Μυστράκι Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 36°50′25.58″N 21°52′41.99″E / 36.8404389°N 21.8783306°E
Το Μυστράκι,[4] αναφερόμενο επίσημα ως το Μυστράκιον, είναι μικρός οικισμός κοντά στην Κορώνη και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
| Μυστράκι | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος |
| Δημοτική Ενότητα | Κορώνης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 221[1] μ. |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 9 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μιστράκι |
| Ταχ. κώδικας | 24004[2] |
| Τηλ. κωδικός | 2725[3] |
| Δήμος Πύλου - Νέστορος | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| Διοικητική υπαγωγή οικισμού:
το Μυστράκι | ||
|---|---|---|
.svg){kind=small} Ελληνική Δημοκρατία
| ||
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου | |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου | |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας | |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος | |
| Δημοτική Ενότητα | Κορώνης | |
| Δημοτική Κοινότητα | ||
| Οικισμός | Μυστράκι | |
Τοποθεσία
ΕπεξεργασίαΤο Μυστράκι βρίσκεται βορειοδυτικά από την Κορώνη από την οποία απέχει 13 περίπου χιλιόμετρα και νοτιοανατολικά από την Πύλο από την οποία απέχει περίπου 34 χιλιόμετρα. Έχει υψόμετρο 221[1] μέτρα και απέχει από τον Μεσσηνιακό κόλπο περίπου 8,5 χιλιόμετρα. Κοντά στο Μυστράκι βρίσκονται, προς τα βόρειά του η Κλεισούρα σε απόσταση 3,5 περίπου χιλιομέτρων, προς τα νοτιοανατολικά του το Χωματερό και η Φαλάνθη σε αποστάσεις 2,5 και 5,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νοτιοδυτικά του το Ζιζάνιο, το Καπλάνι και η Υάμεια σε αποστάσεις 7, 4,5 και 6,5 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής της Κορώνης και της Πυλίας. Η περιοχή του χωριού κατά την αρχαιότητα, ήταν υπό τον έλεγχο της Ασίνης, της αρχαίας πόλης, η οποία μεταγενέστερα αναπτύχθηκε ως η σύγχρονη Κορώνη. Η ονομασία «Μυστράκι», πιστεύεται ότι είναι πιθανώς βυζαντινής προέλευσης και σημαίνει ο «Μικρός Μυστράς».[5] Θεωρείται επίσης ότι, ιδιαίτερα την βυζαντινή εποχή, η περιοχή του σημερινού χωριού ήταν σημαντική, λόγω της θέσης της, για τον έλεγχο της θάλασσας. Στην περιοχή του χωριού ή/και του κοντινού παλαιού βυζαντινού Μοναστηριού της Παναγίας Τριβιτσιανής πιστεύεται ότι διέμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα και ο δεσπότης του Μυστρά Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.[5][6] Κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού προέρχονται από Αρκάδες κτηνοτρόφους, γνωστούς και ως οι «ανεβοκατεβάτες», ονομασία που αποδόθηκε παλαιότερα στους βοσκούς αυτούς, καθώς την Άνοιξη ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στην Αρκαδία, ενώ τον Χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά της Μεσσηνίας.[7] Το χωριό ήταν για καιρό, σχεδόν εγκαταλελειμμένο, ως το 2000, όταν και ανακηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ), ως παραδοσιακός οικισμός ιστορικού ενδιαφέροντος,[8] γεγονός που οδήγησε στην εκ νέου αναβίωσή του.[5][6]
Β΄ Ενετοκρατία
ΕπεξεργασίαΤην εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας ο οικισμός αναφερόταν ως Ζευγολατιό Μιστράκι (Xeugalatio Mistrachi[9]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το χωριό Ζευγολατιό Μιστράκι (Xeugalatio Mistrachi), ανήκε, στα τέλη του 17ου αιώνα, σύμφωνα με το Breve descrittione del Regno di Morea στην επαρχία της Κορώνης (Territorio di Coron).[9][10]
Διοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο Μυστράκι ή Μιστράκι[11] προσαρτήθηκε, το 1889,[12] στον παλαιό Δήμο Κολωνίδων,[13] με έδρα την Κορώνη, όπου και παρέμεινε, ως το 1912, που ο δήμος αυτός καταργήθηκε. Από το 1879 ως το 1889 ο οικισμός αναφερόταν επίσημα ως το Μιστράκι, ενώ από το 1889 ως το 1896 ως το Μιστράκιον. Από το 1896 ως το 1940 αναφερόταν και πάλι ως το Μιστράκι. Το 1912[14] το Μιστράκι προσαρτάται στην Κοινότητα Βουναρίων,[15] με έδρα τα Βουνάρια. Στην ίδια κοινότητα προσαρτήθηκαν επίσης οι οικισμοί Μελανέϊκα (καταργήθηκε το 1920), Κουτσομούλι ή Κουτσομύτη (καταργήθηκε το 1940), Νέα Κορώνη (Καντιάνικα) και Καστέλλια (καταργήθηκε το 1940). Το 1916[16] το Μιστράκι αποσπάται από την Κοινότητα Βουναρίων και προσαρτάται στην Κοινότητα Φαλάνθης, η οποία από το 1912 ως το 1915 ονομαζόταν Κοινότητα Πανιάρων,[17] με έδρα την Φαλάνθη, η οποία επίσης ως το 1915 αναφερόταν ως Πανιάραις. Στην κοινότητα αυτή είχαν ενταχθεί από το 1912 και οι οικισμοί Χωματερόν, Αγία Άννα (καταργήθηκε το 1928) και Παλαμάρι (καταργήθηκε το 1940). Το 1940[18] το όνομα του χωριού διορθώνεται από Μιστράκι σε Μυστράκιον. Ο οικισμός Μυστράκιον παρέμεινε ως οικισμός της Κοινότητας Φαλάνθης, με τις αλλαγές σε ονομασίες, από το 1916 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Μυστράκιον υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Κορώνης,[19][20] με έδρα την Κορώνη, ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Μυστράκιον ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[21][22] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Το Μυστράκιον σήμερα είναι οικισμός της Κοινότητας Φαλάνθης, του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] στην οποία υπάγονται επίσης οι οικισμοί Φαλάνθη (έδρα) και Χωματερόν.
Κάτοικοι
ΕπεξεργασίαΟ οικισμός, με βάση την Απογραφή του 2011, έχει 12 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
| Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού |
|---|---|---|
| 1879 | 58[23] | |
| 1889 | 94[24] | |
| 1896 | 107[25] | |
| 1907 | 132[26] | |
| 1920 | 118[27] | |
| 1928 | 116[28] | |
| 1940 | 105[29] | |
| 1951 | 88[30] | |
| 1961 | 80[31] | |
| 1971 | 49[32] | |
| 1981 | 35[33] | |
| 1991 | 20[34] | |
| 2001 | 32[35] | |
| 2011 | 12[36] |
Κτίρια – αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΕκτός από τα πέτρινα καλντερίμια, τα παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια, τα οποία χτίστηκαν κυρίως από τους Αρκάδες μετανάστες - «ανεβοκατεβάτες», λίγο μετά την Ελληνική Επανάσταση και πολλά εξ’ αυτών έχουν αναπαλαιωθεί,[6] υπάρχει επίσης η λιθόστρωτη πλατεία και η μικρή εκκλησία του χωριού, ο ιερός ναός Υπαπαντής Του Χριστού. Στα αξιοθέατα της περιοχής του χωριού περιλαμβάνεται το πηγάδι του Μυστρακίου καθώς και το κοντινό Μοναστήρι της Παναγίας Γριβιτσιανής.
Το πηγάδι του Μυστρακίου
ΕπεξεργασίαΣημαντικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής του χωριού και της περιοχής αποτελεί επίσης το πηγάδι του χωριού το οποίο έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.[37]
Μοναστήρι της Παναγίας Γριβιτσιανής
Επεξεργασία
Κοντά στο Μιστράκι, στο δρόμο προς Χωματερό, βρίσκεται το παλαιό βυζαντινό μοναστήρι, η Ιερά Μονή Παναγίας Γριβιτσιανής[38] ή Ιερά Μονή Παναγίας Τριβιτσιανής[39] με τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων, το οποίο όμως σήμερα δεν έχει καλόγερους. Ο ναός είναι καλυμμένος με τοιχογραφίες, οι οποίες χρονολογούνται κυρίως από τα μέσα του 16ου αιώνα και μετά. Στον τρούλο εικονίζεται ο Παντοκράτορας, ενώ υπάρχουν επίσης τοιχογραφίες με μορφές αγγέλων, προφητών και τους Ευαγγελιστές. Ιδιαίτερα επίσης τιμάται το πρόσωπο της Παναγίας.[5][6]
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΧάρτης περιοχής
Επεξεργασία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Μυστράκι, από την ιστοσελίδα: buk.gr
- ↑ Ταχυδρομικός Κώδικας Μυστράκι Μεσσηνίας.
- ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Κορώνη: 2725
- ↑ 4,0 4,1 Δημοτική Ενότητα Κορώνης Αρχειοθετήθηκε 2018-05-03 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, ενότητα: "Διαδρομές στη Φαλάνθη", σελ. 187.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Μυστράκι, από την ιστοσελίδα: greece.terrabook.com
- ↑ «Τσοπάνηδες της Αρκαδίας στα χειμαδιά της Μεσσηνίας Αρχειοθετήθηκε 2018-01-19 στο Wayback Machine.», 01/12/2016, Αναδημοσίευση του άρθρου «Βλάχοι και Αρβανίτες στο Μοριά», από την εφημερίδα "Αρκαδικοί Ορίζοντες", με πηγή το βιβλίο του Νίκου Πασαγιώτη «Ανεβοκατεβάτες: Οι παραχειμάζοντες βοσκοί της Αρκαδίας στη Μεσσηνία», εκδόσεις Β. Γιαννίκος - Β. Καλδής, Αθήνα 2001, ISBN 960-7296-63-Χ, ISBN 978-960-7296-63-4, από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ www.arkadiapress.gr
- ↑ Αλίκη Μεταλληνού, «Παραδοσιακοί οικισμοί: θεσμικό πλαίσιο προστασίας και χωροταξική οργάνωση», (ερευνητική εργασία), Επιβλέπουσα: Γεωργία Ποζουκίδου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 174: Μυστράκιον (Κορώνης): Δ-127 α/ 10.03.2000 Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., α/ 08.02.2000, Χαρακτηρισμός του οικισμού Μυστρακίου (της τέως κοινότητας Φαλάνθης) του δήμου Κορώνης (Ν.Μεσσηνίας), ως παραδοσιακού, καθορισμός ορίων και καθορισμός ειδικών όρων και περιορισμών δόμησης αυτού.
- ↑ 9,0 9,1 Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Αρχειοθετήθηκε 2016-06-06 στο Wayback Machine.", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 111 (Terzo Territorio di Coron tutto montuoso - Mistrachi), p. 126 (Provincia di Messenia).
- ↑ Pier Antonio Pacifico, "Breve descrizzione corografica del Peloponneso o' Morea: Con una gr. Carta", Domenico Lovisa, 1704, p. 126: Xeugalatio Mistrachi.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Μιστράκι (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 251Α - 04/10/1889.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κολωνίδων (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Βουναρίων (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 55Α - 18/03/1916.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Φαλάνθης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 16/10/1940.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κορώνης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
- ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
- ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 121.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 87.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 104.
- ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 394.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 237.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 276.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 304.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 148.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 144.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 139.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 150.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 182.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 183.
- ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
- ↑ Πηγάδι Αρχειοθετήθηκε 2021-10-28 στο Wayback Machine., ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1918/26127/13-5-1997 - ΦΕΚ 492/Β/13-6-1997 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-28 στο Wayback Machine., [...] "Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/ 50, το πηγάδι του οικισμού Μυστρακίου της Κοινότητας Φαλάνθης Ν. Μεσσηνίας και ορίζουμε ζώνη προστασίας 10 μέτρα περιμετρικά από το στόμιο του πηγαδιού, διότι αποτελεί δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής και σημείο αναφοράς των κατοίκων της περιοχής." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2018-04-01 στο Wayback Machine., της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
- ↑ Παναγία Γριβιτσιανή[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα: greece.terrabook.com
- ↑ Ι. Μονή Παναγίας Τριβιτσιανής[νεκρός σύνδεσμος], ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/20663/639/24-5-1996 - ΦΕΚ 457/Β/17-6-1996[νεκρός σύνδεσμος], [...] "Ανακοινώνουμε ότι η Ιερά Μονή Παναγίας Τριβιτσιανής ή Αγίων Θεοδώρων κοινότητας Φαλάνθης - οικισμός Χωματερού - επ. Πυλίας Ν. Μεσσηνίας είναι αρχαίο μνημείο με ζώνη προστασίας 200 μέτρων γύρω από τον περίβολο της Μονής. Ο αρχικός ναός είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος δικίονος και βάσει των αρχιτεκτονικών γνωρισμάτων του χρονολογείται στο τέλος του 12ου - αρχές 13ου αιώνα. Κατά τον 16ο αιώνα προστίθεται ο νάρθηκας. Ο ναός ήταν κατάγραφος, αλλά, μεγάλα τμήματα έχουν καλυφθεί. Στον τρούλλο εικονίζεται ο Παντοκράτορας, μορφές αγγέλων, προφητών και οι Ευαγγελιστές ιδιαίτερα τιμάται το πρόσωπο της Παναγίας. Οι τοιχογραφίες, χρονολογούνται στο Β' μισό του 16ου αιώνα." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2018-04-01 στο Wayback Machine., της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Πηγές
Επεξεργασία- Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
- Αλίκη Μεταλληνού, «Παραδοσιακοί οικισμοί: θεσμικό πλαίσιο προστασίας και χωροταξική οργάνωση», (ερευνητική εργασία), Επιβλέπουσα: Γεωργία Ποζουκίδου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, Θεσσαλονίκη 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- Μυστράκι.
- Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Χωματερό Μεσσηνία, 21/05/2015, από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ "Αριστομένης ο Μεσσήνιος".