Κυκλικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, με τον θίασο του Δημήτρη Χορν, με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (Κ.Θ.Β.Ε.), με τον θίασο Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού κ.ά.[3][4] Ολοκλήρωσε τη θεατρική της πορεία το 2003, ερμηνεύοντας τον μονόλογο του Αντώνη Δωριάδη Η αναχώρηση ή καρκίνος του λάρυγγος. Επιπλέον, εργάστηκε σε μικρότερη έκταση στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Την τελευταία της εμφάνιση ως ηθοποιός την πραγματοποίησε το 2013, στην κινηματογραφική ταινία του Μιχάλη Κωνσταντάτου Luton. Είχε τιμηθεί με το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη», αλλά και από την Ελληνική Ραδιοφωνία για τη συνολική προσφορά της στον Πολιτισμό.[5] Πέθανε στον ύπνο της στις 6 Οκτωβρίου 2014[6] και κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Κηφισιάς.

Επαγγελματική πορεία

Επεξεργασία

Αφετηρία της θεατρικής πορείας της Νέλλης Αγγελίδου υπήρξε ο ρόλος της Λιούμποφ στον Βυσσινόκηπο του Αντόν Τσέχοφ (1955), σε μία παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Για την ερμηνεία της σε αυτήν την παράσταση ο Μ. Καραγάτσης έγραψε «Η αποκάλυψις της προχθεσινής βραδυάς ήταν η νέα ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Με ωραίο σκηνικό παράστημα και ενδιαφερόντως εκφραστική φυσιογνωμία, απέδειξε πως είναι προικισμένη με τάλαντο μεγάλο».[7] Στη συνέχεια συμμετείχε σε έξι ακόμα παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης ερμηνεύοντας κύριους ρόλους σε έργα της σύγχρονης δραματουργίας (Το αλέτρι και τ' άστρα, Τριαντάφυλλο στο στήθος, Ο κύκλος με την κιμωλία, Λίβινγκ ρουμ), καθώς και της κλασικής (Δωδέκατη νύχτα) και της νεοελληνικής δραματουργίας (Η αυλή των θαυμάτων).[8] Αρκετά από αυτά τα έργα παρουσιάστηκαν τότε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στις παραστάσεις αυτές η ίδια ξεχώρισε για την ερμηνεία της στο ρόλο της Σεραφίνας στο έργο Τριαντάφυλλο στο στήθος του Τενεσί Ουίλιαμς, ερμηνεία για την οποία κέρδισε θερμά σχόλια από το σύνολο σχεδόν των θεατρικών κριτικών.[9][10][11]

Από το 1959 έως το 1961 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σε οκτώ θεατρικές παραγωγές, όπου ερμήνευσε τόσο πρωταγωνιστικούς ρόλους (Ιουλιανός ο παραβάτης, Αλκιβιάδης, Οργισμένα νειάτα) όσο και δεύτερους (Ριχάρδος ο Γ', Πειρασμός, Γέρμα κ.ά.).[12] Στο Εθνικό Θέατρο δούλεψε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες των Αλέξη Σολομού, Κωστή Μιχαηλίδη και Αλέξη Μινωτή. Όπως μαρτυρά η θεατρική κριτική της εποχής οι παραστάσεις του Εθνικού βοήθησαν τη Ν. Αγγελιδου να εμπλουτίσει τα υποκριτικά της εργαλεία και να διευρύνει την ερμηνευτική της γκάμα.[13] Στη συνέχεια εργάστηκε στο ελεύθερο θέατρο συμμετέχοντας σε θιάσους με εκ διαμέτρου αντίθετες θεατρικές καταβολές και στοχεύσεις. Συμμετείχε στο ανέβασμα δύο έργων του σύγχρονου ξένου εναλλακτικού ρεπερτορίου (Ένας όμηρος και Ερρίκος ο Η' και οι γυναίκες του) από το Κυκλικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησε η ένταξή της στον θίασο του Δημήτρη Χόρν (1963-1964), όπου ερμήνευσε κύριους ρόλους σε έργα μπουλβάρ. Η «θητεία» της στο είδος του μπουλβάρ ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή σε δύο ακόμα παραγωγές: στο Καληνύχτα έρωτα του Αλέκου Λιδωρίκη (θίασος Δημήτρη Μυράτ, 1965) και στο Οικογένεια Μαρεσκώ του Μ. Ζ. Σωβαζόν (θίασος Πέτρου Φυσσούν, 1967).[14]

Η επιστροφή της στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το 1965, συνδέθηκε με δύο παραστάσεις που μνημονεύονται στην ιστορία του μεταπολεμικού ελληνικού θεάτρου. Ερμήνευσε την Άτοσσα στους Πέρσες του Αισχύλου, πρώτη της συμμετοχή σε παράσταση αρχαίου δράματος, καθώς και τη Μάρθα στην παράσταση του έργου του Έντουαρντ Άλμπι Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ. Η παράσταση των Περσών προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις για τον τρόπο αναπαράστασης της αρχαίας τραγωδίας και αρκετές επικρίσεις από πλευράς θεατρικής κριτικής. Μέσα σε αυτό το κλίμα υπήρξαν κριτικοί που στάθηκαν στην ερμηνεία της Ν. Αγγελίδου και της αναγνώρισαν το μέτρο του τραγικού,[15] την έξοχη κίνηση και τις σιωπές της.[16] «Η ίδια αποτιμά την αφήγηση του ονείρου της Άτοσσας ως κορυφαία της ερμηνευτική στιγμή, γιατί ένιωσε την ταύτιση ως έξοδος από τον εαυτό της».[17] Η επόμενη συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το 1969, στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη την έφερε –για πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα της– στον στίβο της αττικής κωμωδίας. Οι κριτικές για την ερμηνεία της στον ρόλο της Λυσιστράτης στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν επαινετικές.[18]

Από το 1969 έως και την επιστροφή της στο Εθνικό Θέατρο το 1986, άλλαζε θεατρική «στέγη» σχεδόν κάθε σεζόν με γνώμονα πάντα συνεργασίες με θιάσους που παρουσίαζαν έργα σημαντικής δραματουργικής αξίας. Την περίοδο αυτή σταδιακά, άρχισε να μετασχηματίζεται από πρωταγωνίστρια σε γκραν ρολίστα. Ενδεικτικά αναφέρονται οι συνεργασίες με: τον θίασο του Δ. Χορν (Ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ', 1972), με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο (Η μάνα,1976 και Εξορία, 1983), με το Προσκήνιο (Σόδομα και Γόμορρα, 1983) κ.ά. Παράλληλα, συμμετείχε και σε παραστάσεις αρχαίου δράματος σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού και της Ελλάδας. Υποδύθηκε την Κλυταιμνήστρα στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή (Κ.Θ.Β.Ε., 1975), την Αγαύη στις Βάκχες του Ευριπίδη (Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». 1977), την Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη (Κ.Θ.Β.Ε., 1981) και την Ιοκάστη στις Φοίνισσες του Ευριπίδη (Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, 1983). Στις παραστάσεις αυτές υποδύθηκε τις τραγικές ηρωίδες υπό την ανανεωμένη και αναθεωρητική σκηνοθετική ματιά σκηνοθετών όπως ο Μίνως Βολανάκης και ο Λεωνίδας Τριβιζάς. Η κριτική εξήρε κυρίως, την ερμηνεία της στην Κλυταιμνήστρα, με αναφορές στην υποβλητικότητά της και στη μεταμόρφωσή της.[19]

Η επάνοδος της Ν. Αγγελιδου στο Εθνικό Θέατρο (1986) σήμανε και την πιο μακροχρόνια παραμονή της σε έναν θεατρικό οργανισμό. Παρέμεινε στο Εθνικό Θέατρο σχεδόν ως το τέλος της θεατρικής της καριέρας (2002). Την περίοδο αυτή της δόθηκε η ευκαιρία να καταθέτει σημαντικές ερμηνείες σε δραματικούς ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου —ελληνικού και ξένου— αλλά και αρχαίου δράματος. Στο ξένο ρεπερτόριο διακρίθηκε ως Ελισάβετ στην τραγωδία Μαρία Στιούαρτ του Φ. Σίλερ (1986), ως Λάουρα στον Πατέρα του Α. Στρίντμπεργκ (1988), ως Μάνα Κουράγιο στο ομώνυμο έργο του Μπ. Μπρεχτ (1991) κ.ά. Από τις συμμετοχές της σε νεοελληνικά έργα που παραστάθηκαν στο Εθνικό Θέατρο θεωρήθηκαν σημαντικές και ενδιαφέρουσες οι ερμηνείες της στα έργα Εξορία (1987)[20] και Προς Ελευσίνα (1995)[21] του Παύλου Μάτεσι.

Αντικείμενο πολλών συζητήσεων και ποικίλων αντιδράσεων υπήρξε η συμμετοχή της ως Τειρεσίας στην παράσταση της Αντιγόνης που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης για το Εθνικό Θέατρο (1995). Όμως για μεγάλο μέρος της θεατρικής κριτικής της εποχής η σύλληψη και η ερμηνεία του ρόλου αυτού εγγράφεται ως μία μοναδική θεατρική στιγμή στην μεταπολεμική ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Η Ν. Αγγελιδου ολοκλήρωσε τον κύκλο της στο Εθνικό Θέατρο —λίγο πριν «ρίξει» οριστική αυλαία στην καριέρα της— με τις παραστάσεις των έργων Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τενεσί Ουίλιαμς (1999) και Οι φάλαινες του Αυγούστου του Ντ. Μπέρρυ (2001). Για τις ερμηνείες στις παραστάσεις αυτές της αναγνωρίστηκαν χαρακτηριστικά όπως η υποκριτική ωριμότητα[22] και ο πλήρης έλεγχος των εκφραστικών της μέσων. Τελευταία σκηνική της παρουσία υπήρξε ο μονόλογος Η αναχώρηση ή Καρκίνος του λάρυγγος (2003), παραγωγή στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004.

Σταθερή παρουσία είχε η Ν. Αγγελίδου σε ραδιοφωνικές παραγωγές θεατρικών έργων, ερμηνεύοντας δραματικούς κυρίως ρόλους (Η αυλή των θαυμάτων, Το στερνό καράβι, Η πένα, Ο πατέρας κ.ά). Μικρή έκταση σε σχέση με το θέατρο, είχε η καριέρα της στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Πραγματοποίησε λίγες και αρκετά επιλεγμένες εμφανίσεις και κλήθηκε να ερμηνεύσει κυρίως δεύτερους ρόλους. Συμμετείχε σε οκτώ κινηματογραφικές ταινίες και σε οκτώ τηλεοπτικές σειρές. Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε στα πρώτα βήματα της καριέρας της (1958) με την ταινία του Νίκου Κούνδουρου Οι παράνομοι. Ακολούθησαν λίγες συμμετοχές στον εμπορικό κινηματογράφο (Ο θάνατος θα ξανάρθει, Ψωμί για έναν δραπέτη) και έπειτα μια μακροχρόνια ηθελημένη απομάκρυνση. Επέστρεψε στα κινηματογραφικά πλατό στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συμμετέχοντας κυρίως σε ταινίες νέων δημιουργιών (Ανατολική περιφέρεια, 120 ντεσιμπέλ κ.ά.).[23] Για την ερμηνεία της στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου Ο ήλιος του θανάτου τιμήθηκε με το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας.[24] Μέσω της συμμετοχής της στις τηλεοπτικές σειρές Αστροφεγγιά και Σαν τα τρελά πουλιά καθιερώθηκε ως ηθοποιός στη συνείδηση του ευρύτερου τηλεοπτικού κοινού. Κύκνειο άσμα της υπήρξε η ολιγόλεπτη συμμετοχή της στην κινηματογραφική ταινία Luton, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή.

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Στη βιβλιογραφία και στον Τύπο έχει επικρατήσει ότι γεννήθηκε το 1927. Το ίδιο έτος αναγράφεται και στα μητρώα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.). Όμως, σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία του γιου της Γιάννου Αγγελίδη, γεννήθηκε το 1923. Στην ίδια μαρτυρία διευκρινίζεται ότι η Ν. Αγγελίδου δεν γνώρισε τον πατέρα της, καθώς αυτός σκοτώθηκε κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, πριν ακόμα αυτή γεννηθεί. Βλ. σχετικά στο Σταματογιαννάκη, Κ. (επιμ.). Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art, 2017., σ. 25.

Καλλιτεχνική παρουσία

Επεξεργασία

Παραστασιογραφία

Επεξεργασία

Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες η Ν. Αγγελίδου συμμετείχε ως ηθοποιός.

σεζόν παράσταση ρόλος θίασος θέατρο σκηνοθέτης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 Βυσσινόκηπος Λιουμπόφ Αντρέγεβνα Ρανέφσκαγια Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 Το αλέτρι και τ' άστρα Μπέσσυ Μπέργκες Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 Δωδέκατη νύχτα Ολίβια Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1956/1957 Ένα τριαντάφυλλο στο στήθος Σεραφίνα ντέλλε Ρόζε Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1957/1958 Η αυλή των θαυμάτων Αννετώ Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1958/1959 Ιουλιανός ο παραβάτης Μαρίνα Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1959/1960 Αλκιβιάδης Ιππαρέτη Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1959/1960 Οργισμένα νειάτα Άλισον Πόρτερ Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Σολομός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Γέρμα Β' Κουνιάδα Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Σολομός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1961/1962 Ένας όμηρος Μεγκ Κυκλικό Θέατρο Κυκλικό Θέατρο Λεωνίδας Τριβιζάς
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1964/1965 Καληνύχτα έρωτα Ιωάννα Μαργέλη Θίασος Δημήτρη Μυράτ Θέατρο Αθηνών Δημήτρης Μυράτ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1965/1966 Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ Μάρθα Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1974/1975 Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα Κυρα Μπρέιτον Θίασος Κώστα Καρρά Θέατρο Αλάμπρα Κώστας Μπάκας
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1985/1986
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1986/1987 		Μαρία Στιούαρτ Ελισάβετ Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Γιώργος Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1987/1988 Ο πατέρας Λάουρα Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Μινωτής
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1995/1996 Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα Πόνθια Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας περιοδεία Σπύρος Ευαγγελάτος
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1998/1999 Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι Κυρία Βέναμπλ Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κοραής Δαμάτης

Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.

Φιλμογραφία

Επεξεργασία

Πίνακας κινηματογραφικών ταινιών στις οποίες συμμετείχε η Ν. Αγγελίδου.[25]

Έτος Παραγωγής Τίτλος ταινίας Ρόλος Σκηνοθέτης
1958 Οι παράνομοι [26] Μαρία Νίκος Κούνδουρος
1961 Ο θάνατος θα ξανάρθει Έλενα Μόρτον [27] Ερρίκος Θαλασσινός
1966 Ψωμί για έναν δραπέτη Αγγέλα Κώστας Ασημακόπουλος
1978 Ο ήλιος του θανάτου [28] Ρουσάκη Ντίνος Δημόπουλος
1979 Ανατολική περιφέρεια [29] Βασίλης Βαφέας
1980 Ομίχλη κάτω από τον ήλιο [30] Αμαλία Νίκος Λυγγούρης
1987 120 ντεσιμπέλ Βασίλης Βαφέας
2013 Luton γιαγιά Τζίμη Μιχάλης Κωνσταντάτος

Τηλεόραση

Επεξεργασία

Πίνακας τηλεοπτικών σειρών στις οποίες συμμετείχε η Ν. Αγγελίδου.[31]

Έτος Τίτλος Προγράμματος Κανάλι
1977 Ο μεγάλος ξεσηκωμός ΥΕΝΕΔ
1978 Η ετυμηγορία ΥΕΝΕΔ
1980 Αστροφεγγιά ΕΡΤ
1987 Σαν τα τρελά πουλιά ΕΡΤ1
1988 Θέατρο της Δευτέρας: Ο πατέρας ΕΡΤ1
1993-1994 Ανατομία ενός εγκλήματος ΑΝΤ1
1995 Η λυγερή ΕΤ1
1996 Βραδινές καμπάνες ΕΤ1
2000 ...ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ΕΤ1

Ραδιοφωνικές παραστάσεις

Επεξεργασία

Ραδιοφωνικές θεατρικές εκπομπές στις οποίες συμμετείχε η Ν. Αγγελίδου.[32]

Έτος Τίτλος Συγγραφέας
1960 Ο κύριος Κάλαγκαν Τζέραλντ Βέρνερ
1962 Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας Γρηγόριος Ξενόπουλος
1962 Οι χαρές της οικογένειας Philippe Hériat
Ο Ερρίκος ο όγδοος και οι γυναίκες του Χέρμαν Γκεσσίνκερ
1972 Το στερνό καράβι Αλεχάντρο Κασόνα
1978 Μασκαράττα Ντίνος Κουμπάτης
1983 Πλούτος Αριστοφάνης
Η Αλτάνα της Πάργας Κώστας Ασημακόπουλος
Η πένα Γκόρντον Ντέβιοτ
Η αυλή των θαυμάτων Ιάκωβος Καμπανέλλης
1989 Ο πατέρας Όγκουστ Στρίντμπεργκ

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Σταματογιαννάκη, Κωνσταντίνα (επιμ.). Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art, 2017, σ. 25.
  2. ↑ «Απόφοιτοι 1942–2015». Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Καρόλου Κουν – Δραματική Σχολή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  3. ↑ Έξαρχος, Θεόδωρος (2000). Έλληνες ηθοποιοί. "Η γενιά μας": έτος γέννησης από 1926 μέχρι 1940, τόμος Γ1 (Α–Λ). Αθήνα – Γιάννινα: Δωδώνη. σελ. 20–21. 
  4. ↑ Σαρηγιάννης, Γιώργος. «Νέλλη Αγγελίδου: 46 χρόνια στο σανίδι», Τα Νέα [Αθήνα], 07/12/2001, σ. 28.
  5. ↑ Κ., Ιω. (08/10/2014). «Αναχώρησε αθόρυβα η Νέλλη Αγγελίδου». Ελευθεροτυπία [Αθήνα].
  6. ↑ Σταματογιαννάκη, Κωνσταντίνα. ό.π., σ. 28.
  7. ↑ Καραγάτσης, Μ. (1999). «Ο "Βυσσινόκηπος" του Τσέχωφ, εφ Βραδυνή, 12–10–1955». Μ. Καραγάτσης Κριτική Θεάτρου, 1946–1960. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελ. 399. ISBN 960-05-0880-1. 
  8. ↑ «Αρχείο Παραστάσεων». Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Καρόλου Κουν. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2019. 
  9. ↑ Θρύλος, Άλκης (15/11/1956). «Το θέατρο: η έναρξη της χειμωνιάτικης περιόδου». Νέα Εστία 60 (705): 1633. http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=88538&code=5103. [νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ Καραγάτσης, Μ. (1999). «Τριαντάφυλλο στο στήθος, Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», εφ. Βραδυνή, 11–10–1956». Μ. Καραγάτσης Κριτική Θεάτρου, 1946–1960. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. σελ. 459. 
  11. ↑ Γιαννάτος, Σπύρος (17/10/1956). «Δύο έργα: Τ. Ουίλλιαμς: ένα τριαντάφυλλο στο στήθος [...»]. Ελευθερία [Αθήνα]: σελ. 2. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=17&db=10&da=1956. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2020. 
  12. ↑ «Πρόσωπα: Αγγελίδου, Νέλλη». Εθνικό Θέατρο Ελλάδας – Ψηφιοποιημένο Αρχείο. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ Παράσχος, Κλέων (10/02/1959). «"Ιουλιανός ο Παραβάτης" του Νίκου Καζαντζάκη (Εθνικόν Θέατρον). Θεατρικαί πρώται». Η Καθημερινή [Αθήνα]. 
  14. ↑ Κυριακός, Κωνσταντίνος (2017). «Πρωταγωνίστρια εκλεκτού ρεπερτορίου: Μπουλβάρ μεν, αλλά με τον Χορν». Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art Editions. σελ. 80–81. 
  15. ↑ Δρομάζος, Στάθης (11/08/1976). «Οι "Πέρσες" του Αισχύλου. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». Θεατρική κριτική». Η Καθημερινή [Αθήνα]. 
  16. ↑ Καλκάνη, Ειρήνη (27/08/1965). «Κριτική». Απογευματινή [Αθήνα]. 
  17. ↑ Κυριακός, Κωνσταντίνος (2017). «Οι ρόλοι στο αρχαίο δράμα». Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art Editions. σελ. 157. 
  18. ↑ βλ. ενδεικτικά στο Θρύλος, Άλκης. «Επαναλήψεις αρχαίων και ημικλασικών ελληνικών έργων» στο Το Ελληνικό Θέατρο, τόμος ΙΑ. Αθήναι: Ακαδημία Αθηνών - Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1981, σελ. 345-346.
  19. ↑ βλ. ενδεικτικά στο Σκουλούδης, Μανώλης. «Άρπαγες και βασιλιάδες». Ελευθεροτυπία [Αθήνα], 22/08/1975.
  20. ↑ Βλ. ενδεικτικά στο Θωμαδάκη, Μαρίκα. «Η "Εξορία" στο Εθνικό». Εβδόμη [Αθήνα] 22/01/1987.
  21. ↑ Βλ. ενδεικτικά στο Γεωργουσόπουλος, Κώστας. «Φόνος εξαιτίας πανικού». Τα Νέα [Αθήνα], 13/03/1995, σ. 33.
  22. ↑ Χρηστίδης, Μηνάς (10/11/2001). «Ευαισθησία και τρυφερότητα». Ελευθεροτυπία [Αθήνα]. 
  23. ↑ Βαλούκος, Στάθης (2001). Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου: 1914–2007. Αθήνα: Αιγόκερως. ISBN 9789603221074. 
  24. ↑ Κ., Ιω. (08/10/2014). «Αναχώρησε αθόρυβα η Νέλλη Αγγελίδου». Ελευθεροτυπία [Αθήνα]. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=451051. 
  25. ↑ Βαλούκος, Στάθης (2001). Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου : 1914-2007. Αθήνα: Αιγόκερως. ISBN 9789603221074.
  26. ↑ «Νέλλη Αγγελίδου (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023. 
  27. ↑ «Cinefil». cinefil2.rssing.com. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023. 
  28. ↑ «Ποιά ήταν η Νέλλη Αγγελίδου;». LiFO. 7 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023. 
  29. ↑ «Ανατολική Περιφέρεια - 1979». sigmafilm.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023. 
  30. ↑ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ομίχλη κάτω απ' τον ήλιο, https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/11631, ανακτήθηκε στις 2023-02-28 
  31. ↑ Βαλούκος, Στάθης (2008). Ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Αθήνα: Αιγόκερως. ISBN 9789603223474.
  32. ↑ Το θέατρο της Εβδομάδας - Το Ραδιόφωνο Που Αγαπήσαμε, εκδ. Αρχείο Ελληνικής Ραδιoφωνίας (Σειρά CDs).

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Βαλούκος, Στάθης. Ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Αθήνα: Αιγόκερως, 2008.
  • Βαλούκος, Στάθης. Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου: 1914–2007. 3η έκδ. Αθήνα: Αιγόκερως, 2001.
  • Γεωργουσόπουλος, Κώστας. «Φόνος εξαιτίας πανικού». Τα Νέα [Αθήνα], 13/03/1995.
  • Γιαννάτος, Σπύρος. «Δύο έργα: Τ. Ουίλλιαμς: ένα τριαντάφυλλο στο στήθος [...]», Ελευθερία [Αθήνα] 17/10/1956.
  • Δρομάζος, Στάθης. «Οι "Πέρσες" του Αισχύλου. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν». Θεατρική κριτική», Η Καθημερινή [Αθήνα], 11/08/1976.
  • Έξαρχος, Θόδωρος. Έλληνες ηθοποιοί. "Η γενιά μας": έτος γέννησης από 1926 μέχρι 1940, τόμος Γ1 (Α–Λ). Αθήνα – Γιάννινα: Δωδώνη, 2000.
  • Θρύλος, Άλκης. «Επαναλήψεις αρχαίων και ημικλασικών ελληνικών έργων» στο Το Ελληνικό Θέατρο, τόμος ΙΑ. Αθήναι: Ακαδημία Αθηνών - Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1981, σελ. 345-346.
  • Θρύλος, Άλκης. «Το θέατρο: η έναρξη της χειμωνιάτικης περιόδου». Νέα Εστία 60, 705, (15/11/1956).
  • Θωμαδάκη, Μαρίκα. «Η "Εξορία" στο Εθνικό». Εβδόμη [Αθήνα] 22/01/1987.
  • Καραγάτσης, Μ. «Ο "Βυσσινόκηπος", εφ. Η Βραδυνή, 12–10–1955», στο Βιβιλάκης, Ιωσήφ (επιμ.) Μ. Καραγάτσης Κριτική Θεάτρου, 1946–1960. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1999.
  • Κ., Ιω. «Αναχώρησε αθόρυβα η Νέλλη Αγγελίδου». Ελευθεροτυπία [Αθήνα], 08/10/2014.
  • Κυριακός, Κωνσταντίνος. «Οι ρόλοι στο αρχαίο δράμα», στο Κ. Σταματογιαννάκη (επιμ.) Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art Editions, 2017.
  • Κυριακός, Κωνσταντίνος. «Πρωταγωνίστρια εκλεκτού ρεπερτορίου: Μπουλβάρ μεν, αλλά με τον Χορν», στο Κ. Σταματογιαννάκη (επιμ.) Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art Editions, 2017.
  • Παράσχος, Κλέων. «"Ιουλιανός ο Παραβάτης" του Νίκου Καζαντζάκη (Εθνικόν Θέατρον). Θεατρικαί πρώται», Η Καθημερινή [Αθήνα], 10/02/1959.
  • Σαρηγιάννης, Γιώργος. «Νέλλη Αγγελίδου: 46 χρόνια στο σανίδι», Τα Νέα, 07/12/2001,
  • Σταματογιαννάκη, Κωνσταντίνα (επιμ.). Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου. Αθήνα: Cube Art, 2017.
  • Σκουλούδης, Μανώλης. «Άρπαγες και βασιλιάδες». Ελευθεροτυπία [Αθήνα], 22/08/1975.
  • Χρηστίδης, Μηνάς. «Ευαισθησία και τρυφερότητα». Ελευθεροτυπία [Αθήνα], 10/11/2001.

Ηλεκτρονικές Πηγές

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Νέλλη_Αγγελίδου&oldid=10788044"