Βικιπαίδεια

Μπριγκίτε Νίλσεν

Η Μπριγκίτε Νίλσεν (αγγλικά: Brigitte Nielsen, προφορά στα δανέζικα: [pʁiˈkitə ˈne̝lsn̩], γεν. Gitte Nielsen στις 15 Ιουλίου 1963) είναι Δανή ηθοποιός, μοντέλο, τραγουδίστρια και τηλεπερσόνα. Ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο για τους Γκρεγκ Γκόρμαν και Χέλμουτ Χιούτον. Στη συνέχεια έπαιξε στις ταινίες του 1985 Κάλιντορ, ο μονομάχος (Red Sonja) και Rocky IV, επιστρέφοντας αργότερα στη σειρά ταινιών Rocky με το Creed II (2018). Η Νίλσεν είναι επίσης γνωστή για τον γάμο της με τον Σιλβέστερ Σταλόνε, με τον οποίο πρωταγωνίστησε στην ταινία Κόμπρα (Cobra) του 1986 . Έπαιξε μια κακιά στο Ο μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς Νο 2 (Beverly Hills Cop II, 1987) και πρωταγωνίστησε ως Μαύρη Μάγισσα στην ιταλική σειρά ταινιών Fantaghirò της δεκαετίας του 1990. Αργότερα, συνέχισε την καριέρα της πρωταγωνιστώντας σε B-movies, παρουσιάζοντας τηλεοπτικές εκπομπές και εμφανιζόμενη σε ριάλιτι.

Μπριγκίτε Νίλσεν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Brigitte Nielsen (Δανικά)
Γέννηση15  Ιουλίου 1963[1][2][3]
Ροντόβρε[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Δανίας
Ιδιότηταμοντέλο, τραγουδιστής και ηθοποιός ταινιών
ΣύζυγοςΚάσπερ Γουάντινγκ (1983–1984), Σιλβέστερ Σταλόνε (1985–1987), Σεμπάστιαν Κόουπλαντ (1990–1992), Raoul Meyer (1993–2005) και Mattia Dessì (από 2006)
ΣύντροφοςΜαρκ Γκάστινο (1988–1990)[5]
Flavor Flav (2004–2005)[5]
Είδος τέχνηςB movie
ΒραβεύσειςΧρυσό Βατόμουρο Χειρότερου Β' γυναικείου ρόλου (1986)[6] και Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερου πρωτοεμφανιζόμενου αστέρα (1986)[7]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Τα πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Η Μπριγκίτε Νίλσεν γεννήθηκε με το όνομα Γκίτε Νίλσεν στο Ροντόβρε. Είναι κόρη της Χάνε, βιβλιοθηκονόμου, και του Σβεντ Νίλσεν, μηχανικού. [8]

Καριέρα

Επεξεργασία

Μόντελινγκ

Επεξεργασία

Με ύψος 1,83 μ. στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Νίλσεν δούλεψε στον χώρο του μόντελινγκ και φωτογραφήθηκε από τους Γκρεγκ Γκόρμαν [9] και Χέλμουτ Νιούτον. [10] Η Νίλσεν πόζαρε για το περιοδικό Playboy πολλές φορές, φιγουράροντας στο εξώφυλλό του τον Δεκέμβριο του 1987. [11] [12] Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Marvel Comics πλησίασε τη Νίλσεν για να ποζάρει ντυμένη χαρακτήρας κόμικ She-Hulk. [13] Τα κατορθώματα της Νίλσεν απασχόλησαν αρκετά τα ψυχαγωγικά μέσα της δεκαετίας του 1980, και ο παγκόσμιος Τύπος άρχισε να την αναφέρεει ως «Αμαζόνα» [14] [15] [16] λόγω του ψηλού της αναστήματος.

Ηθοποιία

Επεξεργασία
 
Η Νίλσεν το 1985

Το 1985, η Νίλσεν ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός στην ταινία φαντασίας Κάλιντορ, ο μονομάχος, όπου έπαιζε με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκε τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Το ζευγάρι έπαιξε μαζί σε δύο ταινίες (Rocky IV and Κόμπρα) πριν χωρίσει το 1987.

Το 1987, η Νίλσεν έπαιξε την Κάρλα Φράι στην ταινία Ο μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς Νο 2 (1987), δίπλα στον Έντι Μέρφι. Στη συνέχεια, πρωταγωνίστησε στα Αστρικός παράγων (976-Evil II, 1991), Πράκτωρ 00 τινέιτζερ (The Double 0 Kid, 1992), Απόδραση από τις γυναικείες φυλακές 2 (Chained Heat II, 1993), Απόλυτη κυριαρχία (Galaxis, 1995) και Ακαδημία άσχετων σκιέρ (Snowboard Academy, 1996). Πρωταγωνίστησε ως η κακιά της ιταλικής τηλεοπτικής ταινίας φαντασίας Fantaghirò 2 [17] και των συνέχειών της (1992–1996). Ενώ ρόλος που έπαιζε σκοτώθηκε στην πρώτη από αυτές τις ταινίες, στη συνέχεια επανήλθε λόγω ζήτησης. [18]

Το 2011, η φωνή της Νίλσεν ακουγόταν στη δανέζικη κωμωδία κινουμένων σχεδίων Ronal Barbaren. [19] Το 2012 έπαιξε στην ταινία τρόμου Eldorado. Το 2013, συμμετείχε στην ταινία μικρού μήκους The Key μαζί με τον Ρέι Στίβενσον. Το 2014, πρωταγωνίστησε στην ταινία επιστημονικής φαντασίας Exodus, [20] στην τηλεοπτική σειρά Raising Hope, και στην ταινία δράσης Mercenaries. Το 2017, εντάχθηκε στο καστ της τηλεοπτικής σειράς Adi Shankar's Gods and Secrets. Το 2018, επανέλαβε τον ρόλο της Λουντμίλα Ντράγκο από το Rocky IV στο Creed II.

Μουσική και συγγραφή

Επεξεργασία

Η Νίλσεν ξεκίνησε μουσική καριέρα το 1987. Κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Every Body Tells a Story εκείνη τη χρονιά και ηχογράφησε ένα ντουέτο με τον Αυστριακό ποπ σταρ Φάλκο, το"Body Next to Body" Τζόρτζιο Μορόντερ, που έφτασε στο Νο. 22 στη Γερμανία και στο Νο. 6 στην Αυστρία. [21] Κυκλοφόρησε ένα ακόμ άλμπουμ με τίτλο I'm the One. . . Nobody Else το 1991.

Η Νίλσεν κυκλοφόρησε μερικά τραγούδια με το ψευδώνυμο "Γκίτα" επειδή οι παραγωγοί ήθελαν να δουν αν θα μπορούσε να πετύχει ως τραγουδίστρια χωρίς το όνομά της στο εξώφυλλο. Το πρώτο τραγούδι "No More Turning Back" έφτασε στο Νο. 54 στα βρετανικά σινγκλ τσαρτ, [22] Νο. 63 στα ολλανδικά σινγκλ τσαρτ [23] και έφτασε ακόμη και στο Top 10 στην Ισπανία. [24] Άλλα κομμάτια που ηχογράφησε ως Γκίτα ήταν το "Tic Toc" του 2001 και το "You're No Lady" του 2002, μια συνεργασία με τον Ρου Πολ.

Η Νίλσεν εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο του Μάικλ Τζάκσον "Liberian Girl" το 1989 και στο μουσικό βίντεο του μέταλ συγκροτήματος Korn για το σινγκλ "Make Me Bad" το 2000. Το 2008, η γερμανική δισκογραφική εταιρεία Edel Music επανκυκλοφόρησε τα άλμπουμ της του 1991 I'm the One. . . Nobody Else και το Every Body Tells a Story του 1987 υπό τον τίτλο Brigitte Nielsen. [25] Το 2012, ερμήνευσε (ως Γκίτε Νίλσεν) το τραγούδι "Misery" με τους Spleen United από το άλμπουμ School of Euphoria.

 
Η Νίλσεν παίζει στο Vienna Opera Ball το 2012

Το 2009, δημοσίευσε την πρώτη της αυτοβιογραφία στη Σκανδιναβία με τίτλο Gitte Nielsen – Du har kun ét liv – sådan fandt jeg tilbage til mig selv («Έχεις μόνο μια ζωή – Πώς ξαναβρήκα τον εαυτό μου»). [26] Το βιβλίο έφτασε στο Top 5 της λίστας των μπεστ σέλερ της Δανίας [27] και κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο με τον τίτλο You Only Get One Life το 2011. [28]

Τηλεόραση

Επεξεργασία

Η Νίλσεν έχει εργαστεί για την ιταλική τηλεόραση, παρουσιάζοντας εκπομπές όπως: Festival (1987), η έκδοση του 1992 του Φεστιβάλ του Σαν Ρέμοl, Retromarsh! (1996–1997), και ..la sai l'ultima? (1999) Το 1997, παρουσίασε μια σειρά τοκ σόου με τίτλο Gittes venner για ένα δανέζικο τηλεοπτικό δίκτυο και μερικές τηλεοπτικές εκπομπές για το RTSI, το ελβετικό τηλεοπτικό δίκτυο στην ιταλική γλώσσα. [29] Πρωταγωνίστησε ως γκεστ σε ένα επεισόδιο της γερμανικής τηλεοπτικής σειράς SOKO Stuttgart, που προβλήθηκε από το ZDF στις 28 Μαρτίου 2011 [30] και συμπαρουσίασε το βρετανικό τοκ σόου Loose Women στις 7 Δεκεμβρίου 2010. Τον Απρίλιο του 2011, εμφανίστηκε στο βρετανικό σόου ταλέντων Sing If You Can, το οποίο προβλήθηκε από το ITV. [31]

Η Νίλσεν εμφανίστηκε στον πρώτο κύκλο της ιταλικής παραγωγής του The Mole (2004) και στον τρίτο κύκλο του ριάλιτι του VH1 The Surreal Life (2004). Το 2003, η Νίλσεν εμφανίστηκε στο δανέζικο Big Brother VIP. Τον Ιανουάριο του 2005, ήταν διαγωνιζόμενη στο Celebrity Big Brother της Βρετανίας, μαζί με την πρώην πεθερά της, Τζάκι Σταλόνε, όπου ήρθε τρίτη στην τελική ψηφοφορία του κοινού. Το 2006, εμφανίστηκε σε μια άλλη τηλεοπτική σειρά ριάλιτι, το The Surreal Life: Fame Games του VH1. Το 2007, πρωταγωνίστησε στο νέο βρετανικό mockumentary Killing Brigitte Nielsen, το οποίο προβλήθηκε στο Sky Travel. [32] Εμφανίστηκε επίσης στον πρώτο κύκλο του Celebrity Rehab με την Dr. Drew, όπου εξιστόρησε τον αγώνα της για να ξεπεράσει τον αλκοολισμό της στο Pasadena Recovery Center στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας. [33]

Τον Μάιο του 2008, η Νίλσεν αποκάλυψε στη γερμανική τηλεόραση ότι θα «ανανεώσει» το σώμα της κάνοντας έξι πλαστικές επεμβάσεις, που θα κόστιζαν συνολικά 66.000 ευρώ. Κατά τη διάρκεια αυτών των χειρουργικών επεμβάσεων βιντεοσκοπήθηκε από το RTL και απέκτησε δική της τηλεοπτική εκπομπή Aus alt mach neu – Brigitte Nielsen in der Promi-Beauty-Klinik. Η ίδια εκπομπή μεταδόθηκε δύο φορές στην Ιταλία: στην αρχή με τον τίτλο Celebrity Makeover: Brigitte Nielsen στο SKY Italia το 2008 και κατόπιν το 2009 στο Italia 1. [34] Το 2009, η Νίλσεν εμφανίστηκε ως ομιλήτρια στο Κέντρο Αποθεραπείας της Πασαντίνα, λίγο πριν κλείσει δύο χρόνια χωρίς αλκοόλ. Η εμφάνισή της προβλήθηκε στο επεισόδιο του τρίτου κύκλος του "Triggers", το οποίο προβλήθηκε τον Φεβρουάριο του 2010. [35]

Το 2010, η Νίλσεν εμφανίστηκε ως διαγωνιζόμενη του ριάλιτι διασημοτήτων του TF1 La Ferme Célébrités, που αποτελεί γαλλική έκδοση της τηλεοπτικής σειράς Η φάρμα. Αποκλείστηκε μετά από μία εβδομάδα, κυρίως λόγω της έλλειψης ευχέρειας στα γαλλικά και των επακόλουθων δυσκολιών να αλληλεπιδράσει με τους άλλους διαγωνιζόμενους. [36] [37] Η Νίλσεν ήταν ανάμεσα στους διασημότερους διαγωνιζόμενους του Let's Dance του 2010, της γερμανικής έκδοσης του Dancing with the Stars. [38] Την ίδια χρονιά, συμμετείχε επίσης στο Celebrity Come Dine With Me στη Δανία (Til middag hos...), [39] και στη Γερμανία (Das Perfekte Promi Dinner). [40]

Από τις 13 Ιανουαρίου 2012, η Νίλσεν ήταν ένας από τους διασημότερους διαγωνιζόμενους και νικήτρια του Ich bin ein Star – Holt mich hier raus!, της γερμανικής έκδοσης του I'm a Celebrity...Get Me Out of Here! που μεταδόθηκε από την τηλεόραση RTL. [41] Στις 28 Ιανουαρίου 2012, κέρδισε στην εκπομπή ως «Βασίλισσα της ζούγκλας». Η γερμανική εφημερίδα Bild αποκάλυψε στις 30 Ιανουαρίου 2012 ότι η Νίλσεν είχε λάβει τις περισσότερες κλήσεις από τηλεθεατές σε ολόκληρη την εκπομπή, κατατάσσοντας τη Νο. 1 έχοντας δεχτεί το 30–50% επί του συνόλου των κλήσεων. [42] Η Νίλσεν πήρε 150.000 ευρώ για τη συμμετοχή της στο σόου, περισσότερο από κάθε άλλη διασημότητα. [43] Τον Οκτώβριο του 2012, η Νίλσεν εμφανίστηκε στη δανέζικα εκδοχή του Maestro που μεταδόθηκε από το DR1, όπου διασημότητες διαγωνίστηκαν για να κερδίσουν την ευκαιρία να διευθύνουν μια κλασική ορχήστρα. Τον Σεπτέμβριο του 2013, εντάχθηκε στο καστ της γερμανικής τηλεοπτικής εκπομπής Promi-Hochzeitsplanern (Σχεδιαστές Γάμων Διασημοτήτων) για το Sat.1. Την επόμενη χρονιά, εντάχθηκε στο πάνελ της γερμανικής τηλεοπτικής εκπομπής Promi Shopping Queen για το VOX.

Από τον Ιούνιο του 2015, φιλοξενεί το δικό της τοκ σόου με τίτλο Gitte Talks στο δανέζικο τηλεοπτικό κανάλι Kanal 4. [44] Από τον Αύγουστο του 2016, παρουσιάζει επίσης την εκπομπή γνωριμιών Wirt sucht Liebe ("Ψάχνω αγάπη") για το γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι RTL II. [45]

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Εκτός από τη μητρική της δανέζικη γλώσσα, η Νίλσεν μιλά άπταιστα αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά, [46] και έχει κάποια κατανόηση των γαλλικών. [45]

Οικογένεια και σχέσεις

Επεξεργασία
 
Η Νίλσεν με τους Σιλβέστερ Σταλόνε, Ρόναλντ και Νάνσυ Ρίγκαν στον Λευκό Οίκο το 1985

Η Νίλσεν έχει παντρευτεί πέντε φορές και έχει τέσσερις γιους και μία κόρη. Ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο Κάσπερ Γουάντινγκ, με τον οποίο ήταν παντρεμένη από το 1983 έως το 1984. Έχουν έναν γιο, τον Τζούλιαν, ο οποίος μεγάλωσε σε μεγάλο βαθμό από τον πατέρα του και είχε ελάχιστη επαφή με τη Νίλσεν. [47]

Στο βιβλίο της το 2011, αποκάλυψε ότι είχε σχέση με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Κάλιντορ, ο μονομάχος (1985), αφού ο Σβαρτσενέγκερ είχε μόλις ξεκινήσει σχέση με τη Μαρία Σρίβερ. Ο Σβαρτσενέγκερ το επιβεβαίωσε τον Ιούλιο του 2020. [48] [49] [50]

Η Νίλσεν αρραβωνιάστηκε τον ηθοποιό Σιλβέστερ Σταλόνε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Rocky IV . Παντρεύτηκαν μετά την κυκλοφορία της ταινίας, στις 15 Δεκεμβρίου 1985, στο Μπέβερλι Χιλς, στο σπίτι του παραγωγού Ίρβιν Γουίνκλερ. [51] Ο γάμος τους κράτησε 19 μήνες, με το διαζύγιό τους να οριστικοποιείται τον Ιούλιο του 1987. [52] Ο γάμος και το διαζύγιό τους καλύφθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον Τύπο. [53] [54] [55]

Από το 1988 έως το 1990, είχε σχέση με τον Αμερικανό παίκτη του φούτμπολ Μαρκ Γκάστινο, με τον οποίο απέκτησε το δεύτερο παιδί της, τον Κίλιαν Μάρκους Γκάστινο, το 1989.

Μεταξύ 1990 και 1992, ήταν παντρεμένη με τον σκηνοθέτη και φωτογράφο Σεμπάσιαν Κόουπλαντ. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης του 2012 στη γερμανική τηλεοπτική εκπομπή ριάλιτο Ich bin ein Star – Holt mich hier raus!, ομολόγησε ότι είχε σχέση μιας βραδιάς με τον Σον Πεν στις Κάννες στις αρχές της δεκαετίας του 1990. [56]

Η Νίλσεν έχει δύο γιους με τον τέταρτο σύζυγό της Ραούλ Μέγιερ: τον Ντάγκλας Έιρον (γεν. 1993) και Ραούλ Τζούνιορ (γεν. 1995). [57]

Το 2005, είχε σχέση με τον ράπερ Flavor Flav.

Ο σημερινός σύζυγος της Νίλσεν, Ματία Ντέσι (γεν. 1978) ζούσε μαζί της στην Ιταλία. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στη Μάλτα στις 8 Ιουλίου 2006 [58] και διαμένει στο Παλμ Σπρινγκς. [59] Τον Ιούνιο του 2018, η Νίλσεν γέννησε μια κόρη σε ηλικία 54 ετών. [60] [61]

Προβλήματα με το αλκοόλ

Επεξεργασία

Στις 9 Ιουλίου 2007, η Νίλσεν μπήκε στο κέντρο αποκατάστασης Cri-Help στο Βόρειο Χόλιγουντ. [62] Ο μάνατζέρ της, Στίβεν Τεμπόνε, επιβεβαίωσε στις 19 Ιουλίου 2007 ότι είχε πάει σε κέντρο αποκατάστασης και είπε: «Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι κάτι που έκανε με τη θέλησή της, είμαστε περήφανοι για αυτήν και της ευχόμαστε να γίνει καλά. . . Όταν βγει, θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι γενεθλίων μόνο με Coca-Cola." [63] Στις 10 Ιανουαρίου 2008, το VH1 άρχισε να προβάλλει την τηλεοπτική σειρά ριάλιτι Celebrity Rehab. Η Νίλσεν εμφανίστηκε στην εκπομπή για αλκοολισμό. [64]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6xk9str. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 106998. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 134583426. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 Ανακτήθηκε στις 2  Οκτωβρίου 2021.
  6. ↑ razzies.com/asp/content/XcNewsPlus.asp?cmd=view&articleid=26. Ανακτήθηκε στις 25  Νοεμβρίου 2019.
  7. ↑ razzies.com/asp/content/XcNewsPlus.asp?cmd=view&articleid=26. Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2019.
  8. ↑ «Brigitte Nielsen Biography». 
  9. ↑ «Brigitte Nielsen by Greg Gorman». Danskmagazine.com. 10 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  10. ↑ «Brigitte Nielsen by Helmut Newton». Danskmagazine.com. 8 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  11. ↑ «Playboy magazine December 1987 Gore Vidal Brigitte Nielsen Sex Stars». Dtmagazine.com. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  12. ↑ [1][νεκρός σύνδεσμος]
  13. ↑ «Brigitte Nielsen as She-Hulk | She-Hulk Fan Site». Shulkie.com. 12 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  14. ↑ «Brigitte Nielsen attacks image as film Amazon». Highbeam.com. 17 Μαΐου 1987. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  15. ↑ «What's good for the Danish goose, but not for the Maltese gander?». Independent.com.mt. 9 Ιουλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  16. ↑ «Strange Love». People. 21 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019. 
  17. ↑ Calcagno Paolo. «Fantaghiro' 2, attenti a strega Brigitte». Archiviostorico.corriere.it. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  18. ↑ «Che Natale sarebbe senza Fantaghirò? La saga fantasy torna su Mediaset». www.film.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ «RONAL BARBAREN (2011) IMDB profile». Imdb.it. 1 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  20. ↑ «Danish Sci-Fi Project Exodus Uses Unique Approach To Visual Effects». Giant Freakin Robot. 10 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  21. ↑ Steffen Hung. «Body Next to Body – Austrian Chart Archive». Austriancharts.at. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  22. ↑ «GITTA Official Charts». officialcharts.com. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. 
  23. ↑ «GITTA - NO MORE TURNING BACK!!». Hitparade.ch. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. 
  24. ↑ Hits of the world (cont.). Billboard Magazine. 15 Ιουλίου 2000. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. 
  25. ↑ «Edel Music (Germany)». Edel.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  26. ↑ Af admin (22 Φεβρουαρίου 1999). «Article published by Kulturplakaten on 15 September 2009». Kulturplakaten.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  27. ↑ «Brigitte Nielsen official website». Brigittenielsen.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  28. ↑ «You only get one life – Tesco Books». Tesco.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  29. ↑ «Talkshows i Danmark». Faktalink.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  30. ↑ «Video Interview by www.zdf.de». Zdf.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  31. ↑ «Press Releases – SING IF YOU CAN /». Itv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  32. ↑ «Sky Travel to air 'Killing Brigitte Nielsen'». Digital Spy. 24 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  33. ↑ «Inside Vh1's Controversial Show Celebrity Rehab». People. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019. 
  34. ↑ «Article appeared in TVGuida.com on 24 July 2009». Tvguida.com. 21 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  35. ↑ «Celebrity Rehab with Dr. Drew Episode 3.6 ("Triggers") VH1; 11 February 2010». vh1.com. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  36. ↑ «La ferme célébrités : Brigitte Nielsen». La-ferme-celebrites.programme-tv.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  37. ↑ «Brigitte Nielsen : " Je me sens coupable "». Leparisien.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  38. ↑ «LET'S DANCE – Rtl Official Site». Rtl.de. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2011. 
  39. ↑ «Billed-Bladet – Til middag hos Gitte Nielsen». Billedbladet.dk. 5 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  40. ↑ «Das perfekte Promi Dinner – Brigitte Nielsen». VOX.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  41. ↑ «Dschungelcamp 2012: Brigitte Nielsen». RTL.de. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  42. ↑ «Dschungelcamp: Die geheimen Abstimmungs-Protokolle». Bild.de. 29 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  43. ↑ «Brigitte Nielsen erhält die höchste Gage im RTL-Camp». DerWesten.de. 11 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. 
  44. ↑ «Gitte Nielsen får eget talkshow - Gitte Nielsen får eget talkshow - Kanal4». kanal4.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  45. ↑ 45,0 45,1 «Folge 1». www.rtl2.de. 
  46. ↑ «Intrigue Management – The Celebrity Management & Talent Agency». Intriguemanagement.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  47. ↑ «Julian Winding er stolt af mor!». Go.tv2.dk. 16 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  48. ↑ [2][νεκρός σύνδεσμος]
  49. ↑ «Arnold Schwarzenegger 'tried every sex act' with Brigitte Nielsen in saucy fling». Daily Mirror. 16 Ιουλίου 2020. 
  50. ↑ «Arnold Schwarzenegger Admits to Affair with Brigitte Nielsen». 30 Σεπτεμβρίου 2012. 
  51. ↑ «A Rocky Marriage». Entertainment Weekly. 12 Δεκεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2011. 
  52. ↑ Kaufman, Joanne· Salomonsen, Jorgen· Richman, Alan (4 Απριλίου 1988). «Gitte Finds Her Mark». People. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019. 
  53. ↑ Susan Zannos, Male Fitness Stars of TV and the Movies: Featuring Profiles of Sylvester Stallone, John Travolta, Bruce Willis and Wesley Snipes, Mitchell Lane Publishers, 2000, page 27
  54. ↑ "Stallone divorce stops Tabloid presses", Sarasota Herald-Tribune – 23 July 1987.
  55. ↑ «Stallone Seeks a Serious Turn for the Better – Page 3 – The New York Times». Nytimes.com. 1997-08-10. https://www.nytimes.com/1997/08/10/movies/stallone-seeks-a-serious-turn-for-the-better.html. Ανακτήθηκε στις 2011-10-26. 
  56. ↑ «Dschungelcamp 2012: Brigitte Nielsen: "Ich hatte einen One-Night-Stand mit Sean Penn». RTL.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2012. 
  57. ↑ «Brigitte Nielsen zeigt sich hier erstmals mit ihren vier Söhnen - klatsch-tratsch.de». klatsch-tratsch.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  58. ↑ «The Great Dane marries in Malta». Times of Malta. 8 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2018. 
  59. ↑ Rochlin, Margy (1 February 2010), «Addicted to Rehab», TV Guide: 34–35 
  60. ↑ «Baby at 54! Brigitte Nielsen Welcomes Fifth Child, Daughter Frida: 'We Are Overjoyed'». People. 23 Ιουνίου 2018. 
  61. ↑ «Brigitte Nielsen on Instagram». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2018. 
  62. ↑ «Sylvester Stallone | Nielsen In Rehab». Contactmusic. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 
  63. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2021. 
  64. ↑ «Celebrity Rehab 5 | Show Cast, Episodes, Guides, Trailers, Web Exclusives, Previews». VH1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2011. 

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Μπριγκίτε_Νίλσεν&oldid=10707584"