Βικιπαίδεια

Μπόικο Μπορίσοφ

Ο Μπόικο Μπορίσοφ (Бойко Методиев Борисов, 13 Ιουνίου 1959) είναι Βούλγαρος πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από τον Μάιο του 2017 ως τις 12 Μαΐου 2021 και νωρίτερα από το 2009 ως το 2013 και από το 2014 ως το 2017. Έγινε δήμαρχος της Σόφιας στις 8 Νοεμβρίου του 2005 και παρέμεινε δήμαρχος ως τις 27 Ιουλίου 2009.

Μπόικο Μπορίσοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Бойко Борисов (Бате Бойко) (Βουλγαρικά) και Бойко Методиев Борисов (Βουλγαρικά)
Γέννηση13  Ιουνίου 1959[1][2][3]
Μπάνκια
ΠαρατσούκλιБаце, Буци, Буцифер και Pumpkin
Χώρα πολιτογράφησηςΒουλγαρία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός[4]
Ύψος183 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΒουλγαρικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΒουλγαρικά
ΣπουδέςAcademy of the Ministry of Interior, in Sofia
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[5][6]
αξιωματικός
πυροσβέστης
καρατέκα
ποδοσφαιριστής
στρατιωτικός
αξιωματικός Αστυνομικού Σώματος
λέκτορας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικό Κίνημα για την Σταθερότητα και την Πρόοδο, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Πολίτες για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας και ανεξάρτητος/η πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Βουλγαρίας (2009–2013)
Mayor of Sofia Capital Municipality (2005–2009)
Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (2014–2017)
Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (2017–2021)
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (2013–2014, 25th MMC – Sofia-city 25)[7]
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (Απριλίου 2017 – Μαΐου 2017, 16th MMC – Plovdiv-city)[7]
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (Οκτώβριος 2014 – Νοέμβριος 2014, 25th MMC – Sofia-city 25)[7]
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (11  Ιουλίου 2005 – 14  Ιουλίου 2005, 1st MMC – Blagoevgrad)[7]
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (2023–2024, 16th MMC – Plovdiv-city)
μέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (Ιουνίου 2024 – Νοέμβριος 2024, 16th MMC – Plovdiv-city)
ΒραβεύσειςΤάγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας
Order of the Republic of Montenegro[8]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ουγγαρίας (2016)
Ιστότοπος
boykoborissov.bg
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Μετά τη νίκη του κόμματός του (GERB) στις εκλογές που διεξήχθησαν στις αρχές Ιουλίου του 2009, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και έγινε ο 50ός πρωθυπουργός της χώρας του[9][10]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο χωριό Μπάνκια, στις 13 Ιουνίου 1959, γιος του αξιωματούχου του Υπουργείου Εσωτερικών, Μετόντι Μπορίσοφ και της δασκάλας Βενέτα Μπορίσοβα. Σπουδάζει στην Ανώτερη Ειδική Σχολή του Υπουργείου Εσωτερικών, απ' όπου αποφοιτά το 1982 ως μηχανικός. Την περίοδο από το 1982 ως το 1990 ανέλαβε διάφορες θέσεις στο υπουργείο εσωτερικών, ως πυροσβέστης και έπειτα δίδαξε στην Αστυνομική Ακαδημία της Σόφιας όπου απέκτησε και τον τίτλο του διδάκτορα.[11] Υπήρξε αξιωματικός της Υπηρεσίας για την Εθνική Ασφάλεια και έλαβε μέρος στην προστασία του σώματος κατά την επιχείρηση για την αλλαγή ονομάτων προς τους τουρκικής καταγωγής πολίτες τη δεκαετία του 1980.[12] Παραιτήθηκε από το υπουργείο το 1990 με τον τίτλο του ταγματάρχη και την επόμενη χρονιά ίδρυσε μία ιδιωτική εταιρεία, παρέχοντας ασφάλεια σε προσωπικότητες όπως ο Τοντόρ Ζίβκοβ, ο Συμεών Β΄ και ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ. Από το 1980 ασχολείται ενεργά με το καράτε, μετά την κτήση της μαύρης ζώνης υπήρξε προπονητής της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας, διαιτητής σε διεθνείς αγώνες και μέλος της Βουλγαρικής Ομοσπονδίας Καράτε.

Σήμερα συζεί με την Τσβετέλινα Μπορισλάβοβα, που είναι επικεφαλής της Οικονομικής και Επενδυτικής Τράπεζας. Από τον προηγούμενο γάμο του με γιατρό έχει μία κόρη.

Την περίοδο από το 2001 ως το 2004 διετέλεσε πρώτος γραμματέας του βουλγαρικού Υπουργείου Εσωτερικών, με το βαθμό του Στρατηγού και από το 2004 και εξής με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού[13][14][15][16][17][18] Στις βουλευτικές εκλογές του 2005 κατήλθε υποψήφιος για μία έδρα με το συνδυασμό του Εθνικού Κινήματοs του Συμεών Β΄. Εξελέγη σε δύο περιφέρειες, όμως επέλεξε να συνεχίσει στη γραμματεία του υπουργείου εσωτερικών. Αργότερα παραιτήθηκε και εξελέγη δήμαρχος στη Σόφια, με νίκη στις εκλογές.

Ίδρυσε το 2006 το νέο κόμμα Πολίτες για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας (GERB). Στις 20 Μαΐου του 2007 το νεοσύστατο κόμμα κέρδισε τις δημοτικές εκλογές παρά τη χαμηλή συμμετοχή (28,6%).[19] Ο Μπορίσοφ δεν είναι επίσημα ηγέτης του GERB, ωτόσο θεωρείται "ανεπίσημος ηγέτης",[20] με τον Τσβέταν Τσβετάνοφ, ο οποίος υπηρέτησε στο υπουργείο εσωτερικών και έπειτα ως αντιδήμαρχος της Σόφιας.

Πρωθυπουργός

Επεξεργασία

Το κόμμα GERB κατήγαγε αποφασιστική νίκη και στις βουλευτικές εκλογές του 2009, στις 5 Ιουλίου, συγκεντρώνοντας 39,71% των ψήφων και 116 επί συνόλου 240 έδρες στο κοινοβούλιο.[21][22] Η νέα κυβέρνηση εγκρίθηκε στις 27 Ιουλίου.

Στις 17 Ιουνίου 2011 το Κοινοβούλιο απέρριψε πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης, με 124 ψήφους κατά, 70 υπέρ και δύο αποχές.[23] Ωστόσο, η κυβέρνηση έχασε την στήριξη 20 βουλευτών από το κόμμα "Ατάκα".

Κριτική και σχόλια

Επεξεργασία

Ο πολιτικός προκάλεσε αίσθηση κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Σικάγο στις 6 Φεβρουαρίου του 2009 είπε για τους Βουλγάρους μετανάστες στην Αμερική ότι το ανθρώπινο υλικό και η βάση του βουλγαρικού πληθυσμού συμπεριλαμβάνει ένα εκατομμύριο Ρομά, 700.000 Τούρκους και 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους. Πρόσθεσε ότι ήταν πολύ μικρό το ανθρώπινο υλικό που είχε απομείνει, καθώς μισό εκατομμύριο άτομα έφυγαν από τη Βουλγαρία.[24][25][26][27] Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Γιαν Μαρίνους Γουίρσμα, κατηγόρησε τον Μπορίσοφ για αναφορές στους Τούρκους, τους Ρομά και τους συνταξιούχους της Βουλγαρίας, ως "κακό ανθρώπινο υλικό"" και ισχυρίστηκε ότι το GERB "ήδη έχει διαπεράσει την αόρατη γραμμή ανάμεσα στον δεξιό λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό."[28] Ο Μπορίσοφ αρνήθηκε τις κατηγορίες και με τη σειρά του κατηγόρησε το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα για διασπορά ψευδών πληροφοριών με σκοπό να προκαλέσει βλάβη στον ίδιο.[29] Σε συνάντησή του με μη κυβερνητικούς οργανισμούς στις 5 Μαρτίου του 2009 ο Μπορίσοφ δήλωσε ότι σκοπεύει να συμπεριλάβει σε υπουργεία και υφυπουργεία αντιπροσώπους της εθνότητας των Ρομά.[30].

Παραίτηση

Επεξεργασία

Έπειτα από τις διαδηλώσεις που ξέσπασαν στις 12 Φεβρουαρίου 2013 για το υψηλό κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως και εναντίον της διαφθοράς, ο Μπορίσοφ και η κυβέρνησή του παραιτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου. Προτού γίνει αυτό, ο Μπορίσοφ είχε αποδεχθεί την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Σιμεόν Τζάνκοφ και είχε υποσχεθεί να μειωθεί το κόστος για το ρεύμα και να τιμωρηθούν οι υπό ξένη ιδιοκτησία εταιρείες. Επίσης, κατά δήλωσή του, αρνήθηκε να λάβει μέρος "σε μια κυβέρνηση υπό την οποία η αστυνομία δέρνει το λαό".[31]

Στα τέλη Απριλίου, ο πρώην υπουργός Γεωργίας του Μπορίσοφ Μίροσλαβ Ναϊντένοφ αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση κατασκόπευε τους υπουργούς, τους επιχειρηματίες και τους πολιτικούς της αντιπολίτευσης, έπειτα από διαταγή του αρχηγού του GERB, Τσβέταν Τσβετάνοφ.[32]

Νέος πρωθυπουργός έγινε το Μάιο του 2013 ο Πλάμεν Ορεσάρσκι, προτεινόμενος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.[33]

Επάνοδος στην πρωθυπουργία

Επεξεργασία

Έπειτα από τη νίκη του GERB στις βουλευτικές εκλογές του 2014, ο Μπορίσοφ έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού από τον πρόεδρο Πλέβνελιεφ.[34][35][36] Το νέο υπουργικό συμβούλιο εγκρίθηκε με ψήφους 136-97 (με 1 αποχή).[37] Ο Μπορίσοφ εξελέγη πρωθυπουργός με 149 ψήφους υπέρ έναντι 85 κατά.[38] Έτσι έγινε το πρώτο πρόσωπο που εξελέγη δύο φορές στην πρωθυπουργία της Βουλγαρίας τα τελευταία 25 χρόνια. Η νέα κυβέρνηση μειοψηφίας αποτελείται από το GERB και το δεξιό Μεταρρυθμιστικό Μέτωπο,ενώ απολαμβάνει της στήριξης του αριστερού κόμματος "Εναλλαγή για τη Βουλγαρική Αναγέννηση" (ABV) και του Πατριωτικού Μετώπου.[39] Ο Μπορίσοφ παρέμεινε πρωθυπουργός ως το 2017, οπότε παραιτήθηκε έπειτα από την εκλογή του Ρούμεν Ράντεφ στην προεδρία.[40]

Τρίτη πρωθυπουργική θητεία

Επεξεργασία

Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών του 2017 στις 26 Μαρτίου, ο Μπορίσοφ επέστρεψε στην πρωθυπουργία, καθώς το κόμμα του, GERB συμφώνησε με την εθνικιστική συμμαχία Ενωμένοι Πατριώτες (UP) για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού.[41] Η νέα κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στις 3 Μαΐου 2017 λαμβάνοντας την υποστήριξη 134 βουλευτών και ο διορισμός του στην πρωθυπουργία εγκρίθηκε με 133 ψήφους.[42]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 230958. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. borissow-bojko.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000027955. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ news.bg/regions/boyko-borisov-hristiyanstvoto-ni-e-zapazilo.html.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  6. ↑ www.workwithdata.com/person/boyko-borisov-1959. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Strazha.bg. Ανακτήθηκε στις 10  Ιανουαρίου 2023.
  8. ↑ rtcg.me/vijesti/politika/213479/djukanovic-urucio-orden-cg-borisovu.html.
  9. ↑ «Борисов ще е премиер, остана без часовник заради бас» (στα βουλγαρικά). Dnes.bg. 2009-07-05. http://www.dnes.bg/izbori2009/2009/07/05/pyrvoto-obeshtanie-na-gerb-nov-izbiratelen-kodeks.73813. Ανακτήθηκε στις 2009-07-07. 
  10. ↑ «Борисов обеща бърз кабинет и съкращения на висши чиновници» (στα βουλγαρικά). Дневник. 2009-07-06. http://dnevnik.bg/izbori2009/parlamentarni_izbori/2009/07/06/751108_borisov_obeshta_burz_kabinet_i_sukrashteniia_na_visshi/. Ανακτήθηκε στις 2009-07-07. 
  11. ↑ «Бойко Борисов» (στα βουλγαρικά). Darik News. 2007-10-27. http://dariknews.bg/view_article.php?article_id=192798. Ανακτήθηκε στις 2009-07-07. 
  12. ↑ «Boiko Borissov: A general history». Sofia Echo. 2009-07-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-07-19. https://web.archive.org/web/20090719161323/http://www.sofiaecho.com/2009/07/10/752482_boiko-borissov-a-general-history. Ανακτήθηκε στις 2009-07-10. 
  13. ↑ Редакционни | Обясненията за показните убийства | Пасове между съотборници - Dnevnik.bg
  14. ↑ България | Акциите на МВР - приказка без край - Dnevnik.bg
  15. ↑ Общини | Джеф Стайн не приема поканата на Бойко Борисов - Dnevnik.bg
  16. ↑ Общини | Бойко Борисов забравил спомените си за "Топлофикация" | Спорът му с Овчаров и Петков се ожесточи - Dnevnik.bg
  17. ↑ Интервю | Бойко Борисов: Като искате от мен отговорност, дайте ми права | Кандидат за нов кметски мандат в София - Dnevnik.bg
  18. ↑ Акцент | Много координатори - хилаво почистване - Dnevnik.bg
  19. ↑ «ЦИКЕП :: Избирателна активност». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  20. ↑ «Учредяване на партия ГЕРБ - БНТ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  21. ↑ «Резултати за страната при обработени 100.00% протоколи на СИК в РИК» (στα Βουλγαρικά). ЦИК. 7 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2009. 
  22. ↑ «Bulgaria opposition wins election». BBC. 2009-07-06. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8134851.stm. Ανακτήθηκε στις 2009-07-07. 
  23. ↑ Ελευθεροτυπία, Βουλγαρία: Επιβίωσε της πρότασης μομφής ο Μπορίσοφ, 17-6-2011.
  24. ↑ Изказване на Бойко Борисов в Чикаго – емигрантска версия Αρχειοθετήθηκε 2011-07-14 στο Wayback Machine. Συνέντευξη τύπου στο Σικάγο- Μεταγραφή στα βουλγαρικά
  25. ↑ «Ηχητικό απόσπασμα της ομιλίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  26. ↑ Mayor of Sofia brands Roma, Turks and retirees 'bad human material', Telegraph.co.uk, 6 Φεβρουαρίου 2009
  27. ↑ Sofia Mayor to Bulgarian Expats: We Are Left with Bad Human Material Back Home Sofia Mayor to Bulgarian Expats: We Are Left with Bad Human Material Back Home
  28. ↑ Challenge to EPP over leader's statement on "bad human material". Αρχειοθετήθηκε 2012-03-23 στο Wayback Machine., socialistgroup.eu, 6 Φεβρουαρίου 2009
  29. ↑ «Бойко Борисов: Никога не съм казвал, че пенсионерите са лош човешки материал» (στα βουλγαρικά). Български фактор. 2009-06-07. 
  30. ↑ Sofia Mayor Party Mulls Roma Minister in Future Cabinet
  31. ↑ «Ξαφνική παραίτηση Μπορίσοφ». ethnos.gr. 21 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  32. ↑ «Ex AgriMin Exposes Shocking Mass Spying in Bulgaria». Novinite. 25 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  33. ↑ «Ψήφο εμπιστοσύνης έλαβε ο νέος πρωθυπουργός της Βουλγαρίας». protothema.gr. 29 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  34. ↑ «Bulgaria: EPP President welcomes new coalition government led by Boyko Borissov (EN+BG)». www.epp.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2014. 
  35. ↑ «Bulgarian parties approve coalition agreement, cabinet». www.euractiv.com. EurActiv. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2014. 
  36. ↑ «GERB and Reformist block finally sign a coalition agreement, the new cabinet to be voted today». www.ffbh.bg. FFBH. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2014. 
  37. ↑ «Bulgarian MPs Approve New Cabinet, Ministers Sworn In». Novinite.com. Sofia News Agency. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2014. 
  38. ↑ «Bulgaria's Parliament Approves New Government». abcnews.go.com. ABC News Internet Ventures. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2014. 
  39. ↑ «Βουλγαρία: Ψήφο εμπιστοσύνης πήρε η νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Μπορίσοφ». Τα Νέα (ηλεκτρονική έκδοση). 7 Νοεμβρίου 2014. 
  40. ↑ «Ραγδαίες εξελίξεις στη Βουλγαρία: Ο σοσιαλιστής Ράντεφ εκλέγεται πρόεδρος -Παραιτείται ο Μπορίσοφ». iefimerida.gr. 13 Νοεμβρίου 2016. 
  41. ↑ «Βουλγαρία: Η νέα κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Μπορίσοφ, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή». Capital.gr. 4 Μαΐου 2017. 
  42. ↑ «Βουλγαρία: Έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση με συμμετοχή της ακροδεξιάς». The Press Project. 4 Μαΐου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Μπόικο_Μπορίσοφ&oldid=9863793"