Μαρία της Ρουμανίας
Η Μαρία του Εδιμβούργου (αγγλ. Marie of Edinburgh, 29 Οκτωβρίου 1875 – 18 Ιουλίου 1938), ήταν πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και βασίλισσα της Ρουμανίας.[1][2]
Μαρία | |
---|---|
Βασίλισσα της Ρουμανίας | |
Γέννηση | 29 Οκτωβρίου 1875 Ήστγουελ Παρκ, Κεντ |
Θάνατος | 18 Ιουλίου 1938 (62 ετών) Κάστρο Πέλισορ, Σινάια |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Κουρτέα ντε Άρτζες |
Σύζυγος | Φερδινάνδος Α΄ της Ρουμανίας |
Επίγονοι | Κάρολος Ελισάβετ Μαρία Νικόλαος Ιλεάνα Μίρτσα |
Πλήρες όνομα | |
Μαρία Αλεξάνδρα Βικτωρία Αγγλικά: Marie Alexandra Victoria Ρουμανικά: Maria Alexandra Victoria | |
Οίκος | Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
Πατέρας | Αλφρέδος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
Μητέρα | Μαρία Αλεξάντροβνα της Ρωσίας |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ Μαρία Αλεξάνδρα Βικτωρία γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1875 ως Πριγκίπισσα Μαρία του Εδιμβούργου. Ήταν το δεύτερο παιδί και η δεύτερη κόρη του Αλφρέδου, Δούκα του Εδιμβούργου, και της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Αλεξάνδροβνας της Ρωσίας.[2]Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο Κεντ, τη Μάλτα και το Κοβούργο.[2]
Μετά την άρνηση μιας πρότασης γάμου από τον ξάδελφό της, Γεώργιο, Δούκα της Υόρκης, επέλεξε να παντρευτεί τον Φερδινάνδο, Διάδοχο της Ρουμανίας.[2] Ο γάμος τους έγινε στις 10 Ιανουαρίου 1893 στο Κάστρο Ζίγκμαρινγκεν με τρεις τελετές, μία πολιτική, μία ρωμαιοκαθολική και μία αγγλικανική.[3][4] Παρών στο γάμο τους ήταν ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας.
Η Μαρία και ο Φερδινάνδος απέκτησαν έξι παιδιά:[2][5]
- τον Κάρολο Β΄ (1893 - 1953)
- την Ελισάβετ (1894 - 1956)
- την Μαρία (1900 - 1961)
- τον Νικόλαο (1903 - 1978)
- την Ιλεάνα (1909 - 1991)
- και τον Μίρτσεα (1913 - 1916)
Ο Κάρολος Α΄ της Ρουμανίας απεβίωσε στις 10 Οκτωβρίου 1914 και, την επόμενη μέρα, η Μαρία και ο Φερδινάνδος ανακηρύχθηκαν βασιλείς της Ρουμανίας στη Ρουμανική Βουλή των Αντιπροσώπων.[2]
Τον Αύγουστο του 1916 η Ρουμανία πήρε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Με την Πτώση του Βουκουρεστίου από τα αυστριακά στρατεύματα, η βασιλική οικογένεια κατέφυγε στο Ιάσιο, πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Εκεί, η Μαρία φορώντας στολή νοσοκόμας παραλάμβανε τραυματισμένους στρατιώτες και τους μετέφερε στο νοσοκομείο.[6] Μετά το τέλος του πολέμου, ταξίδεψε στη Γαλλία και την Αγγλία, όπου συναντήθηκε με σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, προκειμένου να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη για τη Ρουμανία.[2][7]
Τον Οκτώβριο του 1922 ο Πατριάρχης Μύρων της Ρουμανίας έστεψε τον Φερδινάνδο και την Μαρία ως Βασιλείς της Μεγάλης Ρουμανίας, εορτάζοντας έτσι την ένωση της Ρουμανίας με την Τρανσυλβανία.[2] Το 1926 η Μαρία μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία, προκειμένου να έρθει ακόμα πιο κοντά με το λαό.[8]
Με την άνοδο του γιου της, Καρόλου, στο θρόνο το 1930, αυτός προσπάθησε να αφαιρέσει τη Μαρία από την πολιτική σκηνή και να μειώσει τη δημοτικότητά της.[2][9] Εκείνη, απογοητευμένη από τις πράξεις του γιου της, εγκατέλειψε το Βουκουρέστι και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της στην επαρχία και στο σπίτι της στη Μαύρη Θάλασσα. Πέθανε από κίρρωση του ήπατος στις 18 Ιουλίου 1938.[2][10]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ http://onlinebooks.library.upenn.edu/webbin/book/lookupname?key=Marie%2C%20Queen%2C%20consort%20of%20Ferdinand%20I%2C%20King%20of%20Romania%2C%201875-1938
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ http://www.unofficialroyalty.com/former-monarchies/romanian-royals/profiles-romanian-kings-and-consorts/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ https://iranicaonline.org/articles/marie-alexandra
- ↑ http://www.tkinter.smig.net/QueenMarie/TrueStories/index.htm
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ http://www.rri.ro/en_gb/queen_marie_of_romania-4638
- ↑ http://www.library.kent.edu/queen-marie-romania-papers
- ↑ http://www.historyofroyalwomen.com/the-royal-women/queen-marie-of-romanias-heart-finally-goes-home/