Μιχαήλ Δ΄ Αυτωρειανός
Ο Μιχαήλ Δ΄ ο επονομαζόμενος Αυτωρειανός (... - 26 Αυγούστου 1212) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1206 - 1212. Ήταν λόγιος κληρικός και είχε χρηματίσει ιερέας και σακελλάριος, Χαρτοφύλακας της Μεγάλης Εκκλησίας και Πρωτονοτάριος. Είχε εγκατασταθεί στη Νίκαια, όπου διετέλεσε επικεφαλής της τοπικής εκκλησίας και στήριξε με ζήλο τον ορθόδοξο κλήρο έναντι των πιέσεων των Φράγκων για αναγνώριση του Πάπα.
| Μιχαήλ Δ΄ Αυτωρειανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 26 Αυγούστου 1214 Νίκαια Βιθυνίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Μετά τον θάνατο (ή παραίτηση[1])του Πατριάρχη Ιωάννη Ι΄, ο οποίος είχε αρνηθεί να εγκατασταθεί στη Νίκαια, όπου είχε μεταφερθεί και η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, ο Αυτοκράτορας Θεόδωρος Λάσκαρης συνεκάλεσε Σύνοδο στη Νίκαια, για την εκλογή του διαδόχου του, στην οποία όμως δεν συμμετείχαν οι επίσκοποι της Ηπείρου και της Τραπεζούντας, καθώς τους απαγόρευσαν οι πρίγκηπες των περιοχών αυτών[2].
Κατά τον Νικηφόρο Κάλλιστο, εξελέγη Πατριάρχης στις 20 Μαρτίου 1206 (κατ'άλλους τον Μάρτιο του 1208[2]) και πατριάρχευσε μέχρι το θάνατό του, στις 26 Αυγούστου 1212. Η κανονικότητα της διαδικασίας αμφισβητήθηκε, καθώς οι Μεγάλοι Κομνηνοί της Τραπεζούντας και οι Δεσπότες της Ηπείρου αρνούνταν έκτοτε, μέχρι και την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261, να αναγνωρίσουν έναν Πατριάρχη εκλεγμένο στη Νίκαια[2].
Μετά την εκλογή του, ο Μιχαήλ έστεψε τον Θεόδωρο Αυτοκράτορα. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του, γνωρίζουμε ότι ο τότε επίσκοπος Αθηνών Μιχαήλ Ακομινάτος εξελέγη μητροπολίτης Παροναξίας, αλλά αρνούνταν τόσο να πάει στη νέα του επαρχία, όσο και να μεταβεί στη νέα πρωτεύουσα, τη Νίκαια, παρά την πρόσκληση που του απηύθυνε ο Πατριάρχης και ο Αυτοκράτορας.
Μετά τον θάνατό του, ο Θρόνος παρέμεινε σε χηρεία για δεκατρείς μήνες, μέχρι την εκλογή του διαδόχου του, Θεοδώρου Ειρηνικού.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Αριστείδης Πανώτης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 321. ISBN 978-960-8116-17-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. σελίδες 137. ISBN 9607217225.
Πηγές
Επεξεργασία- Οικουμενικό Πατριαρχείο Αρχειοθετήθηκε 2017-12-07 στο Wayback Machine.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, 2007, τόμ. 36, σελ. 391
- Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. ISBN 9607217225.